The Berlin Wall (German) was a barr

The Berlin Wall (German) was a barrier constructed by the German Democratic Republic (GDR, East Germany) starting on 13 August 1961, that completely cut off (by land) West Berlin from surrounding East Germany and from East Berlin.[1] The barrier included guard towers placed along large concrete walls, which circumscribed a wide area (later known as the "death strip") that contained anti-vehicle trenches, "fakir beds" and other defenses. The Eastern Bloc claimed that the wall was erected to protect its population from fascist elements conspiring to prevent the "will of the people" in building a socialist state in East Germany. In practice, the Wall served to prevent the massive emigration and defection that marked East Germany and the communist Eastern Bloc during the post-World War II period.

The Berlin Wall was officially referred to as the "Anti-Fascist Protection Rampart" (German: Antifaschistischer Schutzwall) by GDR authorities, implying that neighbouring West Germany had not been fully de-Nazified.[3] The West Berlin city government sometimes referred to it as the "Wall of Shame"—a term coined by mayor Willy Brandt—while condemning the Wall's restriction on freedom of movement. Along with the separate and much longer Inner German border (IGB), which demarcated the border between East and West Germany, it came to symbolize the "Iron Curtain" that separated Western Europe and the Eastern Bloc during the Cold War.

Before the Wall's erection, 3.5 million East Germans circumvented Eastern Bloc emigration restrictions and defected from the GDR, many by crossing over the border from East Berlin into West Berlin, from where they could then travel to West Germany and other Western European countries. Between 1961 and 1989, the wall prevented almost all such emigration.[4] During this period, around 5,000 people attempted to escape over the wall, with an estimated death toll of over 100[5] in and around Berlin, although that claim is disputed.[6]

In 1989, a series of radical political changes occurred in the Eastern Bloc, associated with the liberalization of the Eastern Bloc's authoritarian systems and the erosion of political power in the pro-Soviet governments in nearby Poland and Hungary. After several weeks of civil unrest, the East German government announced on 9 November 1989 that all GDR citizens could visit West Germany and West Berlin. Crowds of East Germans crossed and climbed onto the wall, joined by West Germans on the other side in a celebratory atmosphere. Over the next few weeks, euphoric public and souvenir hunters chipped away parts of the wall; the governments later used industrial equipment to remove most of what was left. The physical wall was primarily destroyed in 1990. The fall of the Berlin Wall paved the way for German reunification, which was formally concluded on 3 October 1990.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำแพงเบอร์ลิน (เยอรมัน) ถูกสร้างขึ้น โดยการเริ่มต้นสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน (GDR เยอรมนีตะวันออก) ในวันที่ 13 1961 สิงหาคม อุปสรรคที่สมบูรณ์ตัด (ด้วยที่ดิน) เบอร์ลินตะวันตก จากรอบเยอรมนีตะวันออก และเบอร์ลินตะวันออก[1] อาคารยามอุปสรรครวมที่วางอยู่ตามผนังคอนกรีตขนาดใหญ่ ซึ่ง circumscribed พื้นที่กว้าง (ภายหลังเรียกว่า "แถบตาย") ที่ประกอบด้วยยานพาหนะป้องกัน trenches, "fakir เตียง" และป้องกันอื่น ๆ ค่ายตะวันออกอ้างว่า มีเกร็งผนังป้องกันประชากรองค์ประกอบ fascist conspiring เพื่อป้องกัน "จะคน" ในการสร้างรัฐสังคมนิยมในเยอรมนีตะวันออก ในทางปฏิบัติ ผนังทำหน้าที่ป้องกัน emigration ใหญ่และ defection ที่ทำเครื่องหมายประเทศเยอรมนีตะวันออกและค่ายตะวันออกคอมมิวนิสต์ในช่วงสงครามโลกภายหลัง รอบระยะเวลาการ

