State party's submission on the que

State party's submission on the question of admissibility and author's comments thereon

4.1 In its submission under rule 91, the State party provides a chronological overview of the facts of the case and explains the ratio legis of the law of 13 July 1990. In this latter context, it observes that the law in question fills a gap in the panoply of criminal sanctions, by criminalizing the acts of those who question the genocide of the Jews and the existence of gas chambers. In the latter context, it adds that the so-called "revisionist" theses had previously escaped any criminal qualification, in that they could not be subsumed under the prohibition of (racial) discrimination, of incitement to racial hatred, or glorification of war crimes or crimes against humanity.

4.2 The State party further observes that in order to avoid making it an offence to manifest an opinion ("délit d'opinion"), the legislature chose to determine precisely the material element of the offence, by criminalizing only the negation ("contestation"), by one of the means enumerated in article 23 of the law on the Freedom of the Press of 1881, of one or several of the crimes against humanity in the sense of article 6 of the Statute of the International Military Tribunal. The role of the judge seized of allegations of facts that might be subsumed under the new law is not to intervene in an academic or an historical debate, but to ascertain whether the contested publications of words negate the existence of crimes against humanity recognized by international judicial instances. The State party points out that the law of 13 July 1990 was noted with appreciation by the Committee on the Elimination of Racial Discrimination in March 1994.

4.3 The State party submits that the communication is inadmissible on the basis of non-exhaustion of domestic remedies in so far as the alleged violation of Mr. Faurisson's freedom of expression is concerned, as he did not appeal his case to the Court of Cassation. It recalls the Committee's jurisprudence that mere doubts about the effectiveness of available remedies do not absolve an author from availing himself of them. Furthermore, it contends that there is no basis for the author's doubt that recourse to the Court of Cassation could not provide him with judicial redress.

4.4 In this context, the State party notes that while the Court of Cassation indeed does not examine facts and evidence in a case, it does ascertain whether the law was applied correctly to the facts, and can determine that there was a violation of the law, of which the Covenant is an integral part (art, 55 of the French Constitution of 4 June 1958). Article 55 stipulates that international treaties take precedence over domestic laws, and according to a judgment of the Court of Cassation of 24 May 1975, domestic laws contrary to an international treaty shall not be applied, even if the internal law was adopted after the conclusion of the treaty. Thus, the author remained free to invoke the Covenant before the Court of Cassation, as the Covenant takes precedence over the law of 13 July 1990.

4.5 As to the costs of an appeal to the Court of Cassation, the State party notes that pursuant to articles 584 and 585 of the Code of Criminal Procedure, it is not mandatory for a convicted person to be represented by counsel before the Court of Cassation. Furthermore, it observes that legal aid would be available to the author, upon sufficiently motivated request, in accordance with the provisions of Law 91-647 of 10 July 1991 (especially para. 10 thereof). The author did not file any such request, and in the absence of information about his financial resources, the State party contends that nothing would allow the conclusion that an application for legal aid, had it been filed, would not have been granted.

4.6 Concerning the alleged violation of article 14, paragraph 7, the State party underlines that the principle of "ne bis in idem" is firmly anchored in French law, which has been confirmed by the Court of Cassation in numerous judgments (see in particular article 6 of the Code of Criminal Procedure).

