ดนตรีไทยดนตรีไทย หมายถึง เสียงที่ปร

ดนตรีไทย
ดนตรีไทย หมายถึง เสียงที่ประกอบกันเป็นทำนองเพลง เครื่อง บรรเลง ซึ่งมีเสียงดังทำให้รู้สึกเพลิดเพลิน เกิดอารมณ์รัก โศก และรื่นเริง เป็นต้น ดนตรี มีรากศัพท์จากภาษาบาลีว่า ตนฺติ ภาษาสันสกฤตว่า ตนฺตริน เมื่อแผลงมาเป็นคำว่าดนตรีในภาษาไทยแล้วประกอบด้วย
1) คีตะ การร้องเป็นการร้องอย่างมีศิลป์ ในภาษาไทยเรียกว่า คีตศิลป์
2) ตุริยะ เครื่องดนตรี เครื่องทำนองเพลง (ดีด สี ตี เป่า) ในภาษาไทยเรียกว่า ดุริยางคศิลป์ ซึ่งหมายถึง ศิลปการบรรเลงเครื่องดนตรีต่าง ๆ
3) นาฏะ การรำเต้น ในภาษไทยเรียกว่านาฏศิลป์ หมายถึง การแสดงออกซึ่งมีลีลาท่ารำต่าง ๆ ลักษณะเป็นระบำ รำ เต้น (หรือเรียกว่าโขน) ทั้ง 3 คำ รวมกันเรียกว่า ดนตรี ดังนั้นมิได้หมายถึงเครื่องบรรเลงเท่านั้น (เสรี หวังในธรรม, 2525 : 150)
ชื่อและชนิดของเครื่องดนตรี
เครื่องดนตรีดั้งเดิมของไทย ก่อนที่คนไทยจะรับวัฒนธรรมแบบอินเดีย ได้แก่ เกราะ โกร่ง กรับ ฉาบ ฉิ่ง ปี่ ขลุ่ย เพี้ย ซอ ฆ้อง และกลอง เป็นต้น ในเวลาต่อมาคนไทยพัฒนาเครื่องดนตรีทำด้วยไม้ เช่น กรับ พร้อมทั้งการคิดฆ้องวงใช้ในการเล่นดนตรีเมื่อคนไทยเข้ามาตั้งถิ่นฐานในดินแดนแหลมสุวรรณภูมิ จึงได้รับอิทธิพลของอินเดียผสมกับมอญและเขมร จึงทำให้เครื่องดนตรีไทยเพิ่มจากเดิม อาทิ พิณ สังข์ ปี่ไฉน บัณเฑาะว์ กระจับ ปี่ จะเข้ โทน และทับ
ดนตรีไทยปรากฏมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย จากสมัยสุโขทัยสืบต่อมาสมัยอยุธยาจนถึงปัจจุบัน ดนตรีไทยจัดเป็นดนตรีที่มีแบบแผนหรือดนตรีคลาสสิก (Classic Music) เครื่องดนตรีไทยนั้นกรมศิลปากร จำแนกไว้รวมทั้งสิ้น 56 ชนิด ประกอบด้วยเครื่องตี เครื่องเป่า เครื่องดีด และเครื่องสี เครื่องดนตรีไทยที่นิยมใช้กันมาก ดังนี้
- เครื่องดีด ได้แก่ พิณน้ำเต้า พิณ เพ้ย กระจับปี่ ซึง จะเข้
- เครื่องสี ได้แก่ ซอด้วง ซออู้ ซอสามสาย ซอล้อ
- เครื่องตีประเภทไม้ ได้แก่ เกราะ โกร่ง กรับ ระนาดเอก ระนาดทุ้ม เครื่องตีที่ทำด้วยโลหะ ได้แก่ ระนาดเอกเหล็ก ระนาดทุ้มเหล็ก ฉิ่ง ฉาบ โหม่ง ฆ้อง หุ่ย และเครื่องตีที่ทำด้วยหนัง ได้แก่ กลองทุกประเภท
- เครื่องเป่า ได้แก่ ขลุ่ย ปี่ แคน แตร สังข์ เป็นต้น (มนตรี ตราโมท, 2503 : 47)