กำแพงเบอร์ลินถูกทางหรือเรียกว่าการ "ฟาสซิสต์ป้องกันแรมพาร์ทเบนช์" (เยอรมัน: Antifaschistischer Schutzwall) โดยเจ้าหน้าที่ GDR หน้าที่ที่ประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีไม่ได้อย่างเด Nazified[3] รัฐบาลที่เมืองเบอร์ลินตะวันตกบางครั้งเรียกมันว่า "กำแพงของความอัปยศ" — คำจังหวะ โดยนายกเทศมนตรีแบรนต์ Willy — ในขณะที่ประณามการใช้กำแพงของข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพในการเคลื่อนไหว รวม ทั้งการแยก และนานกว่าเยอรมันภายในเส้นขอบ (อินดัสเท), ซึ่งแบ่งระหว่างตะวันออกและเยอรมันตะวันตก มายังเป็นสื่อ "ม่านเหล็ก" ที่แบ่งยุโรปตะวันตกและค่ายตะวันออกระหว่าง War. เย็น

ก่อนผนังของลุก ชาวเยอรมันตะวันออก 3.5 ล้านคนนั้นค่ายตะวันออก emigration จำกัด และ defected จาก GDR หลาย โดยไขว้เส้นขอบจากเบอร์ลินตะวันออกไปยังเบอร์ลินตะวันตก จากที่พวกเขาสามารถแล้วเดินทางไปเยอรมันตะวันตกและอื่น ๆ ยุโรปตะวันตกประเทศ 1961 และ 1989 ผนังป้องกัน emigration ดังกล่าวเกือบทั้งหมด[4] ในช่วงเวลานี้ ประมาณ 5000 คนพยายามหลบหนีผ่านผนัง กับการโทรตายประมาณกว่า 100 [5] ใน และ รอบ ๆ เบอร์ลิน แม้ว่าข้อเรียกร้องที่มีข้อโต้แย้ง[6]

