If there is a painful truth about t

If there is a painful truth about the workplace today, it is that people are overwhelmed. Too much information. Too much to do. Too little time. In this feature, we identify four types of accountability that help high performers keep first things first.
With the perils of multi-tasking now readily accepted and books such as Gladwell’s Outliers or Colvin’s Talent is Overrated suggesting that we could all benefit from massive amounts of intentional practice to master our crafts, there is a growing argument for greater focus in the workplace.
Unfortunately, we are experiencing the opposite. The explosion of mobile and social technologies is accelerating a swell of information that passed “glut stage” a decade ago. Attention deficit is now standard.
Accountability to the rescue. Aside from accountability to God, we have long believed in the power of accountability to others to help us stay focused and meet expectations.
Until now, we viewed accountability as a principle, not a method. Simply put, we believed more is better and that the ultimate accountability is tied to results.
This may not be the case.
In a recent study of elite athletes and soldiers, we discovered that different types of accountability exist and that we can readily harness and optimize this power through a relatively small number of choice relationships.
Level 1: LEADER.
The first type of accountability is to the leader, the person who establishes direction and directs the organization’s efforts. On a sports team, this is generally the head coach. In a military unit, this would be a senior officer.
The leader may or may not have a relationship with the person experiencing the accountability, but the desire to seek approval of the leader, or equally to avoid scrutiny, will positively impact his focus and consistency.
Level 2: MENTOR.
The second type of accountability is to a mentor, or position coach. This person is directly involved with the development of the individual’s skills and routinely provides constructive feedback.
Level 3: TEAM.
Team accountability involves transparency of actions and behaviors to peers and colleagues who share a common objective. Where teamwork is vital for success, particularly on the battlefield, team accountability is highest and most impactful. The phrase “code red” in the movie, “A Few Good Men”, comes to mind.
Level 4: FANS.
Athletes experience a sort of crowd-sourced type of accountability few of us can comprehend: fans. Fans are people who watch you work, take a sometimes intense interest in your results, but who don’t actually participate in the game itself.
Upon reflection, we discovered that soldiers fight for family and countrymen, neither of whom join them on the battlefield. Sharing your work with people interested in your success, even if they are not part of your organization, can significantly impact your resolve to stay focused.
What about accountability to oneself?
In 2003, Mark Newton, founder of IRUNURUN, learned of two major perils of accountability to oneself.
While building a solo insurance practice, he struggled to gain momentum in the marketplace.
He began tracking completion of 6 routine weekly business and professional development activities only to discover that his completion rate in the first two months averaged below 50%.
Once he sustained a completion of 90% for six months, his business results took off.
Lesson 1: We all possess an infinite capacity for self-deception. We truly believe we are more disciplined than we are. Only through accurate measurement can solo accountability survive.
After three years, Mark somewhat reluctantly joined an accountability group with two friends. His initial response to their request to become accountability partners, “Just beat yourself up. That’s what I do.”
They didn’t give in, and instead they insisted that team accountability would improve their performance and prevent them from quitting. After a single meeting to review their performance, Mark became more consistent.
Lesson 2: Accountability to oneself diminishes with time.
In summary, we believe that lack-of-focus is driving a radical divide between peak performers and others today, and the ability to create and sustain disciplined focus on the things that matter most is vital.
Fortunately, the habits and environmental factors that help professional athletes and elite soldiers maintain focus and consistency are readily available to us all.
