However water and nitrogen are the

However water and nitrogen are the most widespread limiting factors for plant growth (Celette and Gary, 2013) and our results appear relevant from that point of view. Fruit set is another process that may limit grapevine yield, especially in regions where adverse weather conditions often occur during flowering. In that case, relationships of Figs. 1 and 2 are still expected to work, but their relevance would be lower as bunch number and flower number per inflorescence would be less limiting for yield.
5. Conclusion
The bunch number per plant and berry number per bunch account for about 90% of grapevine yield variation. These components are sensitive to water and nitrogen stress, even mild, during a critical period that occurs between 400 and 700◦Cd after bud-burst in season 1. Together, these two results lead to the conclusion that in our experimental conditions more than half the grapevine yield of season 2 was determined by water and nitrogen stresses during the critical period of season 1. What happens during this critical period defines a maximum yield that could be reached in season 2 by setting maximum values of bud fertility and number of flowers per inflorescence (Fig. 5). FTSW, predawn and LNC are good indicators of the level of water and nitrogen stresses experienced by the grapevine during the critical period, and they could be used to estimate the maximum yield for season 2. Then, comparing this maximum to the targeted yield would provide useful indications on how to manage the rest of the growth cycle to reach the targeted yield. For example, the policy of winter pruning could be adapted depending on measured levels of water and/or nitro-gen stress at flowering. This would help to prevent years of low production by decreasing pruning severity after adverse conditions after grapevine flowering during season 1. Another strategy would be to try to reach a desired level of water and/or nitrogen stress during the critical period of season 1 to insure a sufficient maximum yield in season 2. In both cases, the objective could be achieved, for example, through an adaptive soil surface management (Ripoche et al., 2010, 2011b), irrigation and fertilization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตามน้ำและไนโตรเจนเป็นปัจจัยจำกัดแพร่หลายมากที่สุดสำหรับการเติบโตของพืช (Celette และ Gary, 2013) และผลของเราปรากฏเกี่ยวข้องจากที่มอง ชุดผลไม้เป็นการดำเนินการอื่นที่สามารถจำกัดผลผลิต grapevine โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่สภาพอากาศมักจะเกิดขึ้นระหว่างดอก ในกรณี ความสัมพันธ์ของ Figs. 1 และ 2 ยังคงต้องทำงาน แต่ความเกี่ยวข้องจะต่ำเป็นพวงจำนวน และจำนวนดอกไม้ต่อ inflorescence