The criminologist Nigel Walker, who

The criminologist Nigel Walker, who has died aged 97, was a key figure in the development of the discipline in Britain. As reader at Oxford University (1961-73), he researched the treatment of mentally disordered offenders. As professor at Cambridge University (1973-84) and director of its Institute of Criminology for most of that time, he led the institute through a key transitional period, and turned his attention to the theory and practice of sentencing.

Walker came to criminology in his mid-40s, from a civil service background. His flair for clear exposition quickly established him as an effective teacher, and his early student textbook, Crime and Punishment in Britain (1965), became a standard work. Then in 1968 he published volume one of Crime and Insanity in England (1968), in which he examined how the law in England had dealt with offenders with mental disorders from Saxon times onwards. Still the definitive work in its field, this brought him a DLitt degree. It was written while he was awaiting the results of a follow-up study of 1,200 offenders committed to hospital by the courts under the Mental Health Act 1959; this was published as volume two of Crime and Insanity in England (1973), co-authored with Sarah McCabe.
In 1973, Sir Leon Radzinowicz of Cambridge retired from what was then still the only established chair of criminology in the UK. Walker was appointed to the post, and became also a fellow of King's College and director of the Institute of Criminology, founded in 1959 as the first interdisciplinary criminology department in a British university.

It was a complex time to assume the directorship. The initial funding model for the institute, which had involved guaranteed Home Office support for research projects, was no longer sustainable as more universities undertook criminological research. In addition, a growing number of radical criminologists were critical of what they regarded as Cambridge's "establishment-oriented" criminology. Walker successfully held the institute together in this transitional period, and laid solid foundations for its continued development. Its annual Nigel Walker lecture in criminology was first given in 1997.
At Cambridge, Walker's research work focused on sentencing. Within the philosophy of punishment, from the mid-1970s onwards there was a revival of various versions of retributive theory. Walker was sceptical about all forms of retributivism, and, in his several books on sentencing – notably Why Punish? (1991) – he became the leading British voice opposing these new developments. His utilitarian preferences also led him to espouse the possibility of longer-than-tariff sentences for violent offenders considered to present a future danger. Although not immediately taken up by policymakers, his analyses of this topic paved the way for greater acceptance of sentences of this kind.
Walker also maintained a strong interest in the actual practice of sentencing in the courts, and frequently introduced empirical data into his writings, as in his influential textbook Sentencing (1985; second edition, with Nicola Padfield, 1996) and in his lucid Aggravation, Mitigation and Mercy in English Criminal Justice (1999).

Throughout his criminological career, Walker contributed significantly to the work of government-appointed advisory committees. The role he found most interesting, and the one that had the greatest long-term impact on law and practice, was his membership of the interdepartmental committee on the treatment of offenders with mental disorders, chaired by the veteran Conservative politician Lord (Richard) Butler. Its two reports on the law and services relating to such offenders (1974-75) powerfully shaped the contemporary landscape of forensic psychiatry services.

Nigel was born in the northern Chinese seaport city of Tientsin (now known as Tianjin), the son of David, a British vice-consul, and Violet (nee Johnson). He was educated at Tientsin grammar school, then at Edinburgh Academy. At Christ Church, Oxford, he would have liked to read philosophy and psychology, but at that time psychology was available only at postgraduate level, so he graduated instead in philosophy and ancient history.
After second world war service in the Camerons and Lovat Scouts (1940-46), he became a civil servant in the Scottish Office (1946-61); for the latter part of his time there he was in the department responsible for criminal justice policy. Outside office hours, he pursued his longstanding interest in psychology, gaining a PhD (1954) with a thesis on the Freudian concept of the unconscious; three years later came A Short History of Psychotherapy, giving an insightful account of developments in the techniques of psychoanalysis.
In 1958, Walker won a one-year research fellowship for civil servants at Nuffield College, Oxford. During that year, he conducted a questionnaire-based study later published as Morale in the Civil Service (1961). Serendipitously, soon afterwards Max Grünhut, Oxford's first reader in criminology, retired. Despite the fact that, as he wrote in his autobiography, A Man Without Loyalties (2003), Walker then "knew no academic criminology", he was bold enough to apply – to the great future benefit of the discipline.In 1979 Walker was appointed CBE. His principal leisure interests were chess and hill walking.His happy marriage to Sheila (nee Johnston) lasted from 1939 until her death in 2007. Their daughter, Valerie, a clinical psychologist, survives them, as do two granddaughters and four great-grandchildren.
• Nigel David Walker, criminologist, born 6 August 1917; died 13 September 2014

