BackgroundSalinity is a major abiot

Background
Salinity is a major abiotic stress that threatens the sustainability
of global rice production. Rice yield can be reduced
significantly by the addition of as little as 50 mM
NaCl (Yeo and Flowers 1986), making it one of the crop
species most susceptible to salt stress (Grattan et al.
2002; Munns and Tester 2008). It has been estimated
that about 48 million ha of potentially useful agricultural
land is unusable for growing rice in Southern Asia and
South East Asia due to saline soils (Ponnamperuma and
Bandyopadhya 1980; Vinod et al. 2013). The cultivation
of salt-tolerant rice is important to maintain the sustainability
of rice production in such areas. However, progress
with breeding programmes to develop salt-tolerant
rice has been slow (Gregorio et al. 2002; Flowers 2004;
Yamaguchi and Blumwald 2005). One of the limiting factors
in the breeding of salt tolerant rice is the availability
of efficient and reliable screening techniques to select
tolerant plants (Gregorio et al. 2002).
A number of screening methods for different morphophysiological
traits have been used to measure salinity
tolerance in rice, including shoot weight (Yeo et al.
1990; Aslam et al. 1993), shoot Na+ concentration, the
ratio of shoot Na+/K+ (Yeo et al. 1988; Gregorio and
Senadhira 1993; Asch et al. 2000), leaf injury and survival
rate (Yeo et al. 1990; Gregorio et al. 1997), leaf area
(Akita and Cabuslay 1990; Zeng et al. 2003) and bypass
flow in the root (Faiyue et al. 2012). Of these traits,
shoot weight was shown to be closely related to overall
plant performance (Yeo et al. 1990) and to the performance
of the plant in the field (Aslam et al. 1993). However,
most protocols that measure plant biomass are
destructive, thus making it difficult to measure dynamic
responses in plant growth in response to salt application
and to collect seed from the individuals being measured.
Recent developments in image-based phenotyping have
enabled the non-destructive assessment of plant responses
to salinity over time and allows determination of shoot
Figure 1 Example images of rice cv. Fatmawati taken 20 d after salt application. Salt stress was imposed two weeks after transplantation.
From left to right: image of rice treated with 0 mM, 100 mM, 150 mM and 200 mM NaCl. (A) Side view RGB images of rice plants. (B) Identified
object after image analysis for size measurement. (C) Top view RGB images of the same plants shown in A. (D) Corresponding fluorescent images
taken from above. (E) Colour classified images derived from fluorescence images in D, where green depicts healthy leaves and purple indicates
