Several of the novel's main charact

Several of the novel's main characters are introduced in this chapter; Orwell paints their dominant characteristics with broad strokes. Jones, for example, is presented as a drunken, careless ruler, whose drinking belies the upscale impression he hopes to create with the name of his farm. In addition, Jones' very name (a common one) suggests he is like many other humans, and the tyranny of all mankind is an important theme of Major's speech. His unsteady gait (suggested by the "dancing lantern" he carries) and snoring wife mark him immediately as the epitome of all that Major says about mankind's self-absorption and gluttony. Indeed, the first chapter presents Jones as more of an "animal" than the animals themselves, who reacts to any disruption of his comfort with the threat of violence, as indicated by his gunfire when he is awakened from his drunken dreams.

The animals assembling in the barn are likewise characterized by Orwell in quick fashion: Major is old and wise, Clover is motherly and sympathetic, Boxer is strong yet dimwitted,Benjamin is pessimistic and cynical, and Mollieis vain and childish. All of these characteristics become more pronounced as the novel proceeds.

However, Major's speech is the most important part of the chapter, and through it Orwell displays his great understanding of political rhetoric and how it can be used to move crowds in whichever direction the speaker wishes. By addressing his audience as "comrades" and prefacing his remarks with the statement that he will not be with the others "many months longer," Major ingratiates himself to his listeners as one who has reached a degree of wisdom in his long life of twelve years and who views the other animals as equals — not a misguided rabble that needs advice and correction from a superior intellect. This notion that "All Animals Are Equal" becomes one of the tenets of Animalism, the philosophy upon which the rebellion will supposedly be based

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายของตัวละครหลักของนวนิยายได้ถูกนำเสนอในบทนี้ ออร์เวลล์สีลักษณะโดดเด่น ด้วยจังหวะสิ่ง โจนส์ เช่น จะแสดงเป็นเมา ประมาทไม้บรรทัด ดื่มคุ้มค่าอารมณ์หรูที่เขาหวังจะสร้างชื่อของฟาร์มของเขา นอกจากนี้ ชื่อโจนส์ (หนึ่งพบบ่อย) แนะนำให้เขาเป็นเหมือนมนุษย์คนอื่น ๆ และของมนุษยชาติเป็นชุดรูปแบบสำคัญของคำพูดของเมเจอร์ เขาเดินถ้า (แนะนำ โดย "เต้นโคมไฟ" เขาดำเนิน) และทำเครื่องหมายเขาทันทีเป็นของที่สำคัญกล่าวว่า เกี่ยวกับมนุษยชาติ self-absorption gluttony ภรรยานอนกรน จริง บทแรกขวัญโจนส์เป็น "สัตว์" กว่าสัตว์ตัวเอง ผู้ตอบสนองต่อการหยุดชะงักของเขากับการคุกคาม ตามที่ระบุ โดยปืนของเขาเมื่อเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากความฝันของเขาเมาสัตว์ที่ประกอบในโรงนามีลักษณะทำนองเดียวกัน โดยออร์เวลล์ในแฟชั่น: หลักเป็น เฒ่า โคล motherly และเห็นอกเห็นใจ นักมวยแข็งแกร่งยัง dimwitted เบนจามินเป็นในเชิงลบ และขี้ ระแวง และ Mollieis หน่อมแน้ม และไร้สาระ ลักษณะเหล่านี้กลายเป็นเด่นชัดเป็นนวนิยายดำเนินอย่างไรก็ตาม Major เสียงเป็นส่วนสำคัญที่สุดของบท และผ่านมัน ออร์เวลล์แสดงความเข้าใจของสำนวนทางการเมืองเขาดี และวิธีสามารถใช้เพื่อย้าย crowds ในทิศทางใดลำโพงปรารถนา โดยกำหนดกลุ่มเป้าหมายของเขาเป็น "สหาย" และ prefacing คำพูด ด้วยคำสั่งที่เขาจะไม่ มีคนอื่น "นานหลายเดือน" วิชา ingratiates ตัวเองกับผู้ฟังของเขาเป็นหนึ่งในผู้ได้ถึงระดับของภูมิปัญญาในชีวิตของเขายาวสิบสองปี และที่ดูสัตว์อื่น ๆ เป็นเท่ากับ — ไม่ rabble แบบผิด ๆ ที่ต้องการคำแนะนำและแก้ไขจากสติปัญญาเหนือกว่า ความคิดนี้ว่า "ทั้งหมดสัตว์จะเท่า" กลายเป็นหนึ่งในความเชื่อของ Animalism ปรัชญาซึ่งกบฏจะคาดคะเนขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายตัวละครหลักของนวนิยายเรื่องได้ถูกนำเสนอในบทนี้; เวลล์สีลักษณะที่โดดเด่นของพวกเขากับจังหวะในวงกว้าง โจนส์, ตัวอย่างเช่นจะนำเสนอเป็นเมาปกครองประมาทซึ่งปฏิเสธการดื่มการแสดงผลหรูเขาหวังที่จะสร้างที่มีชื่อของฟาร์มของเขา นอกจากนี้โจนส์ชื่อมาก (ร่วมกันอย่างใดอย่างหนึ่ง) ให้เห็นว่าเขาเป็นเหมือนมนุษย์คนอื่น ๆ จำนวนมากและการปกครองแบบเผด็จการของมวลมนุษยชาติเป็นสิ่งสำคัญในการพูดเมเจอร์ เดินไม่มั่นคงของพระองค์ (แนะนำโดย "เต้นแลนเทิร์น" เขาดำเนินการ) และภรรยานอนกรนทำเครื่องหมายเขาทันทีที่ข้อสรุปของทุกสิ่งที่เมเจอร์กล่าวเกี่ยวกับมนุษยชาติดูดซึมด้วยตนเองและตะกละ อันที่จริงบทแรกที่มีการจัดโจนส์มากขึ้นของ "สัตว์" กว่าสัตว์ตัวเองที่จะตอบสนองต่อการหยุดชะงักของความสะดวกสบายของเขากับภัยคุกคามของความรุนแรงตามที่ระบุโดยการยิงปืนของเขาเมื่อเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากความฝันขี้เมาของเขา.

