14 Main FindingsWomen with major de

14 Main Findings
Women with major depressive disorder (MDD) were less likely to receive screening mammography than women without MDD, although this association did not persist after controlling for potential confounding factors. However, having clinically significant psychological distress (K6 > 8) reduced the odds that a woman in Ontario would receive screening mammography within the subsequent 2 years by 37% (i.e. OR = 0.63), even after adjusting for known sociodemographic predictors of mammography compliance such as age, marital status, socioeconomic status and primary care service use. Neither women with MDD nor clinically significant psychological distress were less likely to receive cervical cancer screening
47
than their non-depressed or distressed counterparts across the full age range. However, women aged 40-70 with clinically significant psychological distress were less likely to receive cervical cancer screening than their non-distressed counterparts. This association approached conventional levels of statistical significance in multivariable analysis. All of these findings occurred in the context of increased use of primary care services by depressed and distressed women (whereas one might expect that depressed women should be more likely to be screened on the basis of their increased primary health care utilization).
The results of this study are in keeping with existing literature that suggests as many as half of eligible women do not receive screening at recommended intervals for breast and cervical cancers (Gentlemen & Lee, 1997; Ringash et al., 2001; Fehringer et al., 2005; Upshur et al., 2006). Our results lend further support to the assertion that clinically significant psychological distress is independently associated with screening mammography compliance and potentially Pap test compliance in middle-aged and older women. With respect to mammography compliance, this is the first Canadian population-level data to support a relationship and with respect to cervical cancer compliance, the findings complement previous findings using self-reported cervical cancer screening as an outcome (Kaida et al., 2008). The results of this study strengthen the results in the existing literature where studies measuring depressive symptoms or psychological distress were more likely to reveal an association between depression and screening outcomes than studies using strict diagnostic criteria for major depression. Additionally, in the present study, this phenomenon was observed in the same sample of women.
15 Strengths of the study
48
There are several elements of this study that strengthen its contribution to existing literature. In this study we used population-based survey data linked to administrative health data. This provided the advantages of standardized measures of major depression and psychological distress, accurate measures for cervical and breast cancer screening and adequate information on potential confounding variables. The high response rate of the community-based CCHS 1.2 survey and the high number of participants who agreed to data linkage argues that the results can be generalized to the population of Ontario, Canada and perhaps other developed countries with similar screening guidelines, processes and funding.
16 Potential Limitations
1. It is not known whether MDD was a factor in non-response to the CCHS 1.2 survey. Previous research has shown that telephone respondents tend to report very sensitive information and that telephone surveys are an optimal method for reaching the most respondents (Siemiatycki and Campbell, 1984). However, the concern is that severity of depression might result in a sampling bias. This might limit the ability to generalize results to the most severely depressed women in Ontario. In addition, it is possible that the most severely depressed women are less likely to participate in a community survey and also less likely to get cervical and breast cancer screening. This would bias the present study against finding an association. However, an association was found between having clinically significant psychological distress and mammography screening (even though more severely depressed women may not have been part of the sample).
49
2. A second potential limitation of the present investigation is that the mental status of the participating women is not known over the course of the follow-up period. It is not known whether women with MDD or those with clinically significant psychological distress received treatment targeting their symptoms over the study period (or whether they achieved a spontaneous remission of symptoms). Neither is it known whether women originally classified as non-depressed or non-distressed became so over the follow-up period. However, in both of these situations, one would expect bias to be in direction against finding an association (i.e. resolution of symptoms improving screening outcomes or emergence of symptoms worsening screening outcomes). The fact that a cross-sectional measure of depressive symptoms/distress predicts reduced mammography screening over the subsequent 2 years (despite the fact that some women may have received treatment), strengthens the validity of the observed association. Future research into whether treatment of psychological distress improves screening outcomes is warranted as a next investigative step.