Please comment. What have you done to get and stay more accountable?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้ามีความจริงที่เจ็บปวดเกี่ยวกับสถานทำงานวันนี้ มันเป็นคนจม ข้อมูลมากเกินไป มากเกินไปจะทำ เวลาน้อยเกินไป ในลักษณะนี้ เราต้องระบุความรับผิดชอบ 4 ชนิดที่ช่วยให้นักแสดงสูงเก็บสิ่งแรกแรกภัยของการต่อสู้ขณะนี้พร้อมยอมรับและหนังสือ เป็น Outliers ของ Gladwell หรือพรสวรรค์ของ Colvin ไม่เก่งอย่างที่แนะนำว่า เราสามารถรับได้จากจำนวนขนาดใหญ่โดยตั้งใจปฏิบัติหลักของเรางานฝีมือ มีมีอาร์กิวเมนต์เติบโตสำหรับโฟกัสมากขึ้นในทำงานอับ เรามีประสบการตรงข้าม การกระจายของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือ และสังคมกำลังเร่งขึ้นบวมของข้อมูลที่ส่งผ่าน "glut ขั้น" ทศวรรษที่ผ่านมา ขาดดุลความสนใจขณะนี้มาตรฐานความรับผิดชอบเพื่อช่วยเหลือ นอกเหนือจากความรับผิดชอบต่อพระเจ้า เราจึงเชื่อในพลังของความรับผิดชอบให้ผู้อื่นช่วยให้เราเดินพบปะ และเน้นความคาดหวังจนถึงขณะนี้ เราดูความรับผิดชอบเป็นหลักการ วิธีการไม่ เพียงแค่ใส่ เราเชื่อมากขึ้นดีกว่า และว่า ความรับผิดชอบที่ดีที่สุดที่เชื่อมโยงกับผลลัพธ์นี้ไม่ได้เช่นในการศึกษาล่าสุดของนักกีฬาคนชนชั้นสูงและทหาร เราพบว่า แตกต่างกันของความรับผิดชอบมีอยู่ และที่เราสามารถพร้อมเทียม และเพิ่มประสิทธิภาพการใช้พลังงานนี้ผ่านตัวเลขค่อนข้างเล็กของความสัมพันธ์ทางระดับ 1: ผู้นำการชนิดแรกของความรับผิดชอบคือการเป็นผู้นำ ผู้ที่กำหนดทิศทาง และความพยายามขององค์กรเป็นการชักจูง ทีมกีฬา นี้เป็นทั่วไปโค้ชใหญ่ ในหน่วยทหาร นี้จะเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสผู้นำอาจ หรืออาจไม่มีความสัมพันธ์กับบุคคลที่ประสบการความรับผิดชอบ แต่ความปรารถนาที่จะขออนุมัติของผู้นำ หรือเท่า ๆ กัน เพื่อหลีกเลี่ยง scrutiny จะบวกผลกระทบเขาโฟกัสและความสอดคล้องกันระดับ 2: MENTORชนิดที่สองของความรับผิดชอบเป็นที่ปรึกษา หรือตำแหน่งโค้ช บุคคลนี้เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทักษะของแต่ละบุคคลโดยตรง และให้คำติชมที่สร้างสรรค์อยู่เสมอระดับ 3: ทีมงานทีมความรับผิดชอบเกี่ยวข้องกับความโปร่งใสของการดำเนินการและลักษณะการทำงานกับเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่ใช้วัตถุประสงค์ทั่วไป ที่ทำงานเป็นทีมมีความสำคัญสำหรับความสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสนามรบ ความรับผิดชอบทีมได้สูงสุด และมากที่สุด impactful วลี "รหัสแดง" ในภาพยนตร์ "ไม่ดี"คน มาถึงใจระดับ 4: แฟน ๆนักกีฬามีประสบการณ์การจัดเรียงของฝูงชนที่มาชนิดไม่กี่ของเราสามารถเข้าใจความรับผิดชอบ: แฟน แฟนเป็นคนดูคุณทำงาน ใช้ดอกเบี้ยรุนแรงบางครั้งในผลลัพธ์ของคุณ แต่ที่จริงไม่เข้าร่วมในเกมเองเมื่อสะท้อน เราพบว่า ทหารสู้เพื่อชาติ คนไม่เข้าร่วมพวกเขาในสนามรบและครอบครัว ร่วมงานกับผู้ที่สนใจในความสำเร็จของคุณ แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งขององค์กร สามารถอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อการแก้ไขการโฟกัสสิ่งที่เกี่ยวกับความรับผิดชอบตัวเองใน 2003 หมายนิวตัน ผู้ก่อตั้งของ IRUNURUN เรียนรู้ของภัยสองหลักของความรับผิดชอบตัวเองในขณะที่อาคารปฏิบัติเดี่ยวประกัน เขาต่อสู้จะได้รับโมเมนตัมในตลาดเขาเริ่มติดตามเสร็จ 6 ธุรกิจประจำสัปดาห์และกิจกรรมการพัฒนาวิชาชีพเฉพาะการค้นพบว่า อัตราความสมบูรณ์ของเขาในสองเดือนแรก averaged ต่ำกว่า 50%เมื่อเขายั่งยืนสมบูรณ์ 90% หกเดือน ผลลัพธ์ทางธุรกิจของเขาได้เอาออกบทที่ 1: เรามีกำลังการผลิตสำหรับ self-deception การอนันต์ แท้จริงเราเชื่อว่า เราเป็น disciplined ยิ่งกว่าเรา ผ่านวัดที่ถูกต้องเท่านั้น สามารถความรับผิดชอบเดี่ยวอยู่รอดหลังจากสามปี หมายค่อนข้างเต็มใจเข้าร่วมกับกลุ่มความรับผิดชอบกับเพื่อนสอง เริ่มต้นตอบคำขอของพวกเขาเป็น หุ้นส่วนความรับผิดชอบ "เพียงแค่ชนะตัวเองขึ้น นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ"พวกเขาไม่ได้ให้ แล้วแต่ ยืนยันว่า ทีมความรับผิดชอบปรับปรุงการปฏิบัติ และป้องกันไม่ให้ออกจาก หลังการประชุมเดียวเพื่อทบทวนการปฏิบัติ หมายได้มากขึ้นบทที่ 2: ความรับผิดชอบตัวเองค่อย ๆ หายไปกับเวลาในสรุป เราเชื่อว่า ขาดของโฟกัสคือการขับรถแบ่งความรุนแรงระหว่างนักแสดงสูงสุดและอื่น ๆ วันนี้ และความสามารถในการ สร้าง disciplined เน้นเรื่องมากที่สุดสำคัญโชคดี พฤติกรรมและปัจจัยแวดล้อมที่ช่วยให้นักกีฬามืออาชีพและ elite ทหารรักษาโฟกัสและความสอดคล้องมีพร้อมให้เราทั้งหมดโปรดแสดงความคิด คุณได้ทำอะไรเพื่อรับและพักรับผิดชอบมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากมีความจริงที่เจ็บปวดเกี่ยวกับการทำงานในวันนี้ก็คือคนที่จะจม ข้อมูลที่มากเกินไป มากเกินไปที่จะทำ เวลาน้อยเกินไป ในลักษณะนี้เราระบุสี่ประเภทของความรับผิดชอบที่จะช่วยให้นักแสดงสูงให้สิ่งที่แรก.
ด้วยอันตรายของมัลติทาสกิ้งในขณะนี้ได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายและหนังสือเช่นค่าผิดปกติ Gladwell หรือความสามารถพิเศษของโคลเป็น Overrated บอกว่าเราสามารถได้รับประโยชน์จากจำนวนมหาศาลของทั้งหมด การปฏิบัติตามความมุ่งหมายที่จะโทฝีมือของเรามีข้อโต้แย้งที่เพิ่มขึ้นสำหรับความสำคัญมากขึ้นในการทำงาน.
แต่น่าเสียดายที่เรากำลังประสบอยู่ตรงข้าม การระเบิดของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือและสังคมมีการเร่งขยายตัวของข้อมูลที่ส่งผ่าน "เวทีจำนวนที่มากเกินไป" ทศวรรษที่ผ่านมา การขาดดุลให้ความสนใจอยู่ในขณะนี้มาตรฐาน.
รับผิดชอบเพื่อช่วยเหลือ นอกเหนือจากความรับผิดชอบต่อพระเจ้าที่เราได้เชื่อในอำนาจของความรับผิดชอบให้กับผู้อื่นเพื่อช่วยให้เราพักที่เน้นและตอบสนองความต้องการ.
จนถึงขณะนี้เรามองความรับผิดชอบเป็นหลักการไม่วิธีการ ใส่เพียงแค่เราเชื่อมากขึ้นจะดีกว่าและที่ความรับผิดชอบที่ดีที่สุดจะเชื่อมโยงกับผล.
