Seung Hyun walked into the mansion,

Seung Hyun walked into the mansion, greeted by an angry SeungRi. He rose a brow, trying to wipe off the dry blood on his lips. SeungRi’s foot tapped the floor impatiently, “He eats mortal food?” He repeated his question around three times, louder each time. Seung Hyun’s eye twitched, “So what if he does?”
“What kind of demon is that?” SeungRi rolled his eyes, “Demon’s eat mortals, am I right?”
“Not all demons, SeungRi.” He brought his shoes to the shoe rack. He glanced at Ji Yong’s black boots. They were a few inches past the ankles, with red laces. He wouldn’t really imagine them any different, the colours suited him well. He placed his shoes next to Ji Yong’s and glanced to SeungRi who kept mumbling.
“I knew something was wrong with him when he came here, Hyung!” SeungRi crossed his arms, “I don’t like him.”
“Well, you’re going to have to live with him because I’m not bringing him back.” Seung Hyun sighed, walking to the kitchen. He grabbed a bottle of species water, taking off the cap. SeungRi rolled his eyes, eyeing the vampire up and down, “How was dinner?” He asked. Seung Hyun chuckled, “Unique.”
“If you’re going to take mortals and just drink their blood, can’t I meet it first?” SeungRi pouted. Seung Hyun laughed, “No. I’m not going to walk them out and dump them somewhere afterwards. That’s too much work.”
“Then let me go with you!” SeungRi said, stepping in front of the vampire, who gave a sharp sigh. “No, SeungRi. You don’t want to see me when I’m about to feast. I’m not the same.”
“I don’t care! You’re always the same in my eyes, Hyung!” SeungRi stepped in front of him every time he tried to step somewhere else. Seung Hyun looked down at him and sighed at his pathetic puppy dog face, “No, SeungRi. I’m serious.”
“I’m serious too! I don’t want to eat with them anymore!” SeungRi whined.
SeungHyun’s eyebrow twitched, “What don’t you like about Ji Yong? What’s so wrong with him?” His voice rose a little bit. He noticed this, calming down a bit.
“The way you are around him.” SeungRi said. “When you came here, the aura around you was different than the time you brought Daesung or Young Bae here! Did something happen in the car when you two drove here?” He interrogated.
Seung Hyun stood there for a second and then pushed SeungRi out his way. He stormed to his room that was next to Young Bae’s. He saw Young Bae’s door was open from the corner of his eye. He could see him and a red headed person next to him. Was that Ji Yong? Is that why Ji Yong’s lights were off?
He pressed his back on the wall, eaves dropping.
Young Bae placed a hand on Ji Yong’s shoulder, “Don’t worry, Ji Yong, you’ll get so comfortable around here, you won’t even remember about being tense.” Ji Yong sighed, “Maybe.” He said.
Young Bae turned Ji Yong, placing his over hand on his other shoulder, “Damn, you’re tense. Calm down, Ji. Can I call you Ji?” He chuckled, digging his thumbs next to his shoulder blades.
Ji Yong let out a soft sigh, “Yeah, you can.”
“Are you older than me?”
“I-If you call one hundred and twelve younger than you then-” Ji Yong let out a hiss when Young Bae dug deeper into his shoulder.
“Oh, I-I’m sorry am I hurting you?” Young Bae asked.
“N-No, do that again.” Ji Yong said, closing his eyes. Young Bae made him settle down and become calm.
Seung Hyun rose a brow, what the hell are they doing in there on the first day? Why the hell is Young Bae going after him?
When he heard Ji Yong release another soft sound, he heard himself let out a low growl. His eyebrow twitched. He wanted to know what they doing. He walked in the room, “You guys know the door’s open?”
“Oh, hey, Hyung!” Young Bae said, he thumbs were digging into Ji Yong’s back. Ji Yong’s eyes were closed and he was biting his lower lip. His eyes fluttered open, looking at Seung Hyun, “H-Hey Hyung.” He smiled.
Seung Hyun felt a little bit heated up by this. He was the one who brought Ji Yong to this mansion; he should be the one doing that. He should be the one calming Ji Yong from SeungRi’s hateful words. He should be on the same bed as Ji Yong- wait, what is he thinking. He placed his hand on his head, grabbing a headful of hair. “Uh… hey.” He gave a small smile. He didn’t know what he was thinking now.
“Just calming this oldie.” Young Bae smiled, he brought his elbow and kneaded his back. Ji Yong hissed again, he looked at Seung Hyun again; his eye colour was a mixture of orange and pink. Seung Hyun stared into them. He’s seen this colour in the sky before, but seeing this shade in the orbs that belongs to Ji Yong was one of the iest things he’s seen in his life.
“T-That’s nice of you, Young Bae.” Seung Hyun said. Ji Yong gave Seung Hyun a small smile.
Young Bae stopped and Ji Yong stood up and stretched. “Wow.” Was the word that left his lips. He smiled at Young Bae, “Thanks, man. That was amazing. I feel so relaxed now.” He said, jogging in place. Young Bae smiled at him, “Any time, man!”
