2. The global context of organised

2. The global context of organised and informal recycling
The recycling sector provides an important livelihood for many of the world’s poor and excluded populations. Often informal in nature, this activity includes individuals collecting, separating, classifying and selling recyclable materials as a means of subsistence. According to the Global Alliance for Incinerator Alternatives (GAIA, 2012).
Recycling provides productive work for an estimated 1% of the population in developing countries (approximately 15 million people), in processes such as collection, recovery, sorting, grading, cleaning, baling, processing, and manufacturing into new products . . . even in developed countries, recycling provides 10 times as many jobs per ton of waste as do incinerators and landfills.
Most of their work is considered informal and conducted by independent recyclers, subject to risks, accidents and exploita- tion. Those engaged often remain extremely socially and econ- omically marginalised, also facing harassment, stigma and disempowerment.
Despite providing a valuable contribution to society and the environment, this sector is most often unrecognised by govern- ment and the larger community. In general, the attitude of the formal waste management sector to informal recycling is very negative, regarding it as backyard, unhygienic and generally incompatible with modern waste management systems (Wilson et al., 2006). This activity is often associated with risk, unhygienic environments, criminal activities, homelessness, unemployment, poverty and backwardness. These associations tend to perpetuate discrimination against the informal recycler and, in turn, often lead to exclusionary policies regarding this sector in solid waste management (Sembiring and Nitivattananon, 2010).
There has been a considerable amount of literature, and debate, on the integration of informal recycling into formal waste management systems (Baud et al., 2001; Jaffe and Nas, 2004;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. บริบทสากลของเกาะพีพี และเป็นรีไซเคิลภาครีไซเคิลช่วยให้การดำรงชีวิตสำคัญสำหรับประชากรของโลกถูก และดีมากมาย มักจะเป็นในธรรมชาติ กิจกรรมนี้มีบุคคลรวบรวม แยก ประเภท และขายวัสดุรีไซเคิลของชีพ ตามพันธมิตรส่วนกลางสำหรับเตาเผาขยะแทน (เอีย 2012)รีไซเคิลให้งานมีประสิทธิภาพประมาณ 1% ของประชากรในประเทศกำลังพัฒนา (ประมาณ 15 ล้านคน) กระบวนการ เช่นคอลเลกชัน กู้คืน เรียง จัด เกรด ซัก บาลิง ประมวลผล และการผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่...แม้แต่ในประเทศที่พัฒนาแล้ว รีไซเคิลมี 10 ครั้งเป็นหลายงานต่อตันของเสียทำ incinerators และ landfillsงานถือว่าเป็นทางการ และดำเนินการ โดยอิสระ recyclers ความเสี่ยง อุบัติเหตุ และสเต รชัน exploita ผู้หมั้นมักจะยังคงมากสังคม และชโรด omically marginalised หันขู่ ภาพดอกไม้ และ disempowermentแม้จะให้เป็นผลงานที่มีคุณค่าต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม ภาคนี้คือบ่อยที่สุดสามารถ unrecognised โดยติดขัดควบคุมและชุมชนขนาดใหญ่ ทั่วไป ทัศนคติของภาคการจัดการของเสียอย่างเป็นทางการรีไซเคิลเป็นการลบมาก เกี่ยวกับตามบ้าน unhygienic และโดยทั่วไปเข้ากันกับระบบการจัดการสมัยใหม่เสีย (Wilson et al., 2006) กิจกรรมนี้คือมักจะเกี่ยวข้องกับความเสี่ยง ระบบ unhygienic กิจกรรมอาชญากรรม homelessness ว่างงาน ความยากจน และ backwardness สมาคมเหล่านี้มีแนวโน้ม การขยายเวลาการเลือกปฏิบัติต่อ recycler เป็น จะ มักจะนำไปสู่นโยบาย exclusionary เกี่ยวกับภาคนี้ในการจัดการขยะของแข็ง (Sembiring และ Nitivattananon, 2010)มีเป็นจำนวนมากของวรรณคดี อภิปราย การรวมของรีไซเคิลเป็นระบบจัดการของเสียอย่างเป็นทางการ (รับส่งข้อมูลและ al., 2001 Jaffe และ Nas, 2004