3. A further limitation of the study is that it was not designed to determine the detailed mechanisms for reduced screening. However, our findings that women with clinically significant psychological distress have lower screening rates despite extensive primary care health service use suggest that primary care physicians may be in an optimal position to intervene to improve screening outcomes, regardless of the mechanism(s) behind the findings. Although Pap testing is an office-based procedure, most women in Ontario receive screening mammography through the Ontario Breast Screening Program (OBSP). Therefore, there is not necessarily a direct referral route from primary care practitioner to screening. To obtain screening through OBSP, women may be required to make or return multiple telephone calls and then attend an appointment in an unfamiliar place for a fairly uncomfortable procedure (that requires them to expose private body parts). It is plausible
50
that symptoms of psychological distress and depression such as lack of motivation, poor self-care, and feelings of guilt/shame, distraction by other somatic symptoms or distraction by life crisis situations could compromise the sustained effort required for women to receive a screening mammogram through OBSP. Further investigation (using primary data collection) will be needed to clarify where along the pathway from referral (or screening recommendation) women with depressive symptoms may be stalled.
17 Explanations for Study Findings
The reason why the symptom-based measure of psychological distress was more strongly associated with screening outcomes than the diagnostic measure of depression in predicting screening participation in this study warrants consideration. It is possible in the present study that the larger number of women with symptoms of psychological distress than with MDD (N=185 vs. N=132 for women ages 40-70 for cervical cancer screening; N=134 vs. N=67 for breast cancer screening) increased the power to detect significant effects. It is notable that the point estimates of mammography screening for the two variables (0.68 in women with MDD versus 0.63 for women with clinically significant psychological distress) are virtually identical while the confidence intervals differed. This suggests that the difference between the two findings is due to inadequate sample size in the MDD group. However, given the consistency of this finding with those in the existing literature, it is important to consider other explanations. As discussed, the K6is intended to be a non-specific psychiatric distress scale (Kessler et al., 2003b). Many individuals with positive scores have sub-threshold depressive symptoms, while still others have anxiety disorders, adjustment disorders or are experiencing psychological stress. The sample
51
sizes in this study were not large enough to generate meaningful subgroup analysis by psychiatric diagnosis. However, the key point is that patients with clinically significant symptoms of psychological distress (some of whom may have MDD, some of whom may have other mental illness or adjustment disorders) are at risk of reduced mammography screening. Perhaps psychological distress is actually the key determinant, with major depression being only one source of distress. Consistent with other emerging evidence regarding the impact of subthreshold depressive disorders on health-related function and quality of life (Ayuso-Mateos et al., 2010), these results suggest a broadening of the conceptualization of the relationship between depression and screening compliance to consider clinically significant depressive symptoms or psychiatric distress as a determinant of preventive screening.
The mechanisms explaining the observed associations between psychological distress and reduced screening are likely to be complex and involve patient, provider and systemic factors. The results of our study introduced a new finding that clinically significant symptoms of psychological distress were associated with reduced mammography screening and reduced pap test screening (in older women), despite significantly more visits to primary care practitioners. This type of association has been shown in other diseases: for example, Lipscombe et al., (2005) found that even when women with diabetes made more doctor visits, they had reduced mammography screening. It was outside the scope of the present study to investigate the mechanism behind this finding in more detail. However, it is plausible that clinically significant symptoms (irrespective of psychiatric diagnos