Ji Yong’s eyes were back to orange as he smiled brightly at the male. Seung Hyun gave a small smile, “You’ll like it here, okay?” He told Ji Yong.
“Yeah!” He smiled. Something about his smile made Seung Hyun feel different. He hasn’t felt this different before, yet he shook it off.
Seung Hyun smiled and walked out of the room, entering his dark room. Everything in his room was a dark purple. The windows were covered with two curtains over it. Being a vampire, of course, the sunlight was a bad thing. Not all times, though. This is the reason why Seung Hyun doesn’t show his skin as much. Only in the mansion does he wear short sleeves, shorts, slides, etc. It’s rare to see him showing skin outside the mansion, even at night.
He rested his back on his king sized bed. “Why did I get this bed if I have no one to share it with?” He grumbled, tossing left and right. He huffed, holding his pillow close to him, looking into the darkness. He imagined Ji Yong next to him. Why did his eyes change a different shade? He imagined the demon staring at him, smiling lovingly at him. His eyes were the same shade from before.
Oh, how Seung Hyun just wanted to know more about him. It was too early. It had only been more than twelve hours since he has been here. He can wait a few more days, right?
It’s so weird. He hasn’t been so interested in any of the other guys before. Of course, they did cross his mind. Stuff like if they’d like him, sleep well, eat well, get along, etc. But when it came to Ji Yong, he just wondered if Ji Yong would like him, like him more than he’d want him too.
The imaginary Ji Yong smirked at him, looking at Seung Hyun with needy eyes. His hand caressed Seung Hyun’s cheek and he moved closer to him. Seung Hyun’s eyes widened, causing him to sit up quickly. He grabbed a fist of hair and growled, “What’s wrong with me?” He mumbled. He looked down seeing Ji Yong’s head where he didn’t plan on it being. He looked up at him, “Hyung.” He giggled.
Seung Hyun got off his bed quickly, walking out his room. “I should just take a quick shower.” He said, fanning himself with his hand when he felt himself suddenly get hot. He went to the towel closet, grabbing a towel, closing the door. He walked to the bathroom, opening the door.
He dropped his towel at the sight he saw.
It seemed as if Ji Yong had just gotten out the shower. He was wiping his face with his towel, exposing himself.
“U-Uh!” Seung Hyun’s mouth was gaped open.
Ji Yong removed the towel from his face, eye’s opening wide. “H-Hyung!” He quickly placed the towel around his waist, still leaving his chest in the view.
Seung Hyun felt his blood rush towards his face and to his lower region, “S-Sorry! I thought it was u-unoccupied!” He bit his lip, closing the door quickly. His eyes were still widened and his hands were shaky.
