Overview of K&IC: Its Definition, C

Overview of K&IC: Its Definition, Components and Measurement
The phrase K&IC has its origins from the end of the 1960’s (Sullivan, 2000). It was not until the start of the 1990s, however, that the concept of K&IC gained wider use (Bontis, 2000). At the start of the new millennium K&IC is widely recognized as the pivot factor underlying a firm’s future wealth-creation and survivability. As a research discipline, the study of K&IC is still within its infancy. In general, K&IC research has followed two major avenues of investigation. One stream has sought to define and describe this discipline. As yet, a generally accepted definition of K&IC remained elusive. Initial definitions perceived K&IC to be synonymous with intangible assets. Klein and Prusak (as quoted in Brooking, 1996, p.12), for example, defined K&IC as “material that has been formalized, captured, and leveraged to produce a higher-valued asset.” Similarly, Brooking (1996, p.12) stated K&IC was “given to the combined intangible assets which enable the firm to function.” Recent definitions have attempted to broaden the concept of K&IC to reflect a broader essence. Stewart (1997, p. 67), for example, defined K&IC as “packaged useful knowledge.” It is not the purpose of this study to rectify the differences in definitions underlying IC. For the purposes of this study the definition derived by the OECD
4
(2000) is used. The OECD (2000) defined IC as the “economic value of two categories of intangible assets of a firm: (1) organizational (structural) capital; and (2) human capital.” There is support in the literature for the use of this definition (Petty and Guthrie, 2000). Further, this definition is consistent with the measure of K&IC performance used on this study.
Components of K&IC have been debated in the literature with a variety of models having emerged. K&IC experts, however, generally recognize three major underlying components: (1) human resource capital; (2) structural capital; and (3) customer capital.IV Of these, human resource capital is usually distinguished as the most significant driver of K&IC value creation. A Danish Trade and Industry Development Council Taskforce (1996), for example, stated the pivotal strategy in developing a firm’s K&IC base revolved around the effective arrangement of its structural capital around it human resources. Pulic (2000, p.2) also wrote a firm’s future is now tied “to knowledge and it is the ability of these employees to transform it into profitable action.” He (Pulic, 1998, p.8) further stated that in a “knowledge based economy the responsible party for the achieved market results are definitely the employees.”
The second major avenue of K&IC research focuses on developing performance measures (Guthrie and Petty, 2000). Traditional measures have been criticized for their inability to adequately measure a firm’s performance in the Information Age (see, for example, Kaplan and Norton, 1992; Roos, Roos, Dragonetti and Edvinsson, 1997; Pulic and Bornemann, 1998; Sveiby, 2001). For example, traditional measures have been criticized for being too narrow in nature, measuring a firm’s performance in terms of only its physical capital (Pulic, 1998). In contrast, K&IC V measures have attempted to capture performance with respect to a firm’s complete capital structure; that is, its physical and K&IC.
