Fetal exposure to hyperglycaemia du

Fetal exposure to hyperglycaemia during embryogenesis, in women with poorly controlled diabetes mellitus, is known to be associated with congenital abnormalities, including congenital heart disease (CHD) [2,4,8,17]. A small increase in circulating blood glucose levels may be detrimental to the developing embryo and good glycaemic control has been shown to reduce the rate of congenital abnormalities, preterm delivery and stillbirths [18-20]. Animal models have demonstrated that diabetic embryopathy is a complex process influenced by metabolic signalling, cell signalling, maternal and fetal genotypes and environmental factors as well as exposure to hyperglycaemia[21]. In non-diabetic pregnancies there is an increase in maternal insulin resistance due to maternal physiological adaptations which occur to ensure adequate fetal growth and development [22]. These adaptations include maternal glucose intolerance, altered glucose metabolism, cortisol/growth hormone levels and may be compounded by reduced physical activity and increased calorific intake during pregnancy. GDM, which tends to develop in the 2nd or 3rd trimester of pregnancy, has been attributed to an increase in perinatal morbidity and mortality, although pregestational diabetes is known to have a greater association with fetal anomalies than GDM [23-27]. Our preliminary data suggests that the risk of CHD in a GDM pregnancy is 2.76% with a 26.7% risk of a concomitant extra cardiac abnormality. This is similar to the incidence of CHD in our type1 DM pregnancies, at 3.1%, with a risk of a concomitant extra cardiac abnormality of 25%. The occurrence of CHD in our GDM population may reflect a combination of hyperglycaemia, insulin resistance, an elevated BMI and possibly and perhaps most significantly, undiagnosed pre-gestational diabetes. During the study period there was an increase in the number of women being managed with metformin or metformin and insulin in combination, which is perhaps a reflection of the high safety profile of metformin in pregnancy, and a more acceptable method of therapy [16].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัมผัสทารกกับ hyperglycaemia ในระหว่างการเกิดเอ็มบริโอ ในผู้หญิงที่มีเบาหวานควบคุมได้ไม่ดี เป็นที่รู้จักกันจะเกี่ยวข้องกับความผิดปกติพิการแต่กำเนิด รวมทั้งโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด (เด็ฏ) [2,4,8,17] เพิ่มขึ้นขนาดเล็กในระดับน้ำตาลในเลือดอาจเป็นอันตรายต่อตัวอ่อนที่พัฒนา และควบคุมน้ำตาลดีได้รับการแสดงเพื่อลดอัตราของความผิดปกติพิการแต่กำเนิด คลอดส่ง และ stillbirths [18-20] รูปแบบสัตว์ได้แสดงให้เห็น embryopathy โรคเบาหวานที่เป็นกระบวนการซับซ้อนโดยเผาผลาญไฟสัญญาณ ไฟสัญญาณเซลล์ พันธุ์มารดา และทารก และปัจจัยสิ่งแวดล้อม ตลอดจนแสง hyperglycaemia [21] ในการตั้งครรภ์ไม่ใช่โรคเบาหวาน