He rested his back against the wall, sliding down to the floor. “Wow.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซิงฮยอนเดินเข้าไปในแมนชั่น รับการต้อนรับ SeungRi โกรธ เขาโรคิ้ว พยายามปัดเลือดแห้งบนริมฝีปากของเขา เท้าของ SeungRi เคาะพื้น impatiently "เขา กินอาหารมนุษย์หรือ" เขาซ้ำประมาณสามครั้ง ดังคำถามของเขาแต่ละครั้ง เซิงฮยอนตา twitched, "ดังนั้นถ้าเขาไม่มี""อะไรของปีศาจคือ" SeungRi สะสมตา "อสูรกิน mortals ฉันเหมาะสม""มีปีศาจ SeungRi" เขานำรองเท้าของเขากับชั้นวางรองเท้า เขา glanced ที่ Ji Yong รองเท้าสีดำ พวกกี่นิ้วเท้า กับ laces สีแดงที่ผ่านมา เขาจะไม่จริง ๆ จินตนาการเหล่านั้นก็แตกต่างกัน สีเหมาะสมกับเขาดี เขาใส่รองเท้าของเขาติด Ji Yong และ glanced กับ SeungRi ที่เก็บ mumbling"ผมรู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเขาเมื่อเขามาที่นี่ Hyung" SeungRi ข้ามแขนของเขา "ฉันไม่ ชอบเขา""ดี คุณจะต้องอยู่กับเขา เพราะฉันฉันไม่นำเขากลับมา" เซิงฮยอนถอนหายใจ เดินไปในครัว เขาคว้าขวดน้ำชนิด ถอดหมวก SeungRi สะสมตา eyeing แวมไพร์ขึ้น "วิธีถูกเย็น" เขาถาม เซิงฮยอนเบา ๆ "ยูนีค""ถ้าคุณกำลังใช้ mortals และดื่มเลือดของพวกเขา ฉันเป็นเรื่องแรก" SeungRi pouted เซิงฮยอนหัวเราะ, " ฉันไม่ไปเดินพวกเขาออก และถ่ายโอนข้อมูลพวกเขาบางแห่งภายหลัง ที่ได้ทำงานมากเกินไป""จากนั้นผมไปกับคุณ" SeungRi กล่าว ก้าวหน้าแวมไพร์ ให้แยกกันคม "ไม่มี SeungRi คุณเห็นฉันเมื่อฉันไปลิ้มลอง ฉันไม่เหมือนกัน""ฉันไม่สนใจ คุณเสมอเหมือนกันในตาของฉัน Hyung " SeungRi ก้าวหน้าเขาทุกครั้งที่เขาพยายามขั้นตอนอยู่บ้าง เซิงฮยอนมองลงไปที่เขา และถอนหายใจที่หน้า สุนัขลูกสุนัขที่น่าสงสาร "ไม่ SeungRi ฉันร้ายแรง""ผมจริงจังเกินไป ไม่อยากจะกินกับพวกเขาอีกต่อไป" SeungRi whinedคิ้วของ SeungHyun twitched "อะไรไม่ไหมเกี่ยวกับ Ji Yong คืออะไรดังนั้นผิดกับเขา เสียงของเขากุหลาบน้อย เขาพบนี้ ชื่นลงเล็กน้อย"แบบคุณอยู่รอบ ๆ เขา" SeungRi กล่าว "เมื่อคุณมาที่นี่ aura รอบแตกต่างเวลาที่คุณมาถึง Daesung หรือแบ้หนุ่มที่นี่ สิ่งที่เกิดขึ้นในรถยนต์เมื่อคุณที่สองขับรถที่นี่" เขาซักฟอกเซิงฮยอนยืนมีแป๊บแล้ว ผลัก SeungRi ออกเขา เขา stormed เขาห้องที่อยู่ติดกับหนุ่มแบ้ เขาเห็นหนุ่มแบ้ประตูถูกเปิดจากมุมของตาของเขา เขาได้เห็นเขาและคนหัวแดงอยู่ติดกับเขา ที่ถูก Ji Yong ว่าทำไมไฟ Ji Yong ถูกปิดเขากดเขาบนผนัง ชายคาบ้านที่ปล่อยหนุ่มแบ้วางมือบนไหล่ Ji Yong, "ไม่ต้องกังวล Ji Yong คุณจะได้รับมากสถานที่นี่ คุณจะไม่ได้จำเกี่ยวกับกำลังตึงเครียด" Ji Yong ถอนหายใจ "อาจ" เขากล่าวว่าหนุ่มแบ้เปิด Ji Yong วางของเขาผ่านมือบนเขากัน ไหล่ "ไอ้ คุณกำลังตึงเครียด สงบลง จี โทรคุณได้จิ" เขาเบา ๆ ขุด thumbs ของเขาติดใบมีดไหล่เขาJi Yong ให้ออกถอนใจความ "ใช่ คุณสามารถ" "คุณใจเก่ากว่าฉัน""เรา -ถ้าเรียกหนึ่งร้อย และสิบสองอายุน้อยกว่าคุณแล้ว-" Ji Yong ให้ออกมี hiss เมื่อหนุ่มแบ้ขุดลึกลงไปในไหล่ของเขา"โอ้ ฉัน-ขอฉันกำลังทำร้ายคุณหรือไม่? " แบ้ยังถาม"N-ไม่มี ทำนั่นอีก" Ji Yong กล่าว ปิดตา แบ้ยังทำเขาลงหลักปักฐาน และกลายเป็นความสงบกุหลาบฮยอนเซิงเป็นคิ้ว นรกอะไรบ้างจะทำในวันแรกมี ทำไมนรกแบ้หนุ่มกำลังเขาเมื่อเขาได้ยิน Ji Yong ปล่อยเสียงนุ่มอื่น เขาได้ยินตัวเองให้ออก growl ต่ำ คิ้วของเขา twitched เขาอยากรู้ว่าพวกเขาทำ เขาเดินในห้องพัก "พวกคุณ รู้เปิดประตูของ""โอ้ เฮ้ Hyung ! " หนุ่มแบ้กล่าว thumbs เขาถูกขุดเป็นหลัง Ji Yong Ji Yong ตาถูกปิด และเขาถูกเสียดสี lip ของเขาต่ำลง ตา fluttered เปิด ดูเซิง Hyun, "H-Hey Hyung" เขายิ้มเซิงฮยอนรู้สึกน้อยอุ่นขึ้นตาม เขาเป็นผู้นำ Ji Yong แมนชั่นนี้ เขาควรจะได้ทำ เขาควร Yong จิสงบหนึ่งจากของ SeungRi คำสร้างความ เขาควรจะอยู่บนเตียงเดียวกันเป็น Ji Yong-รอ อะไรคือเขาคิด เขาวางพระหัตถ์บนศีรษะ โลภ headful ของผม "บริการ...