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบ 14 หลักผู้หญิงกับซึมเศร้า (MDD) มีน้อยน่าจะได้รับการตรวจ mammography มากกว่าผู้หญิงโดย MDD แม้ว่าสมาคมนี้ได้คงอยู่หลังจากการควบคุมสำหรับศักยภาพ confounding ปัจจัย อย่างไรก็ตาม มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก (K6 > 8) ลดราคาว่า ผู้หญิงในออนตาริโอจะได้รับการตรวจ mammography ภายใน 2 ปีต่อมา โดย 37% (เช่น หรือ = 0.63), แม้หลังจากการปรับ sociodemographic รู้จัก predictors ของ mammography ปฏิบัติเช่นอายุ สถานภาพ สถานะประชากร และหลักบริการใช้ ผู้หญิงกับ MDD หรือความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกไม่มีแนวโน้มน้อยลงจะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูก47กว่าคู่ของพวกเขาไม่ใช่หดหู่ หรือเป็นทุกข์ข้ามช่วงอายุเต็ม อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่มีอายุ 40-70 มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกมีน้อยน่าจะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกกว่าคู่ของพวกเขาไม่ใช่ลก็ สมาคมนี้ประดับธรรมดาระดับนัยสำคัญทางสถิติในการวิเคราะห์ multivariable สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเกิดในบริบทของการใช้บริการดูแลผู้หญิงซึมเศร้า และเป็นทุกข์เพิ่มขึ้น (ในขณะหนึ่งอาจคาดหวังว่า ผู้หญิงต่ำควรจะมีแนวโน้มที่จะมีฉายตามใช้ประโยชน์การดูแลสุขภาพหลักของพวกเขาเพิ่มขึ้น)ผลการศึกษานี้จะเน้นวรรณคดีอยู่ที่แนะนำเป็นครึ่งหนึ่งของผู้หญิงที่มีสิทธิได้รับคัดกรองในช่วงแนะนำสำหรับเต้านมและมะเร็งปากมดลูก (สุภาพบุรุษ & Lee, 1997 Ringash และ al., 2001 Fehringer et al., 2005 Upshur และ al., 2006) ผลของเรายืมสนับสนุนเพิ่มเติมเพื่อยืนยันว่าความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกได้อย่างอิสระที่เกี่ยวข้องกับการตรวจ mammography ปฏิบัติตามกฎระเบียบและอาจปฏิบัติตามการทดสอบในผู้หญิงวัยกลางคน และสูงอายุ เกี่ยวกับการปฏิบัติตามกฎระเบียบ mammography เป็นข้อมูลระดับประชากรแคนาดาครั้งแรกเพื่อสนับสนุนความสัมพันธ์ และเกี่ยวกับมะเร็งปากมดลูกตาม ผลการศึกษาเติมเต็มตนเองรายงานมะเร็งปากมดลูกตรวจคัดกรองเป็นผล (Kaida et al., 2008) โดยใช้ผลการวิจัยก่อนหน้านี้ ผลการศึกษาเสริมสร้างผลลัพธ์ในวรรณคดีที่มีอยู่ที่วัด depressive อาการหรือความทุกข์ทางจิตใจการศึกษามีแนวโน้มที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและการคัดกรองผลมากกว่าการศึกษาโดยใช้เกณฑ์การวินิจฉัยที่เข้มงวดสำหรับภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ นอกจากนี้ ในการศึกษาปัจจุบัน ปรากฏการณ์นี้ถูกพบในตัวอย่างเดียวของผู้หญิง15 จุดแข็งของการศึกษา48There are several elements of this study that strengthen its contribution to existing literature. In this study we used population-based survey data linked to administrative health data. This provided the advantages of standardized measures of major depression and psychological distress, accurate measures for cervical and breast cancer screening and adequate information on potential confounding variables. The high response rate of the community-based CCHS 1.2 survey and the high number of participants who agreed to data linkage argues that the results can be generalized to the population of Ontario, Canada and perhaps other developed countries with similar screening guidelines, processes and funding.16 Potential Limitations1. It is not known whether MDD was a factor in non-response to the CCHS 1.2 survey. Previous research has shown that telephone respondents tend to report very sensitive information and that telephone surveys are an optimal method for reaching the most respondents (Siemiatycki and Campbell, 1984). However, the concern is that severity of depression might result in a sampling bias. This might limit the ability to generalize results to the most severely depressed women in Ontario. In addition, it is possible that the most severely depressed women are less likely to participate in a community survey and also less likely to get cervical and breast cancer screening. This would bias the present study against finding an association. However, an association was found between having clinically significant psychological distress and mammography screening (even though more severely depressed women may not have been part of the sample).492. A second potential limitation of the present investigation is that the mental status of the participating women is not known over the course of the follow-up period. It is not known whether women with MDD or those with clinically significant psychological distress received treatment targeting their symptoms over the study period (or whether they achieved a spontaneous remission of symptoms). Neither is it known whether women originally classified as non-depressed or non-distressed became so over the follow-up period. However, in both of these situations, one would expect bias to be in direction against finding an association (i.e. resolution of symptoms improving screening outcomes or emergence of symptoms worsening screening outcomes). The fact that a cross-sectional measure of depressive symptoms/distress predicts reduced mammography screening over the subsequent 2 years (despite the fact that some women may have received treatment), strengthens the validity of the observed association. Future research into whether treatment of psychological distress improves screening outcomes is warranted as a next investigative step.3. A further limitation of the study is that it was not designed to determine the detailed mechanisms for reduced screening. However, our findings that women with clinically significant psychological distress have lower screening rates despite extensive primary care health service use suggest that primary care physicians may be in an optimal position to intervene to improve screening outcomes, regardless of the mechanism(s) behind the findings. Although Pap testing is an office-based procedure, most women in Ontario receive screening mammography through the Ontario Breast Screening Program (OBSP). Therefore, there is not necessarily a direct referral route from primary care practitioner to screening. To obtain