5
Measures of K&IC performance can be classified into five major groups: (1) direct K&IC methods (DIC)VI; (2) market capitalization methods (MC)VII; (3) output oriented-process methods (OOP)VIII; (4) return on assets methods (ROA)IX; and (5) scorecard methods (SC)X (Luthy, 1998; Williams, 2000; Sveiby, 2001). The literature describes various advantages and disadvantages associated with each major group. For example, DIC and SC measures provide a more comprehensive perception of a firm’s K&IC performance than predominantly financial metric MC and ROA approaches (Sveiby, 2001). Measures synonymous with DIC and SC methods, however, are generally customized to reflect the nature of each individual firm making comparability difficult (Williams, 2000; Sveiby, 2001). The aim of this paper is not to rectify the conceptual, epistemological and methodological differences between the respective measures of K&IC performance.XI The approach used in this paper to measure K&IC performance and justification for selecting this approach is described below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพรวมของ K และ IC: คำจำกัดความของ ส่วนประกอบ และวัดวลีที่ K และ IC มีกำเนิดจากปลาย 1960 (ซัลลิแวน 2000) ไม่จนถึงจุดเริ่มต้นของปี 1990 อย่างไรก็ตาม ว่า แนวคิดของ K และ IC รับใช้กว้าง (Bontis, 2000) ที่จุดเริ่มต้นของมิลเลนเนียมใหม่ K และ IC เป็นอย่างกว้างขวางเป็นต้นแบบของบริษัทในอนาคตอีกมากมายให้สร้างและดันตัวสาระสำคัญ เป็นวินัยการวิจัย การศึกษาของ K และ IC เป็นระยะของตราสินค้า ทั่วไป K และ IC วิจัยได้ตามสอง avenues หลักสอบสวน กระแสหนึ่งได้พยายามที่จะกำหนด และอธิบายวินัยนี้ คำนิยามที่ยอมรับโดยทั่วไป K และ IC เป็นยัง ยังคงเปรียว ข้อกำหนดเบื้องต้นถือว่า K และ IC จะพ้องกับสินทรัพย์ไม่มีตัวตน ไคลน์และ Prusak (ยังมิได้ Brooking, 1996, p.12), ตัวอย่าง กำหนด K และ IC เป็น "วัสดุที่ได้รับอย่างเป็นทาง จับ และ leveraged การผลิตสินทรัพย์ที่มูลค่าสูง" ในทำนองเดียวกัน Brooking (1996, p.12) ระบุ K และ IC "ให้สินทรัพย์ไม่มีตัวตนรวมซึ่งช่วยให้บริษัททำงาน" ข้อกำหนดล่าสุดได้พยายามขยายแนวคิดของ K และ IC ถึงสาระที่กว้างขึ้น สจ๊วต (1997, p. 67), เช่น กำหนดให้ K และ IC เป็น "บรรจุประโยชน์รู้" มันไม่ใช่วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อแก้ต่างข้อกำหนดต้นแบบ IC สำหรับวัตถุประสงค์ในการศึกษานี้คำนิยามที่ได้รับมา โดยโอ4(2000) is used. The OECD (2000) defined IC as the “economic value of two categories of intangible assets of a firm: (1) organizational (structural) capital; and (2) human capital.” There is support in the literature for the use of this definition (Petty and Guthrie, 2000). Further, this definition is consistent with the measure of K&IC performance used on this study.Components of K&IC have been debated in the literature with a variety of models having emerged. K&IC experts, however, generally recognize three major underlying components: (1) human resource capital; (2) structural capital; and (3) customer capital.IV Of these, human resource capital is usually distinguished as the most significant driver of K&IC value creation. A Danish Trade and Industry Development Council Taskforce (1996), for example, stated the pivotal strategy in developing a firm’s K&IC base revolved around the effective arrangement of its structural capital around it human resources. Pulic (2000, p.2) also wrote a firm’s future is now tied “to knowledge and it is the ability of these employees to transform it into profitable action.” He (Pulic, 1998, p.8) further stated that in a “knowledge based economy the responsible party for the achieved market results are definitely the employees.”