เฮ้" เขาให้รอยยิ้มเล็ก ๆ เขาไม่รู้ว่าเขาคิดตอนนี้"เพียงชื่น oldie นี้" แบ้ยังยิ้ม เขานำข้อศอกของเขา และนวดอย่างเขา Hissed Ji Yong อีก เขามองเซิงฮยอนอีก สีตาของเขามีส่วนผสมของสีส้มและสีชมพู เซิงฮยอนเริ่มเข้าไป เขาได้เห็นสีนี้บนท้องฟ้าก่อน แต่เห็นสีนี้ในการ orbs ที่ Ji Yong iest สิ่งที่เขาได้เห็นในชีวิตของเขา" T-ก็ดีของคุณ แบ้ยัง" เซิงฮยอนกล่าว Ji Yong ให้เซิงฮยอนยิ้มเล็กหนุ่มแบ้หยุด และ Ji Yong ยืนขึ้น และยืด "ว้าว" คำที่ออกจากริมฝีปากของเขาได้ ยิ้มที่หนุ่มแบ้ "ขอบคุณ คน ที่น่าประทับใจ รู้สึกผ่อนคลายดังนั้นตอนนี้" เขากล่าวว่า วิ่งออกกำลังกายในสถานที่ หนุ่มแบ้ยิ้มที่เขา "ตลอดเวลา คน"ตาจิ Yong ได้ไปส้มเป็นยิ้มสดใสที่ชาย รอยยิ้มเล็กให้ฮยอนเซิง "คุณจะ ชอบที่นี่ ล่ะ" เขาบอก Ji Yong"ใช่" เขายิ้ม เรื่องยิ้มฮยอนเซิงรู้สึกแตกต่างได้ เขาไม่รู้สึกแตกต่างกันนี้ก่อน แต่เขาจับออกเซิงฮยอนยิ้ม และเดินออกจากห้อง เข้าห้องมืดของเขา ทุกอย่างในห้องของเขามีสีม่วงเข้ม หน้าต่างถูกปกคลุม ด้วยม่านสองขึ้น เป็นนักต้มตุ๋น แน่นอน แสงแดดนั้นเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ทุกเวลา ถึงแม้ว่า นี่คือเหตุผลที่ทำไมฮยอนเซิงไม่แสดงผิวหนังของเขามากที่สุด เฉพาะในคฤหาสน์ ไม่เขาสวมแขนสั้น กางเกงขาสั้น ภาพนิ่ง ฯลฯ เป็นการยากที่จะเห็นเขาแสดงผิวภายนอกแมนชั่น แม้ในเวลากลางคืนเขาคัดสรรเขาบนเตียงขนาดคิงไซส์ "ทำไมไม่เจ็บเตียงนี้ถ้ามีใครร่วมด้วยหรือไม่" เขา grumbled, tossing ซ้ายและขวา เขา huffed ถือหมอนเขาใกล้เขา มองเข้าไปในความมืด เขาจินตนาการ Ji Yong ติดเขา เหตุตาเปลี่ยนสีแตกต่างกันหรือไม่ เขาจินตนาการปีศาจที่จ้องเขา ยิ้มรักที่เขา ตาสีเดียวจากก่อนได้โอ้ วิธีเซิงฮยอนเพียงแค่ต้องทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา เกินไปก่อนได้ จะได้รับมากกว่าสิบสองชั่วโมงเท่านั้นเนื่องจากเขาได้ เขาสามารถรอไม่กี่เพิ่มเติมวัน ขวาก็ได้แปลกมาก เขาไม่ได้สนใจดังนั้นในคนอื่น ๆ ก่อน แน่นอน พวกเขาได้ข้ามจิตใจของเขา สิ่งเช่นหากพวกเขาต้องเขา นอนหลับดี กินดี ได้รับพร้อม ฯลฯ แต่เมื่อมันมาถึง Ji Yong เขาแค่สงสัยว่า ถ้า Ji Yong อยากเขา เช่นเขามากกว่าที่เขาต้องการเขามากเกินไป การจินตภาพ Ji Yong smirked ที่เขา เซิงฮยอนมอง ด้วยสายตาที่ยากจน มือของเขาคนนั้นกอดแก้มเซิง Hyun และเขาย้ายใกล้ชิดกับเขา เซิงฮยอนตา widened เขาให้นั่งอย่างรวดเร็วก่อให้เกิดการ เขาคว้ากำปั้นของผม และ growled คืออะไรผิดกับฉัน" เขา mumbled เขามองลงไปเห็นหัว Ji Yong ซึ่งเขาไม่ได้วางแผนไว้จะ เขาหาว่า "Hyung" เขากระดี๊กระด๊าไปเซิงฮยอนได้ออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เดินออกห้องพัก "ฉันควรเพียงอาบด่วน" เขากล่าวว่า แฟนนิงเอง ด้วยมือของเขาเมื่อเขารู้สึกตัวเองก็เดิน เขาไปกับตู้เสื้อผ้า ผ้าขนหนูโลภผ้าเช็ดตัว ปิดประตู เขาเดินเข้าห้องน้ำ เปิดประตูเขาทิ้งผ้าเช็ดตัวของเขาที่เขาเห็นสายตาดูเหมือนว่า Ji Yong มีเพียงอากาศออกห้อง เขาถูกเช็ดหน้ากับผ้าเช็ดตัวของเขา เปิดเผยตัวเอง"U-Uh" ปากเซิง Hyun ถูกเปิด gapedJi Yong เอาผ้าออกจากใบหน้าของเขา ตาของเปิดกว้าง "H-Hyung" เขารวดเร็ววางผ้ารอบเอว ยังคง ออกจากหน้าอกของเขาในมุมมองเซิงฮยอนรู้สึกวิ่งเลือดของเขา ไปทางใบหน้าของเขา และเขาต่ำกว่า ภูมิภาค "S-ขออภัย คิดแล้วก็เดินตัว u " เขามากเขา lip ปิดประตูอย่างรวดเร็ว ยังมี widened ตา และมือของเขาได้เสียงสั่นเขาคัดสรรเขากับผนัง เลื่อนลงไปที่พื้น "ว้าว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึงฮยอนเดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่ได้รับการต้อนรับด้วยความโกรธซึงรี เขาลุกขึ้นคิ้วพยายามที่จะเช็ดออกเลือดแห้งบนริมฝีปากของเขา เท้าของซึงรีเคาะพื้นอดทน "เขากินอาหารของมนุษย์?" เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกคำถามของเขารอบสามครั้งดังในแต่ละครั้ง ซึงตาฮยอนกระตุก "ดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาไม่?"