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. บริบทของโลกของการรีไซเคิลการจัดระเบียบและไม่เป็นทางการ
ภาครีไซเคิลให้การดำรงชีวิตที่สำคัญสำหรับหลาย ๆ คนของโลกที่มีประชากรยากจนและได้รับการยกเว้น บ่อยครั้งที่ไม่เป็นทางการในธรรมชาติกิจกรรมนี้รวมถึงบุคคลที่เก็บรวบรวมแยกจำแนกและการขายวัสดุรีไซเคิลเป็นวิธีการดำรงชีวิต ตามที่พันธมิตรระดับโลกสำหรับทางเลือกในเตาเผาขยะ (GAIA 2012).
การรีไซเคิ่ให้การทำงานมีประสิทธิภาพสำหรับประมาณ 1% ของประชากรในประเทศกำลังพัฒนา (ประมาณ 15 ล้านคน) ในกระบวนการต่าง ๆ เช่นคอลเลกชัน, การกู้คืนการเรียงลำดับการจัดลำดับการทำความสะอาด Baling การประมวลผลและการผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ . . แม้ในประเทศที่พัฒนาแล้วมีการรีไซเคิล 10 ครั้งเป็นงานจำนวนมากต่อตันของเสียเช่นเดียวกับเตาเผาและฝังกลบ.
ส่วนใหญ่ของการทำงานของพวกเขาถือว่าเป็นทางการและดำเนินการโดยอิสระรีไซเคิลภายใต้ความเสี่ยงการเกิดอุบัติเหตุและการ exploita- ผู้ที่ทำงานมักจะยังคงอยู่มากสังคมและ econ- ด้อย omically, ยังต้องเผชิญการคุกคามความอัปยศและ disempowerment.
แม้จะมีการให้ผลงานที่มีคุณค่าต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมภาคนี้ส่วนใหญ่มักจะไม่รู้จักโดย ment รัฐบาลและชุมชนขนาดใหญ่ โดยทั่วไปทัศนคติของภาคการจัดการขยะอย่างเป็นทางการในการรีไซเคิลเป็นทางการเป็นลบมากเกี่ยวกับการเป็นสนามหลังบ้านที่ไม่ถูกสุขลักษณะและโดยทั่วไปไม่เข้ากันกับระบบการจัดการของเสียที่ทันสมัย ​​(วิลสัน et al., 2006) กิจกรรมนี้มักจะเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงสภาพแวดล้อมที่ไม่ถูกสุขลักษณะ, กิจกรรมทางอาญาเร่ร่อนการว่างงานความยากจนและล้าหลัง สมาคมเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะขยายเวลาการเลือกปฏิบัติต่อรีไซเคิลทางการและในที่สุดก็มักจะนำไปสู่การกำหนดนโยบายเกี่ยวกับการกีดกันภาคนี้ในการจัดการขยะมูลฝอย (Sembiring และ Nitivattananon 2010).
มีจำนวนมากของวรรณกรรมและการอภิปรายในการรวม ของการรีไซเคิลเป็นทางการในระบบการจัดการของเสียอย่างเป็นทางการ (บอด et al, 2001;. Jaffe และนา 2004;

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . บริบทของโลกที่จัดและไม่เป็นทางการรีไซเคิลรีไซเคิล
ภาคมีความเป็นอยู่ที่สำคัญสำหรับหลายของโลกที่ยากจนและไม่รวมประชากร มักจะไม่เป็นธรรมชาติ กิจกรรมนี้รวมถึงการเก็บรวบรวมบุคคลจากการแยกและการขายวัสดุรีไซเคิลเป็นเครื่องมือยังชีพ ตามพันธมิตรทั่วโลกสำหรับเตาเผาทางเลือก ( Gaia ,2012 ) .
รีไซเคิลให้งานมีประสิทธิภาพประมาณร้อยละ 1 ของประชากรในประเทศกำลังพัฒนา ( ประมาณ 15 ล้านคน ) ในกระบวนการ เช่น คอลเลกชัน , การกู้คืน , การเรียงลำดับ , การจัดลำดับ , ซักแห้ง , baling , การประมวลผลและการผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ . . . . . . . แม้แต่ในประเทศที่พัฒนาแล้ว รีไซเคิล ให้ 10 ครั้งเป็นหลายงานต่อตันของขยะที่เตาเผา และฝังกลบ
ส่วนใหญ่เป็นแบบไม่เป็นทางการ และดำเนินการโดยการรีไซเคิลเป็นอิสระภายใต้ความเสี่ยง อุบัติเหตุ และ exploita - tion . ผู้ร่วมมักจะยังคงมากในทางสังคมและเศรษฐศาสตร์ omically ชายขอบยังเผชิญการคุกคาม , การตีตราและ disempowerment .
แม้จะให้มีส่วนร่วมที่มีค่าต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมภาคนี้มัก unrecognised โดยควบคุมการและชุมชนขนาดใหญ่ . โดยทั่วไป ทัศนคติของขยะเพื่อรีไซเคิลอย่างเป็นทางการการจัดการภาคไม่เป็นทางการเป็นเชิงลบมากเกี่ยวกับมันเป็นสวนหลังบ้าน ไม่ถูกสุขลักษณะ และโดยทั่วไปการเข้ากันไม่ได้กับระบบการจัดการขยะที่ทันสมัย ( วิลสัน et al . , 2006 ) กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่มักจะเกี่ยวข้องกับความเสี่ยง ไม่ถูกสุขลักษณะสภาพแวดล้อม , กิจกรรมทางอาญาคนเร่ร่อน , การว่างงาน ความยากจนและความล้าหลัง . สมาคมเหล่านี้มักจะทำให้เกิดการกีดกัน รีไซเคิลนอกระบบ และ เปิด มักจะนำไปสู่นโยบายวรรณะเกี่ยวกับภาคนี้ในการจัดการขยะและ sembiring วงศ์ภิรมย์ศานติ์ 2010 ) .
มีจํานวนมากของวรรณคดี และการอภิปรายในการบูรณาการรีไซเคิลนอกระบบในระบบการจัดการของเสียที่เป็นทางการ ( บอด et al . , 2001 ; และเจฟฟ์ NAS , 2004 ;