นาฏศิลป์ไทย
นาฏศิลป์ไทย หมายความถึง ศิลปะการละครและการฟ้อนรำ ซึ่งสืบทอดจากนาฏศิลป์ดั้งเดิม 3 ลักษณะดังกล่าวคือ
1) ระบำ ได้แก่การแสดงนาฏศิลป์ไทยที่ไม่เป็นเรื่อง ไม่มีตัว พระเอก นางเอก ตัวโกง เช่น การรำอวยพร ระบำดาวดึงส์ ระบำโบราณคดี เป็นต้น
2) รำ ได้แก่ การแสดงเป็นเรื่องที่เรียกว่า ละครต่าง ๆ ดังเช่น การเล่นโนรา ได้รับอิทธิพล จากสมัยศรีวิชัย ซึ่งมีคำร้องทำนองเรียกว่า กำพระมีผู้แสดงเป็นพระเอก นางเอก และตัวประกอบ
3) เต้น ได้แก่ การเล่นโขนจัดเป็นนาฏกรรมประเภทมหรสพ มีหลายชนิด เช่น โขนกลางแปลง โขนโรงนอก โขนโรงใน โขนนั่งราว โขนเป็นนาฏกรรม ประเภทแถวที่รับเอาเรื่องรามเกียรติ์จากอินเดียมาแสดงเป็นรามเกียรติ์ไทย
ลักษณะเฉพาะของนาฏศิลป์ไทย
นาฏศิลป์ไทยจัดเป็นศิลปะ แสดงออกในท่ารำ ซึ่งจัดได้ว่าเป็นท่ารำที่อ่อนช้อย งดงาม มีความหมายในท่ารำทุกท่วงท่า โดยการฝึกหัดอบรมจึงจัดเป็นศิลปะไทยที่มีเอกลักษณ์ในความเป็นไทยและถือปฏิบัติเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดจาก บรรพบุรุษดังนี้
1) เป็นการแสดงออกถึงความเป็นไทยในด้านท่ารำอันอ่อนช้อย งดงาม และแสดงอารมณ์ตามลักษณะที่แท้จริงของคนไทย มีเอกลักษณ์ในดนตรีประกอบ เนื้อร้อง และการแต่งกายพร้อมทั้งแบบแผนในการแสดง
2) เป็นศิลปะที่เกิดจากการฝึกหัดอบรมและความรักในการ แสดง โดยเฉพาะผู้แสดงนาฏศิลป์จะต้องมีการไหว้ครูก่อนการแสดง การแสดงนาฏศิลป์จะต้อง มีการฝึกซ้อมเป็นเวลานานตั้งแต่วัยเยาว์การฝึกท่ารำแต่ละท่า ซึ่งต้องใช้เวลาในการฝึก
3) เป็นศิลปะของคนทุกชนชั้น นาฏศิลป์ไทยสามารถ แสดง ได้ตั้งแต่พระมหากษัตริย์ เจ้านาย และประชาชนทั่วไป โดยมีแบบแผนดังเช่นในท่ารำแบบสู้รบ จัดเป็นวิชาชั้นสูง แสดงจะต้องศึกษาตำรายุทธศาสตร์ในบางโอกาสมีการแสดงบนคอช้างพระที่นั่ง นอกจากนี้ได้มีการจัดแบบแผนการแสดงไว้สำหรับราชสำนักและประชาชนทั่วไป อาทิเช่น การ แสดงโขนละคร ระบำ รวมทั้งการแสดงเฉพาะในแต่ละภูมิภาคตามประเพณีท้องถิ่น
4) เป็นศิลปะที่เน้นการแสดงทางอารมณ์ ดังปรากฏในท่าแสดง ความสนุกบันเทิงใจ ท่าโกรธแค้น อารมณ์รัก ซึ่งกรมศิลปากรได้รวบรวมไว้ถึง 68 ท่า การตีบท แสดง ตามภาษาท่า ตามคำร้อง คำเจรจา คำพากย์ในการแสดงโขน
