For the first time, we documented r

For the first time, we documented regional differences in amounts and long-term trends of marine debris along the US Atlantic coast. The Southeast Atlantic had low land-based and general-source debris loads as well as no increases despite a 19% increase in coastal population. The Northeast (8% population increase) also had low land-based and general-source debris loads and no increases. The Mid-Atlantic (10% population increase) fared the worst, with heavy land-based and general-source debris loads that increased over time. Ocean-based debris did not change in the Northeast where the fishery is relatively stable; it declined over the Mid-Atlantic and Southeast and was correlated with declining regional fisheries. Drivers, including human population, land use status, fishing activity, and oceanic current systems, had complex relationships with debris loads at local and regional scales. Management challenges remain undeniably large but solid information from long-term programs is one key to addressing this pressing pollution issue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก เราจัดต่างภูมิภาคจำนวนและแนวโน้มระยะยาวของเศษทะเลริมฝั่งทะเลเราแอตแลนติก แอตแลนติกตะวันออกเฉียงใต้มีโหลดต่ำเศษ ตามที่ดิน และทั่วไปแหล่งรวมไม่เพิ่มขึ้นแม้ มีการเพิ่มขึ้น 19% ในประชากรชาย ภาคอีสาน (เพิ่มขึ้น 8% ประชากร) มีโหลดต่ำ ใช้ที่ดิน และ แหล่งทั่วไปเศษและไม่เพิ่มขึ้น แอตแลนติกตอนกลาง (เพิ่มขึ้น 10% ประชากร) ค้นร้าย มีเศษหนัก จากแผ่นดิน และทั่วไปแหล่งโหลดที่เพิ่มช่วงเวลา เศษตามมหาสมุทรไม่เปลี่ยนแปลงขึ้นในภาคอีสานค่อนข้างมีเสถียรภาพ การประมง มันปฏิเสธแอตแลนติกตอนกลางและตะวันออกเฉียงใต้ และถูก correlated กับประมงภูมิภาคลดลง ไดรเวอร์ รวมถึงประชากรมนุษย์ สถานะการใช้ที่ดิน กิจกรรมตกปลา ระบบปัจจุบันมหาสมุทร และมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับเศษโหลดที่ระดับท้องถิ่น และภูมิภาค การจัดการความท้าทายอยู่ดี ๆ มาก แต่ข้อมูลทึบยาวจากเป็นคีย์หนึ่งเพื่อแก้ปัญหาเร่งด่วนนี้ปัญหามลพิษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นครั้งแรกที่เราบันทึกไว้ความแตกต่างในระดับภูมิภาคในปริมาณและแนวโน้มในระยะยาวของขยะทะเลตามชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกของสหรัฐ ตะวันออกเฉียงใต้มหาสมุทรแอตแลนติกมีที่ดินที่ใช้ในระดับต่ำและโหลดทั่วไปแหล่งเศษเช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นแม้จะไม่มีการเพิ่มขึ้น 19% ของประชากรในชายฝั่ง ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (8% ประชากรที่เพิ่มขึ้น) นอกจากนี้ยังมีที่ดินที่ใช้ในระดับต่ำและโหลดทั่วไปแหล่งที่มาของซากปรักหักพังและไม่มีการเพิ่มขึ้น กลางมหาสมุทรแอตแลนติก (เพิ่มขึ้น 10% ของประชากร) อาการที่เลวร้ายที่สุดที่มีที่ดินที่ใช้งานหนักและโหลดทั่วไปแหล่งเศษที่เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เศษมหาสมุทรที่ใช้ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ประมงค่อนข้างมีเสถียรภาพ; มันลดลงในช่วงกลางมหาสมุทรแอตแลนติกและตะวันออกเฉียงใต้และมีความสัมพันธ์กับการประมงลดลงในระดับภูมิภาค ไดร์เวอร์รวมทั้งประชากรมนุษย์สถานะการใช้ที่ดินและการจัดกิจกรรมการประมงและระบบปัจจุบันมหาสมุทรมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับโหลดเศษในระดับท้องถิ่นและภูมิภาค ความท้าทายการบริหารจัดการยังคงปฏิเสธไม่ได้ข้อมูลที่มีขนาดใหญ่ แต่เป็นของแข็งจากโปรแกรมระยะยาวเป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญที่จะอยู่กับปัญหานี้มลพิษกด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกเราเห็นความแตกต่างของภูมิภาค ในจํานวนและแนวโน้มระยะยาวของทะเลเศษตามเราแอตแลนติกชายฝั่ง แอตแลนติกตะวันออกเฉียงใต้มีต่ำที่ใช้และแหล่งที่มาทั่วไป debris โหลด รวมทั้งไม่เพิ่มขึ้น แม้จะเพิ่มขึ้น 19 % ของประชากรในพื้นที่ชายฝั่ง ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( 8% เพิ่มประชากร ) ยังมีน้อยและใช้แหล่งทั่วไปเศษโหลดและไม่เพิ่มขึ้นกลางมหาสมุทรแอตแลนติก ( 10% เพิ่มประชากร ) อาการแย่ กับที่ดินที่ใช้หนักและแหล่งทั่วไป debris โหลดที่เพิ่มขึ้นตลอดเวลา เศษจากทะเลไม่ได้เปลี่ยนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ประมงที่ค่อนข้างมั่นคง มันลดลงกว่าแอตแลนติกกลางและตะวันออกเฉียงใต้ และมีความสัมพันธ์กับที่ลดลงในภูมิภาคการประมง ไดรเวอร์รวมถึงประชากรมนุษย์ การใช้ประโยชน์ที่ดิน สถานะกิจกรรมตกปลา และระบบปัจจุบันในมหาสมุทร มีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับโหลดเศษในระดับท้องถิ่นและภูมิภาค . ความท้าทายในการจัดการยังคงปฏิเสธไม่ได้ขนาดใหญ่เป็นของแข็ง แต่ข้อมูลจากโปรแกรมระยะยาวเป็นคีย์หนึ่งเพื่อที่อยู่นี้ปัญหาการกดมลพิษ .