นี้อาจไม่ได้กรณี.
ในการศึกษาล่าสุดของนักกีฬายอดเยี่ยมและทหารเราค้นพบว่าแตกต่างกันของความรับผิดชอบที่มีอยู่และที่เราสามารถควบคุมได้อย่างง่ายดายและ เพิ่มประสิทธิภาพการใช้พลังงานนี้ผ่านจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของความสัมพันธ์ทางเลือก.
Level 1:. ผู้นำ
ประเภทแรกของความรับผิดชอบคือการเป็นผู้นำคนที่กำหนดทิศทางและชี้นำความพยายามขององค์กร ในทีมกีฬานี้โดยทั่วไปหัวหน้าโค้ช ในหน่วยทหารนี้จะเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโส.
ผู้นำอาจจะหรืออาจไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนที่ประสบความรับผิดชอบ แต่ความปรารถนาที่จะขอความเห็นชอบของผู้นำหรืออย่างเท่าเทียมกันเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบข้อเท็จจริงในเชิงบวกจะส่งผลกระทบและโฟกัสของเขา สอดคล้อง.
Level 2:. MENTOR
ประเภทที่สองของความรับผิดชอบคือการให้คำปรึกษาหรือโค้ชตำแหน่ง คนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาทักษะของแต่ละบุคคลและเป็นประจำมีความคิดเห็นที่สร้างสรรค์.
Level 3:. ทีม
ทีมรับผิดชอบเกี่ยวข้องกับความโปร่งใสของการกระทำและพฤติกรรมกับเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่ร่วมวัตถุประสงค์ร่วมกัน ในกรณีที่การทำงานเป็นทีมที่มีความสำคัญสำหรับความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสนามรบรับผิดชอบทีมงานสูงสุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด วลีที่ว่า "รหัสแดง" ในภาพยนตร์เรื่อง "ไม่กี่คนดี" ที่อยู่ในใจ.
ระดับ 4:. แฟน ๆ
ได้สัมผัสกับนักกีฬาประเภทการจัดเรียงของฝูงชนที่มาของการไม่กี่ความรับผิดชอบของเราสามารถเข้าใจ: แฟน ๆ แฟนเป็นคนที่ดูคุณทำงานใช้ความสนใจในบางครั้งผลของคุณ แต่ที่ไม่จริงส่วนร่วมในเกมของตัวเอง.
เมื่อสะท้อนเราค้นพบว่าทหารต่อสู้เพื่อครอบครัวและชาติไม่มีใครร่วมกับพวกเขาในสนามรบ . ร่วมกันทำงานของคุณกับผู้ที่สนใจในความสำเร็จของคุณแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งขององค์กรของคุณสามารถส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญการแก้ปัญหาของคุณไปพักที่เน้น.
สิ่งที่เกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อตนเอง?
ในปี 2003 มาร์คนิวตันผู้ก่อตั้ง IRUNURUN เรียนรู้ของทั้งสองอันตรายที่สำคัญ ความรับผิดชอบต่อตนเอง.
ในขณะที่อาคารปฏิบัติประกันเดี่ยวเขาพยายามที่จะได้รับโมเมนตัมในตลาด.
เขาเริ่มการติดตามความสำเร็จของธุรกิจรายสัปดาห์ประจำวันที่ 6 และกิจกรรมการพัฒนาอาชีพเพียงเพื่อพบว่าอัตราการสำเร็จของเขาในสองเดือนแรกเฉลี่ยต่ำกว่า 50% .
เมื่อเขาไว้เสร็จสิ้นการ 90% เป็นเวลาหกเดือนผลการดำเนินธุรกิจของเขาเอาออก.
บทที่ 1: เราทุกคนมีความสามารถที่ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับการหลอกลวงตัวเอง แท้จริงเราเชื่อว่าเรามีระเบียบวินัยมากขึ้นกว่าที่เรามี เพียงผ่านวัดที่ถูกต้องรับผิดชอบเดี่ยวสามารถอยู่รอดได้.