ถนนหลักที่สองของ K และ IC วิจัยมุ่งเน้นในการพัฒนาวัด (Guthrie และ Petty, 2000) มีการวิพากษ์วิจารณ์มาตรการดั้งเดิมสำหรับไม่สามารถเพียงพอวัดประสิทธิภาพของบริษัทในยุคข้อมูล (ดู เช่น Kaplan และ Norton, 1992 ห้องพัก ห้องพัก Dragonetti และ Edvinsson, 1997 Pulic และ Bornemann, 1998 Sveiby, 2001) ตัวอย่าง วัดดั้งเดิมได้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ในแคบเกินไปในธรรมชาติ การวัดประสิทธิภาพของบริษัทในด้านเฉพาะทางกายภาพทุน (Pulic, 1998) ในทางตรงกันข้าม K และ IC V วัดได้พยายามจะรวบรวมข้อมูลประสิทธิภาพการทำงานกับบริษัทสมบูรณ์ทุนโครงสร้าง นั่นคือ กายภาพของ K และ IC5วัดประสิทธิภาพของ K และ IC อาจแบ่งได้เป็น 5 กลุ่มหลัก: K โดยตรง (1) และ IC VI วิธี (ดิ๊กส) (2) วิธีการจัดหาเงินทุนตลาด (MC) VII (3) วิธีการกระบวนการผลผลิต (OOP) VIII (4) อัตราสินทรัพย์วิธี (ราว) IX และ (5) ดัชนีชี้วัดวิธี (SC) X (Luthy, 1998 วิลเลียมส์ 2000 Sveiby, 2001) วรรณกรรมอธิบายถึงข้อดีและข้อเสียที่เกี่ยวข้องกับแต่ละกลุ่มสำคัญต่าง ๆ ตัวอย่าง มาตรการดิ๊กสและ SC ให้รับรู้ครอบคลุมมากขึ้นของประสิทธิภาพ K และ IC ของบริษัทกว่าเป็นเงินวัด MC และราววิธี (Sveiby, 2001) พ้องกับวิธีดิ๊กสและ SC มาตรการอย่างไรก็ตาม จะโดยทั่วไปกำหนดถึงลักษณะของแต่ละบริษัทแต่ละที่ทำให้ความยาก (วิลเลียมส์ 2000 Sveiby, 2001) จุดมุ่งหมายของเอกสารนี้คือการ แก้ความแตกต่าง และแนวคิด epistemological methodological ระหว่างวัดประสิทธิภาพ K และ IC ที่เกี่ยวข้อง ซีอานซีกวนวิธีที่ใช้ในเอกสารนี้เพื่อวัด K และประสิทธิภาพการทำงานของ IC และเหตุผลสำหรับการเลือกวิธีการนี้จะอธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพรวมของ K & IC:
ความหมายของมันส่วนประกอบและวัดวลีK & IC มีต้นกำเนิดจากสิ้นปี 1960 (ซัลลิแวน, 2000) มันไม่ได้จนกว่าจุดเริ่มต้นของปี 1990 แต่ที่แนวคิดของ K & IC ได้รับการใช้งานกว้าง (Bontis, 2000) ในช่วงเริ่มต้นของสหัสวรรษใหม่ K & IC ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นปัจจัยพื้นฐานหมุนในอนาคตของ บริษัท การสร้างความมั่งคั่งและโอกาสรอดได้ ในฐานะที่เป็นวินัยการวิจัย, การศึกษาของ K & IC ยังคงอยู่ภายในวัยเด็กของตน โดยทั่วไปการวิจัย K & IC ได้ดำเนินการตามสองลู่ทางที่สำคัญของการตรวจสอบ กระแสหนึ่งได้พยายามที่จะกำหนดและอธิบายวินัยนี้ เป็นยังคำนิยามที่ยอมรับกันโดยทั่วไปของ K & IC ยังคงเข้าใจยาก คำจำกัดความเริ่มต้นการรับรู้ K & IC จะตรงกันกับสินทรัพย์ไม่มีตัวตน Klein และ Prusak (ตามที่อ้างถึงใน Brooking, 1996, หน้า 12) ตัวอย่างเช่นกำหนด K & IC เป็น "วัสดุที่ได้รับการกรงเล็บจับและยกระดับการผลิตเป็นสินทรัพย์ที่มีมูลค่าสูงขึ้น." ในทำนองเดียวกัน Brooking (1996, หน้า 12) ระบุ K & IC คือ "ให้กับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนรวมกันซึ่งจะช่วยให้ บริษัท ที่จะทำงาน." คำจำกัดความล่าสุดมีความพยายามที่จะขยายแนวคิดของ K & IC ที่จะสะท้อนให้เห็นถึงสาระสำคัญที่กว้างขึ้น สจ๊วต (1997, น. 67), ตัวอย่างเช่นกำหนด K & IC เป็น "บรรจุรู้ที่เป็นประโยชน์." มันไม่ได้เป็นวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้จะแก้ไขความแตกต่างในนิยามพื้นฐาน IC สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คำนิยามที่ได้มาโดยโออีซีดี
4
(2000) ถูกนำมาใช้ โออีซีดี (2000) ที่กำหนดไว้ IC เป็น "มูลค่าทางเศรษฐกิจของทั้งสองประเภทของสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนของ บริษัท (1) องค์กร (โครงสร้าง) ทุน และ (2) ทุนมนุษย์. "มีการสนับสนุนในวรรณคดีสำหรับการใช้คำนิยามนี้ (จิ๊บจ๊อยและ Guthrie, 2000) นอกจากนี้คำนิยามนี้มีความสอดคล้องกับผลการดำเนินงานตัวชี้วัดของ K & IC ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้.