"สิ่งที่ชนิดของปีศาจคือ?" ซึงรีรีดตาของเขา "ของปีศาจกินปุถุชนฉันใช่มั้ย?"
"ปีศาจไม่ทั้งหมด, ซึงรี." เขานำรองเท้าของเขาไป ชั้นวางรองเท้า เขาเหลือบมองไปที่รองเท้าบู๊ตสีดำของจียง พวกเขาไม่กี่นิ้วที่ผ่านมาข้อเท้าด้วยเชือกผูกรองเท้าสีแดง เขาจะไม่ได้จริงๆพวกเขาจินตนาการที่แตกต่างกันสีเหมาะกับเขาดี เขาวางรองเท้าของเขาติดกับจียงและชำเลืองมองไปที่ซึงรีที่เก็บพึมพำ.
"ผมรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขาเมื่อเขามาที่นี่ฮยอง!" ซึงรีข้ามแขนของเขา "ฉันไม่ชอบเขา."
"ดีคุณ กำลังไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่กับเขาเพราะผมไม่ได้พาเขากลับ. "ซึงฮยอนถอนหายใจเดินไปที่ห้องครัว เขาคว้าขวดน้ำสายพันธุ์, การปิดฝา ซึงรีรีดตาของเขา eyeing แวมไพร์ขึ้นและลง "วิธีการคืออาหารค่ำ?" เขาถาม ซึงฮยอนหัวเราะ "ที่ไม่ซ้ำกัน."
"ถ้าคุณกำลังจะใช้เวลาเพียงปุถุชนและดื่มเลือดของพวกเขาไม่สามารถฉันพบมันเป็นครั้งแรก?" ซึงรี pouted ซึงฮยอนหัวเราะ "ฉบับที่ ฉันไม่ได้จะเดินออกและการถ่ายโอนข้อมูลหลังจากนั้นพวกเขาบาง นั่นคือการทำงานมากเกินไป.
"" จากนั้นให้ฉันไปกับคุณ! "ซึงรีกล่าวว่าก้าวในด้านหน้าของแวมไพร์ที่ให้ถอนหายใจที่คมชัด "ไม่มีซึงรี คุณไม่ต้องการที่จะเห็นฉันตอนที่ฉันจะลิ้มลอง ฉันฉันไม่เหมือนกัน.
"" ฉันไม่สนใจ! คุณเสมอกันในสายตาของฉัน, พี่! "ซึงรีก้าวเข้าด้านหน้าของเขาเวลาที่เขาพยายามที่จะก้าวทุกที่อื่น ซึงฮยอนมองลงไปที่เขาและถอนหายใจที่ใบหน้าของสุนัขลูกสุนัขของเขาน่าสงสาร "ไม่ซึงรี ฉันร้ายแรง.
"" ฉันร้ายแรงเกินไป! ฉันไม่ต้องการที่จะกินกับพวกเขาอีกต่อไป! "ซึงรีบ่นอู้อี้.
คิ้วกระตุกของซึงฮยอน" สิ่งที่คุณไม่ชอบเกี่ยวกับจียง? ดังนั้นมีอะไรผิดปกติกับเขา? "เสียงของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นนี้สงบลงเล็กน้อย.
"วิธีการที่คุณมีอยู่รอบตัวเขา." ซึงรีกล่าวว่า "เมื่อคุณมาที่นี่รัศมีรอบตัวคุณมีความแตกต่างกว่าทุกครั้งที่คุณนำแดซองหรือหนุ่มแบ้ที่นี่! สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้อยู่ในรถเมื่อคุณทั้งสองขับรถที่นี่? "เขาสอบปากคำ.
ซึงฮยอนยืนอยู่ที่นั่นเป็นครั้งที่สองและผลักดันแล้วซึงรีออกจากทางของเขา เขาเดินไปที่ห้องของเขาว่าเป็นคนถัดไปของหนุ่มแบ้ เขาเห็นประตูหนุ่มแบ้ก็เปิดให้บริการตั้งแต่มุมของตาของเขา เขาจะได้เห็นเขาและเป็นคนหัวแดงไปกับเขา คือการที่จียง? นั่นคือเหตุผลที่ไฟจียงของถูกปิด?