screening through OBSP, women may be required to make or return multiple telephone calls and then attend an appointment in an unfamiliar place for a fairly uncomfortable procedure (that requires them to expose private body parts). It is plausible50that symptoms of psychological distress and depression such as lack of motivation, poor self-care, and feelings of guilt/shame, distraction by other somatic symptoms or distraction by life crisis situations could compromise the sustained effort required for women to receive a screening mammogram through OBSP. Further investigation (using primary data collection) will be needed to clarify where along the pathway from referral (or screening recommendation) women with depressive symptoms may be stalled.17 Explanations for Study Findings
The reason why the symptom-based measure of psychological distress was more strongly associated with screening outcomes than the diagnostic measure of depression in predicting screening participation in this study warrants consideration. It is possible in the present study that the larger number of women with symptoms of psychological distress than with MDD (N=185 vs. N=132 for women ages 40-70 for cervical cancer screening; N=134 vs. N=67 for breast cancer screening) increased the power to detect significant effects. It is notable that the point estimates of mammography screening for the two variables (0.68 in women with MDD versus 0.63 for women with clinically significant psychological distress) are virtually identical while the confidence intervals differed. This suggests that the difference between the two findings is due to inadequate sample size in the MDD group. However, given the consistency of this finding with those in the existing literature, it is important to consider other explanations. As discussed, the K6is intended to be a non-specific psychiatric distress scale (Kessler et al., 2003b). Many individuals with positive scores have sub-threshold depressive symptoms, while still others have anxiety disorders, adjustment disorders or are experiencing psychological stress. The sample
51
sizes in this study were not large enough to generate meaningful subgroup analysis by psychiatric diagnosis. However, the key point is that patients with clinically significant symptoms of psychological distress (some of whom may have MDD, some of whom may have other mental illness or adjustment disorders) are at risk of reduced mammography screening. Perhaps psychological distress is actually the key determinant, with major depression being only one source of distress. Consistent with other emerging evidence regarding the impact of subthreshold depressive disorders on health-related function and quality of life (Ayuso-Mateos et al., 2010), these results suggest a broadening of the conceptualization of the relationship between depression and screening compliance to consider clinically significant depressive symptoms or psychiatric distress as a determinant of preventive screening.
The mechanisms explaining the observed associations between psychological distress and reduced screening are likely to be complex and involve patient, provider and systemic factors. The results of our study introduced a new finding that clinically significant symptoms of psychological distress were associated with reduced mammography screening and reduced pap test screening (in older women), despite significantly more visits to primary care practitioners. This type of association has been shown in other diseases: for example, Lipscombe et al., (2005) found that even when women with diabetes made more doctor visits, they had reduced mammography screening. It was outside the scope of the present study to investigate the mechanism behind this finding in more detail. However, it is plausible that clinically significant symptoms (irrespective of psychiatric diagnos

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

14 ผลการวิจัยหลัก
ผู้หญิงที่มีโรคซึมเศร้า (MDD) มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการตรวจคัดกรองตรวจเต้านมมากกว่าผู้หญิงโดยไม่ต้อง MDD แม้ว่าความสัมพันธ์นี้ไม่ได้ยังคงมีอยู่หลังจากควบคุมปัจจัยที่อาจเกิดขึ้น แต่มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก (K6> 8) ลดราคาที่ผู้หญิงคนหนึ่งในออนตาริจะได้รับการตรวจคัดกรองตรวจเต้านมภายใน 2 ปีต่อมาโดย 37% (คือ OR = 0.63) แม้หลังจากปรับค่าพยากรณ์ที่รู้จักกันที่ยาวนานของการตรวจเต้านมการปฏิบัติดังกล่าว อายุสถานภาพสมรสสถานะทางเศรษฐกิจสังคมและการดูแลการใช้บริการหลัก ทั้งผู้หญิงที่มีโรคซึมเศร้าหรือความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกที่มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูก
47
กว่าคู่ที่ไม่ได้มีความสุขหรือความสุขของพวกเขาในช่วงอายุเต็มรูปแบบ แต่ผู้หญิงที่มีอายุ 40-70 ที่มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกที่มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกกว่าคู่ที่ไม่ได้มีความสุขของพวกเขา สมาคมนี้เดินเข้ามาใกล้ระดับเดิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการวิเคราะห์หลายตัวแปร ทั้งหมดของการค้นพบนี้เกิดขึ้นในบริบทของการใช้งานที่เพิ่มขึ้นของบริการระดับปฐมภูมิโดยผู้หญิงหดหู่และความสุข (ในขณะที่หนึ่งอาจคาดหวังว่าผู้หญิงมีความสุขควรจะมีแนวโน้มที่จะได้รับการคัดเลือกบนพื้นฐานของการใช้ประโยชน์ในการดูแลสุขภาพหลักของพวกเขาเพิ่มขึ้น).
