I travelled back to Somerset alone

I travelled back to Somerset alone and arrived home safely. My
mother and sisters were very pleased with the presents that I had
bought for them in London. That day, everyone on the farm
came to see me — the men, their wives and their children. They
all wanted to hear my stories about London.
But, more than anything else, I wanted to visit Lorna. Early
the next morning, I climbed to the top of the hill that looked
over the Doone valley. I looked towards the white stone and saw
that it was covered with a black cloth!
I did not know how long the stone had been covered, but I
did not wait another minute. I went up the stream to the
waterfall and climbed up into the valley.
Birds were singing in the golden evening. The trees were bright
in the light of the sunset. I waited. At last Lorna came, looking very
small and beautiful in the shadows. I ran towards her, not thinking
of the guards or the danger. She looked frightened.
'Are you in trouble?' I asked.
'Oh, yes,' she answered, 'but that was a long time ago — two
months or more, sir. 'She looked away from me, with a cold look
in her eyes.
I felt very frightened. Perhaps another man had taken her from
me. I tried to turn away and leave, but could not. I could not stop
myself— I started to cry.
Lorna heard it and it told her everything. She came to me and
held out her hands. Her bright eyes were full of kindness.
'John Ridd,' she whispered softly, 'I didn't want to make
you sad.'
'You're the only person who can do that,' I answered. I could
not look at her.
'Come away from this bright place. Come into the shadows,'
said Lorna.
She led me to her secret place in the rocks. Now she knew my
feelings for her. She could not look at me, but she could not look
away either.
'Lorna, do you love me?' I managed to say.
'Yes, I like you very much,' she answered.
'But do you love me, Lorna, more than all the world?'
'No,' she said. 'I like you very much, when you don't talk
wildly. I like your strength. You could even fight Carver and beat
him - I like that. But I put the black cloth on the rock two
months ago, and you didn't come. Why didn't you come when I
needed help, if you like me so much? The Counsellor's trying to
make me marry Carver. My grandfather thinks I'm too young -
Carver's thirty-five and I'm only seventeen. Another man,
Charlie Doone, watches me all the time too, so my grandfather's
afraid that Carver and Charlie will fight because of me. People
watch me and follow me everywhere I go. I'm only here with
you today because little Gwenny Carfax helps me.'
When I heard this, I promised never to leave Lorna again. I
gave her the little present that I had brought her from London.
I explained why I had not come, and was forgiven. We spoke
sweet words to each other. Her eyes and her words showed me
that she had begun to care for me, and I was happier than I had
ever been. We planned how she could send news to me if she
needed me.
'Now go, John,' she said. 'You must go home. You can come
and see me again in two months.'
Then she turned and ran down the valley.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเดินทางกลับไปซัมเมอร์เซ็ทอยู่คนเดียวและมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ฉัน
แม่และน้องสาวมีความยินดีมากกับของขวัญที่ฉันได้
ซื้อสำหรับพวกเขาในลอนดอน วันนั้นทุกคนในฟาร์ม
มาดูฉัน - ผู้ชายภรรยาของเขาและลูก ๆ พวกเขา
ทุกคนต้องการที่จะได้ยินเรื่องราวของฉันเกี่ยวกับลอนดอน.
แต่ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดผมอยากไปเยี่ยมลอร์นา ในช่วงต้น
เช้าวันรุ่งขึ้นผมปีนขึ้นไปบนเนินเขาที่มอง
ข้ามหุบเขา Doone ผมมองไปที่หินสีขาวและเห็น
ว่ามันถูกปกคลุมด้วยผ้าสีดำ!
ผมไม่ทราบว่านานหินได้รับการคุ้มครอง แต่ฉัน
ไม่ได้รออีกนาที ผมก็ขึ้นไปสตรีมไปยัง
น้ำตกและปีนขึ้นไปในหุบเขา.
นกกำลังร้องเพลงในตอนเย็นสีทอง ต้นไม้ที่มีความสดใส
ในแง่ของพระอาทิตย์ตกดิน ฉันรอ. ที่ล่าสุดลอร์นามามองมาก
ขนาดเล็กและสวยงามอยู่ในเงามืด ฉันวิ่งไปของเธอไม่ได้คิด
ของยามหรืออันตราย เธอมองกลัว.