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Criminologist Nigel Walker ผู้เสียชีวิตอายุ 97 บุคคลสำคัญในการพัฒนาวินัยในสหราชอาณาจักรได้ เป็นเครื่องอ่านที่มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด (1961-73), เขาวิจัยรักษา disordered จิตใจผู้กระทำผิด เป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ (1973-84) และกรรมการของสถาบันของอาชญาวิทยาสำหรับส่วนมากของเวลานั้น เขานำสถาบันผ่านระยะอีกรายการที่สำคัญ และความสนใจกับทฤษฎีและปฏิบัติของโทษประหารวอล์คเกอร์มาอาชญาวิทยาในเขากลางยุค 40 จากพื้นหลังข้าราชการพลเรือน ไหวพริบของเขาสำหรับนิทรรศการชัดเจนอย่างรวดเร็วก่อตั้งเขาเป็นครูที่มีประสิทธิภาพ และเขาเริ่มต้นเรียนหนังสือ อาชญากรรมและการลงโทษในราชอาณาจักร (1965), เป็น งานมาตรฐาน จากนั้น ในค.ศ. 1968 เขาเผยแพร่เล่มหนึ่งของอาชญากรรมและบ้าในอังกฤษ (1968), ซึ่งเขาตรวจสอบว่ากฎหมายอังกฤษทรงกับผู้กระทำผิดมีความผิดปกติทางจิตจากเวลาแซกซอนล่างเป็นต้นไป ยังคง ทำงานทั่วไปในเขตข้อมูลของ นี้นำเขาปริญญา DLitt ที่เขียนในขณะที่เขาถูกรอผลการศึกษาติดตามผลของผู้กระทำผิด 1200 ไปโรงพยาบาลโดยศาลภายใต้จิตใจสุขภาพตามพระราชบัญญัติ 1959 นี้ถูกตีพิมพ์เป็นเล่มสองของอาชญากรรมและบ้าในอังกฤษ (1973), เขียนร่วมกับซาราห์ McCabeใน 1973, Sir Leon Radzinowicz ของเคมบริดจ์ถอนจากสิ่งที่เป็นแล้วยังสร้างเก้าอี้เฉพาะของอาชญาวิทยาใน UK วอล์คเกอร์ถูกแต่งตั้งลง และยังเป็น เพื่อนของคิงส์คอเลจและผู้อำนวยการสถาบันของอาชญาวิทยา ก่อตั้งใน 1959 เป็นภาควิชาอาชญาวิทยาอาศัยแรกในมหาวิทยาลัยบริติชมันเป็นเวลาซับซ้อนคิดดำรง แบบเงินทุนเริ่มต้นสำหรับสถาบัน ที่มีส่วนเกี่ยวข้องสนับสนุนบ้านสำนักงานสำหรับโครงการวิจัย ได้ไม่ยั่งยืนเป็นมากกว่ามหาวิทยาลัย undertook งานวิจัย criminological เพิ่มจำนวนปราบรุนแรงสำคัญของสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นอาชญาวิทยาของเคมบริดจ์ "แนวตั้ง" วอล์คเกอร์ประสบความสำเร็จจัดขึ้นสถาบันเข้าด้วยกันในรอบระยะเวลานี้อีกรายการ และวางรากฐานที่มั่นคงสำหรับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ประจำปีของ Nigel Walker บรรยายในอาชญาวิทยาได้รับครั้งแรกในปี 1997ที่เคมบริดจ์ งานวิจัยของวอล์คเกอร์เน้นโทษประหาร ในปรัชญาของการลงโทษ จากในกลางทศวรรษ 1970 เป็นต้นไป มีฟื้นฟูทฤษฎี retributive รุ่นต่าง ๆ วอล์คเกอร์ได้ความเกี่ยวกับแบบฟอร์มทั้งหมด ของ retributivism และ ในหนังสือหลายในโทษประหาร – ยวดทำไมลงโทษ (1991) – เขาเป็นเสียงอังกฤษชั้นนำฝ่ายตรงข้ามเหล่านี้พัฒนาใหม่ ลักษณะของเขาเป็นประโยชน์ยังนำเขาเห็นประโยคยาวขึ้นกว่าภาษีที่อาจเกิดขึ้นสำหรับผู้กระทำผิดที่รุนแรงการแสดงอันตรายในอนาคต แม้ว่าจะไม่ทันทีถูกใช้ โดยผู้กำหนดนโยบาย เขาวิเคราะห์หัวข้อนี้ปูทางสำหรับการยอมรับมากกว่าของประโยคชนิดนี้วอล์คเกอร์คงยัง สนใจแข็งแกร่งในการปฏิบัติจริงของโทษประหารในศาล และบ่อยครั้งนำข้อมูลประจักษ์เข้าสู่งานเขียนของเขา ในหนังสือของเขามีอิทธิพลโทษประหาร (1985 ที่สองรุ่น กับ Nicola Padfield, 1996) และในของ lucid ทำให้รุนแรงขึ้น บรรเทาสาธารณภัยและเมตตาในอังกฤษทางอาญายุติธรรม (1999)ตลอดอาชีพของเขา criminological วอล์คเกอร์ส่วนอย่างมากกับการทำงานของรัฐบาลแต่งตั้งเป็นคณะกรรมการที่ปรึกษา บทบาทที่เขาพบที่น่าสนใจ และที่มีผลกระทบระยะยาวมากที่สุดในกฎหมายและการปฏิบัติ เขาเป็นสมาชิกของคณะกรรมการ interdepartmental รักษาผู้กระทำผิดกับโรคจิต ประเทศ โดยทหารผ่านศึกนักการเมืองหัวเก่าคนพระเจ้า (ริชาร์ด) รายงาน 2 กฎหมายและบริการที่เกี่ยวข้องกับผู้กระทำผิดดังกล่าว (1974-75) powerfully รูปภูมิทัศน์บริการจิตเวชนิติเวชร่วมสมัยNigel เกิดในท่าเรือจีนเหนือ Tientsin (เดี๋ยวนี้เรียกว่าเทียนจิน), บุตรของ David วีเป็นรอง และม่วง (Johnson ณีย์) เขาได้ศึกษาที่โรงเรียนไวยากรณ์ Tientsin แล้วที่ออสการ์เอดินบะระ ที่โบสถ์คริสต์ ออกซ์ฟอร์ด เขาจะชอบอ่านปรัชญาและจิตวิทยา แต่ในขณะที่ จิตวิทยามีเฉพาะในระดับปริญญาโท เพื่อศึกษาแต่ในปรัชญาและประวัติศาสตร์โบราณหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองให้บริการ Camerons และลูกเสือ Lovat (๒๔๘๓ -46), เขาก็เป็นข้าราชการในสำนักงานสกอตแลนด์ (1946-61); สำหรับส่วนหลังของเวลาของเขามี เขามาอยู่ในแผนกที่รับผิดชอบสำหรับนโยบายความยุติธรรมทางอาญา นอกเวลาทำการ เขาสร้างความสนใจว่าในด้านจิตวิทยา ได้รับระดับปริญญาเอก (1954) มีวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับแนวคิด Freudian อสัญ สามปีต่อมา A โดยย่อประวัติของจิตแพทย์ ให้องค์กรลึกซึ้งของการพัฒนาในเทคนิคของ psychoanalysisวอล์คเกอร์ชนะสามัคคีธรรมการวิจัยหนึ่งปีสำหรับข้าราชการที่วิทยาลัย Nuffield ออกซ์ฟอร์ดใน 1958 ปี ในระหว่างที่เขาดำเนินศึกษาใช้แบบสอบถามที่เผยแพร่ในภายหลังเป็นขวัญในราชการพลเรือน (1961) Serendipitously มิช้ามินานสูงสุด Grünhut อ่านแรกของอ๊อกซฟอร์ดในอาชญาวิทยา ถอน ถึงแม้ว่า เขาเขียนในอัตชีวประวัติของเขา A คน โดย Loyalties (2003), Walker แล้ว "รู้ว่าไม่มีอาชญาวิทยาวิชาการ" เขาเป็นตัวหนาพอใช้ – ประโยชน์ในอนาคตที่วินัยในปีค.ศ. 1979 วอล์คเกอร์ถูกแต่งตั้ง CBE สนใจพักผ่อนหลักของเขาก็รุกและเขาเดินเขาแต่งงานมีความสุขนาง (จอห์นสตันณีย์) กินเวลาจาก 1939 จนกระทั่งเธอตายในปี 2007 ความสาว Valerie จิตวิทยาคลินิก survives ให้ ทำยามตะวันลับดวงไปสองและสี่ดีหลาน• Nigel David Walker, criminologist เกิด 6 1917 สิงหาคม เสียชีวิต 13 2014 กันยายน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยผู้เชี่ยวชาญอาชญาวิทยาไนเจล วอล์คเกอร์ ที่เสียชีวิตอายุ 97 เป็นหัวใจสำคัญในการพัฒนาวินัยในอังกฤษ เป็นผู้อ่านที่มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ( 1961-73 ) เขาสนใจการรักษาใจ ความหมาย ผู้ที่ เป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ( 1973-84 ) และผู้อำนวยการของสถาบันอาชญาวิทยาสำหรับส่วนมากของเวลา เขานำสถาบันผ่านช่วงเปลี่ยนคีย์ ,และหันความสนใจของเขาในทฤษฎีและการปฏิบัติของโทษ

