In the British Empire, slaves were

In the British Empire, slaves were liberated after 1833 and many would no longer work on sugar cane plantations when they had a choice. British owners of sugar cane plantations therefore needed new workers, and they found cheap labour in China, Portugal and India.[11][12] The people were subject to indenture, a long-established form of contract which bound them to forced labour for a fixed term; apart from the fixed term of servitude, this resembled slavery.[13] The first ships carrying indentured labourers from India left in 1836.[14] The migrations to serve sugarcane plantations led to a significant number of ethnic Indians, southeast Asians and Chinese settling in various parts of the world.[15] In some islands and countries, the South Asian migrants now constitute between 10 to 50 percent of the population. Sugarcane plantations and Asian ethnic groups continue to thrive in countries such as Fiji, Natal, Burma, Sri Lanka, Malaysia, British Guiana, Jamaica, Trinidad, Martinique, French Guiana, Guadeloupe, Grenada, St. Lucia, St. Vincent, St. Kitts, St. Croix, Suriname, Nevis, Mauritius.[14][16]


Old-fashioned Indian Sugarcane Press, c. 1905
The then British colony of Queensland, now a state of Australia, imported between 55,000 and 62,500 (estimates vary) people from the South Pacific Islands to work on sugarcane plantations between 1863 and 1900.[17]

Cuban sugar derived from sugarcane was exported to the USSR where it received price supports and was ensured a guaranteed market. The 1991 dissolution of the Soviet state forced the closure of most of Cuba's sugar industry.

Sugarcane remains an important part of the economy of Guyana, Belize, Barbados and Haiti, along with the Dominican Republic, Guadeloupe, Jamaica, and other islands.

Approximately 70% of the sugar produced globally comes from S. officinarum and hybrids using this species