ผลของการ การศึกษาครั้งนี้มีความสอดคล้องกับวรรณกรรมที่มีอยู่ที่แสดงให้เห็นเป็นจำนวนมากถึงครึ่งหนึ่งของผู้หญิงมีสิทธิ์ไม่ได้รับการตรวจคัดกรองในช่วงเวลาที่แนะนำสำหรับการเกิดโรคมะเร็งเต้านมและมะเร็งปากมดลูก (สุภาพบุรุษและลี 1997; Ringash et al, 2001;. Fehringer et al, 2005. อัป et al., 2006) ผลของเราให้การสนับสนุนเพิ่มเติมเพื่อยืนยันว่าความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกที่มีความเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติตามอย่างอิสระตรวจเต้านมคัดกรองและการปฏิบัติตามการตรวจ Pap test อาจเกิดขึ้นในวัยกลางคนและผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า ที่เกี่ยวกับการปฏิบัติตามเต้านมนี้เป็นครั้งแรกที่ข้อมูลประชากรระดับแคนาดาให้การสนับสนุนและความสัมพันธ์ที่เกี่ยวกับการปฏิบัติตามมะเร็งปากมดลูกการค้นพบการค้นพบก่อนหน้าเสริมโดยใช้การตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกด้วยตนเองรายงานผล (Kaida et al., 2008) . ผลการศึกษาผลการเสริมสร้างความเข้มแข็งในวรรณคดีที่มีอยู่ที่การศึกษาการวัดอาการซึมเศร้าหรือความทุกข์ทางจิตใจมีแนวโน้มที่จะเผยให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและผลการตรวจคัดกรองกว่าการศึกษาโดยใช้เกณฑ์การวินิจฉัยที่เข้มงวดสำหรับโรคซึมเศร้า นอกจากนี้ในการศึกษาปรากฏการณ์นี้พบว่าในกลุ่มตัวอย่างเดียวกันของผู้หญิง.
15 จุดแข็งของการศึกษา
48
มีหลายองค์ประกอบของการศึกษาครั้งนี้ที่เสริมสร้างการมีส่วนร่วมของวรรณกรรมที่มีอยู่ ในการศึกษานี้เราใช้ประชากรที่ใช้ข้อมูลจากการสำรวจข้อมูลที่เชื่อมโยงกับสุขภาพของผู้ดูแลระบบ ซึ่งข้อดีของการให้มาตรการมาตรฐานของโรคซึมเศร้าและความทุกข์ทางจิตใจมาตรการที่ถูกต้องสำหรับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกและมะเร็งเต้านมและข้อมูลที่เพียงพอเกี่ยวกับตัวแปรรบกวนที่อาจเกิดขึ้น อัตราการตอบสนองสูงของชุมชนตาม CCHS 1.2 สำรวจและจำนวนมากของผู้เข้าร่วมที่ตกลงที่จะเชื่อมโยงข้อมูลที่ระบุว่าผลที่สามารถทั่วไปกับประชากรของแคนาดาและบางทีประเทศที่พัฒนาอื่น ๆ ที่มีแนวทางการตรวจคัดกรองที่คล้ายกันกระบวนการและการระดมทุน .