ส่วนประกอบของ K & IC ได้รับการถกเถียงกันในวรรณคดีที่มีความหลากหลายของรูปแบบที่มีโผล่ออกมา ผู้เชี่ยวชาญ K & IC แต่รับรู้โดยทั่วไปสามองค์ประกอบพื้นฐานที่สำคัญดังนี้ (1) เงินทุนทรัพยากรมนุษย์ (2) เงินทุนโครงสร้าง และ (3) ลูกค้า capital.IV ของเหล่านี้เงินทุนทรัพยากรมนุษย์มักจะโดดเด่นเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญที่สุดของ K & IC การสร้างมูลค่า ก็แลกเดนมาร์กและพัฒนาอุตสาหกรรมสภา Taskforce (1996) เช่นกล่าวว่ากลยุทธ์สำคัญในการพัฒนาของ บริษัท ฐาน K & IC โคจรรอบจัดที่มีประสิทธิภาพของโครงสร้างเงินทุนรอบทรัพยากรมนุษย์ Pulic (2000, p.2) ยังเขียนในอนาคตของ บริษัท ที่ถูกมัดอยู่ตอนนี้ "ความรู้และมันก็เป็นความสามารถของพนักงานเหล่านี้จะเปลี่ยนไปสู่การปฏิบัติที่มีกำไร." เขา (Pulic 1998 p.8) กล่าวเพิ่มเติมว่าใน "ความรู้พื้นฐานทางเศรษฐกิจของบุคคลที่รับผิดชอบในการผลการตลาดที่ประสบความสำเร็จเป็นมั่นเหมาะพนักงาน."
ถนนสายหลักที่สองของการวิจัย K & IC มุ่งเน้นการพัฒนาวัดผลการปฏิบัติงาน (Guthrie และจิ๊บจ๊อย, 2000) มาตรการแบบดั้งเดิมได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ไม่สามารถที่จะเพียงพอวัดประสิทธิภาพการทำงานของ บริษัท ในยุคสารสนเทศ (ดูตัวอย่างเช่น Kaplan และ Norton 1992; Roos, Roos, Dragonetti และ Edvinsson, 1997; Pulic และ Bornemann, 1998; Sveiby, 2001) . ยกตัวอย่างเช่นมาตรการแบบดั้งเดิมที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นแคบเกินไปในธรรมชาติการวัดประสิทธิภาพของ บริษัท ในแง่ของเงินทุนเพียงทางกายภาพ (Pulic, 1998) ในทางตรงกันข้าม K & IC มาตรการ V ได้พยายามที่จะจับผลการดำเนินงานที่เกี่ยวกับโครงสร้างเงินทุนของ บริษัท สมบูรณ์นั้น . นั่นคือทางกายภาพและของ K & IC
5
มาตรการของการปฏิบัติงาน K & IC สามารถแบ่งออกเป็นห้ากลุ่มหลักคือ (1) วิธีการโดยตรง K & IC (DIC) VI; (2) วิธีมูลค่าตลาด (MC) ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว; (3) วิธีการส่งออกที่มุ่งเน้นกระบวนการ (OOP) VIII; (4) ผลตอบแทนจากสินทรัพย์วิธีการ (ROA) ทรงเครื่อง; และ (5) วิธีการจดแต้ม (SC) X (Luthy, 1998; วิลเลียมส์, 2000; Sveiby, 2001) วรรณกรรมอธิบายข้อดีและข้อเสียต่างๆที่เกี่ยวข้องกับแต่ละกลุ่มที่สำคัญ ยกตัวอย่างเช่น DIC และ SC มาตรการให้การรับรู้ที่ครอบคลุมมากขึ้นของ บริษัท K & IC ประสิทธิภาพกว่าตัวชี้วัดทางการเงินส่วนใหญ่ MC และวิธี ROA (Sveiby, 2001) มาตรการตรงกันกับ DIC และวิธี SC แต่ถูกกำหนดโดยทั่วไปจะสะท้อนให้เห็นถึงลักษณะของแต่ละ บริษัท แต่ละคนทำให้การเปรียบเทียบที่ยากลำบาก (วิลเลียมส์, 2000; Sveiby, 2001) จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้ไม่ได้ที่จะแก้ไขความคิดที่แตกต่างกันทางญาณวิทยาและวิธีการระหว่างมาตรการที่เกี่ยวข้องของ K & IC performance.XI วิธีการที่ใช้ในการวิจัยนี้เพื่อวัดประสิทธิภาพของ K & IC และเหตุผลในการเลือกวิธีการนี้จะอธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพรวมของ K & IC : นิยามขององค์ประกอบและการวัด
วลี K & IC มีกำเนิดจากปลายทศวรรษ 1960 ( ซัลลิแวน , 2000 ) มันไม่ได้จนกว่าจุดเริ่มต้นของช่วงต้น 1990 อย่างไรก็ตาม แนวคิดของ K & IC ได้กว้างใช้ ( bontis , 2000 ) ที่เริ่มต้นของสหัสวรรษใหม่& IC K ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นปัจจัยพื้นฐานของบริษัทในอนาคต Pivot สร้างทรัพย์สมบัติและความอยู่รอด .เป็นวินัยการวิจัยการศึกษา K & IC ยังอยู่ในวัยเด็กของ . ในทั่วไป , K & IC การวิจัยได้ตามสองลู่ทางที่สำคัญของการสอบสวน หนึ่งกระแสได้พยายามที่จะกำหนดและอธิบายวินัยนี้ เป็นยังเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปความหมายของ K & IC ยังคงเข้าใจยาก . เริ่มต้นที่นิยามการ K & IC จะพ้องกับสินทรัพย์ไม่มีตัวตน . ไคลน์ ( ยกมาในบรูค และ prusak ,1996 p.12 ) ตัวอย่างเช่นกำหนด K & IC เป็น " วัสดุที่ถูกกล่าว ถูกจับ และใช้ในการผลิตสูงกว่ามูลค่าสินทรัพย์ . " ในทำนองเดียวกัน บรูค ( 1996 p.12 ) ระบุ K & IC " ให้รวมสินทรัพย์ไม่มีตัวตนซึ่งช่วยให้ บริษัท ที่จะนิยามฟังก์ชัน " ล่าสุดมีพยายาม เพื่อขยายแนวคิดของ K & IC เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงธาตุแท้ที่กว้างขึ้น สจ๊วต ( 2540 , หน้า 67 )ตัวอย่างเช่น กำหนดเป็น " K & IC บรรจุความรู้ที่มีประโยชน์ . " มันไม่ได้เป็นวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อแก้ไขความแตกต่างในความหมายถึง IC สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาความหมายได้มาโดย OECD
4
( 2000 ) จะใช้ OECD ( 2000 ) กำหนด IC เป็น " คุณค่าทางเศรษฐกิจของทั้งสองประเภทของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนของบริษัท ( 1 ) องค์การ ( โครงสร้าง ) เงินทุน( 2 ) ทุนมนุษย์ " มีการสนับสนุนในวรรณคดีที่ใช้นิยามนี้ ( Petty และ Guthrie , 2000 ) เพิ่มเติมนิยามนี้สอดคล้องกับมาตรการของ K & IC ประสิทธิภาพใช้ในการศึกษาองค์ประกอบของ K .
& IC ได้ถกเถียงกันในวรรณคดี มีหลากหลายรูปแบบ มีการเกิด K & IC ผู้เชี่ยวชาญ แต่โดยทั่วไปจะรับรู้ถึงหลักสามองค์ประกอบ :