ในปี 1989 การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองรุนแรงที่เกิดขึ้นในค่ายตะวันออก เกี่ยวข้องกับการเปิดเสรีของระบบประเทศของค่ายตะวันออกและพังทลายของอำนาจทางการเมืองในรัฐบาลโซเวียตสนับสนุนใกล้เคียงโปแลนด์และฮังการี หลังจากหลายสัปดาห์ของความไม่สงบแพ่ง รัฐบาลเยอรมันตะวันออกประกาศณวันที่ 9 1989 พฤศจิกายนสามารถชมทั้งหมด GDR พลเมืองเยอรมันตะวันตกและเบอร์ลินตะวันตก ฝูงชนของชาวเยอรมันตะวันออกข้าม และปีนขึ้นบนกำแพง เข้าร่วม โดยชาวเยอรมันตะวันตกในด้านอื่น ๆ ในบรรยากาศ celebratory ช่วงไม่กี่สัปดาห์ถัดไป นายพรานสาธารณะและของที่ระลึกอย่างร่าเริงบิ่นไปส่วนของผนัง รัฐบาลใช้อุปกรณ์อุตสาหกรรมส่วนใหญ่ที่เหลือเอาออกในภายหลัง ส่วนใหญ่ได้ทำลายกำแพงทางกายภาพในปี 1990 การล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินปูทางสำหรับพักเยอรมัน อย่างเป็นกิจจะลักษณะซึ่งได้สรุปใน 3 1990 ตุลาคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำแพงเบอร์ลิน (เยอรมัน) เป็นอุปสรรคสร้างขึ้นโดยสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน (GDR เยอรมนีตะวันออก) เริ่มตั้งแต่วันที่ 13 สิงหาคม 1961 ที่สมบูรณ์ตัดออกไป (โดยที่ดิน) เบอร์ลินตะวันตกจากรอบเยอรมนีตะวันออกและเบอร์ลินตะวันออก. [1] อุปสรรครวมถึงป้อมยามวางตามแนวผนังคอนกรีตขนาดใหญ่ซึ่ง circumscribed บริเวณกว้าง (ภายหลังเป็นที่รู้จัก "ความตายแถบ") ที่มีอยู่สนามเพลาะป้องกันยานพาหนะ, "เตียงแต" และการป้องกันอื่น ๆ ทางทิศตะวันออกหมู่อ้างว่ากำแพงถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องประชากรจากองค์ประกอบฟาสซิสต์สมคบคิดที่จะป้องกันไม่ให้ "จะของประชาชน" ในการสร้างรัฐสังคมนิยมในเยอรมนีตะวันออก ในทางปฏิบัติผนังทำหน้าที่เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อพยพขนาดใหญ่และการเอาใจออกห่างที่ทำเครื่องหมายเยอรมนีตะวันออกและทิศตะวันออกหมู่คอมมิวนิสต์ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองกำแพงเบอร์ลินอย่างเป็นทางการจะเรียกว่า "ต่อต้านฟาสซิสต์คุ้มครอง Rampart" (เยอรมัน: Antifaschistischer Schutzwall) โดยเจ้าหน้าที่ GDR หมายความว่าใกล้เคียงเยอรมนีตะวันตกไม่ได้รับการยกเลิกการ Nazified อย่างเต็มที่ [3]. รัฐบาลเมืองเบอร์ลินตะวันตกบางครั้งจะเรียกว่ามันเป็น "กำแพงแห่งความอัปยศ" -a คำประกาศเกียรติคุณจากนายกเทศมนตรีวิลลี่แบรนด์ในขณะที่ประณาม จำกัด ผนังของเสรีภาพในการเคลื่อนไหว พร้อมกับแยกต่างหากและภายในนานเยอรมันชายแดน (IGB) ซึ่งเขตแดนพรมแดนระหว่างตะวันออกและเยอรมนีตะวันตกมันมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ "ม่านเหล็ก" ที่แยกออกจากยุโรปตะวันตกและทางทิศตะวันออกหมู่ในช่วงสงครามเย็นก่อนที่การก่อสร้างผนังของ , 3.5 ล้านเยอรมันตะวันออกโกงทางทิศตะวันออกหมู่ข้อ จำกัด การอพยพและเสียจาก GDR หลายโดยข้ามชายแดนจากเบอร์ลินตะวันออกในเบอร์ลินตะวันตกจากที่พวกเขาก็จะเดินทางไปเยอรมนีตะวันตกและประเทศในยุโรปตะวันตกอื่น ๆ ระหว่างปี 1961 และปี 1989 กำแพงป้องกันได้เกือบทั้งหมดอพยพดังกล่าว. [4] ในช่วงเวลานี้ประมาณ 5,000 คนพยายามที่จะหลบหนีข้ามกำแพงที่มีผู้เสียชีวิตประมาณกว่า 100 [5] ในและรอบ ๆ กรุงเบอร์ลินแม้ว่าจะอ้างว่าเป็น แน่นอน. [6] ในปี 1989, ชุดของการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่รุนแรงที่เกิดขึ้นในทางทิศตะวันออกหมู่ที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเสรีของระบบเผด็จการทางทิศตะวันออกหมู่และการพังทลายของอำนาจทางการเมืองในรัฐบาลโปรโซเวียตในที่ใกล้เคียงประเทศโปแลนด์และฮังการี หลังจากหลายสัปดาห์ของความไม่สงบที่รัฐบาลเยอรมันตะวันออกประกาศเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 1989 ว่าประชาชน GDR สามารถเยี่ยมชมเยอรมนีตะวันตกและเบอร์ลินตะวันตก ฝูงชนของเยอรมันตะวันออกข้ามและปีนขึ้นไปบนผนังร่วมกับเยอรมันตะวันตกในด้านอื่น ๆ ในบรรยากาศการเฉลิมฉลอง ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้ประชาชนและของที่ระลึกมีความสุขนักล่าบิ่นออกไปบางส่วนของผนัง; รัฐบาลต่อมาใช้เครื่องจักรอุตสาหกรรมเพื่อลบมากที่สุดของสิ่งที่เหลืออยู่ ผนังทางกายภาพถูกทำลายในขั้นต้นในปี 1990 การล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินปูทางสำหรับการรวมเยอรมันซึ่งได้ข้อสรุปอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 1990