เดินมาหาอาชญาวิทยาใน mid-40s จากพื้นหลังที่เป็นข้าราชการพลเรือน ไหวพริบของเขาชัดเจนการแสดงออกที่จัดตั้งขึ้นอย่างรวดเร็วเขาเป็นอาจารย์ที่มีประสิทธิภาพและนักเรียนของเขาก่อนหนังสืออาชญากรรมและการลงโทษในอังกฤษ ( 1965 ) ก็กลายเป็นงานมาตรฐาน จากนั้นในปี 1968 เขาได้รับการตีพิมพ์เล่มหนึ่งของอาชญากรรมและความบ้าในอังกฤษ ( 1968 )ซึ่งเขาจะตรวจสอบว่าในอังกฤษมีกฎหมายจัดการกับผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตจากชาวอังกฤษครั้งต่อไป ยังคงทำงานที่ชัดเจนในด้านนี้ ทำให้เขา dlitt องศา มันถูกเขียนขึ้นในขณะที่เขากำลังรอผลของการติดตามผลของผู้กระทำ 1200 โรงพยาบาลโดยศาลภายใต้กฎหมายสุขภาพจิต 1959 ;นี้ถูกตีพิมพ์เป็นสองของอาชญากรรมและความบ้าในอังกฤษเล่ม ( 1973 ) , ร่วมประพันธ์กับซาร่า แมคเคบ .
ใน 1973 เซอร์ลีออน radzinowicz เคมบริดจ์เกษียณจากแล้วยังขึ้นเฉพาะเก้าอี้อาชญาวิทยาใน UK วอล์คเกอร์ได้รับการโพสต์ และก็ยังเป็นเพื่อนของวิทยาลัย และผู้อำนวยการของสถาบันอาชญาวิทยาก่อตั้งขึ้นในปี 1959 เป็นครั้งแรกสหวิทยาการอาชญาวิทยาแผนกในมหาวิทยาลัยอังกฤษ

