Abstract—The purpose of this cross-

Abstract—
The purpose of this cross-sectional descriptive
study was to determine the extent to which wheelchairs pre-
scribed during rehabilitation are used and perceived as satisfac-
torily meeting individual mobility, functional, psychological
and social needs of veterans who have had a stroke. Forty-nine
veterans were interviewed during a one-time visit to the Veter-
ans Affairs Medical Center. Questionnaires on demographics,
medical status, functional independence, cognition, social inte-
gration, depression, health status and well-being, and wheel-
chair use and satisfaction were administered. Fifteen
participants (31%) no longer used their wheelchairs. Primary
reasons included improved physical function (93%) and use of
alternative mobility aids (87%). Use by continued wheelchair
users ranged from less than 1 hour each day (29%) to more
than 8 hours each day (3%). Participants who retained use of
the wheelchair were satisfied with its performance. Continued
use was associated with impaired mobility, physical dysfunc-
tion, and physical dependence. Participants who no longer used
their wheelchairs had used them an average of 13 weeks. Med-
ical and psychosocial problems unrelated to wheelchair use

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ —วัตถุประสงค์ของโรงพยาบาลนี้อธิบายการศึกษาคือการ กำหนดขอบเขตการที่รถเข็นก่อนscribed ในระหว่างฟื้นฟูมีใช้ และถือว่าเป็น satisfac -torily ประชุมเคลื่อนไหวแต่ละ ทำงาน จิตวิทยาและความต้องการทางสังคมของทหารผ่านศึกที่มีสมอง สี่สิบเก้าทหารผ่านศึกได้สัมภาษณ์ไป Veter - เยือนเพียงครั้งเดียวตอบศูนย์การแพทย์นิติ แบบสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลประชากรสถานะทางการแพทย์ งานอิสระ ความรู้ สังคมคลื่น-gration ซึมเศร้า สถานะสุขภาพ และความเป็นอยู่ และล้อ-ใช้เก้าอี้และความพึงพอใจขึ้น ห้าคน (31%) ไม่ใช้เก้าอี้รถเข็นของพวกเขา หลักเหตุผลที่รวมฟังก์ชั่นทางกายภาพดีขึ้น (93%) และการใช้อุปกรณ์ช่วยเคลื่อนไหวทางเลือก (87%) ใช้รถเข็นอย่างต่อเนื่องผู้ใช้ที่น้อยกว่า 1 ชั่วโมงแต่ละวัน (29%) เพื่อนให้มากขึ้นกว่า 8 ชั่วโมงแต่ละวัน (3%) ผู้เข้าร่วมที่ถูกเก็บไว้ใช้รถเข็นก็พอใจกับประสิทธิภาพของ อย่างต่อเนื่องใช้ถูกเชื่อมโยงกับความบกพร่องด้านความคล่องตัว กายภาพ dysfunc-ทางการค้า และพึ่งพาอาศัยกันทางกายภาพ ผู้เข้าร่วมที่ไม่ใช้รถเข็นของได้ใช้พวกเขาโดยเฉลี่ย 13 สัปดาห์ Med-ical และจิตใจปัญหาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้รถเข็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Abstract-
วัตถุประสงค์ในการบรรยายครั้งนี้มีหน้าตัด
การศึกษาคือการตรวจสอบขอบเขตที่รถเข็นก่อน
scribed ในระหว่างการฟื้นฟูมีการใช้และมองว่าเป็นความพึงพอใจ
torily ประชุมการเคลื่อนไหวของแต่ละบุคคลและการทำงานทางด้านจิตใจ
และสังคมความต้องการของทหารผ่านศึกที่มีจังหวะ สี่สิบเก้า
ทหารผ่านศึกถูกสัมภาษณ์ในระหว่างการเยือนครั้งเดียวกับ Veter-
ans กิจการศูนย์การแพทย์ แบบสอบถามประชากร
สถานะทางการแพทย์เป็นอิสระการทำงานความรู้ความเข้าใจ inte- สังคม
Gration, ซึมเศร้า, สถานะสุขภาพและความเป็นอยู่และ wheel-
ใช้เก้าอี้และความพึงพอใจในการบริหารงาน สิบห้า
คน (31%) ไม่ได้ใช้รถเข็นของพวกเขา หลัก
เหตุผลรวมถึงฟังก์ชั่นการปรับปรุงทางกายภาพ (93%) และการใช้งานของ
การเคลื่อนไหวช่วยทางเลือก (87%) การใช้งานโดยยังคงนั่งรถเข็น
ผู้ใช้ตั้งแต่น้อยกว่า 1 ชั่วโมงในแต่ละวัน (29%) ให้มากขึ้น
กว่า 8 ชั่วโมงในแต่ละวัน (3%) ผู้เข้าร่วมที่เก็บไว้ใช้งานของ
รถเข็นคนพิการมีความพึงพอใจกับประสิทธิภาพของ ยังคง
ใช้งานได้เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวลด dysfunc- ทางกายภาพ
การและการพึ่งพาอาศัยกันทางกายภาพ ผู้เข้าร่วมที่ไม่ได้ใช้
รถเข็นของพวกเขาได้ใช้พวกเขาเฉลี่ย 13 สัปดาห์ที่ผ่านมา Med-
ปัญหา iCal และทางจิตสังคมที่ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้รถเข็นคนพิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ -วัตถุประสงค์ของการศึกษาเชิงพรรณนานี้การศึกษาเพื่อกำหนดขอบเขตที่รถเข็นก่อนscribed ในระหว่างการฟื้นฟูมีการใช้และการรับรู้ satisfac -torily ประชุมการเคลื่อนไหว แต่ละหน้าที่ จิตและความต้องการทางสังคมของทหารผ่านศึกที่เป็นโรคลมชัก สี่สิบเก้าทหารผ่านศึกสัมภาษณ์ในระหว่างการเยี่ยมชมไปยังเวเตอร์ - ครั้งเดียวและกิจการศูนย์การแพทย์ แบบสอบถาม ประชากรสถานะทางการแพทย์ , งานอิสระ , การรับรู้ inte - สังคมgration ภาวะซึมเศร้า ภาวะสุขภาพและการอยู่ดีกินดี และล้อ -ใช้เก้าอี้และความพึงพอใจเท่ากับเท่าไหร่ สิบห้าผู้เข้าร่วม ( 31% ) ไม่ใช้รถเข็นของ ประถมศึกษาเหตุผลรวมปรับปรุงทางกายภาพฟังก์ชัน ( 93% ) และใช้โรคเอดส์เคลื่อนที่ทางเลือก ( 87 ) ใช้รถเข็นอย่างต่อเนื่องผู้ใช้มีค่าน้อยกว่า 1 ชั่วโมงในแต่ละวัน ( 29% ) เพิ่มเติมมากกว่า 8 ชั่วโมงต่อวัน ( 3% ) ผู้สะสม ใช้รถเข็นมีความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของ อย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับการใช้ dysfunc - ความบกพร่องทางกายภาพtion และพึ่งพาอาศัยกันทางกายภาพ ผู้ที่ไม่ได้ใช้รถเข็นของพวกเขาใช้พวกเขาเฉลี่ย 13 สัปดาห์ - แพทย์ปัญหาที่ไม่เกี่ยวกับรถเข็นใช้ iCal และจิตสังคม