5) เป็นศิลปะที่มีรูปแบบและกระบวนการในตนเอง จัดเป็นเอก- ลักษณ์ในด้านรูปแบบโดยแบ่งผู้แสดงเป็น ตัวพระ ตัวนาง ยักษ์ ลิง เป็นต้น ซึ่งผู้แสดงมีท่ารำและคำกลอนที่มีความสอดคล้องกันดังเช่นการรำหน้าพาทย์ ผู้แสดงจะรำตามจังหวะเฉพาะกับเพลงต่างๆโดยไม่ต้องมีเนื้อร้องและทำนองในเพลงเชิด เพลงกราว เพลงช้า เพลงเร็ว เป็นต้น
นาฏศิลป์ไทยเป็นวิชาการที่ละเอียดอ่อน ผู้แสดงระดับครูจัดเป็น ศิลปิน วิชาการนาฏศิลป์ไทยทั้งผู้แสดง ผู้ชมจะต้องมีพื้นความรู้ ขณะเดียวกันการแสดงประเภท ระบำได้รับการประดิษฐ์ท่ารำและลีลาใหม่ ๆ ที่สอดคล้องกับสภาพของวัฒนธรรมพื้นบ้าน กลายเป็นการละเล่นพื้นเมืองประจำภาค และเป็นที่รู้จักแพร่หลาย ในหมู่ประชาชนได้มากกว่าการแสดงนาฏศิลป์ ซึ่งจัดเป็นการแสดงเป็นละครเรื่องต่าง ๆ และการแสดงโขน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดนตรีไทยดนตรีไทยหมายถึงเสียงที่ประกอบกันเป็นทำนองเพลงเครื่องบรรเลงซึ่งมีเสียงดังทำให้รู้สึกเพลิดเพลินเกิดอารมณ์รักโศกและรื่นเริงเป็นต้นดนตรีมีรากศัพท์จากภาษาบาลีว่าตนฺติภาษาสันสกฤตว่าตนฺตรินเมื่อแผลงมาเป็นคำว่าดนตรีในภาษาไทยแล้วประกอบด้วย 1) คีตะการร้องเป็นการร้องอย่างมีศิลป์ในภาษาไทยเรียกว่าคีตศิลป์ 2 ตุริยะเครื่องดนตรีเครื่องทำนองเพลง (ดีดสีตีเป่า) ในภาษาไทยเรียกว่าดุริยางคศิลป์ซึ่งหมายถึงศิลปการบรรเลงเครื่องดนตรีต่างๆ 3) นาฏะการรำเต้นในภาษไทยเรียกว่านาฏศิลป์หมายถึงการแสดงออกซึ่งมีลีลาท่ารำต่างๆ ลักษณะเป็นระบำรำเต้น (หรือเรียกว่าโขน) ทั้ง 3 คำรวมกันเรียกว่าดนตรีดังนั้นมิได้หมายถึงเครื่องบรรเลงเท่านั้น (เสรีหวังในธรรม 2525:150)ชื่อและชนิดของเครื่องดนตรี เครื่องดนตรีดั้งเดิมของไทยก่อนที่คนไทยจะรับวัฒนธรรมแบบอินเดียได้แก่เกราะโกร่งกรับฉาบฉิ่งปี่ขลุ่ยเพี้ยซอฆ้องและกลองเป็นต้นในเวลาต่อมาคนไทยพัฒนาเครื่องดนตรีทำด้วยไม้เช่นกรับพร้อมทั้งการคิดฆ้องวงใช้ในการเล่นดนตรีเมื่อคนไทยเข้ามาตั้งถิ่นฐานในดินแดนแหลมสุวรรณภูมิจึงได้รับอิทธิพลของอินเดียผสมกับมอญและเขมรจึงทำให้เครื่องดนตรีไทยเพิ่มจากเดิมอาทิพิณสังข์ปี่ไฉนบัณเฑาะว์กระจับปี่จะเข้โทนและทับ ดนตรีไทยปรากฏมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยจากสมัยสุโขทัยสืบต่อมาสมัยอยุธยาจนถึงปัจจุบันดนตรีไทยจัดเป็นดนตรีที่มีแบบแผนหรือดนตรีคลาสสิก (ดนตรีคลาสสิค) เครื่องดนตรีไทยนั้นกรมศิลปากรจำแนกไว้รวมทั้งสิ้น 56 สิ่งประกอบด้วยเครื่องตีเครื่องเป่าเครื่องดีดและเครื่องสีเครื่องดนตรีไทยที่นิยมใช้กันมากดังนี้ -เครื่องดีดได้แก่พิณน้ำเต้าพิณเพ้ยกระจับปี่ซึงจะเข้ -เครื่องสีได้แก่ซอด้วงซออู้ซอสามสายซอล้อ -เครื่องตีประเภทไม้ได้แก่เกราะโกร่งกรับระนาดเอกระนาดทุ้มเครื่องตีที่ทำด้วยโลหะได้แก่ระนาดเอกเหล็กระนาดทุ้มเหล็กฉิ่งฉาบโหม่งฆ้องหุ่ยและเครื่องตีที่ทำด้วยหนังได้แก่กลองทุกประเภท -เครื่องเป่าได้แก่ขลุ่ยปี่แคนแตรสังข์เป็นต้น (มนตรีตราโมท 2503:47)นาฏศิลป์ไทยนาฏศิลป์ไทยหมายความถึงศิลปะการละครและการฟ้อนรำซึ่งสืบทอดจากนาฏศิลป์ดั้งเดิม 3 ลักษณะดังกล่าวคือ 1) ระบำได้แก่การแสดงนาฏศิลป์ไทยที่ไม่เป็นเรื่องไม่มีตัวพระเอกนางเอกตัวโกงเช่นการรำอวยพรระบำดาวดึงส์ระบำโบราณคดีเป็นต้น 2 รำได้แก่การแสดงเป็นเรื่องที่เรียกว่าละครต่างๆ ดังเช่นการเล่นโนราได้รับอิทธิพลจากสมัยศรีวิชัยซึ่งมีคำร้องทำนองเรียกว่ากำพระมีผู้แสดงเป็นพระเอกนางเอกและตัวประกอบ 3) เต้นได้แก่การเล่นโขนจัดเป็นนาฏกรรมประเภทมหรสพมีหลายชนิดเช่นโขนกลางแปลงโขนโรงนอกโขนโรงในโขนนั่งราวโขนเป็นนาฏกรรมประเภทแถวที่รับเอาเรื่องรามเกียรติ์จากอินเดียมาแสดงเป็นรามเกียรติ์ไทยลักษณะเฉพาะของนาฏศิลป์ไทย นาฏศิลป์ไทยจัดเป็นศิลปะแสดงออกในท่ารำซึ่งจัดได้ว่าเป็นท่ารำที่อ่อนช้อยงดงามมีความหมายในท่ารำทุกท่วงท่าโดยการฝึกหัดอบรมจึงจัดเป็นศิลปะไทยที่มีเอกลักษณ์ในความเป็นไทยและถือปฏิบัติเป็นวัฒนธรรมที่สืบทอดจากบรรพบุรุษดังนี้ 1 เป็นการแสดงออกถึงความเป็นไทยในด้านท่ารำอันอ่อนช้อยงดงามและแสดงอารมณ์ตามลักษณะที่แท้จริงของคนไทยมีเอกลักษณ์ในดนตรีประกอบเนื้อร้องและการแต่งกายพร้อมทั้งแบบแผนในการแสดง 2) เป็นศิลปะที่เกิดจากการฝึกหัดอบรมและความรักในการแสดงโดยเฉพาะผู้แสดงนาฏศิลป์จะต้องมีการไหว้ครูก่อนการแสดงการแสดงนาฏศิลป์จะต้องมีการฝึกซ้อมเป็นเวลานานตั้งแต่วัยเยาว์การฝึกท่ารำแต่ละท่าซึ่งต้องใช้เวลาในการฝึก 