16 ข้อ จำกัด ที่อาจเกิดขึ้น
1 มันไม่ได้เป็นที่รู้จักกันว่าโรคซึมเศร้าเป็นปัจจัยในการตอบสนองที่ไม่ใช่ CCHS 1.2 สำรวจ วิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าผู้ตอบแบบสอบถามทางโทรศัพท์มีแนวโน้มที่จะรายงานข้อมูลที่สำคัญมากและการสำรวจทางโทรศัพท์ที่มีวิธีการที่ดีที่สุดสำหรับการเข้าถึงผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ (Siemiatycki และแคมป์เบล 1984) อย่างไรก็ตามความกังวลก็คือความรุนแรงของภาวะซึมเศร้าอาจจะส่งผลให้เกิดอคติการสุ่มตัวอย่าง นี้อาจจำกัดความสามารถที่จะพูดคุยผลผู้หญิงที่ตกต่ำอย่างรุนแรงมากที่สุดในออนตาริ นอกจากนี้ก็เป็นไปได้ว่าผู้หญิงที่ตกต่ำอย่างรุนแรงมากที่สุดมีโอกาสน้อยที่จะมีส่วนร่วมในการสำรวจชุมชนและยังมีโอกาสน้อยที่จะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกและมะเร็งเต้านม นี้จะมีอคติกับการศึกษาในปัจจุบันการหาสมาคม แต่ก็พบว่าการเชื่อมโยงระหว่างการมีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกและการคัดกรองตรวจเต้านม (แม้ว่าผู้หญิงมากขึ้นตกต่ำอย่างรุนแรงอาจจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มตัวอย่าง).
49
2 ข้อ จำกัด ที่มีศักยภาพที่สองของการสืบสวนในปัจจุบันคือสภาพจิตของผู้หญิงที่เข้าร่วมโครงการไม่เป็นที่รู้จักในช่วงระยะเวลาการติดตาม มันไม่เป็นที่รู้จักไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่มีโรคซึมเศร้าหรือผู้ที่มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกที่ได้รับการรักษาอาการกำหนดเป้าหมายของพวกเขามากกว่าระยะเวลาการศึกษา (หรือว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในการบรรเทาอาการที่เกิดขึ้นเองของอาการ) ไม่เป็นที่รู้จักกันว่ามันผู้หญิงจัดเดิมเป็นที่ไม่หดหู่หรือไม่มีความสุขจนกลายเป็นช่วงเวลาติดตาม อย่างไรก็ตามในทั้งสองสถานการณ์เหล่านี้จะคาดหวังอคติที่จะอยู่ในทิศทางกับการหาสมาคม (เช่นความละเอียดของอาการการปรับปรุงผลการตรวจคัดกรองหรือการเกิดขึ้นของอาการเลวลงผลการตรวจคัดกรอง) ความจริงที่ว่ามาตรการตัดขวางของอาการซึมเศร้า / ความทุกข์คาดการณ์การตรวจคัดกรองตรวจเต้านมลดลงในช่วง 2 ปีต่อมา (แม้จะมีความจริงที่ว่าผู้หญิงบางคนอาจจะได้รับการรักษา) เสริมสร้างความถูกต้องของสมาคมการสังเกต การวิจัยในอนาคตเข้ามาไม่ว่าการรักษาความทุกข์ทางจิตใจช่วยเพิ่มผลการตรวจคัดกรองเป็นประกันเป็นขั้นตอนการสืบสวนต่อไป.