เขากดหลังของเขาบนผนังชายคาลดลง.
หนุ่มแบ้วางมือบนไหล่จียง "ไม่ต้องกังวลจียง, คุณจะได้รับความสะดวกสบายเพื่อให้รอบที่นี่คุณได้รับรางวัล 'ทียังจำเกี่ยวกับความตึงเครียด. "จียงถอนหายใจ" บางที. "เขากล่าว.
หนุ่มแบ้หันจียงวางมือของเขามากกว่าคนอื่น ๆ บนไหล่ของเขา" ประณามคุณเครียด ใจเย็น ๆ จี ฉันสามารถโทรหาคุณจี? "เขาหัวเราะขุดนิ้วหัวแม่มือของเขาต่อไปที่หัวไหล่ของเขา.
จียงให้ออกถอนหายใจอ่อน" ใช่คุณสามารถ.
"" คุณอายุมากกว่าฉัน
"" ฉันถ้าคุณเรียกหนึ่งร้อย และสิบสองที่อายุน้อยกว่าคุณ then-
"จียงให้ออกฟ่อเมื่อหนุ่มแบ้ขุดลึกลงไปในไหล่ของเขา." โอ้ฉันขอโทษฉันเป็นฉันทำร้ายคุณ?
"หนุ่มเบถาม." N ไม่ทำอย่างนั้นอีกครั้ง . "จียงกล่าวว่าการปิดตาของเขา หนุ่มแบ้ทำให้เขาสงบลงและกลายเป็นความสงบ.
ซึงฮยอนลุกขึ้นคิ้วสิ่งที่นรกที่พวกเขาทำในที่นั่นในวันแรก? ทำไมนรกที่หนุ่มแบ้ไปหลังจากที่เขา?
เมื่อเขาได้ยินจียงปล่อยอีกเสียงนุ่มเขาได้ยินเสียงตัวเองให้ออกคำรามต่ำ คิ้วของเขากระตุก เขาต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาทำ เขาเดินในห้องพัก, "พวกคุณรู้เปิดประตูได้หรือไม่"
"โอ้เดี๋ยวก่อนพี่!" หนุ่มเบกล่าวว่าเขา Thumbs ถูกขุดเป็นหลังของจียง ตาจียงของถูกปิดและเขาก็กัดริมฝีปากล่างของเขา ดวงตาของเขาเบาโผบินเปิดกำลังมองหาที่ซึงฮยอน "H-เฮ้ฮยอง." เขายิ้ม.
ซึงฮยอนรู้สึกนิด ๆ หน่อย ๆ ร้อนขึ้นนี้ เขาเป็นคนหนึ่งที่นำจียงไปที่คฤหาสน์นี้; เขาควรจะเป็นหนึ่งในการทำว่า เขาควรจะเป็นหนึ่งที่สงบเงียบจียงซึงรีจากคำพูดแสดงความเกลียดชัง เขาควรจะอยู่ในเตียงเดียวกับจี Yong- รอสิ่งที่เขาคิด เขามือของเขาวางไว้บนศีรษะของเขาโลภ headful ของผม "เอ่อ ... เดี๋ยวก่อน." เขายิ้มเล็ก ๆ เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาคิดตอนนี้.
"เพียงแค่การพักผ่อนอย่างสงบ oldie นี้." หนุ่มเบยิ้มเขานำข้อศอกของเขาและนวดหลังของเขา จียง hissed อีกครั้งเขามองไปที่ซึงฮยอนอีกครั้ง สีตาของเขาเป็นส่วนผสมของสีส้มและสีชมพู ซึงฮยอนจ้องในพวกเขา เขาเห็นสีนี้ในท้องฟ้าก่อน แต่เห็นร่มเงาในลูกกลมที่เป็นของจียงเป็นหนึ่งในสิ่งที่ IEST เขาเห็นในชีวิตของเขา.
"T-ที่ดีของคุณหนุ่มแบ้." ซึงฮยอนกล่าวว่า จียงฮยอนซึงให้รอยยิ้มเล็ก ๆ .
หนุ่มแบ้หยุดและจียงยืนขึ้นและยืด "ว้าว." เป็นคำที่เหลือริมฝีปากของเขา เขายิ้มให้หนุ่มแบ้ "ขอบคุณคน นั่นเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ ผมรู้สึกผ่อนคลายดังนั้นตอนนี้. "เขากล่าวว่าวิ่งออกกำลังกายในสถานที่ หนุ่มแบ้ยิ้มให้เขา "เมื่อใดก็ตามที่คน!"
ตาของจียงก็กลับมาเป็นสีส้มในขณะที่เขายิ้มสดใสที่ชาย ซึงฮยอนยิ้มเล็ก ๆ "คุณจะชอบที่นี่โอเค?" เขาบอกว่าจียง.