มันคือเวลาที่ซับซ้อนให้ถือว่ากรรมการ . รูปแบบการระดมทุนเบื้องต้นสำหรับสถาบันที่เกี่ยวข้องกับการประกันบ้านสำนักงาน การสนับสนุนโครงการวิจัย คือไม่ยั่งยืนเป็นมหาวิทยาลัยทำวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาชญา . นอกจากนี้ตัวเลขการเติบโตของราก criminologists เป็นวิจารณญาณ ของสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็น " สถานประกอบการของเคมบริดจ์ที่มุ่งเน้น " อาชญวิทยา วอล์คเกอร์จัดขึ้น สถาบันเข้าด้วยกัน ในช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ และได้วางรากฐานที่มั่นคงสำหรับการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของ การบรรยายของไนเจลเดินประจำปีในอาชญาวิทยาเป็นครั้งแรกที่ได้รับในปี 1997
ที่เคมบริดจ์ งานวิจัย วอล์คเกอร์ คือเน้นลงโทษในปรัชญาของการลงโทษจาก 1970 เป็นต้นมามีการฟื้นตัวของรุ่นต่างๆของทฤษฎี retributive . แต่สงสัยเกี่ยวกับทุกรูปแบบของ retributivism และในหนังสือหลายเล่มของเขาในการพิจารณาและลงโทษโดยทำไม ? ( 1991 ) และเขาก็กลายเป็นผู้นำอังกฤษเสียงคัดค้านการพัฒนาใหม่เหล่านี้การตั้งค่าประโยชน์ของเขายังทำให้เขารับหลักการความเป็นไปได้ของประโยคนี้คือการกระทำรุนแรงมากกว่าการพิจารณานำเสนออันตรายในอนาคต แม้ว่าจะไม่ได้รับนโยบายทันที เขาใช้หัวข้อนี้ปูทางสำหรับการยอมรับมากขึ้นของประโยคชนิดนี้ .
วอล์คเกอร์ยังคงความสนใจในการปฏิบัติจริงของการพิจารณาพิพากษาคดีในศาลและบ่อยครั้งที่ใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ในงานเขียนของเขา ในตำราที่มีอิทธิพลของเขาลงโทษ ( 1985 ; รุ่นที่สอง กับ นิโคล่า padfield , 1996 ) และปัญหาที่ชัดเจนของเขา บรรเทาและความเมตตาในภาษาอังกฤษกฎหมายอาญา ( 2542 ) .