3 ข้อ จำกัด ของการศึกษาต่อไปก็คือว่ามันไม่ได้ออกแบบมาเพื่อตรวจสอบรายละเอียดกลไกสำหรับการคัดกรองลดลง อย่างไรก็ตามผลการวิจัยของเราที่ผู้หญิงที่มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกที่มีอัตราการตรวจคัดกรองที่ลดลงแม้จะมีการดูแลรักษาเบื้องต้นที่กว้างขวางการใช้บริการด้านสุขภาพแนะนำให้แพทย์ดูแลหลักอาจจะอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุดที่จะเข้าไปแทรกแซงเพื่อปรับปรุงผลการตรวจคัดกรองโดยไม่คำนึงถึงกลไก (s) ที่อยู่เบื้องหลังการค้นพบ . ถึงแม้ว่าการทดสอบการตรวจ Pap เป็นขั้นตอนการสำนักงานตามผู้หญิงส่วนใหญ่ในออนตาริได้รับการตรวจคัดกรองตรวจเต้านมผ่านโปรแกรมตรวจคัดกรองเต้านมออนตาริ (OBSP) ดังนั้นจึงมีไม่จำเป็นต้องเป็นเส้นทางที่แนะนำโดยตรงจากผู้ประกอบการดูแลหลักในการตรวจคัดกรอง ที่จะได้รับการตรวจคัดกรองผ่าน OBSP ผู้หญิงอาจจะต้องทำหรือกลับสายโทรศัพท์หลายและจากนั้นได้รับการแต่งตั้งเข้าร่วมในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยสำหรับขั้นตอนที่ค่อนข้างอึดอัด (ที่ต้องการให้พวกเขาที่จะเปิดเผยร่างกายส่วนเอกชน) มันจะเป็นไปได้
50
ว่าอาการของความทุกข์ทางจิตใจและภาวะซึมเศร้าเช่นการขาดแรงจูงใจที่ไม่ดีในการดูแลตนเองและความรู้สึกของความผิด / ความอัปยศที่ทำให้ไขว้เขวจากอาการร่างกายอื่น ๆ หรือสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวโดยสถานการณ์วิกฤตชีวิตที่อาจทำให้ขาดความพยายามอย่างต่อเนื่องที่จำเป็นสำหรับผู้หญิงที่จะได้รับ การคัดกรองการตรวจคัดกรองผ่าน OBSP ตรวจสอบต่อไป (โดยใช้การเก็บรวบรวมข้อมูลหลัก) จะต้องชี้แจงที่ตามทางเดินจากการอ้างอิง (หรือคำแนะนำการตรวจคัดกรอง) ผู้หญิงที่มีอาการซึมเศร้าอาจจะจนตรอก.
17 สำหรับคำอธิบายผลการวิจัยการศึกษา
เหตุผลวัดอาการ-based ของความทุกข์ทางจิตใจมากขึ้น เกี่ยวข้องอย่างมากกับผลการตรวจคัดกรองกว่าวัดวินิจฉัยของภาวะซึมเศร้าในการทำนายการมีส่วนร่วมในการศึกษาการตรวจคัดกรองการพิจารณาใบสำคัญแสดงสิทธินี้ มันเป็นไปได้ในการศึกษาว่าจำนวนมากของผู้หญิงที่มีอาการของความทุกข์ทางจิตใจมากกว่า MDD (ยังไม่มี = 185 กับ 132 N = สำหรับผู้หญิงวัย 40-70 สำหรับการคัดกรองมะเร็งปากมดลูก; N = 134 เทียบกับไม่มี = 67 การตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านม) เพิ่มอำนาจในการตรวจสอบผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ มันเป็นเรื่องน่าทึ่งที่ประมาณการจุดคัดกรองตรวจเต้านมทั้งสองตัวแปร (0.68 ในสตรีที่มีโรคซึมเศร้าเมื่อเทียบกับ 0.63 สำหรับผู้หญิงที่มีความทุกข์ทางจิตใจอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก) แทบจะเหมือนกันในขณะที่ช่วงความเชื่อมั่นที่แตกต่างกัน นี้แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างทั้งสองค้นพบเป็นเพราะขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่ไม่เพียงพอในกลุ่ม MDD แต่ให้ความสอดคล้องของการค้นพบนี้มีผู้ที่อยู่ในวรรณคดีที่มีอยู่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาคำอธิบายอื่น ๆ ตามที่กล่าว K6is ตั้งใจที่จะไม่เฉพาะเจาะจงขนาดความทุกข์ทางจิตเวช (เคสเลอร์ et al., 2003b) บุคคลหลายคนที่มีคะแนนบวกมีอาการซึมเศร้าย่อยเกณฑ์ในขณะที่อื่น ๆ ยังคงมีความผิดปกติของความวิตกกังวลความผิดปกติของการปรับหรือกำลังประสบความเครียด กลุ่มตัวอย่าง
51
ขนาดในการศึกษาครั้งนี้มีไม่มากพอที่จะสร้างการวิเคราะห์กลุ่มย่อยที่มีความหมายโดยการวินิจฉัยโรคทางจิตเวช แต่จุดสำคัญคือผู้ป่วยที่มีอาการทางคลินิกอย่างมีนัยสำคัญของความทุกข์ทางจิตใจ (บางคนอาจจะมีโรคซึมเศร้าบางคนอาจจะมีความเจ็บป่วยทางจิตอื่น ๆ หรือความผิดปกติของการปรับ) ที่มีความเสี่ยงของการคัดกรองตรวจเต้านมลดลง ความทุกข์ทางจิตใจบางทีอาจจะเป็นจริงปัจจัยสำคัญที่มีโรคซึมเศร้าเป็นเพียงหนึ่งในแหล่งที่มาของความทุกข์ สอดคล้องกับหลักฐานที่เกิดใหม่อื่น ๆ เกี่ยวกับผลกระทบของโรคซึมเศร้า subthreshold ในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพและคุณภาพชีวิต (Ayuso-Mateos et al., 2010) ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นการขยายแนวความคิดของความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและการตรวจคัดกรองการปฏิบัติที่จะต้องพิจารณา อาการซึมเศร้านัยสำคัญทางคลินิกหรือความทุกข์ทางจิตเวชเป็นปัจจัยของการตรวจคัดกรองป้องกัน.