"ใช่!" เขายิ้ม สิ่งที่เกี่ยวกับรอยยิ้มของเขาทำให้ซึงฮยอนรู้สึกที่แตกต่างกัน เขาไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้แตกต่างกันก่อน แต่เขาส่ายออก.
ซึงฮยอนยิ้มและเดินออกจากห้องพักเข้ามาในห้องมืดของเขา ทุกอย่างในห้องของเขาเป็นสีม่วงเข้ม หน้าต่างที่ถูกปกคลุมไปด้วยม่านสองมากกว่านั้น เป็นแวมไพร์ของหลักสูตรแสงแดดเป็นสิ่งที่ไม่ดี ไม่ได้ทุกครั้ง แต่ นี่คือเหตุผลที่ซึงฮยอนไม่แสดงผิวของเขาเป็นอย่างมาก เฉพาะในคฤหาสน์เขาไม่ใส่เสื้อแขนสั้นกางเกงขาสั้น, ภาพนิ่ง, ฯลฯ มันยากที่จะได้เห็นเขาแสดงให้เห็นผิวนอกคฤหาสน์แม้ในเวลากลางคืน.
เขาวางด้านหลังของเขาอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ของเขา "ทำไมฉันจะได้รับเตียงนี้ถ้าฉันมีไม่มีใครที่จะร่วมกับ?" เขาบ่นโยนซ้ายและขวา เขา huffed ถือหมอนของเขาใกล้ชิดกับเขามองเข้าไปในความมืด เขาคิดว่าจียงไปกับเขา ทำไมตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีที่แตกต่างกัน? เขาคิดปีศาจจ้องมองที่เขายิ้มด้วยความรักที่เขา ดวงตาของเขาเป็นสีเดียวกันจากก่อน.
โอ้วิธีซึงฮยอนแค่อยากจะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวเขา มันยังเร็วเกินไปที่ มันเป็นเพียงกว่าสิบสองชั่วโมงนับตั้งแต่ที่เขาได้มาอยู่ที่นี่ เขาสามารถรออีกไม่กี่วันใช่มั้ย?
มันแปลกดังนั้น เขายังไม่ได้ให้ความสนใจในใด ๆ ของคนอื่นก่อน แน่นอนพวกเขาได้ข้ามใจของเขา สิ่งที่ชอบถ้าพวกเขาต้องการเขานอนหลับได้ดีกินดีได้รับพร้อม ฯลฯ แต่เมื่อมันมาถึงจียงเขาก็สงสัยว่าจียงจะชอบเขาชอบเขามากกว่าที่เขาต้องการเขาเกินไป.
จินตนาการจียง smirked ที่เขากำลังมองหาที่ซึงฮยอนด้วยตายากจน มือของเขาลูบแก้มซึงฮยอนและเขาย้ายใกล้ชิดกับเขา ตาซึงฮยอนกว้างขึ้นทำให้เขาลุกขึ้นนั่งได้อย่างรวดเร็ว เขาคว้ากำปั้นของผมและคำรามว่า "มีอะไรผิดปกติกับผมได้ไหม" เขาพึมพำ เขามองลงไปเห็นหัวจียงที่เขาไม่ได้วางแผนที่มันเป็น เขามองมาที่เขา "ฮยอง." เขาหัวเราะคิกคัก.
ซึงฮยอนได้ออกเตียงของเขาได้อย่างรวดเร็วเดินออกจากห้องของเขา "ผมก็ควรจะใช้เวลาอาบน้ำอย่างรวดเร็ว." เขากล่าวว่าพัดตัวเองด้วยมือของเขาเมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองทันใดนั้นได้รับความร้อน เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าผ้าขนหนูคว้าผ้าขนหนูปิดประตู เขาเดินไปที่ห้องน้ำเปิดประตู.
เขาลดลงผ้าขนหนูของเขาในสายตาเขาเห็น.
มันดูราวกับว่าจียงมีอากาศเพียงแค่ออกจากห้องอาบน้ำฝักบัว เขาได้รับการเช็ดใบหน้าของเขาด้วยผ้าขนหนูของเขาเปิดเผยตัวเอง.
"U-เอ่อ!" ซึงฮยอนปากก็อ้าปากค้างเปิด.
จียงผ้าขนหนูลบออกจากใบหน้าของเขาเปิดตากว้าง "H-ฮยอง!" เขาวางไว้ได้อย่างรวดเร็วผ้าขนหนูรอบเอวของเขายังคงออกจากหน้าอกของเขาในมุมมอง.
ซึงฮยอนรู้สึกเร่งด่วนเลือดของเขาที่มีต่อผิวหน้าและในภูมิภาคที่ลดลงของเขา, "S-ขออภัย! ฉันคิดว่ามันเป็นยูว่าง! "เขากัดริมฝีปากของเขาปิดประตูได้อย่างรวดเร็ว ตาของเขาได้กว้างขึ้นและยังคงอยู่ในมือของเขาสั่นคลอน.