senescent areas. Bars = 10 cm.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังความเค็มคือ เครียด abiotic สำคัญที่คุกคามความยั่งยืนของการผลิตข้าวโลก ผลผลิตข้าวจะลดลงอย่างมีนัยสำคัญ โดยการเพิ่มอย่างน้อย 50 มม.NaCl (Yeo และดอกไม้ 1986), ทำให้พืชอย่างใดอย่างหนึ่งพันธุ์ไวต่อเกลือความเครียด (ททัน et al2002 Munns และทดสอบ 2008) มีการประมาณที่ประมาณ 48 ล้านฮา อาจเป็นประโยชน์ทางการเกษตรที่ดินไม่สามารถใช้สำหรับปลูกข้าวในเอเชียใต้ และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เนื่องจากดินเค็ม (Ponnamperuma และBandyopadhya 1980 Vinod ร้อยเอ็ด 2013) การเพาะปลูกข้าวเกลือทนเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาความยั่งยืนการผลิตข้าวในพื้นที่ดังกล่าว ความคืบหน้าอย่างไรก็ตามกับโครงการพัฒนาทนต่อเกลือผสมพันธุ์ข้าวได้ช้า (Gregorio et al. 2002 ดอกไม้ 2004Yamaguchi และ Blumwald 2005) หนึ่งในปัจจัยจำกัดในการเพาะพันธุ์ข้าวทนเค็มเป็นที่พร้อมใช้งานมีประสิทธิภาพ และเชื่อถือได้คัดกรองเทคนิคการเลือกทนต่อพืช (Gregorio et al. 2002)จำนวนคัดกรองวิธีอื่น morphophysiologicalมีการใช้ลักษณะการวัดความเค็มในข้าว รวมถึงการถ่ายน้ำหนัก (Yeo et alปี 1990 Aslam et al. 1993), ยิง Na + เข้มข้น การอัตรายิง Na + K + (Yeo et al. 1988 Gregorio และSenadhira 1993 Asch et al. 2000), ใบบาดเจ็บและอยู่รอดอัตรา (Yeo et al. 1990 Gregorio et al. 1997), ใบตั้ง(อาคิตะและ Cabuslay 1990 เซง et al. 2003) และข้ามไหลในราก (Faiyue et al. 2012) ของลักษณะเหล่านี้ยิง น้ำหนักแสดงอย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับโดยรวมพืชประสิทธิภาพ (Yeo et al. 1990) และประสิทธิภาพของพืชในฟิลด์ (Aslam et al. 1993) อย่างไรก็ตามเป็นโปรโตคอลส่วนใหญ่ที่วัดพืชชีวมวลทำลาย ทำให้ยากต่อการวัดแบบไดนามิกตอบสนองในการเจริญเติบโตของพืชในเกลือแอพลิเคชันและเก็บเมล็ดจากบุคคลที่ถูกวัดมีการพัฒนาล่าสุดในรูปภาพ phenotypingใช้การประเมินแบบไม่ทำลายการตอบสนองของพืชการเค็มตลอดเวลา และช่วยให้การกำหนดยิงภาพตัวอย่างรูปที่ 1 ของพันธุ์ข้าว Fatmawati มา 20 d หลังจากแอพลิเคชันเกลือ ความเครียดเกลือถูกกำหนดสองสัปดาห์หลังปลูกจากซ้ายไปขวา: ภาพข้าวรับ 0 mM, 100 mM, 150 มม. และ 200 มม. NaCl (A) รูปภาพ RGB ดูด้านพืชข้าว (ข) ระบุวัตถุหลังจากการวิเคราะห์ภาพเพื่อวัดขนาด รูปภาพ RGB ดู (C) ด้านบนของพืชเดียวกันที่แสดงในภาพเรืองแสงได่ A. (D)ถ่ายจากด้านบน (E) สีจัดภาพจากภาพเรืองแสงใน D ที่สีเขียวมีภาพใบไม้ที่มีสุขภาพดี และสีม่วงที่บ่งชี้พื้นที่ senescent บาร์ = 10 cm

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา
ความเค็มเป็นความเครียด abiotic สำคัญที่คุกคามการพัฒนาอย่างยั่งยืน
ของการผลิตข้าวทั่วโลก ผลผลิตข้าวจะลดลง
อย่างมีนัยสำคัญโดยนอกเหนือจากการเป็นเพียง 50 มิลลิ
โซเดียมคลอไรด์ (Yeo และดอกไม้ 1986) ทำให้มันเป็นหนึ่งของพืช
สายพันธุ์ส่วนใหญ่อ่อนแอต่อความเครียดเกลือ (Grattan et al.
2002; Munns และ Tester 2008) มันเป็นที่คาด
ว่าประมาณ 48 ล้านเฮกเตอร์ของการเกษตรที่อาจเป็นประโยชน์
ที่ดินจะใช้ไม่ได้สำหรับการปลูกข้าวในภาคใต้และเอเชีย
ตะวันออกเฉียงใต้เนื่องจากดินเค็ม (Ponnamperuma และ
Bandyopadhya 1980; Vinod et al, 2013). การเพาะปลูก
ข้าวทนเค็มเป็นสิ่งสำคัญที่จะรักษาความยั่งยืน
ของการผลิตข้าวในพื้นที่ดังกล่าว อย่างไรก็ตามความคืบหน้า
กับโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์เพื่อพัฒนาเกลือใจกว้าง
ข้าวได้ช้า (เปา et al, 2002;. ดอกไม้ปี 2004
ยามากูชิและ Blumwald 2005) หนึ่งในปัจจัยที่ จำกัด
ในการปรับปรุงพันธุ์ข้าวทนเค็มคือความพร้อม
ของประสิทธิภาพและเชื่อถือได้เทคนิคการตรวจคัดกรองเพื่อเลือก
พืชใจกว้าง (เปา et al. 2002).
จำนวนของวิธีการตรวจคัดกรอง morphophysiological ที่แตกต่างกัน
ในลักษณะที่มีการใช้ในการวัดความเค็ม
ความอดทนใน ข้าวรวมทั้งน้ำหนักยิง (Yeo et al.
1990;. Aslam et al, 1993), การถ่ายภาพความเข้มข้น + นาที่
อัตราส่วนของยิง na + / K + (Yeo et al, 1988;. เปาและ
Senadhira 1993. Asch et al, 2000), ใบ ได้รับบาดเจ็บและความอยู่รอด
อัตรา (. Yeo et al, 1990; เปา et al, 1997.) พื้นที่ใบ
(อาคิตะและ Cabuslay 1990;. Zeng et al, 2003) และบายพาส
ไหลในราก (. Faiyue et al, 2012) ลักษณะเหล่านี้
น้ำหนักยิงถูกนำมาแสดงจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาพรวม
ผลการดำเนินงานโรงงาน (Yeo et al. 1990) และผลการดำเนินงาน
ของโรงงานในเขต (Aslam et al. 1993) อย่างไรก็ตาม
โปรโตคอลส่วนใหญ่ที่วัดชีวมวลพืช
ทำลายจึงทำให้มันยากที่จะวัดแบบไดนามิก
การตอบสนองในการเจริญเติบโตของพืชในการตอบสนองต่อการประยุกต์ใช้เกลือ
และให้รวบรวมเมล็ดพันธุ์จากบุคคลที่ถูกวัด.
การพัฒนาล่าสุดใน phenotyping ภาพตามได้
เปิดใช้งานแบบไม่ทำลาย การประเมินการตอบสนองของพืช
เพื่อความเค็มในช่วงเวลาและช่วยให้ความมุ่งมั่นของการถ่าย
ภาพที่ 1 ภาพตัวอย่างของพันธุ์ข้าว fatmawati นำ 20 D หลังจากการประยุกต์ใช้เกลือ ความเครียดเกลือถูกบังคับสองสัปดาห์หลังจากการปลูกถ่าย.
จากซ้ายไปขวา: ภาพของข้าวรับการรักษาด้วย 0 มม, 100 มิลลิเมตร, 150 มิลลิเมตรและ 200 มิลลิโซเดียมคลอไรด์ (A) ภาพมุมมองด้านข้าง RGB ของต้นข้าว (B) ระบุ
วัตถุหลังจากการวิเคราะห์ภาพสำหรับการวัดขนาด (C) ภาพมุมมอง RGB สูงสุดของพืชเดียวกันที่แสดงใน A. (D) ที่สอดคล้องกับภาพเรืองแสง
ที่นำมาจากด้านบน (E) สีจัดภาพที่ได้มาจากภาพเรืองแสงใน D ที่แสดงให้เห็นสีเขียวใบมีสุขภาพดีและสีม่วงบ่งชี้
