Of course the Buddha and classical

Of course the Buddha and classical Indian Buddhists acknowledged the existence
of a multiplicity of gods. Should we then think of Buddhism as polytheistic, in the
same sense in which many forms of Hinduism are polytheistic?5 Perhaps we might if
we wanted Buddhism to fit under a nice tidy definition of 'religion' that required
some form of theism. B ut this would be somewhat beside the point as far as
Buddhism is concerned. The gods that ancient Indian Buddhists believed in were
(like the gods of ancient Greece and all the rest of pre-Christian Europe) finite beings,
rather like human beings, only longer-lived and more powerful. More importantly,
they play no role whatever in the quest for nirvana. Perhaps worship and sacrifice to
the right gods might win one various mundane benefits, such as timely rainfall to
make the crops grow, or the health of one's loved ones. But the gods cannot bestow
nirvana on us. Indeed the fact that they also undergo rebirth (they may live extremely
long lives, but they are still impermanent) is taken to show that they are no more
enlightened than we humans are. Even an enlightened human being like a Buddha or
an arhat (someone who has attained nirvana by following the teachings of the
Buddha) cannot bestow nirvana on others. That is something that one can only attain
for oneself; enlightened beings can only help others by giving them pointers along the
way. And the point, for Buddhism, is to attain nirvana, to bring suffering to an end. So
for this spiritual tradition, the question whether there are any gods turns out to be
largely irrelevant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของหลักสูตรพระพุทธรูปและคลาสสิกอินเดียที่นับถือศาสนาพุทธยอมรับการดำรงอยู่
ของหลายหลากของเทพเจ้า เราควรจะแล้วคิดของพุทธศาสนาเป็น polytheistic ใน
ความรู้สึกเดียวกันซึ่งในหลายรูปแบบของศาสนาฮินดูเป็น polytheistic 5 บางทีเราอาจถ้า
เราต้องการเพื่อให้พอดีกับพุทธศาสนาภายใต้คำนิยามที่เป็นระเบียบเรียบร้อยดีของ 'ศาสนา' ที่จำเป็นต้องใช้
รูปแบบของการนับถือพระบาง B UT นี้จะค่อนข้างข้างจุดเท่าที่
พุทธศาสนาเป็นห่วง เทพเจ้าที่ชาวพุทธอินเดียโบราณเชื่อในเป็น
(เช่นเทพเจ้าของกรีกโบราณและส่วนที่เหลือทั้งหมดก่อนคริสเตียนยุโรป) สิ่งมีชีวิต จำกัด
ค่อนข้างเหมือนมนุษย์เท่านั้นที่อายุยืนและมีประสิทธิภาพมากขึ้น ที่สำคัญกว่านั้น
พวกเขาเล่นไม่มีบทบาทใด ๆ ก็ตามในการแสวงหานิพพาน บางทีนมัสการและถวายเครื่องบูชาแด่
พระเจ้าที่เหมาะสมอาจจะชนะหนึ่งในผลประโยชน์ทางโลกต่างๆเช่นปริมาณน้ำฝนในเวลาที่เหมาะสมที่จะ
ทำให้พืชเติบโตหรือสุขภาพของคนที่รักของคน แต่พระเจ้าไม่สามารถให้แก่
นิพพานให้กับพวกเรา อันที่จริงความจริงที่ว่าพวกเขายังได้รับการเกิดใหม่ (พวกเขาอาจมีชีวิตอยู่มาก
ชีวิตยาว แต่พวกเขายังคงอนิจจัง) ถูกนำไปแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะไม่มาก
พุทธะกว่ามนุษย์เรามี แม้มนุษย์พุทธะเหมือนพระพุทธรูปหรือ
อรหันต์ (คนที่ได้บรรลุนิพพานโดยทำตามคำสอนของ
พระพุทธเจ้า) ไม่สามารถมอบให้กับคนอื่น ๆ นิพพาน นั่นคือสิ่งที่คนเดียวที่สามารถบรรลุ
สำหรับตัวเอง; สิ่งมีชีวิตที่พุทธะเท่านั้นที่สามารถช่วยให้ผู้อื่นโดยให้พวกเขาชี้ไปตาม
ทาง และจุดที่สำหรับพุทธศาสนาคือการบรรลุนิพพานที่จะนำความทุกข์ทรมานถึงจุดสิ้นสุด ดังนั้น
สำหรับประเพณีจิตวิญญาณนี้คำถามที่ว่ามีพระใด ๆ ที่จะออกมาเป็น
ที่ไม่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่