Soil salinitySalinity is another im

Soil salinity
Salinity is another important condition of the soil which
can strongly affect grain quality. A comparison of rice
cultivars grown in low salinity and high salinity regions
showed that an increased level of salinity significantly
lowered protein content in seven of nine cultivars, but
had no effect on amylose content and the alkali spreading
value (Juliano and El-Shirbeeny 1981). Another study
indicated that grains of both saline tolerant and susceptible
cultivars grown on saline soils have higher storage
protein content, but less translucent grain, lower starch
and amylose content than grown on normal soil. Thus,
these differences were not related to salinity tolerance
(Siscar-Lee et al. 1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดินเค็มเค็มเป็นอีกเงื่อนไขที่สำคัญของดินที่ขออาจส่งผลต่อคุณภาพข้าว การเปรียบเทียบของข้าวพันธุ์ที่ปลูกในภูมิภาคสูงเค็มและเค็มน้อยพบว่าระดับการเพิ่มขึ้นของเค็มมากลดลงโปรตีนในเจ็ดเก้าพันธุ์ แต่ก็ไม่มีผลต่อปริมาณแอมิโลสและแพร่กระจายด่างค่า (Juliano และ El Shirbeeny 1981) การศึกษาอื่นระบุว่า แป้งน้ำเกลือทั้งป้องกันความผิดพลาด และไวต่อพันธุ์ที่ปลูกในดินเนื้อปูน saline มีจัดเก็บสูงเนื้อหา แต่ข้าวน้อยโปร่งแสง แป้งต่ำโปรตีนและปรับเนื้อหามากกว่าปลูกในดินปกติ ดังนั้นความแตกต่างเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับค่าเผื่อเค็ม(Al. et Siscar ลี 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเค็มของดิน
ความเค็มเป็นอีกหนึ่งเงื่อนไขที่สำคัญของดินที่
รุนแรงจะมีผลต่อคุณภาพของเมล็ดข้าว เปรียบเทียบข้าว
พันธุ์ที่ปลูกในความเค็มต่ำและภูมิภาคความเค็มสูง
แสดงให้เห็นว่าระดับที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความเค็ม
ลดปริมาณโปรตีนในเจ็ดเก้าสายพันธุ์ แต่
มีผลต่อปริมาณอะไมโลและการแพร่กระจายด่างไม่มี
ค่า (Juliano และเอ-Shirbeeny 1981) . การศึกษาอื่น
พบว่าเม็ดใจกว้างและอ่อนไหวทั้งน้ำเกลือ
สายพันธุ์ที่ปลูกในดินเค็มมีการจัดเก็บที่สูงกว่า
ปริมาณโปรตีน แต่เม็ดโปร่งแสงน้อยกว่าแป้งลดลง
และปริมาณอะไมโลกว่าที่ปลูกในดินปกติ ดังนั้น
ความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการทนเค็ม
(Siscar ลี et al. 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเค็ม ความเค็มของดินเป็นอีกหนึ่งเงื่อนไขที่สำคัญ

ของดินซึ่งสามารถอย่างมากส่งผลกระทบต่อคุณภาพเมล็ดข้าว การเปรียบเทียบของข้าวพันธุ์ที่ปลูกในน้ำความเค็มต่ำ

และภูมิภาคความเค็มสูง พบว่า ระดับที่เพิ่มขึ้นของความเค็มอย่างมีนัยสำคัญ
ลดลงปริมาณโปรตีนในเจ็ดของเก้าพันธุ์ แต่
ไม่มีผลต่อปริมาณอะไมโลสและด่างกระจาย
ค่า ( juliano และ El shirbeeny 1981 )อีกการศึกษาพบว่าทั้งเกลือเม็ด

2 พันธุ์ที่ปลูกในความอดทนและทนดินเค็มมีกระเป๋า
สูงกว่าปริมาณโปรตีน แต่โปร่งแสงเมล็ดข้าวน้อยลง ลดแป้ง
และบันทึกเนื้อหามากกว่าปลูกในดินธรรมดา ดังนั้น ความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับ

ทนเค็ม ( siscar ลี et al . 1990 )