3) เป็นศิลปะของคนทุกชนชั้นนาฏศิลป์ไทยสามารถแสดงได้ตั้งแต่พระมหากษัตริย์เจ้านายและประชาชนทั่วไปโดยมีแบบแผนดังเช่นในท่ารำแบบสู้รบจัดเป็นวิชาชั้นสูงแสดงจะต้องศึกษาตำรายุทธศาสตร์ในบางโอกาสมีการแสดงบนคอช้างพระที่นั่งนอกจากนี้ได้มีการจัดแบบแผนการแสดงไว้สำหรับราชสำนักและประชาชนทั่วไปอาทิเช่นตามหลักแสดงโขนละครระบำรวมทั้งการแสดงเฉพาะในแต่ละภูมิภาคตามประเพณีท้องถิ่น 4 เป็นศิลปะที่เน้นการแสดงทางอารมณ์ดังปรากฏในท่าแสดงความสนุกบันเทิงใจท่าโกรธแค้นอารมณ์รักซึ่งกรมศิลปากรได้รวบรวมไว้ถึง 68 ท่าการตีบทแสดงตามภาษาท่าตามคำร้องคำเจรจาคำพากย์ในการแสดงโขน 5) เป็นศิลปะที่มีรูปแบบและกระบวนการในตนเองจัดเป็นเอกลักษณ์ในด้านรูปแบบโดยแบ่งผู้แสดงเป็นตัวพระตัวนางยักษ์ลิงเป็นต้นซึ่งผู้แสดงมีท่ารำและคำกลอนที่มีความสอดคล้องกันดังเช่นการรำหน้าพาทย์ผู้แสดงจะรำตามจังหวะเฉพาะกับเพลงต่างๆโดยไม่ต้องมีเนื้อร้องและทำนองในเพลงเชิดเพลงกราวเพลงช้าเพลงเร็วเป็นต้น นาฏศิลป์ไทยเป็นวิชาการที่ละเอียดอ่อนผู้แสดงระดับครูจัดเป็นศิลปินวิชาการนาฏศิลป์ไทยทั้งผู้แสดงผู้ชมจะต้องมีพื้นความรู้ขณะเดียวกันการแสดงประเภทระบำได้รับการประดิษฐ์ท่ารำและลีลาใหม่ๆ ที่สอดคล้องกับสภาพของวัฒนธรรมพื้นบ้านกลายเป็นการละเล่นพื้นเมืองประจำภาคและเป็นที่รู้จักแพร่หลายในหมู่ประชาชนได้มากกว่าการแสดงนาฏศิลป์ซึ่งจัดเป็นการแสดงเป็นละครเรื่องต่างๆ และการแสดงโขน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดนตรีไทย
ดนตรีไทยหมายถึงเสียงที่ประกอบกันเป็นทำนองเพลงบรรเลงเครื่อง เกิดอารมณ์รักโศกและรื่นเริงเป็นต้นดนตรีมีรากศัพท์จากภาษาบาลีว่าตนฺติภาษาสันสกฤตว่าตนฺตริน
คีตะการร้องเป็นการร้องอย่างมีศิลป์ในภาษาไทยเรียกว่าคีตศิลป์
2) ตุริยะเครื่องดนตรีเครื่องทำนองเพลง (ดีดสีตีเป่า) ในภาษาไทยเรียกว่าดุริยางคศิลป์ซึ่งหมายถึงศิลปการบรรเลงเครื่องดนตรีต่าง ๆ
3) นาฏะ การรำเต้นในภาษไทยเรียกว่านาฏศิลป์หมายถึงการแสดงออกซึ่งมีลีลาท่ารำต่าง ๆ ลักษณะเป็นระบำรำเต้น (หรือเรียกว่าโขน) ทั้ง 3 คำรวมกันเรียกว่าดนตรี (เสรีหวังในธรรม, 2525: ได้แก่ เกราะโกร่งกรับฉาบฉิ่งปี่ขลุ่ยเพี้ยซอฆ้องและกลองเป็นต้น เช่นกรับ อาทิพิณสังข์ปี่ไฉนบัณเฑาะว์กระจับปี่จะเข้โทน (เพลงคลาสสิก) เครื่องดนตรีไทยนั้นกรมศิลปากรจำแนกไว้รวมทั้งสิ้น 56 ชนิดประกอบด้วยเครื่องตีเครื่องเป่าเครื่องดีดและเครื่องสีเครื่องดนตรีไทยที่นิยมใช้กันมากดังนี้- เครื่องดีด