เกือบตลอดอาชีพของเขาวอล์คเกอร์ส่วนอย่างมากในการทำงานของรัฐบาลได้แต่งตั้งคณะกรรมการที่ปรึกษาบทบาทที่เขาพบที่น่าสนใจที่สุด และเป็นหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดผลกระทบระยะยาวในกฎหมายและในการปฏิบัติ คือ การเป็นสมาชิกของคณะกรรมการในการรักษาลูกค้าของผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต , เป็นประธานโดยทหารผ่านศึกหัวโบราณนักการเมืองลอร์ด ( ริชาร์ด ) พ่อบ้านสองรายงานเกี่ยวกับกฎหมายและการบริการที่เกี่ยวข้องกับลักษณะ ( 1974-75 ) ที่ทรงพลังที่มีรูปร่างภูมิทัศน์ร่วมสมัยของการบริการนิติจิตเวชศาสตร์

ไนเจลเกิดในภาคเหนือจีน ท่าเรือเมืองเทียนสิน ( รู้จักกันตอนนี้เป็นเทียนจิน ) ลูกชายของเดวิด กงสุลฝ่ายอังกฤษ และม่วง ( Nee จอห์นสัน ) เขาได้รับการศึกษาที่โรงเรียนมัธยม เทียนสิน แล้วที่โรงเรียนเอดินบะระที่โบสถ์คริสต์ออกซ์ฟอร์ด เขาชอบอ่านปรัชญา และ จิตวิทยา แต่ตอนนั้น จิตวิทยา คือใช้ได้เฉพาะในระดับปริญญาโท เขาจบการศึกษาแทนในปรัชญาและประวัติศาสตร์โบราณ .
หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองใน คาเมร และไวลูกเสือ ( 1940-46 ) เขาเป็นข้าราชการในสำนักงานสกอตแลนด์ ( 1946-61 )ในส่วนของเวลาที่เขามีเขาอยู่ในแผนกที่รับผิดชอบนโยบายทางอาญา นอกชั่วโมงทำงานยาวนาน เขาไล่ตามความสนใจของเขาในด้านจิตวิทยา และได้รับปริญญาเอก ( 1954 ) กับวิทยานิพนธ์บนแนวคิดทางจิตของจิตไร้สำนึก สามปีต่อมาประวัติศาสตร์ของจิตบำบัดให้บัญชีที่ลึกซึ้งของการพัฒนาในด้านเทคนิคของจิตวิเคราะห์ .
ในปี 1958 วอล์คเกอร์รางวัล Fellowship วิจัย 1 ปี สำหรับข้าราชการที่นัฟฟิลด์วิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ในระหว่างปีนั้น เขาได้ทำการศึกษาจากแบบสอบถามภายหลังได้รับการตีพิมพ์เป็นขวัญกำลังใจในการรับราชการ ( 1961 ) serendipitously ไม่นานหลังจากนั้นแม็กซ์ Gr ü nhut อ๊อกซฟอร์ดเป็นครั้งแรกอ่าน อาชญาวิทยา เกษียณแล้ว แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่า เขาเขียนในอัตชีวประวัติของเขา คนที่ไม่มีความจงรักภักดี ( 2003 )แต่แล้ว " ไม่มีการศึกษาอาชญาวิทยา " เขากล้าที่จะใช้ประโยชน์และเพื่ออนาคตที่ดีของวินัย ในปี 1979 วอล์คเกอร์ได้รับการแต่งตั้งซีบีอี . ความสนใจหลักของเขาเพื่อหมากรุกและเนินเดิน มีความสุขในชีวิตแต่งงานของเขาชีล่า ( Nee จอห์นสตัน ) lasted จาก 2482 จนเธอเสียชีวิตในปี 2007 ลูกสาวของพวกเขา วาเลรี่ , นักจิตวิทยา , คลินิกชีวิตพวกเขาเป็นหลานสาว 2 คนและสี่หลานที่ดี .
- ไนเจลเดวิดวอล์คเกอร์ ผู้เชี่ยวชาญอาชญาวิทยา เกิด 6 สิงหาคม 2460 ; เสียชีวิตวันที่ 13 กันยายน 2014