กลไกที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างสังเกตเห็นความทุกข์ทางจิตใจและการคัดกรองลดลงมีแนวโน้มที่จะมีความซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยผู้ให้บริการและปัจจัยที่เป็นระบบ ผลที่ได้จากการศึกษาของเราแนะนำการค้นพบใหม่ว่าอาการนัยสำคัญทางคลินิกของความทุกข์ทางจิตใจมีความสัมพันธ์กับการตรวจคัดกรองตรวจเต้านมลดลงและลดการตรวจคัดกรองอาหารเหลว (ในผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า) แม้จะมีการเข้าชมอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการปฏิบัติงานการดูแลหลัก ชนิดของสมาคมนี้ได้รับการแสดงในโรคอื่น ๆ . เช่น Lipscombe, et al, (2005) พบว่าแม้ในขณะที่ผู้หญิงที่เป็นโรคเบาหวานมากขึ้นทำให้การเข้าชมแพทย์พวกเขาได้ลดลงการตรวจคัดกรองตรวจเต้านม มันอยู่นอกขอบเขตของการศึกษาในปัจจุบันการตรวจสอบกลไกที่อยู่เบื้องหลังการค้นพบนี้ในรายละเอียดมากขึ้น แต่ก็เป็นไปได้ว่ามีอาการทางคลินิกที่สำคัญ (โดยไม่คำนึงถึง diagnos จิตเวช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

14 ข้อมูล
หลักผู้หญิงโรคซึมเศร้า ( MDD ) เป็นโอกาสน้อยที่จะได้รับ mammography กลั่นกรองมากกว่าผู้หญิงที่ไม่เต็ม แม้ว่าสมาคมนี้ไม่ได้หายไปหลังจากการควบคุมปัจจัยที่เพิ่มโอกาสเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น . อย่างไรก็ตามมีความทุกข์ ( K6 ทางจิตวิทยาคลินิก > 8 ) ลดโอกาสที่ผู้หญิงจะได้รับใน Ontario mammography กลั่นกรองภายใน 2 ปีต่อมา โดย 37% ( เช่นหรือ = 0.63 ) แม้หลังจากปรับสำหรับปัจจัยบวกตามอุตสาหกรรมที่รู้จักกัน เช่น อายุ สถานภาพสมรส สถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคม และการใช้บริการสุขภาพปฐมภูมิก็ผู้หญิงกับ MDD หรือสำคัญทางจิตวิทยาทางการแพทย์ความทุกข์เป็นโอกาสน้อยที่จะได้รับการตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูก

กว่า 47 ของพวกเขาไม่ใช่หดหู่หรือคู่ทุกข์ในช่วงอายุเต็ม อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงอายุ 40-70 ทางการแพทย์ที่สำคัญทางจิตวิทยากับความทุกข์เป็นโอกาสน้อยที่จะได้รับตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกไม่ด้อยกว่า counterparts ของพวกเขาสมาคมนี้ก็ปกติ ระดับสถิติในการวิเคราะห์ multivariable . ทั้งหมดของการค้นพบเหล่านี้เกิดขึ้นในบริบทของการใช้ที่เพิ่มขึ้นของการบริการปฐมภูมิโดยหดหู่และเสียใจผู้หญิง ( ส่วนหนึ่งอาจคาดหวังว่าผู้หญิงคับ น่าจะมีแนวโน้มที่จะถูกฉายบนพื้นฐานของการดูแลสุขภาพของตนเองเพิ่มขึ้น
ใช้ )