ได้แก่ พิณน้ำเต้าพิณเพ้ยกระจับปี่ซึงจะเข้- เครื่องสี ได้แก่ ซอด้วงซออู้ซอสามสายซอล้อ- เครื่องตีประเภทไม้ ได้แก่ เกราะโกร่งกรับระนาดเอกระนาดทุ้มเครื่องตีที่ทำด้วยโลหะ ได้แก่ ระนาดเอกเหล็กระนาดทุ้มเหล็กฉิ่งฉาบโหม่งฆ้องหุ่ยและเครื่องตีที่ทำด้วยหนัง ได้แก่ กลองทุกประเภท- เครื่องเป่า ได้แก่ ขลุ่ยปี่แคนแตรสังข์เป็นต้น (มนตรีตราโมท, 2503: 47) นาฏศิลป์ไทยนาฏศิลป์ไทยหมายความถึงศิลปะการละครและการฟ้อนรำซึ่งสืบทอดจากนาฏศิลป์ดั้งเดิม 3 ลักษณะดังกล่าวคือ1) ระบำ ไม่มีตัวพระเอกนางเอกตัวโกงเช่นการรำอวยพรระบำดาวดึงส์ระบำโบราณคดีเป็นต้น2) รำ ได้แก่ การแสดงเป็นเรื่องที่เรียกว่าละครต่าง ๆ ดังเช่นการเล่นโนราได้รับอิทธิพลจากสมัยศรีวิชัยซึ่งมีคำร้องทำนองเรียกว่ากำพระมี ผู้แสดงเป็นพระเอกนางเอกและตัวประกอบ3) เต้น ได้แก่ มีหลายชนิดเช่นโขนกลางแปลงโขนโรงนอกโขนโรงในโขนนั่งราวโขนเป็นนาฏกรรม แสดงออกในท่ารำซึ่งจัดได้ว่าเป็นท่ารำที่อ่อนช้อยงดงามมีความหมายในท่ารำทุกท่วงท่า บรรพบุรุษดังนี้1) งดงาม มีเอกลักษณ์ในดนตรีประกอบเนื้อร้อง แสดง การแสดงนาฏศิลป์จะต้อง ซึ่งต้องใช้เวลาในการฝึก3) เป็นศิลปะของคนทุกชนชั้นนาฏศิลป์ไทยสามารถแสดงได้ตั้งแต่พระมหากษัตริย์เจ้านายและประชาชนทั่วไปโดยมีแบบแผนดังเช่นในท่ารำแบบสู้รบจัดเป็นวิชาชั้นสูง อาทิเช่นการแสดงโขนละครระบำ เป็นศิลปะที่เน้นการแสดงทางอารมณ์ดังปรากฏในท่าแสดงความสนุกบันเทิงใจท่าโกรธแค้นอารมณ์รักซึ่งกรมศิลปากรได้รวบรวมไว้ถึง 68 ท่าการตีบทแสดงตามภาษาท่าตามคำร้องคำเจรจาคำพากย์ในการแสดงโขน5) จัดเป็นเอก - ตัวพระตัวนางยักษ์ลิงเป็นต้น เพลงกราวเพลงช้าเพลงเร็ว ผู้แสดงระดับครูจัดเป็นศิลปินวิชาการนาฏศิลป์ไทยทั้งผู้แสดงผู้ชมจะต้องมีพื้นความรู้ขณะเดียวกันการแสดงประเภท ๆ และเป็นที่รู้จักแพร่หลาย ๆ และการแสดงโขน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดนตรีไทย
ดนตรีไทยหมายถึงเสียงที่ประกอบกันเป็นทำนองเพลงเครื่องบรรเลงซึ่งมีเสียงดังทำให้รู้สึกเพลิดเพลินเกิดอารมณ์รักโศกและรื่นเริงเป็นต้นดนตรีมีรากศัพท์จากภาษาบาลีว่าตนฺติภาษาสันสกฤตว่าตนฺตริน1 ) คีตะการร้องเป็นการร้องอย่างมีศิลป์ในภาษาไทยเรียกว่าคีตศิลป์