'คุณในปัญหา? ฉันถาม.
'โอ้ใช่' เธอตอบว่า ' แต่นั่นก็เป็นเวลานานแล้ว - สอง
เดือนหรือมากกว่าครับ 'เธอมองออกไปจากฉันที่มีลักษณะเย็น
ในดวงตาของเธอ.
ฉันรู้สึกกลัวมาก บางทีอาจจะเป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งได้นำเธอจาก
ฉัน ฉันพยายามที่จะเปิดออกไปและออก แต่ไม่สามารถทำได้ ฉันไม่สามารถหยุด
myself- ฉันเริ่มร้องไห้.
ลอร์นาได้ยินมันและมันบอกทุกอย่างของเธอ เธอมาหาผมและ
ยื่นออกมามือของเธอ ดวงตาสดใสของเธอเต็มไปด้วยความเมตตา.
'จอห์น Ridd' เธอกระซิบเบา ๆ ว่า 'ผมไม่ต้องการที่จะทำให้
คุณเศร้า.'
'คุณเพียงคนเดียวที่สามารถทำเช่นนั้น "ผมตอบ ฉันจะ
ไม่มองไปที่เธอ.
'มาอยู่ห่างจากสถานที่สดใสนี้ เข้ามาในเงา '
ลอร์นากล่าว.
เธอทำให้ฉันไปยังสถานที่ลับของเธอในหิน ตอนนี้เธอรู้ว่าฉัน
รู้สึกกับเธอ เธอไม่สามารถมองมาที่ฉัน แต่เธอก็ไม่สามารถมอง
ออกไปอย่างใดอย่างหนึ่ง.
'ลอร์นาทำคุณรักฉัน? ฉันจัดการเพื่อพูด.
'ใช่ฉันชอบคุณมาก "เธอตอบ.
' แต่คุณรักผมลอร์นามากกว่าโลก? '
' ไม่ 'เธอกล่าวว่า 'ผมชอบคุณมากเมื่อคุณไม่ได้พูดคุย
อย่างดุเดือด ผมชอบความแข็งแรงของคุณ คุณยังสามารถต่อสู้และเอาชนะแกะสลัก
เขา - ฉันชอบที่ แต่ผมใส่ผ้าสีดำบนก้อนหินสอง
เดือนที่ผ่านมาและคุณไม่ได้มา ไม่ได้คุณมาทำไมเมื่อฉัน
ต้องการความช่วยเหลือถ้าคุณชอบฉันมาก? ยุติธรรมอำมหิตพยายามที่จะ
ทำให้ฉันแต่งงานกับช่างแกะสลัก ปู่ของฉันคิดว่าฉันยังเด็กเกินไป -
แกะสลักสามสิบห้าและฉันเพียงสิบเจ็ด ชายอีกคนหนึ่ง
ชาร์ลี Doone, นาฬิกาฉันตลอดเวลาเกินไปดังนั้นคุณปู่ของฉัน
กลัวว่าแกะสลักและชาร์ลีจะต่อสู้เพราะเรา คน
ดูฉันและปฏิบัติตามฉันทุกที่ที่ฉันไป ฉันก็แค่ที่นี่กับ
คุณในวันนี้เพราะน้อย Gwenny Carfax ช่วยให้ผม. '
เมื่อผมได้ยินมานี้ผมไม่เคยสัญญาว่าจะออกจากลอร์นาอีกครั้ง ฉัน
ให้เธอปัจจุบันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันได้พาเธอจากกรุงลอนดอน.
ฉันอธิบายว่าทำไมเราไม่ได้มาและได้รับการอภัย เราพูด
คำหวานให้กันและกัน ตาและคำพูดของเธอเธอแสดงให้ฉันเห็น
ว่าเธอก็เริ่มที่จะดูแลฉันและฉันก็มีความสุขมากกว่าที่ฉันได้
เคย เราวางแผนว่าเธอสามารถที่จะส่งข่าวสารให้ฉันถ้าเธอ
ต้องการฉัน.
'ตอนนี้ไปจอห์น' เธอกล่าวว่า 'คุณต้องไปที่บ้าน คุณสามารถมา
ดูฉันอีกครั้งในอีกสองเดือน. '
จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและวิ่งลงไปในหุบเขา