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กำแพงเบอร์ลิน ( เยอรมัน ) คืออุปสรรคที่สร้างขึ้นโดยสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน ( GDR เยอรมันตะวันออก ) เริ่มตั้งแต่วันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2504 ที่ขาดหายไป ( ทางบก ) เบอร์ลินตะวันตกจากรอบตะวันออก เยอรมนี และทางตะวันออกเบอร์ลิน [ 1 ] สิ่งกีดขวางอยู่ป้อมยาม ติดไว้ตามผนังคอนกรีตขนาดใหญ่ซึ่งพื้นที่ที่ จํากัด เป็นบริเวณกว้าง ( ต่อมาเรียกว่า " ความตายแถบ " ) ที่อยู่ในสนามเพลาะป้องกันรถ " fakir เตียง " และการป้องกันอื่น ๆ ตะวันออกหมู่อ้างว่ากำแพงที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องประชาชนจากองค์ประกอบเผด็จการสมคบคิดเพื่อป้องกัน " ของประชาชน " ในการสร้างรัฐสังคมนิยมในภาคตะวันออกของเยอรมนี ในการปฏิบัติผนังบริการป้องกันขนาดใหญ่การอพยพและการเอาใจออกห่างที่ทำเครื่องหมายประเทศเยอรมนีตะวันออกและตะวันออกกลางกลุ่มคอมมิวนิสต์ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง .

กำแพงเบอร์ลินอย่างเป็นทางการเรียกว่า " การป้องกันป้อมปราการต่อต้านฟาสซิสต์ " ( เยอรมัน : antifaschistischer schutzwall ) โดยเจ้าหน้าที่ GDR , implying ที่เพื่อนบ้านเยอรมนีตะวันตกได้เต็มที่ เดอ nazified .[ 3 ] เบอร์ลินตะวันตกรัฐบาลเมืองบางครั้งเรียกว่ามันเป็น " กำแพงแห่งความอับอาย " - ระยะ coined โดยนายกเทศมนตรีวิลลี่ บรันท์ในขณะที่ประณามกำแพงข้อจำกัดเสรีภาพในการเคลื่อนไหว พร้อมกับแยกต่างหากและอีกมากด้านชายแดนเยอรมัน ( IGB ) ซึ่ง demarcated เขตแดนระหว่างตะวันออกและตะวันตกของเยอรมนีมันเป็นสัญลักษณ์ของ " ม่านเหล็ก " ที่แยกยุโรปตะวันตกและโลกตะวันออกในช่วงสงครามเย็น

ก่อนการแข็งตัวของผนัง , 3.5 ล้าน เยอรมันตะวันออก หลีกเลี่ยงข้อ จำกัด และต่อต้านจากโลกตะวันออกการอพยพ GDR มากมาย โดยข้ามชายแดนจากตะวันออกสู่ตะวันตก เบอร์ลิน เบอร์ลิน , จากที่พวกเขาแล้วสามารถเดินทาง กับเยอรมนีตะวันตกและประเทศตะวันตกอื่น ๆ ในยุโรประหว่าง 2504 และ 2532 , ผนังป้องกันเกือบทั้งหมดอพยพดังกล่าว . [ 4 ] ในช่วงเวลานี้ ประมาณ 5 , 000 คน พยายามหลบหนีข้ามกำแพง โดยคาดว่ามีผู้เสียชีวิตกว่า 100 [ 5 ] และในรอบเบอร์ลิน , แม้ว่า ที่อ้างว่าถูกโต้แย้ง [ 6 ]

ใน 1989 , ชุดของการเปลี่ยนแปลง ทางการเมืองที่รุนแรงเกิดขึ้นในกลุ่มตะวันออกที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเสรีของโลกตะวันออก เป็นระบบเผด็จการ และการกัดเซาะของอำนาจทางการเมืองในรัฐบาลโซเวียตในโปแลนด์ และโปรที่ฮังการี หลังจากหลายสัปดาห์ของความไม่สงบโยธา , รัฐบาลเยอรมันตะวันออกประกาศเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 1989 ที่ประชาชน GDR อาจเยี่ยมชมเยอรมนีตะวันตกและตะวันตกของกรุงเบอร์ลิน ฝูงชนของเยอรมันตะวันออก ทรยศ และปีนขึ้นไปบนกำแพงเข้าร่วมโดยตะวันตกเยอรมันในด้านอื่น ๆ ในบรรยากาศการเฉลิมฉลอง . ช่วงสองสามสัปดาห์ถัดไป , สาธารณะนั้นและนักล่าของที่ระลึกแหว่งไปส่วนของผนัง ; รัฐบาลต่อมาใช้อุปกรณ์อุตสาหกรรมเพื่อลบมากที่สุดของที่เหลืออยู่ ผนังทางกายภาพถูกทำลายในปี 1990 การล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินที่ปูทางสำหรับการรวมชาติเยอรมันซึ่งสรุปอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2533