หลังจากสามปีมาร์คค่อนข้างไม่เต็มใจเข้าร่วมกลุ่มความรับผิดชอบกับเพื่อนสองคน การตอบสนองของเขาเริ่มต้นการร้องขอของพวกเขาจะกลายเป็นคู่ค้าที่รับผิดชอบ "เพียงแค่ชนะตัวเองขึ้น นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ. "
พวกเขาไม่ได้ให้ในและแทนพวกเขายืนยันว่าทีมงานจะรับผิดชอบปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขาและป้องกันพวกเขาจากการเลิกสูบบุหรี่ หลังจากที่มีการประชุมเพียงครั้งเดียวเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขากลายเป็นมาร์คสอดคล้องกันมากขึ้น.
บทที่ 2:. ความรับผิดชอบต่อตนเองลดเวลา
ในการสรุปเราเชื่อว่าการขาดของการมุ่งเน้นคือการขับรถแบ่งรุนแรงระหว่างนักแสดงที่ยอดเขาและคนอื่น ๆ ในวันนี้และความสามารถในการ ในการสร้างและรักษาระเบียบวินัยมุ่งเน้นในสิ่งที่สำคัญที่สุดมีความสำคัญ.
โชคดีที่นิสัยและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่จะช่วยให้นักกีฬามืออาชีพและยอดทหารรักษาโฟกัสและความสม่ำเสมอมีพร้อมที่จะให้พวกเราทุกคน.
โปรดแสดงความคิดเห็น ท่านได้กระทำอะไรที่จะได้รับและอยู่รับผิดชอบมากขึ้น?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หากมีความจริงที่เจ็บปวดเกี่ยวกับสถานที่ทํางานวันนี้ มันอยู่ที่คนอย่างแน่นอน ข้อมูลมากเกินไป มากเกินไปที่จะทำ เวลาที่น้อยเกินไป ในลักษณะนี้เราระบุสี่ประเภทของความรับผิดชอบที่จะช่วยให้นักแสดงสูงเก็บสิ่งแรก .
กับความอันตรายของมัลติทาสกิ้งตอนนี้พร้อมยอมรับและหนังสือ เช่น แกลดเวลล์มันผิดปกติ หรือความสามารถพิเศษของโคลไม่เก่งแนะนำว่าเราอาจได้รับประโยชน์จากจำนวนมหาศาลของการปฏิบัติโดยเจตนาที่จะโทศิลปะของเรามีอาร์กิวเมนต์สำหรับการมุ่งเน้นมากขึ้นในสถานที่ทำงาน .
แต่น่าเสียดายที่เราประสบอยู่ตรงข้ามการระเบิดของโทรศัพท์มือถือและสังคมเทคโนโลยีเร่งขนาดของข้อมูลที่ส่งผ่าน " เหลือเฟือเวที " ทศวรรษที่แล้ว สมาธิสั้นคือตอนนี้มาตรฐาน .
ความรับผิดชอบเพื่อช่วยเหลือ นอกเหนือจากความรับผิดชอบต่อพระเจ้า เราต้องเชื่อมานานในพลังของความรับผิดชอบให้กับผู้อื่น เพื่อช่วยให้เราพักที่เน้นและตอบสนองความคาดหวัง .
ตอนนี้เราดูน่าเชื่อถือเป็นหลักไม่วิธี เพียงแค่วาง เราเชื่อว่ายิ่งมากยิ่งดี และที่น่าเชื่อถือที่สุดคือการเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ .
นี้อาจไม่ใช่กรณี .
ในการศึกษาล่าสุดของนักกีฬายอดและทหาร เราพบว่าชนิดของความรับผิดชอบที่มีอยู่ และเราพร้อมที่จะควบคุมและเพิ่มประสิทธิภาพพลังงานนี้เป็นจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของความสัมพันธ์ของทางเลือก ระดับที่ 1 :

. .ชนิดแรกของความรับผิดชอบคือผู้นำ ผู้กำหนดทิศทาง และชี้นำความพยายามขององค์กร ในกีฬานี้โดยทั่วไปคือหัวหน้าโค้ช ในหน่วยทหาร ซึ่งจะเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโส
ผู้นำอาจจะหรืออาจจะไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนที่ประสบความน่าเชื่อถือ แต่ความปรารถนาที่จะแสวงหาความเห็นชอบของผู้นำหรืออย่างเท่าเทียมกันเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบ จะส่งผลกระทบทางบวกของเขาโฟกัสและความสอดคล้อง ระดับที่ 2 :

รุ่นพี่ ประเภทที่สองของความรับผิดชอบ คือ ที่ปรึกษา หรือตำแหน่งโค้ช คนๆนี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการพัฒนาทักษะของแต่ละคน และตรวจให้สร้างสรรค์ความคิดเห็น .