4.7 Thus, if new complaints and criminal actions against the author were entertained by the courts, for facts already judged by the Court of Appeal of Paris on 9 December 1992, then, the State party affirms, the prosecutor and the court would have to invoke, ex officio, the principle of "non bis in idem" and thereby annul the new proceedings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่งบุคคลที่รัฐกับคำถามของการรับและความคิดเห็นของผู้เขียนดังกล่าว4.1 ในการส่งภายใต้การปกครองของ 91 รัฐภาคีให้ภาพรวมตามลำดับของข้อเท็จจริงของคดีและอธิบาย Legis อัตราส่วนของกฎหมายวันที่ 13 กรกฎาคม 1990 ในบริบทหลังนี้ ก็ตั้งข้อสังเกตว่ากฎหมายในคำถามที่เติมช่องว่างในชุดเกราะของการลงโทษทางอาญาโดยความผิดทางอาญาการกระทำของผู้ที่ตั้งคำถามกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวและการดำรงอยู่ของเตาแก๊ส ในบริบทหลังจะเพิ่มที่เรียกว่า "เสียใหม่" วิทยานิพนธ์ได้หลบหนีไปก่อนหน้านี้คุณสมบัติใด ๆ ทางอาญาในการที่พวกเขาไม่สามารถวิทยภายใต้ข้อห้ามของ (เชื้อชาติ) การเลือกปฏิบัติของการปลุกปั่นให้เกลียดชังทางเชื้อชาติหรือชื่อเสียงของการก่ออาชญากรรมสงคราม หรือก่ออาชญากรรมต่อมนุษยชาติ. 4.2 รัฐต่อบุคคลที่ตั้งข้อสังเกตว่าในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้มันเป็นความผิดที่จะแสดงให้เห็นความเห็น ("Délit d'ความเห็น") สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งเลือกที่จะตรวจสอบได้อย่างแม่นยำวัสดุองค์ประกอบของการกระทำผิดตามความผิดทางอาญาเท่านั้น ปฏิเสธ ("การต่อสู้") โดยหนึ่งในวิธีการที่ระบุไว้ในบทความ 23 ของกฎหมายว่าด้วยเสรีภาพในการกด 1881 ของหนึ่งหรือหลายของการก่ออาชญากรรมต่อมนุษยชาติในความรู้สึกของบทความ 6 ของธรรมนูญของทหารระหว่างประเทศ ศาล บทบาทของผู้พิพากษายึดข้อกล่าวหาของข้อเท็จจริงที่อาจจะวิทยภายใต้กฎหมายใหม่ไม่ได้ที่จะเข้าไปแทรกแซงในการศึกษาหรือการอภิปรายทางประวัติศาสตร์ แต่เพื่อให้แน่ใจว่าการประกวดสิ่งพิมพ์ของคำปฏิเสธการดำรงอยู่ของการก่ออาชญากรรมต่อมนุษยชาติได้รับการยอมรับจากต่างประเทศพิจารณาคดี กรณี ชี้รัฐภาคีให้เห็นว่ากฎหมายของ 13 กรกฎาคม 1990 ได้รับการตั้งข้อสังเกตด้วยความชื่นชมจากคณะกรรมการขจัดการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติในเดือนมีนาคมปี 1994 4.3 รัฐภาคีส่งว่าการสื่อสารเป็นไม่ยอมรับบนพื้นฐานของความอ่อนเพลียที่ไม่ใช่ของการเยียวยาในประเทศ เพื่อให้ห่างไกลเป็นที่ถูกกล่าวหาละเมิดเสรีภาพของนาย Faurisson ของการแสดงออกเป็นห่วงในขณะที่เขาไม่ได้ยื่นอุทธรณ์คดีต่อศาลของ Cassation มันจำได้ว่ากฎหมายของคณะกรรมการที่สงสัยเพียงเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการเยียวยาที่มีอยู่ไม่ให้อภัยผู้เขียนจาก availing ตัวเองของพวกเขา นอกจากนี้ยังเชื่อว่ามีพื้นฐานไม่มีข้อสงสัยของผู้เขียนที่ขอความช่วยเหลือไปยังศาล Cassation ไม่สามารถให้เขาด้วยการชดเชยการพิจารณาคดี. 4.4 ในบริบทนี้ตั้งข้อสังเกตให้รัฐภาคีว่าในขณะที่ศาล Cassation แน่นอนไม่ได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและหลักฐาน ในกรณีที่ก็ไม่แน่ใจว่ากฎหมายถูกนำไปใช้อย่างถูกต้องกับข้อเท็จจริงและสามารถตรวจสอบว่ามีการละเมิดกฎหมายของที่ทำสัญญาเป็นส่วนหนึ่ง (ศิลปะ 55 ของรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส 4 มิถุนายน 1958) . ข้อ 55 กำหนดว่าสนธิสัญญาระหว่างประเทศมีความสำคัญกว่ากฎหมายภายในประเทศและเป็นไปตามคำพิพากษาของศาล Cassation ของ 24 พฤษภาคม 1975, กฎหมายภายในขัดกับสนธิสัญญาระหว่างประเทศจะไม่ถูกนำไปใช้แม้ว่ากฎหมายภายในถูกนำมาใช้หลังจากที่ข้อสรุปของ สนธิสัญญา ดังนั้นผู้เขียนยังคงเป็นอิสระจะก่อให้เกิดข้อตกลงก่อนที่ศาล Cassation ขณะที่ทำสัญญาจะเหนือกว่ากฎหมายวันที่ 13 กรกฎาคม 1990 4.5 ขณะที่ค่าใช้จ่ายของการอุทธรณ์ไปยังศาล Cassation พรรครัฐตั้งข้อสังเกตว่าเป็นไปตาม บทความที่ 584 และ 585 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาก็ไม่จำเป็นสำหรับคนที่ถูกตัดสินว่าจะได้รับการแสดงโดยที่ปรึกษาก่อนศาล Cassation นอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตว่าความช่วยเหลือทางกฎหมายจะมีการเขียนตามคำขอแรงจูงใจเพียงพอให้สอดคล้องกับบทบัญญัติของกฎหมายของ 91-647 10 กรกฎาคม 1991 (โดยเฉพาะ para. 10 ดังกล่าว) ผู้เขียนไม่ได้ยื่นคำขอใด ๆ ดังกล่าวและในกรณีที่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับทรัพยากรทางการเงินของเขาที่รัฐภาคีเชื่อว่าไม่มีอะไรที่จะช่วยให้ข้อสรุปว่าการขอความช่วยเหลือทางกฎหมายได้รับการยื่นมันจะไม่ได้รับอนุญาต. 4.6 เกี่ยวกับ ละเมิดข้อกล่าวหาของบทความ 14 วรรค 7 รัฐภาคีที่ขีดเส้นใต้หลักการของ "ทวิภาคตะวันออกเฉียงเหนือใน idem" ถูกยึดมั่นในกฎหมายฝรั่งเศสซึ่งได้รับการยืนยันจากศาล Cassation ในการตัดสินจำนวนมาก (ดูในบทความโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ 6 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา). 4.7 ดังนั้นหากการร้องเรียนใหม่และการดำเนินการทางอาญากับผู้เขียนได้รับความบันเทิงโดยศาลตัดสินข้อเท็จจริงแล้วโดยศาลอุทธรณ์ของกรุงปารีสเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 1992 หลังจากนั้นรัฐภาคียืนยันอัยการ และศาลจะต้องวิงวอนอดีตหลักการของ "ทวิไม่ใช่ใน idem" และจึงยกเลิกการดำเนินการใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐพรรคยื่นในประเด็นของการรับฟังและแสดงความคิดเห็นของผู้เขียนนั้น