พื้นที่มีอายุ บาร์ = 10 ซม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังความเค็มเป็นหลัก การทดลองความเครียดที่คุกคามความยั่งยืนการผลิตข้าวทั่วโลก ผลผลิตข้าวก็จะลดลงอย่างมากโดยการเพิ่มของเล็กน้อยเป็น 50 มม.โซเดียมคลอไรด์ ( โยและดอกไม้ 1986 ) , ทำให้เป็นหนึ่งของพืชสายพันธุ์อ่อนแอมากที่สุดความเครียดเกลือ ( แกรตเทิ่น et al .2002 ; มันส์และทดสอบ 2008 ) มันได้ถูกประเมินที่ประมาณ 48 ล้านไร่ ที่อาจเป็นประโยชน์ทางการเกษตรที่ดินที่ไม่สามารถใช้งานสำหรับปลูกข้าวในภาคใต้ของเอเชียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เนื่องจากดินเค็ม ( ponnamperuma และbandyopadhya 1980 ; วิน et al . 2013 ) การเพาะปลูกของข้าวทนเค็มที่สำคัญเพื่อรักษาความยั่งยืนการผลิตข้าวในพื้นที่ดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ความคืบหน้ากับโครงการพัฒนาพันธุ์ทนเค็มข้าวได้ช้า ( Gregorio et al . 2002 2004 ; ดอก ;ยามากุจิและ blumwald 2005 ) หนึ่งในปัจจัยที่จำกัดในการปรับปรุงพันธุ์ของข้าวทนเค็มเป็นว่างที่มีประสิทธิภาพและเชื่อถือได้เพื่อเลือกคัดเทคนิคพืชใจกว้าง ( Gregorio et al . 2002 )จำนวนของวิธีการคัดกรองแตกต่างกัน morphophysiologicalลักษณะถูกใช้เพื่อวัดค่าความเค็มความอดทนในข้าว รวมทั้งน้ำหนักยิง ( โย et al .1990 ; aslam et al . 1993 ) , ยิง na + ความเข้มข้นอัตราส่วนของ Na + / K + ยิง ( โย et al . 1988 ; Gregorio และsenadhira 1993 ; แอช et al . 2000 ) , การบาดเจ็บใบและการอยู่รอดคะแนน ( โย et al . 1990 ; Gregorio et al . 1997 ) , พื้นที่ใบ( อะคิตะ และ cabuslay 1990 ; เซง et al . 2546 ) และบายพาสการไหลในราก ( faiyue et al . 2012 ) ของลักษณะเหล่านี้ยิงถูกแสดงเป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับโดยรวมประสิทธิภาพของพืช ( โย et al . 1990 ) และประสิทธิภาพของพืชในเขต ( aslam et al . 1993 ) อย่างไรก็ตามมากที่สุดคือ วัด ชีวมวล โรงงานการทำลาย จึงทำให้ยากที่จะวัดแบบไดนามิกการตอบสนองในการเจริญเติบโตของพืชในการตอบสนองการใช้เกลือและเก็บเมล็ดจากบุคคลถูกวัดล่าสุดในการพัฒนาเป็นอได้การประเมินการใช้ไม่ทำลายพืชต่อความเค็มมากกว่าเวลาและช่วยให้การยิงรูปที่ 1 ตัวอย่างภาพของข้าวพันธุ์ fatmawati ถ่าย 20 D หลังจากการใส่เกลือ ความเครียดเกลือประมาณสองสัปดาห์หลังจากการปลูกจากซ้ายไปขวา : ภาพข้าวที่ได้รับ 0 มม. , 100 มม. , 150 มม. และขนาด 200 มม. ( 1 ) มุมมอง RGB ภาพข้าว พืช ( ข ) ระบุวัตถุหลังจากการวิเคราะห์ภาพเพื่อการวัดขนาด ( c ) ภาพ RGB มุมมองด้านบนของพืชที่ปรากฏในเดียวกัน A ( D ) ภาพที่เรืองแสงถ่ายจากข้างบน ( E ) ที่ได้มาจากการจัดภาพสีภาพใน D ที่ ใบสีเขียวแสดงให้เห็นว่ามีสุขภาพดี และสีม่วงพื้นที่เริ่มแก่ตัว . บาร์ = 10 ซม.