3
: ทีมทีมตรวจสอบความโปร่งใสของการกระทำและพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับเพื่อนร่วมงาน และเพื่อนร่วมงานที่เป็นวัตถุประสงค์ทั่วไป ที่การทำงานเป็นทีมมีความสำคัญสำหรับความสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสนามรบ ซึ่งเป็นทีม สูงสุด และสุดยอดที่สุด วลี " รหัสแดง " ในหนัง " ผู้ชายที่ดี " ไม่กี่ในใจ .

ระดับ 4 : แฟนนักกีฬาประสบการณ์การจัดเรียงของฝูงชนที่มาประเภทของความรับผิดชอบน้อยเราสามารถเข้าใจ : แฟน พัดลมจะทำงาน คนที่ดูคุณจะสนใจบางครั้งรุนแรงในผลลัพธ์ของคุณ แต่ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในเกมตัวเอง
เมื่อสะท้อน , เราพบว่าทหารสู้เพื่อครอบครัวและเพื่อนร่วมชาติ และผู้ที่เข้าร่วมพวกเขาในสนามรบแบ่งปันงานของคุณกับผู้ที่สนใจในความสำเร็จของคุณ แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งขององค์กรของคุณ สามารถอย่างมากส่งผลกระทบต่อความตั้งใจของคุณที่จะพักที่เน้น .
แล้วความรับผิดชอบกับตัวเอง ?
ใน 2003 , มาร์ค นิวตัน , ผู้ก่อตั้งของ irunurun เรียนสองอันตรายหลักของความรับผิดชอบกับตัวเอง ในขณะที่อาคารเดี่ยว
ประกันการปฏิบัติ เขาพยายามที่จะได้รับโมเมนตัมในตลาด .
เขาเริ่มติดตามเสร็จสิ้น 6 ธุรกิจรายสัปดาห์ประจำวันและกิจกรรมการพัฒนาอาชีพเท่านั้นที่จะพบว่าคะแนนความสมบูรณ์ของเขาในช่วง 2 เดือนแรก เฉลี่ยกว่า 50%
เมื่อเขาบาดเจ็บเสร็จ 90% สำหรับหกเดือน ผลลัพธ์ทางธุรกิจของเขาไป
บทเรียนที่ 1 : เราทุกคนมีความจุไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับการหลอกลวงตัวเอง เราเชื่อว่าเราจะมีระเบียบวินัยมากขึ้นกว่าที่เราเป็นโดยเฉพาะวัดที่ถูกต้องสามารถเดี่ยวความอยู่รอด .
หลังจากที่สามปี , มาร์ค ค่อนข้างน่าเชื่อถืออย่างไม่เต็มใจเข้าร่วมกลุ่มกับเพื่อนอีก 2 คน การตอบสนองของเขาเริ่มต้นการร้องขอของพวกเขาที่จะกลายเป็นความรับผิดชอบของพันธมิตร " แค่โทษตัวเอง นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ . "
เขาไม่ได้ให้แต่พวกเขายืนกรานว่าทีม ซึ่งจะปรับปรุงประสิทธิภาพของพวกเขาและป้องกันไม่ให้พวกเขาออก หลังจากการประชุมเดียวเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขา มาร์คกลายเป็นที่สอดคล้องกันมากขึ้น
บทที่ 2 : ความรับผิดชอบต่อตนเองลดลงกับเวลา
สรุปแล้ว เราเชื่อว่าการขาดการโฟกัสคือการขับแบ่งรุนแรงระหว่างนักแสดงยอดและคนอื่น ๆในวันนี้