4.1 ส่งภายใต้การปกครองของ 91 , รัฐภาคีให้ภาพรวมตามลำดับเวลาของข้อเท็จจริงของกรณีและอธิบายอัตราส่วน legis ของกฎหมาย 13 กรกฎาคม 2533 ในบริบทหลังนี้ ได้ตั้งข้อสังเกตว่า กฎหมายในคำถามเติมช่องว่างในชุดเกราะของการลงโทษทางอาญาโดยจากการกระทำของคนที่ถามการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของชาวยิวและการดำรงอยู่ของห้องแก๊ส ในบริบทหลังจะเพิ่มสิ่งที่เรียกว่า " กะจิตกะใจ " โดยก่อนหน้านี้หนีทางอาญาใด ๆคุณสมบัติที่พวกเขาไม่อาจจะอยู่ภายใต้ข้อห้ามของวิทย ( เชื้อชาติ ) การแบ่งแยก การยุยงให้เกลียดชังเชื้อชาติหรือชื่อเสียงของอาชญากรรมสงครามหรืออาชญากรรมต่อมนุษยชาติ

4.2 รัฐภาคีเพิ่มเติม สังเกตว่าในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงการผิดจะแสดงรายการความคิดเห็น ( " D éจ้า d'opinion " ) , รัฐสภาเลือกที่จะกำหนดแน่นอนวัสดุองค์ประกอบของความผิด โดยจากเพียงปฏิเสธ ( " การต่อสู้ " )โดยหนึ่งในวิธีการที่ระบุในมาตรา 23 แห่งกฎหมายว่าด้วยเสรีภาพของสื่อมวลชนใน 1881 , หนึ่งหรือหลายของอาชญากรรมต่อมนุษยชาติในแง่ของข้อที่ 6 ของธรรมนูญศาลทหารระหว่างประเทศ บทบาทของผู้พิพากษายึดของข้อกล่าวหาของข้อเท็จจริงที่อาจเป็นวิทยภายใต้กฎหมายใหม่ที่จะไม่แทรกแซงในด้านวิชาการหรือการอภิปรายเชิงประวัติศาสตร์แต่ยืนยันได้ว่าประกวดสิ่งพิมพ์ถ้อยคำปฏิเสธการดำรงอยู่ของอาชญากรรมต่อมนุษยชาติรู้จัก โดยกรณีตุลาการระหว่างประเทศ รัฐพรรคชี้ว่า กฎหมายของ 13 กรกฎาคม 2533 ได้กล่าวขอบคุณโดยคณะกรรมการว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติในเดือนมีนาคม 1994