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในจักรวรรดิอังกฤษทาสได้รับอิสรภาพหลังจากที่ 1833 และอีกหลายจะไม่ทำงานในไร่อ้อยเมื่อพวกเขามีทางเลือก เจ้าของอังกฤษสวนอ้อยจึงจำเป็นแรงงานใหม่และพวกเขาพบว่าแรงงานราคาถูกในจีนโปรตุเกสและอินเดีย. [11] [12] คนเป็นเรื่องที่สัญญารูปแบบยาวขึ้นของสัญญาที่ผูกพันพวกเขาไปสู่การบังคับใช้แรงงานสำหรับ ระยะคงที่; นอกเหนือจากระยะคงที่ของทาสนี้คล้ายกับการเป็นทาส. [13] เรือลำแรกแบกขี้ข้าคนงานจากประเทศอินเดียที่เหลืออยู่ใน 1836 [14] การโยกย้ายที่จะให้บริการพื้นที่เพาะปลูกอ้อยนำไปสู่การเป็นจำนวนมากของชาวอินเดียชาติพันธุ์ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และจีนตกตะกอน ในส่วนต่างๆของโลก. [15] ในบางเกาะและประเทศที่แรงงานข้ามชาติในเอเชียใต้ในขณะนี้เป็นระหว่างวันที่ 10 ถึงร้อยละ 50 ของประชากร พื้นที่เพาะปลูกอ้อยและกลุ่มชาติพันธุ์ในเอเชียยังคงเจริญเติบโตในประเทศเช่นฟิจินาตาล, พม่า, ศรีลังกา, มาเลเซีย, กายอานา, จาเมกา, ตรินิแดด, มาร์ตินีก, เฟรนช์เกีย, ลุปเกรเนดา, เซนต์ลูเซียเซนต์วินเซนต์เซนต์ คิตส์, สเต็ด, ซูรินาเมเนวิสมอริเชียส. [14] [16] สมัยเก่าอินเดียอ้อยกดค 1905 อาณานิคมของอังกฤษแล้วรัฐควีนส์แลนด์ตอนนี้รัฐออสเตรเลียนำเข้าระหว่าง 55,000 และ 62,500 (ที่ประมาณการเปลี่ยนแปลง) คนจากหมู่เกาะแปซิฟิกใต้การทำงานในไร่อ้อยระหว่าง 1863 และ 1900 [17] น้ำตาลในคิวบาที่ได้จากอ้อยถูกส่งออกไป สหภาพโซเวียตที่ได้รับการสนับสนุนและได้รับราคาที่มั่นใจตลาดการรับประกัน 1991 การสลายตัวของรัฐโซเวียตบังคับปิดมากที่สุดของอุตสาหกรรมน้ำตาลของคิวบา. อ้อยยังคงเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของประเทศกายอานา, เบลีซ, บาร์เบโดสและเฮติพร้อมกับสาธารณรัฐโดมินิกันลุปจาไมก้าและเกาะอื่น ๆ . ประมาณ 70 % ของน้ำตาลที่ผลิตได้ทั่วโลกมาจาก officinarum เอสและลูกผสมโดยใช้สายพันธุ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในจักรวรรดิอังกฤษ ทาสเป็นอิสระหลังจาก 1833 และหลายจะไม่ทำงานในไร่อ้อย เมื่อพวกเขาได้เลือก ชาวอังกฤษเจ้าของสวนอ้อยจึงต้องการแรงงานใหม่ และพวกเขาพบแรงงานราคาถูกในจีน โปรตุเกสและอินเดีย [ 11 ] [ 12 ] คนเรื่องหนังสือสัญญา เป็นเวลานาน สร้างแบบฟอร์มสัญญาที่ไว้เพื่อบังคับแรงงานสำหรับระยะเวลาคงที่นอกเหนือจากระยะเวลาที่กำหนดของทาส , เหมือนทาส [ 13 ] ครั้งแรกที่เรือบรรทุกผูกมัดแรงงานจากอินเดียซ้ายใน 1836 . [ 14 ] มือใหม่ใช้อ้อยเป็นจำนวนที่มีนัยสำคัญของชนกลุ่มน้อยชาวอินเดีย , ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และจีนการจ่ายเงินในส่วนต่างๆของโลก . [ 15 ] ในบางประเทศ หมู่เกาะ และผู้อพยพเอเชียใต้ขณะนี้ถือเป็นระหว่าง 10 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ของประชากร ไร่อ้อย และกลุ่มชาติเอเชียยังคงเจริญเติบโตในประเทศเช่นฟิจิ นาตาล พม่า ศรีลังกา มาเลเซีย สาธารณรัฐสหกรณ์กายอานา , จาเมกา , ตรินิแดด , ไทย , เฟรนช์เกียนา กวาเดอลูป เกรนาดา เซนต์ลูเซีย เซนต์วินเซนต์ เซนต์คิตส์และเนวิส , เซนต์ Croix , ซูรินาเม , , มอริเชียส . [ 14 ] [ 16 ]


เก่า fashioned อินเดียอ้อยกด C . 1905
แล้วอาณานิคมอังกฤษของรัฐควีนส์แลนด์ ตอนนี้รัฐของออสเตรเลีย และนำเข้าระหว่าง 55000 62500 ( ประมาณการแตกต่างกัน ) จากหมู่เกาะแปซิฟิกใต้งานอ้อยระหว่าง 1863 และ 1900 [ 17 ]

คิวบาน้ำตาลที่ได้จากอ้อยถูกส่งออกไปรัสเซียที่ ได้รับการสนับสนุนและรับประกันราคามั่นใจตลาด1991 การสลายตัวของรัฐโซเวียตถูกบังคับปิดส่วนใหญ่ของอุตสาหกรรมน้ำตาลของคิวบา

อ้อยยังคงเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของสาธารณรัฐสหกรณ์กายอานา , เบลีซ , บาร์เบโดส และเฮติ พร้อมกับสาธารณรัฐโดมินิกัน , กวาเดอลูป , จาเมกาและเกาะอื่น ๆ .

ประมาณ 70% ของน้ำตาลที่ผลิตทั่วโลกมาจาก S . และใช้พันธุ์ลูกผสมชนิดนี้