Thus I see, whilst I write this, I

Thus I see, whilst I write this, I can change the appearance of the paper; and by designing the letters, tell beforehand what new idea it shall exhibit the very next moment, by barely drawing my pen over it: which will neither appear (let me fancy as much as I will) if my hands stand still; or though I move my pen, if my eyes be shut: nor, when those characters are once made on the paper, can I choose afterwards but see them as they are; that is, have the ideas of such letters as I have made. Whence it is manifest, that they are not barely the sport and play of my own imagination, when I find that the characters that were made at the pleasure of my own thoughts, do not obey them; nor yet cease to be, whenever I shall fancy it, but continue to affect my senses constantly and regularly, according to the figures I made them. To which if we will add, that the sight of those shall, from another man, draw such sounds as I beforehand design they shall stand for, there will be little reason left to doubt that those words I write do really exist without me, when they cause a long series of regular sounds to affect my ears, which could not be the effect of my imagination, nor could my memory retain them in that order.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จึง เห็น ในขณะที่ผมเขียนนี้ ฉันสามารถเปลี่ยนลักษณะที่ปรากฏของกระดาษ โดยการออกแบบตัวอักษร ทำก่อนคิดอะไรใหม่มันจะแสดงช่วงเวลาถัดไป โดยการวาดปากกาของฉันมันแทบ: ซึ่งจะไม่ปรากฏ (ผมแฟนซีมากที่สุดเท่าที่จะ) ถ้ามือนิ่ง หรือ ว่าผมย้ายปากกา ปิดตาของฉัน: หรือ เมื่อตัวละครเหล่านั้นครั้งทำบนกระดาษ ฉันสามารถเลือกภายหลัง แต่เห็นพวกเขาพวกเขาเป็น กล่าวคือ มีความคิดของตัวอักษรดังกล่าวเราได้ ไหนเป็นประจักษ์ ว่า จะไม่แทบกีฬาและเล่นของจินตนาการของตัวเอง เมื่อผมพบว่า ตัวละครที่เกิดขึ้นที่ความสุขของความคิดของตัวเอง ไม่เชื่อฟังพวกเขา ไม่ได้ หยุดที่จะ เมื่อใดก็ ตามฉันจะแฟนซีมัน แต่ยังมีผลต่อความรู้สึกของฉันอย่างต่อเนื่อง และ สม่ำเสมอ ตามตัวเลขที่ผมทำให้พวกเขา ซึ่งถ้าเราจะเพิ่ม ว่า สายตาของผู้ที่จะ จากคนอื่น วาดเสียงดังกล่าวเป็นฉันพวกเขาจะยืน การออกแบบล่วงหน้าจะมีเหตุผลน้อยซ้ายสงสัยว่า เขียนคำเหล่านั้นมีอยู่ โดยไม่มีฉัน ก่อให้เกิดเสียงปกติจะมีผลกับหูของฉัน ซึ่งอาจเป็นผลของจินตนาการชุดยาวจริง ๆ หรืออาจความทรงจำที่เก็บรักษาไว้ในใบสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นผมเห็นในขณะที่ผมเขียนนี้ผมสามารถเปลี่ยนลักษณะของกระดาษ; และด้วยการออกแบบตัวอักษรบอกก่อนว่าสิ่งที่คิดใหม่มันจะแสดงช่วงเวลาถัดไปมากโดยแทบจะไม่วาดภาพปากกาของฉันมากกว่านั้นซึ่งจะไม่ปรากฏ (ให้ฉันแฟนซีเท่าที่ฉันจะ) ถ้ามือของฉันยืนนิ่ง; หรือแม้ว่าฉันย้ายปากกาของผมถ้าตาของฉันจะปิดได้หรือเมื่อตัวอักษรเหล่านั้นจะทำครั้งเดียวบนกระดาษที่ผมสามารถเลือกหลังจากนั้น แต่เห็นพวกเขาเป็นพวกเขา; ว่ามีที่มีความคิดของตัวอักษรดังกล่าวตามที่ผมได้ทำ มาจากไหนก็แจ้งว่าพวกเขาแทบจะไม่ได้การเล่นกีฬาและการเล่นของจินตนาการของตัวเองเมื่อฉันพบว่าตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาในความสุขของการคิดของตัวเองที่ไม่เชื่อฟังพวกเขา; มิได้เลยเลิกเป็นเมื่อใดก็ตามที่ฉันจะอยากได้ แต่ยังคงส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของฉันอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอตามตัวเลขที่ผมทำให้พวกเขา ซึ่งถ้าเราจะเพิ่มที่สายตาของเหล่านั้นจากคนอื่นวาดเสียงเช่นฉันก่อนออกแบบเขาจะยืนจะมีเหตุผลเพียงเล็กน้อยที่เหลือที่จะสงสัยว่าคำพูดเหล่านั้นที่ผมเขียนจริงๆอยู่โดยไม่มีฉันเมื่อ พวกเขาทำให้เกิดชุดยาวของเสียงปกติส่งผลกระทบต่อหูของฉันซึ่งไม่อาจจะผลกระทบของการจินตนาการของฉันหรือหน่วยความจำของฉันอาจเก็บไว้ในลำดับที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นผมจึงเห็น ขณะที่ผมเขียนนี้ ผมสามารถเปลี่ยนลักษณะของกระดาษ และด้วยการออกแบบตัวอักษร บอกไว้ล่วงหน้าว่า ความคิดใหม่ก็จะแสดงช่วงเวลาต่อไป โดยแทบไม่มีปากกาตัดเส้นมา : ซึ่งจะไม่ปรากฎ ( ผมแฟนซีเท่าที่ฉันจะ ) ถ้ามือเฉยๆ หรือแม้ว่าฉันจะย้ายปากกาของฉัน ถ้าตาของฉันจะปิด หรือ เมื่อตัวละครที่เคยทำบนกระดาษ ฉันสามารถเลือกภายหลังแต่เห็นพวกเขาเป็นพวกเขา นั่นคือ มีความคิดของตัวอักษรเช่นที่ผมเคยทำ ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะไม่เกือบกีฬาและเล่นจากจินตนาการของผมเอง เมื่อผมพบว่าตัวอักษรที่ทำขึ้นในความสุขของความคิดของตัวเอง ไม่ทำตามเขา หรือหยุดก็ตาม ที่ผมจะชอบมัน แต่ยังคงส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผมอยู่ตลอดเวลา และอย่างสม่ำเสมอ ตาม เพื่อให้ตัวเลขที่ผมทำเอง ซึ่งถ้าเราจะเพิ่ม ว่าสายตาของพวกนั้นจากชายอื่น วาดเสียง เช่นฉัน ก่อนออกแบบ พวกเขาจะยืน จะมีเหตุผลเล็กน้อยด้านซ้ายสงสัยว่าคำพูดเหล่านั้นที่ผมเขียนจะอยู่โดยไม่มีฉัน , เมื่อพวกเขา เพราะชุดยาวเสียงปกติกระทบหูของฉัน ซึ่ง ไม่อาจจะมีผลจากจินตนาการ หรือจะเก็บไว้ในความทรงจำ เพื่อที่