4 .3 รัฐภาคีส่งที่การสื่อสารไม่อาจจะยอมรับได้ บนพื้นฐานของการไม่อ่อนเพลียของการเยียวยาภายในประเทศเท่าที่ถูกกล่าวหาว่าละเมิดคุณ ฟอริ นเสรีภาพในการแสดงออกทางสีหน้าเป็นกังวล เขาไม่อุทธรณ์คดีไปยังศาล Cassation .มันเล่าว่าคณะกรรมการนิติที่สงสัยเพียงเกี่ยวกับประสิทธิผลของการแก้ไขไม่ยกโทษให้ผู้เขียนจาก availing ตัวเองของพวกเขา นอกจากนี้ เชื่อว่าไม่มีพื้นฐานของผู้เขียนสงสัยว่าขอความช่วยเหลือไปยังศาล Cassation ไม่สามารถให้เขา ด้วยการแก้ไข

4.4 ในบริบทนี้รัฐภาคีสังเกตว่าในขณะที่ศาล Cassation แน่นอนไม่ได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงและพยานหลักฐานในคดี จะวินิจฉัยว่า กฎหมายถูกใช้อย่างถูกต้องกับข้อเท็จจริง และสามารถตรวจสอบว่ามีการฝ่าฝืนกฎหมาย ซึ่งกติกาเป็นส่วนหนึ่ง ( ศิลปะ 55 ของรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส 4 มิถุนายน 2501 )มาตรา 55 ระบุว่าสนธิสัญญานานาชาติจะอยู่เหนือกฎหมายในประเทศ และจากการตัดสินของศาล Cassation ของ 24 พฤษภาคม 1975 กฎหมายขัดต่อข้อตกลงระหว่างประเทศในประเทศจะไม่ต้องใช้ ถ้าเป็นกฎหมายภายใน เป็นลูกบุญธรรมหลังจากที่ข้อสรุปของสนธิสัญญา ผู้เขียนจึงยังคงฟรีเพื่อทำพันธสัญญาก่อนที่ศาล Cassation ,เป็นพันธสัญญาจะเหนือกว่ากฎหมายของ 13 กรกฎาคม 1990

4.5 เป็นค่าใช้จ่ายของการอุทธรณ์ไปยังศาล Cassation รัฐพรรคระบุว่า ตามบทความแล้ว 585 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มันไม่ได้บังคับสำหรับนักโทษคนเป็นตัวแทนจากที่ปรึกษาก่อนที่ศาล cassation . นอกจากนี้ ยังตั้งข้อสังเกตว่า การช่วยเหลือทางกฎหมายจะสามารถใช้ได้กับผู้เขียนเมื่อมีแรงจูงใจเพียงพอขอตามบทบัญญัติของกฎหมาย 91-647 10 กรกฎาคม 1991 ( โดยเฉพาะพารา 10 ดังกล่าว ) ผู้เขียนไม่ได้ไฟล์ใด ๆเช่นการร้องขอ และการขาดข้อมูลเกี่ยวกับทรัพยากรทางการเงินของเขา รัฐภาคี เชื่อว่าไม่มีอะไรจะให้ข้อสรุปที่เป็นโปรแกรมสำหรับช่วยเหลือทางกฎหมายนั้น ได้ถูกยื่น จะไม่ได้รับสิทธิ์

4 .6 เกี่ยวกับข้อกล่าวหาการละเมิดมาตรา 14 วรรค 7 รัฐภาคีขีดเส้นใต้ว่า หลักการของ " เน่ทวิในเหมือนเดิม " แน่นยึดในกฎหมายฝรั่งเศส ซึ่งได้รับการยืนยันโดยศาล Cassation ในการตัดสินมากมาย ( โดยเฉพาะข้อที่ 6 ของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ) .

4.7 จึงถ้าร้องเรียนใหม่และการกระทำทางอาญากับผู้เขียนมีความบันเทิงโดยข้อเท็จจริงแล้วศาลตัดสินโดยศาลของอุทธรณ์ของปารีสในวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2535 แล้ว รัฐภาคียืนยัน อัยการและศาลจะต้องใช้ตำแหน่ง หลักการของ " ปลอดทวิในเหมือนเดิม " จึงเป็นโมฆะ และ ตอนใหม่