จะน้อยจำกัดสำหรับผลตอบแทน5. บทสรุปหมายเลขพวงต่อพืชและเบอร์รี่เลขบัญชีพวงประมาณ 90% ของ grapevine ผลผลิตเปลี่ยนแปลง ส่วนประกอบเหล่านี้มีความไวต่อน้ำและไนโตรเจนความเครียด อ่อนได้ ในช่วงเวลาสำคัญที่เกิดขึ้นระหว่าง 400 และ 700◦Cd หลังจากดอกตูมระเบิดในฤดูกาลที่ 1 กัน ผลลัพธ์เหล่านี้สองนำไปสู่ข้อสรุปซึ่งในเงื่อนไขของเราทดลองผลผลิต grapevine มากกว่าครึ่งของฤดูกาลที่ 2 กำหนด โดยความเครียดน้ำและไนโตรเจนในช่วงเวลาสำคัญของฤดูกาลที่ 1 สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้สำคัญกำหนดผลตอบแทนสูงสุดที่สามารถเข้าถึงได้ในฤดูกาลที่ 2 โดยการกำหนดค่าสูงสุดของดอกตูมความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้ต่อ inflorescence (Fig. 5) FTSW, predawn และ LNC ดีตัวบ่งชี้ระดับของความเครียดน้ำและไนโตรเจนที่มีประสบการณ์ โดย grapevine ช่วงสำคัญ และสามารถใช้ในการประเมินผลตอบแทนสูงสุดในฤดูกาลที่ 2 แล้ว เปรียบเทียบสูงสุดนี้ให้ผลตอบแทนเป้าหมายจะให้บ่งชี้ประโยชน์เกี่ยวกับวิธีการจัดการส่วนเหลือของรอบการเจริญเติบโตถึงผลตอบแทนเป้าหมาย ตัวอย่าง นโยบายของฤดูหนาวตัดอาจดัดแปลงตามวัดระดับของความเครียดในน้ำหรือไนโตร-gen ที่ดอก นี้จะช่วยป้องกันปีผลิตต่ำ โดยการลดความรุนแรงตัดหลังร้ายเงื่อนไขหลัง grapevine เวอร์ริ่งระหว่างฤดูกาลที่ 1 กลยุทธ์อื่นจะพยายามเข้าถึงระดับต้องเครียดน้ำหรือไนโตรเจนในช่วงเวลาสำคัญของฤดูกาลที่ 1 การประกันผลตอบแทนสูงสุดเพียงพอในฤดูกาลที่ 2 ในทั้งสองกรณี วัตถุประสงค์สามารถบรรลุ เช่น ผ่านการจัดการพื้นผิวดินที่เหมาะสม (Ripoche et al., 2010, 2011b), ชลประทานและปฏิสนธิได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามน้ำและไนโตรเจนเป็นปัจจัย จำกัด ที่แพร่หลายมากที่สุดสำหรับการเจริญเติบโตของพืช (Celette และแกรี่, 2013) และผลของเราปรากฏที่เกี่ยวข้องจากมุมมองที่ว่า ชุดผลไม้เป็นกระบวนการที่อาจจะ จำกัด ผลผลิตองุ่นอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีสภาพอากาศที่เลวร้ายมักจะเกิดขึ้นในช่วงการออกดอก ในกรณีที่ความสัมพันธ์ของมะเดื่อ 1 และ 2 ที่คาดว่ายังคงทำงาน แต่ความเกี่ยวข้องของพวกเขาจะลดลงเป็นจำนวนพวงและจำนวนดอกต่อช่อดอกจะน้อย จำกัด สำหรับผลผลิต.
5 สรุป
จำนวนพวงต่อต้นและจำนวนผลไม้เล็ก ๆ พวงต่อบัญชีสำหรับประมาณ 90% ของการเปลี่ยนแปลงผลผลิตองุ่น ส่วนประกอบเหล่านี้มีความไวต่อน้ำและความเครียดไนโตรเจนอ่อนแม้ในระหว่างช่วงเวลาที่สำคัญที่เกิดขึ้นระหว่าง 400 และ700◦Cdหลังจากตา-ระเบิดในช่วงฤดู ​​1. ร่วมกันทั้งสองผลนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าในเงื่อนไขการทดลองของเรามากกว่าครึ่งหนึ่ง ผลผลิตองุ่นของฤดูกาล 2 ถูกกำหนดโดยเน้นน้ำและไนโตรเจนในระหว่างช่วงเวลาที่สำคัญของฤดูกาล 1. สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สำคัญนี้กำหนดผลตอบแทนสูงสุดที่สามารถเข้าถึงได้ใน 2 ฤดูกาลโดยการกำหนดค่าสูงสุดของความอุดมสมบูรณ์ของตาและจำนวนดอกต่อ ช่อดอก (รูปที่. 