สัตว์ประกอบ ในยุ้งฉางมีลักษณะเช่นเดียวกันโดยเวลล์ในแฟชั่นอย่างรวดเร็ว: สาขาเก่าและฉลาด Clover เป็นแม่และขี้สงสาร, นักมวยที่มีความแข็งแรงยังปัญญา, เบนจามินเป็นในแง่ร้ายและเหยียดหยามและ Mollieis ไร้สาระและหน่อมแน้ม ทั้งหมดของลักษณะเหล่านี้กลายเป็นเด่นชัดมากขึ้นในขณะที่เงินนวนิยาย.

แต่คำพูดที่สำคัญคือส่วนที่สำคัญที่สุดของบทและผ่านมันเวลล์แสดงความเข้าใจที่ดีของเขาของสำนวนทางการเมืองและวิธีที่จะสามารถนำมาใช้เพื่อย้ายฝูงชนในทิศทางแล้วแต่จำนวนใดลำโพง ความปรารถนา โดยผู้ชมของเขาว่า "สหาย" และคำปรารภคำพูดของเขาด้วยคำสั่งที่ว่าเขาจะไม่อยู่กับคนอื่น ๆ "หลายเดือนอีกต่อไป" เมเจอร์ ingratiates ตัวเองให้ฟังของเขาเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้ถึงระดับของภูมิปัญญาในชีวิตของเขายาวสิบสอง ปีและที่ดูสัตว์อื่น ๆ อย่างเท่าเทียมกัน - ไม่ก่อความผิดที่ต้องให้คำแนะนำและการแก้ไขจากสติปัญญาที่เหนือกว่า ความคิดนี้ว่า "สัตว์ทุกตัวมีค่าเท่ากัน" กลายเป็นหนึ่งในหลักคำสอนของ Animalism ปรัชญาตามที่การปฏิวัติจะเป็นไปตามที่คาดคะเน