The results showed that residual ho

The results showed that residual household waste mainly contained food waste (42 ± 5%, mass per wet basis) and miscellaneous combustibles (18 ± 3%, mass per wet basis). The residual household waste generation rate in the study areas was 3–4 kg per person per week. Statistical analyses revealed that the waste composition was independent of variations in the waste generation rate. Both, waste composition and waste generation rates were statistically similar for each of the three municipalities. While the waste
generation rates were similar for each of the two housing types (single-family and multi-family houseareas), the individual percentage composition of food waste, paper, and glass was significantly different between the housing types. This indicates that housing type is a critical stratification parameter. Separating food leftovers from food packaging during manual sorting of the sampled waste did not have significant influence on the proportions of food waste and packaging materials, indicating that this step may
not be required.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า ขยะเหลือใช้ในครัวเรือนส่วนใหญ่ประกอบด้วยอาหารขยะ (42 ± 5% พื้นฐานโดยรวมต่อเปียก) และสารติดไฟเบ็ดเตล็ด (18 ± 3% พื้นฐานโดยรวมต่อเปียก) อัตราการสร้างขยะเหลือใช้ในครัวเรือนในพื้นที่ศึกษาได้ 3-4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ สถิติวิเคราะห์เปิดเผยว่า ส่วนประกอบเสียขึ้นอยู่กับความแตกต่างในอัตราการสร้างขยะ ทั้ง เสียองค์ประกอบ และเสียราคาถูกคล้ายทางสถิติสำหรับแต่ละอำเภอสามรุ่น ขณะที่ขยะราคารุ่นคล้ายกันสำหรับแต่ละชนิดอยู่อาศัยสอง (single-family และหลายครอบครัว houseareas) เปอร์เซ็นต์แต่ละองค์ประกอบของอาหารขยะ กระดาษ และแก้วแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างชนิดของอยู่อาศัย นี้บ่งชี้ว่า ชนิดอยู่อาศัย พารามิเตอร์สาระสำคัญ แยกอาหารเหลือจากบรรจุภัณฑ์อาหารในระหว่างการเรียงลำดับของเสียตัวอย่างด้วยตนเองไม่ได้มีอิทธิพลสำคัญในสัดส่วนของเสียอาหารและบรรจุภัณฑ์ บ่งชี้ว่า ขั้นตอนนี้อาจไม่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษาพบว่าขยะในครัวเรือนที่เหลือส่วนใหญ่ที่มีเศษอาหาร (42 ± 5% ต่อมวลพื้นฐานเปียก) และเชื้อเพลิงอื่น ๆ (18 ± 3% ต่อมวลพื้นฐานเปียก) อัตราการเกิดขยะในครัวเรือนที่เหลือในพื้นที่ศึกษาคือ 3-4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ การวิเคราะห์ทางสถิติแสดงให้เห็นว่าองค์ประกอบของเสียที่เป็นอิสระจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราการเกิดของเสีย ทั้งสององค์ประกอบของเสียและอัตราการเกิดของเสียทางสถิติที่คล้ายกันสำหรับแต่ละแห่งที่สามในเขตเทศบาล ในขณะที่เสีย
อัตราการมีความคล้ายคลึงกันสำหรับแต่ละสองประเภทที่อยู่อาศัย (ครอบครัวเดี่ยวและ houseareas หลายครอบครัว) องค์ประกอบร้อยละบุคคลของเศษอาหารกระดาษและกระจกที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างประเภทที่อยู่อาศัย นี้แสดงให้เห็นว่าประเภทที่อยู่อาศัยเป็นพารามิเตอร์ที่สำคัญการแบ่งชั้น แยกเหลืออาหารจากบรรจุภัณฑ์อาหารในระหว่างการคัดแยกของเสียคู่มือชิมไม่ได้มีอิทธิพลสำคัญในสัดส่วนของเศษอาหารและวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ระบุว่าขั้นตอนนี้อาจ
ไม่จำเป็นต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาพบว่า ครัวเรือนส่วนใหญ่มีเศษอาหารเหลือทิ้ง ( มวล 42 ± 5 % ต่อน้ำหนักเปียก ) และ combustibles เบ็ดเตล็ด ( มวล 18 ± 3 % ต่อน้ำหนักเปียก ) ที่เหลือขยะในครัวเรือนรุ่นเท่ากันในพื้นที่ศึกษา 3 – 4 กิโลกรัมต่อคนต่อสัปดาห์ การวิเคราะห์ทางสถิติ พบว่า องค์ประกอบที่เป็นอิสระของการเปลี่ยนแปลงขยะในขยะรุ่นอัตรา ทั้งองค์ประกอบของของเสียและของเสียราคารุ่นที่คล้ายกันแตกต่างกันสำหรับแต่ละสามเทศบาล ในขณะที่อัตราของเสีย
รุ่นเหมือนกันสำหรับแต่ละของทั้งสองที่อยู่อาศัยประเภทครอบครัว ( เดียวและหลายครอบครัว houseareas ) แต่ละค่าองค์ประกอบของของเสีย อาหาร กระดาษ และกระจก มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างประเภทของที่อยู่อาศัยนี้บ่งชี้ว่า ประเภทที่อยู่อาศัยเป็นพารามิเตอร์ของการวิจารณ์ แยกเศษอาหารจากบรรจุภัณฑ์อาหารคู่มือการคัดแยกขยะในตัวอย่างไม่มีผลต่อสัดส่วนของขยะอาหารและวัสดุบรรจุภัณฑ์ที่ระบุว่าขั้นตอนนี้อาจ
ไม่ต้อง