5) FTSW, ยามเช้าตรู่และ LNC เป็นตัวชี้วัดที่ดีของระดับความเครียดของน้ำและไนโตรเจนประสบการณ์โดยองุ่นในช่วงระยะเวลาที่สำคัญและพวกเขาสามารถนำมาใช้ในการประมาณการผลตอบแทนสูงสุดสำหรับฤดูกาล 2. จากนั้นเปรียบเทียบสูงสุดนี้เพื่อผลตอบแทนที่กำหนดเป้าหมายจะให้ ตัวชี้วัดที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับวิธีการจัดการส่วนที่เหลือของวงจรการเจริญเติบโตในการเข้าถึงผลตอบแทนเป้าหมาย ตัวอย่างเช่นนโยบายในการตัดแต่งกิ่งในช่วงฤดูหนาวอาจจะมีการปรับตัวขึ้นอยู่กับระดับการวัดของน้ำและ / หรือความเครียดไนโตรเจนที่ออกดอก นี้จะช่วยป้องกันการปีของการผลิตในระดับต่ำโดยลดความรุนแรงการตัดแต่งกิ่งหลังจากเงื่อนไขที่ไม่พึงประสงค์หลังดอกบานองุ่นในช่วงฤดู ​​1. กลยุทธ์หนึ่งที่จะพยายามที่จะไปให้ถึงระดับที่ต้องการของน้ำและ / หรือความเครียดไนโตรเจนในช่วงระยะเวลาที่สำคัญของฤดูกาลที่ 1 เพื่อประกัน ผลผลิตสูงสุดเพียงพอในช่วงฤดู ​​2. ในทั้งสองกรณีมีวัตถุประสงค์จะประสบความสำเร็จเช่นผ่านการจัดการดินการปรับตัว (Ripoche et al., 2010, 2011b), การชลประทานและการให้ปุ๋ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่น้ำและไนโตรเจนจะแพร่หลายมากที่สุดปัจจัยที่จำกัดการเจริญเติบโตของพืช ( celette และ Gary , 2013 ) และผลปรากฏที่เกี่ยวข้องจากมุมมองที่ ผลคือ กระบวนการอื่นที่อาจจะ จำกัด ผลผลิตองุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคที่สภาพอากาศที่เลวร้ายมักจะเกิดขึ้นในช่วงออกดอก ในกรณีนั้น ความสัมพันธ์ของลูกมะเดื่อ . 1 และ 2 คาดว่ายังคงทำงานแต่ความเกี่ยวข้องของพวกเขาจะลดลงเป็นจำนวนกลุ่มและจำนวนดอกต่อช่อ จะน้อยกว่าการจำกัดผลผลิต .
5 สรุป
พวงหมายเลขต่อต้นและเบอร์เลขต่อพวงบัญชีสำหรับประมาณ 90% ของการเปลี่ยนแปลงผลผลิตองุ่นด้วย ส่วนประกอบเหล่านี้มีความไวต่อน้ำ และความเครียด ไนโตรเจนจะไม่รุนแรงในช่วงวิกฤตที่เกิดขึ้นระหว่าง 400 และ 700 ◦ซีดีหลังจากแตกหน่อออกมาในซีซั่น 1 ด้วยกัน ทั้งสองผลลัพธ์ที่นำไปสู่ข้อสรุปว่าในเงื่อนไขการทดลองของเรามากกว่าครึ่งหนึ่งของต้นองุ่นผลผลิตฤดูกาลถูกกำหนดโดยน้ำและไนโตรเจน ความเครียด ในช่วงวิกฤตของซีซั่น 1เกิดอะไรขึ้นในช่วงวิกฤตินี้ได้กำหนดให้ผลผลิตสูงสุดที่อาจจะมาถึงใน 2 ฤดูกาลโดยกำหนดคุณค่าสูงสุดของความอุดมสมบูรณ์ของดอกตูมและจำนวนดอกต่อช่อ ( ภาพที่ 5 ) ftsw predawn จำกัด , และเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของระดับของความเครียดน้ำและไนโตรเจนที่มีต้นองุ่นในช่วงวิกฤตและพวกเขาอาจจะใช้ในการประมาณการผลผลิตสูงสุดของฤดูกาล 2 แล้วเปรียบเทียบกับเป้าหมายผลผลิตสูงสุดนี้จะให้สรรพคุณที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับวิธีการจัดการกับส่วนที่เหลือของรอบการเจริญเติบโตที่จะถึงเป้าหมาย ผลผลิต ตัวอย่างเช่นนโยบายการตัดในฤดูหนาวอาจจะดัดแปลงขึ้นอยู่กับวัดระดับของน้ำ และ / หรือ ไนโตรเจน ความเครียดที่ออกดอกนี้จะช่วยป้องกันไม่ให้ปีของการผลิตต่ำโดยลดความรุนแรงการตัดแต่งกิ่งหลังจากสภาวะที่ไม่พึงประสงค์หลังจากต้นองุ่นออกดอกช่วงฤดู 1 อีกหนึ่งกลยุทธ์ที่จะพยายามไปถึงระดับที่ต้องการน้ำและ / หรือความเครียดไนโตรเจนในช่วงวิกฤตของซีซั่น 1 รับประกันผลผลิตสูงสุดที่เพียงพอในซีซั่น 2 ในทั้งสองกรณี , วัตถุประสงค์ได้ ตัวอย่างเช่นผ่านการปรับหน้าดิน การจัดการ ( ripoche et al . , 2010 , 2011b ) , การให้น้ำและปุ๋ย .