2 ) ตุริยะเครื่องดนตรีเครื่องทำนองเพลง ( ดีดสี hurled an เป่า ) ในภาษาไทยเรียกว่าดุริยางคศิลป์ซึ่งหมายถึงจะศิลปการบรรเลงเครื่องดนตรีต่าง
3 ) นาฏะการรำเต้นในภาษไทยเรียกว่านาฏศิลป์หมายถึงการแสดงออกซึ่งมีลีลาท่ารำต่างจะลักษณะเป็นระบำรำเต้น ( หรือเรียกว่าโขน ) ทั้ง 3 คำรวมกันเรียกว่าดนตรีดังนั้นมิได้หมายถึงเครื่องบรรเลงเท่านั้น ( เสรี2525 : 150 )

ชื่อและชนิดของเครื่องดนตรีเครื่องดนตรีดั้งเดิมของไทยก่อนที่คนไทยจะรับวัฒนธรรมแบบอินเดียได้แก่เกราะโกร่งกรับฉาบฉิ่งปี่ขลุ่ยเพี้ยซอฆ้องและกลองเป็นต้นในเวลาต่อมาคนไทยพัฒนาเครื่องดนตรีทำด้วยไม้เช่นกรับจึงได้รับอิทธิพลของอินเดียผสมกับมอญและเขมรจึงทำให้เครื่องดนตรีไทยเพิ่มจากเดิมอาทิพิณสังข์ปี่ไฉนบัณเฑาะว์กระจับปี่จะเข้โทนและทับ
ดนตรีไทยปรากฏมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยจากสมัยสุโขทัยสืบต่อมาสมัยอยุธยาจนถึงปัจจุบันดนตรีไทยจัดเป็นดนตรีที่มีแบบแผนหรือดนตรีคลาสสิก ( เพลงคลาสสิก ) เครื่องดนตรีไทยนั้นกรมศิลปากรจำแนกไว้รวมทั้งสิ้น 56 ชนิดเครื่องเป่าเครื่องดีดและเครื่องสีเครื่องดนตรีไทยที่นิยมใช้กันมากดังนี้
- เครื่องดีดได้แก่พิณน้ำเต้าพิณเพ้ยกระจับปี่ซึงจะเข้
- เครื่องสีได้แก่ซอด้วงซออู้ซอสามสายซอล้อ
- เครื่องตีประเภทไม้ได้แก่เกราะโกร่งกรับระนาดเอกระนาดทุ้มเครื่องตีที่ทำด้วยโลหะได้แก่ระนาดเอกเหล็กระนาดทุ้มเหล็กฉิ่งฉาบโหม่งฆ้องหุ่ยและเครื่องตีที่ทำด้วยหนังได้แก่กลองทุกประเภท
- เครื่องเป่าได้แก่ขลุ่ยปี่แคนแตรสังข์เป็นต้น ( มนตรีตราโมท 2503 : 47 , นาฏศิลป์ไทย )

นาฏศิลป์ไทยหมายความถึงศิลปะการละครและการฟ้อนรำซึ่งสืบทอดจากนาฏศิลป์ดั้งเดิมลักษณะดังกล่าวคือ
31 ) ระบำได้แก่การแสดงนาฏศิลป์ไทยที่ไม่เป็นเรื่องไม่มีตัวพระเอกนางเอกตัวโกงเช่นการรำอวยพรระบำดาวดึงส์ระบำโบราณคดีเป็นต้น
2 ) รำได้แก่การแสดงเป็นเรื่องที่เรียกว่าละครต่างจะดังเช่นการเล่นโนราได้รับอิทธิพลจากสมัยศรีวิชัยซึ่งมีคำร้องทำนองเรียกว่ากำพระมีผู้แสดงเป็นพระเอกนางเอกและตัวประกอบ
3 ) เต้นได้แก่การเล่นโขนจัดเป็นนาฏกรรมประเภทมหรสพมีหลายชนิดเช่นโขนกลางแปลงโขนโรงนอกโขนโรงในโขนนั่งราวโขนเป็นนาฏกรรมประเภทแถวที่รับเอาเรื่องรามเกียรติ์จากอินเดียมาแสดงเป็นรามเกียรติ์ไทย