มีการเพิ่มขึ้นของความต้านทานต่ออินซูลินมารดาเนื่องจากมารดาการปรับทางสรีรวิทยาที่เกิดขึ้นให้เจริญเติบโตของทารกในครรภ์อย่างเพียงพอและพัฒนา [22] ประสบการณ์รวมถึงการแพ้น้ำตาลกลูโคสที่มารดา เผาผลาญน้ำตาลกลูโคสที่มีการเปลี่ยนแปลง ระดับฮอร์โมนคอร์ติซอการเติบโต และอาจเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพลดลงและบริโภค calorific ที่เพิ่มขึ้นในระหว่างตั้งครรภ์ GDM ซึ่งมีแนวโน้มการพัฒนาในไตรมาส 2 หรือ 3 ของการตั้งครรภ์ การเข้าไปเกิดจากการเพิ่มขึ้นในการเจ็บป่วยปริกำเนิดและการตาย แม้ pregestational โรคเบาหวานเป็นที่รู้จักมีความสัมพันธ์มากขึ้นกับทารกในครรภ์ผิดปกติกว่า GDM [23-27] ข้อมูลเบื้องต้นชี้ให้เห็นว่า ความเสี่ยงของเด็ฏครรภ์ GDM เป็น 2.76% เสี่ยง 26.7% ของความผิดปกติหัวใจพิเศษมั่นใจ นี่คือคล้ายกับอุบัติการณ์ของเด็ฏในของเราแบบ 1 รุ่น 1 DM ตั้งครรภ์ 3.1% มีความเป็นปกติมั่นใจหัวใจพิเศษ 25% เกิดเด็ฏใน GDM ประชากรของเราอาจสะท้อนการรวมกันของ hyperglycaemia ต้านทานอินซูลิน มี BMI สูง และอาจ และอาจจะมากที่สุด undiagnosed pre-gestational โรคเบาหวานได้ ในช่วงศึกษามีเพิ่มขึ้นในจำนวนผู้หญิงที่มีจัดการกับเมตฟอร์มิน หรือเมตฟอร์มิน และอินซูลินร่วม ซึ่งนี่อาจเป็นการสะท้อนค่าความปลอดภัยสูงของเมตฟอร์มินในการตั้งครรภ์ และวิธีการยอมรับมากขึ้นของการรักษาด้วย [16] คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสัมผัสของทารกในครรภ์ที่จะ hyperglycaemia ระหว่าง embryogenesis ในผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานที่ควบคุมไม่ดีเบาหวานเป็นที่รู้จักกันจะเกี่ยวข้องกับความผิดปกติ แต่กำเนิดรวมทั้งโรคหัวใจพิการ แต่กำเนิด (CHD) [2,4,8,17] เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการไหลเวียนของระดับน้ำตาลในเลือดอาจเป็นอันตรายต่อตัวอ่อนการพัฒนาและการควบคุมระดับน้ำตาลที่ดีได้รับการแสดงเพื่อลดอัตราความผิดปกติ แต่กำเนิดการส่งมอบและการคลอดก่อนกำหนดคลอด [18-20] รูปแบบสัตว์แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยโรคเบาหวาน embryopathy เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนได้รับอิทธิพลจากการส่งสัญญาณการเผาผลาญสัญญาณมือถือยีนมารดาและทารกในครรภ์และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเช่นเดียวกับการสัมผัสกับ hyperglycaemia [21] ในการตั้งครรภ์ที่ไม่ได้เป็นเบาหวานมีการเพิ่มขึ้นในการต่อต้านอินซูลินมารดาเนื่องจากการปรับตัวทางสรีรวิทยาของมารดาที่เกิดขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าการเจริญเติบโตของทารกในครรภ์ที่เพียงพอและการพัฒนา [22] การปรับตัวเหล่านี้รวมถึงแพ้น้ำตาลกลูโคสมารดาเผาผลาญกลูโคสเปลี่ยนแปลง cortisol / การเจริญเติบโตของระดับฮอร์โมนและอาจจะประกอบกับการออกกำลังกายที่ลดลงและปริมาณความร้อนที่เพิ่มขึ้นในระหว่างตั้งครรภ์ GDM ซึ่งมีแนวโน้มที่จะพัฒนาในไตรมาสที่ 2 หรือ 3 ของการตั้งครรภ์ที่ได้รับมาประกอบกับการเพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วยและการตายปริกำเนิดแม้ว่าโรคเบาหวาน pregestational เป็นที่รู้จักกันที่จะมีความสัมพันธ์กับความผิดปกติมากขึ้นของทารกในครรภ์กว่า GDM [23-27] ข้อมูลเบื้องต้นของเราแสดงให้เห็นว่ามีความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจในการตั้งครรภ์ GDM คือ 2.76% และมีความเสี่ยงที่ 26.7% ของการเต้นของหัวใจผิดปกติไปด้วยกันเป็นพิเศษ นี้จะคล้ายกับการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจในการตั้งครรภ์ DM type1 ของเราที่ 3.1% โดยมีความเสี่ยงของการเต้นของหัวใจผิดปกติไปด้วยกันพิเศษ 25% การเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจในประชากร GDM ของเราอาจสะท้อนให้เห็นถึงการรวมกันของ hyperglycaemia มีความต้านทานต่ออินซูลินที่ยกระดับค่าดัชนีมวลกายและอาจและบางทีอาจจะมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญโรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์ก่อน undiagnosed ในช่วงระยะเวลาการศึกษามีการเพิ่มขึ้นในจำนวนของผู้หญิงที่มีการจัดการกับยา metformin หรือ metformin และอินซูลินในการรวมกันซึ่งอาจจะเป็นภาพสะท้อนของรายละเอียดความปลอดภัยสูงของยา metformin ในการตั้งครรภ์และวิธีการที่ยอมรับมากขึ้นของการรักษาด้วย [16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของทารกในครรภ์ในระหว่างการเพาะ hyperglycaemia ในสตรีที่มีการควบคุมไม่ดีโรคเบาหวานเป็นที่รู้จักกันจะเกี่ยวข้องกับความผิดปกติ รวมถึงโรคหัวใจ ( CHD ) [ 2,4,8,17 ] เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในระดับกลูโคสในเลือดหมุนเวียนอาจเป็นอันตรายต่อการพัฒนาของตัวอ่อนและควบคุมไกลซีมิกที่ดีได้รับการแสดงเพื่อลดอัตราการคลอดก่อนกำหนด และความผิดปกติแต่กำเนิด , stillbirths [ 1 ] รูปแบบสัตว์ได้แสดงให้เห็นว่า embryopathy รู้ตัวคือกระบวนการที่ซับซ้อน โดยได้รับอิทธิพลจากการสลายเซลล์สัญญาณ , สัญญาณมารดาและทารกในครรภ์พันธุ์ และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม รวมทั้งการเปิดรับ hyperglycaemia [ 21 ] ในจากการตั้งครรภ์มีการเพิ่มขึ้นของอินซูลินของมารดาเนื่องจากมารดาสรีรวิทยาการปรับตัวที่เกิดขึ้นให้เพียงพอ การเจริญเติบโตและการพัฒนาของทารกในครรภ์ [ 22 ] ดัดแปลงเหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญกลูโคสกลูโคสมารดา cortisol / การเจริญเติบโต ระดับฮอร์โมน และอาจจะเพิ่มมากขึ้น โดยการลดกิจกรรมทางกายภาพและเพิ่มปริมาณความร้อนในระหว่างตั้งครรภ์ ภาวะซึ่งมีแนวโน้มที่จะพัฒนาใน 2 หรือ 3 ไตรมาสของการตั้งครรภ์ ที่ได้รับมาประกอบกับการเพิ่มขึ้นในอัตราการตายปริกำเนิด และแม้ว่า pregestational โรคเบาหวานเป็นที่รู้จักกันมีความสัมพันธ์กับความผิดปกติของทารกในครรภ์มากขึ้นกว่า GDM [ 1 ] ข้อมูลเบื้องต้นของเราแสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงของ CHD ในภาวะการตั้งครรภ์เป็น 2.76 % กับ 26.7 % ความเสี่ยงของผู้ป่วยพิเศษ หัวใจผิดปกติ นี้จะคล้ายกับการเกิด CHD ใน DM type1 pregnancies ที่ 3.1 เปอร์เซ็นต์ กับความเสี่ยงของการเกิดความผิดปกติของหัวใจเพิ่มขึ้น 25% การเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจในประชากร GDM ของเราจะสะท้อนให้เห็นถึงการรวมกันของ hyperglycaemia อินซูลิน , BMI , สูง และอาจจะ บางที ที่สุดทาง undiagnosed pre เบาหวานขณะตั้งครรภ์ . ในช่วงที่ศึกษามีการเพิ่มจำนวนของผู้หญิงที่จัดการกับโลหะหรือโลหะและอินซูลินในการรวมกัน ซึ่งอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความปลอดภัยสูงโปรไฟล์ของโลหะในการตั้งครรภ์ และวิธีที่ได้รับการยอมรับมากขึ้นของการรักษา [ 16 ]