เขาวางด้านหลังของเขากับผนังเลื่อนลงไปกองกับพื้น "ว้าว."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮยอนซึงเดินเข้ามาในคฤหาสน์ ต้อนรับโดยซึงริโกรธ เขากุหลาบคิ้ว พยายามเช็ดเลือดแห้งบนริมฝีปากของเขา ของซึงรี เท้าแตะพื้นอย่างหงุดหงิด " เขากินอาหารมนุษย์ ? " เขาทวนคำถามของเขาประมาณสามครั้งดังขึ้นในแต่ละครั้ง ซึง ฮุน ตากระตุก " แล้วถ้าเขาทำล่ะคะ "
" ชนิดของปีศาจนั่น " ซึงรี รีดตาของเขา " ปีศาจกินพวกมนุษย์ผมพูดถูกใช่มั้ย ? "
" ไม่ใช่ปีศาจ ซึงรี เขาเอารองเท้าของเขาไปที่ชั้นวางรองเท้า . เขาชายตามองจียงสีดำรองเท้า พวกเขาไม่กี่นิ้วผ่านข้อเท้าด้วยเชือกสีแดง เขาคงไม่ได้คิดว่าพวกเขาใด ๆ ที่แตกต่างกัน สี เหมาะกับเค้าดี เขาวางรองเท้าข้างๆจียง และมองซึงรีที่เอาแต่พึมพำ .
" ฉันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา ตอนที่เขามาที่นี่ , พี่ !" ซึงรี ไขว้แขนของเขา " ฉันไม่ชอบเขา "
" อืม , คุณจะต้องอยู่กับเขา เพราะผมไม่พาเขากลับมา . . . " ฮยอนซึงถอนหายใจ เดินเข้าไปในครัว เขาคว้าขวดชนิดน้ำ ถอดหมวก ซึงรี รีดตาของเขาจ้องแวมไพร์ขึ้นและลง " อาหารเย็นเป็นอย่างไร " เขาถาม ฮยอนซึงหัวเราะ " เอกลักษณ์ "
" ถ้าคุณจะเอาใคร และดื่มเลือดของพวกเขา ฉันไม่สามารถพบกับมันครั้งแรก " ซึงริยื่น . ฮยอนซึงหัวเราะ " ไม่ ผมจะไม่เดินออกไป และทิ้งพวกเขาไปอีก นั่นคือทำงานมากเกินไป . "
" งั้นให้ฉันไปกับเธอ " ซึงรีพูด ก้าวหน้าของแวมไพร์ที่ถอนหายใจ ชาร์ป " ไม่นะ ซึงรี เธอไม่อยากเจอฉัน ตอนที่ฉันกำลังจะเลี้ยงผมไม่เหมือนเดิม "
" ฉันไม่สน ! คุณมักเดียวกันในสายตาของฉัน , พี่ ! " ซึงรี ตัดหน้าเขาทุกครั้งที่เขาพยายามที่จะก้าวไปที่อื่น ซึงฮยอนก้มลงมองเขา และถอนหายใจที่เขาน่าสงสาร หมา หน้า ไม่ ซึงรี ฉันจริงจังนะ "
" ผมจริงจังเกินไป ฉันไม่อยากทานข้าวกับพวกเขาอีกต่อไป " ซึงรีร้อง .
ซึงฮยอนก็คิ้วกระตุก ," คุณไม่ชอบอะไร จียอง เกิดอะไรขึ้นกับเขา ? " เสียงของเขาเพิ่มขึ้นนิดหน่อย เขาสังเกตเห็นนี้สงบเงียบลงเล็กน้อย .
" วิธีที่คุณมีรอบเขา . " ซึงรีพูด " เมื่อคุณมาที่นี่ ออร่ารอบๆตัวคุณแตกต่างจากเวลาที่คุณพาแดซองกับยองเบมาที่นี่ ! เกิดอะไรขึ้นในรถ เมื่อคุณขับรถมาที่นี่ ?
" เขาสอบสวนฮยอนซึงยืนแปปเดียว แล้วผลักซึงรีออกจากทางของเขา เขาบุกไปที่ห้องของเขาที่อยู่ข้างๆยองเบ ยองเบ เขาเห็นประตูเปิดอยู่ จากหางตาของเขา เขาได้เห็นเขาและสีแดงหัวคนข้างๆเขา คือว่า จียอง ทำไมไฟจียงน่ะ ?
มันกดหลังของเขาบนผนัง เชิงชาย ลดลง
ยองแบวางมือบนไหล่ของจียอง" ไม่ต้องห่วง จียอง คุณจะรู้สึกสะดวกสบายรอบ ๆที่นี่ คุณจะลืม เรื่องเครียด . . . " จียงถอนหายใจ " อาจจะ " เขากล่าว .
ยองเบทำให้จียงวางของเขามากกว่ามือบนบ่าของเขา " บ้าจริง คุณจะเครียด ใจเย็นจิ ฉันสามารถเรียกคุณจี " เขาหัวเราะขุดนิ้วหัวแม่มือข้างที่ไหล่ของเขา
จียงออกมานุ่มถอนหายใจ " ใช่คุณสามารถ . "