This study aimed to evaluate the ef

This study aimed to evaluate the effects of using faba bean and lupin seeds used singly or in association
as protein sources in the diet of fattening lambs. The physical and chemical characteristics of the meat
and its fatty acid composition were investigated.
Twenty-four “Gentile di Puglia” male lambs, weaned at 38 ± 2 days of age and at an average initial
body weight of 15.8 ± 0.5 kg (mean ± sd), were divided into three homogeneous groups (n = 8) and fed
for 8 weeks with three different experimental diets: FB containing 300 g/kg diet (on as fed basis) of
faba bean seeds; FB + L containing 150 g/kg diet of faba bean seeds plus 150 g/kg diet of lupin seeds; L
containing 250 g/kg diet of lupin seeds. Three types of pelleted total mixed rations were formulated to be
isonitrogenous and isocaloric. Meat chemical composition, pH, colour and Warner-Bratzler Shear Force
were not influenced by dietary treatment. Analysis of the intramuscular fat showed a higher percentage
of the saturated fatty acid (SFA) myristic acid (C14:0) in the meat of L lambs than in FB and FB + L (7.13
vs 4.41–4.71%; P < 0.05); comparison of the polyunsaturated fatty acid (PUFA) percentages showed that
the faba bean diet gave higher levels of linoleic acid (C18:2 n-6 cis9, cis12) than lupin (3.35 vs 2.44%;
P < 0.05) and lower levels (0.31 vs 0.39%; P < 0.05) of linolenic acid (C18:3 n-3). The n-6/n3 ratio and the
thrombogenicity index were not influenced by diet, whereas the atherogenicity index was lower, and
therefore better, when lambs were fed the faba bean diet in comparison with the lupin diet (0.89 vs
1.29; P < 0.05). In general, for the parameters we studied, the use of lupin in association with faba gave
intermediate values, without any significant differences compared to those for the protein sources used
singly. In conclusion, the diet containing lupin had a negative effect on fatty acid composition of the
intramuscular fat, while this effect was mitigated by the use of lupin + faba in association.
© 2015 Elsevier B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของการใช้ faba ถั่วและนำเมล็ดใช้เดี่ยว หรือใช้ ในการเชื่อมโยงเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารของ lambs เลี่ยน ลักษณะทางกายภาพ และทางเคมีของเนื้อและมีการตรวจสอบองค์ประกอบของกรดไขมันยี่สิบสี่ "Gentile di Puglia" ชาย lambs หย่านมถึงที่ 38 ± 2 วันอายุ และ ในการเริ่มต้นเฉลี่ยร่างกายน้ำหนัก 15.8 ± 0.5 กก. (หมายถึง ± sd), ถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มเป็นเนื้อเดียวกัน (n = 8) ติดตาม8 สัปดาห์ด้วยอาหารทดลองที่แตกต่างกันสาม: FB ประกอบด้วย 300 กรัม/กิโลกรัมอาหาร (บนเป็นอาหารพื้นฐาน) ของเมล็ดพืชถั่ว faba FB + ประกอบด้วยอาหาร 150 กรัม/กิโลกรัมของเมล็ดถั่ว faba บวก 150 กรัม/กิโลกรัมอาหารของเมล็ดพืชนำ L Lประกอบด้วยอาหาร 250 กรัม/กิโลกรัมของเมล็ดนำ สามชนิดนี้ผสมรวม pelleted มีสูตรเป็นisonitrogenous และ isocaloric องค์ประกอบทางเคมีของเนื้อ pH สี และ หน่วยแรงเฉือนวอร์เนอร์-Bratzlerไม่ได้รับอิทธิพลจากอาหารรักษา การวิเคราะห์ไขมันบาดทะยักจากพบเปอร์เซ็นต์สูงของกรด myristic กรดไขมันอิ่มตัว (SFA) (C14:0) ในเนื้อของ lambs L กว่าใน FB และ FB + L (7.13vs 4.41-4.71% P < 0.05); เปรียบเทียบเปอร์เซ็นต์กรดไขมันไม่อิ่มตัว (PUFA) พบว่าอาหารถั่ว faba ให้ระดับสูงของกรด linoleic (C18:2 n 6 cis9, cis12) กว่า lupin (3.35 vs 2.44%P < 0.05) และระดับต่ำกว่า (เทียบกับ 0.31 0.39% P < 0.05) ของ linolenic กรด (C18:3 n-3) อัตราส่วนของ n-6/n3 และดัชนี thrombogenicity ถูกไม่รับอิทธิพลจากอาหาร ในขณะที่ดัชนี atherogenicity ถูกล่าง และดังนั้น ดี เมื่อ lambs ได้เลี้ยงอาหารถั่ว faba เมื่อเปรียบเทียบกับอาหารนำ (0.89 vs1.29 P < 0.05) ทั่วไป สำหรับพารามิเตอร์ที่เราศึกษา ใช้นำกับ faba ให้ค่ากลาง ไม่ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ เปรียบเทียบแหล่งโปรตีนที่ใช้โดดเดี่ยว เบียดเบียน เป็นอาหารที่ประกอบด้วยนำมีผลกระทบในองค์ประกอบกรดไขมันบาดทะยักจากไขมัน ในขณะที่ผลนี้ถูกบรรเทา โดยการใช้นำ + faba ในสมาคม© 2015 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของการใช้เมล็ดถั่ว faba
และหมาป่าที่ใช้โดยลำพังหรือร่วมเป็นแหล่งโปรตีนในอาหารของลูกแกะขุน
ลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของเนื้อและองค์ประกอบของกรดไขมันที่ได้รับการตรวจสอบ.
ยี่สิบสี่ "คริสเตียนดิ Puglia" ลูกแกะชายหย่านมที่ 38 ± 2
วันอายุที่เริ่มต้นเฉลี่ยน้ำหนักตัว15.8 ± 0.5 กิโลกรัม (หมายถึง± SD) ที่ถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มเป็นเนื้อเดียวกัน (n = 8)
และเลี้ยงเป็นเวลา8 สัปดาห์กับสามอาหารทดลองที่แตกต่างกันที่มี FB 300 กรัม / อาหารกิโลกรัม (ในฐานะพื้นฐานเลี้ยง)
ของเมล็ดถั่วfaba; FB + L ที่มี 150 กรัม / กิโลกรัมอาหารของเมล็ดถั่ว faba บวก 150 กรัม / กิโลกรัมอาหารของเมล็ดหมาป่า; L
ที่มี 250 กรัม / กิโลกรัมอาหารของเมล็ดหมาป่า
สามประเภทของอาหารผสมเม็ดรวมเป็นสูตรที่จะเป็นพลังงานใกล้เคียงกันและระดับโปรตีน เนื้อสัตว์องค์ประกอบทางเคมี pH สีและวอร์เนอร์ Bratzler
เฉือนกองทัพไม่ได้รับอิทธิพลจากการรักษาอาหาร การวิเคราะห์ของไขมันกล้ามพบว่ามีเปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้นของกรดไขมันอิ่มตัว (SFA) กรด myristic (C14: 0) ในเนื้อลูกแกะ L กว่าใน FB และ FB + L (ที่ 7.13 เทียบกับ 4.41-4.71%; p <0.05); เปรียบเทียบของกรดไขมันไม่อิ่มตัว (PUFA) เปอร์เซ็นต์แสดงให้เห็นว่าอาหารถั่วfaba ให้ระดับที่สูงขึ้นของกรดไลโนเลอิก (C18: 2 n-6 cis9, cis12) กว่าหมาป่า (3.35 เทียบกับ 2.44%; p <0.05) และระดับที่ต่ำกว่า (0.31 เทียบกับ 0.39%; p <0.05) กรดไลโนเลนิของ (C18: 3 n-3) n-6 / อัตราส่วน N3 และดัชนีthrombogenicity ถูกไม่ได้รับอิทธิพลจากการรับประทานอาหารในขณะที่ดัชนี atherogenicity ต่ำและดังนั้นจึงดีกว่าเมื่อลูกแกะถูกเลี้ยงอาหารถั่วfaba ในการเปรียบเทียบกับอาหารหมาป่า (0.89 เทียบกับ1.29; P <0.05 ) โดยทั่วไปสำหรับพารามิเตอร์ที่เราศึกษาการใช้งานของหมาป่าร่วมกับ faba ให้ค่ากลางโดยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับผู้สำหรับแหล่งโปรตีนที่ใช้โดยลำพัง สรุปได้ว่าอาหารที่มีหมาป่ามีผลกระทบต่อองค์ประกอบของกรดไขมันของไขมันกล้ามเนื้อในขณะที่ผลกระทบนี้ได้ลดลงโดยการใช้งานของหมาป่า + faba ในการเชื่อมโยง. © 2015 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้ faba ถั่วและเมล็ด ลูปินใช้เดี่ยว ๆ หรือในสมาคม
เป็นแหล่งโปรตีนในอาหารเลี้ยงลูกแกะ ลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของเนื้อ
และองค์ประกอบของกรดไขมันพบว่า
ยี่สิบสี่ " คนต่างชาติ di Puglia " ชายลูกแกะ หย่านมที่อายุ 38 ± 2 วันและมีน้ำหนักเริ่มต้นเฉลี่ย 15.8 ±
05 กิโลกรัม ( หมายถึง± SD ) แบ่งเป็น 3 กลุ่ม เป็นเนื้อเดียวกัน ( n = 8 ) และเลี้ยง
8 สัปดาห์ด้วยอาหารทดลองที่มีสามแตกต่างกัน : FB 300 กรัม / กิโลกรัมอาหาร ( เป็นอาหารพื้นฐานของเมล็ดถั่ว faba
; FB ผมบรรจุ 150 กรัม / กิโลกรัมอาหาร faba เมล็ดถั่วบวก 150 กรัม / กิโลกรัมอาหารเมล็ดลูแปง ; L
บรรจุ 250 กรัม / กิโลกรัมอาหารเมล็ดลูพิน สามชนิดของอาหารผสมอัดเม็ด รวมเป็นสูตรที่จะ
ตัวเลี้ยงด้วยอาหารทดลอง . เนื้อส่วนประกอบทางเคมี , pH , สี และ วอร์เนอร์ bratzler แรงเฉือน
ไม่ได้มาจากอาหาร การรักษา การวิเคราะห์ไขมันเปอร์เซ็นต์ มีค่าร้อยละ
ของกรดไขมันอิ่มตัว ( SFA ) กรดไมริสติก ( c14:0 ) ในเนื้อของลูกแกะ กว่าผมใน FB และ FB ผม ( 7.13
vs 4.41 และ 4.71 % ; p < 0.05 )การเปรียบเทียบของกรดไขมันที่ไม่อิ่มตัว ( PUFA ) พบว่าค่า
faba ถั่วอาหารให้ระดับที่สูงขึ้นของกรดไลโนเลนิก ( C18 cis9 cis12 มวล , ) มากกว่าลูแปง ( 3.35 vs 2.44
% ; p < 0.05 ) และระดับล่าง ( 0.31 VS 0.39 % ; p < 0.05 ) และกรดไลโนเลนิก ( c18:3 n-3 ) โดยมวล / N3
ดัชนีอัตราส่วนและ Device and Module ไม่ได้มาจากอาหาร ในขณะที่ดัชนี atherogenicity ลดลงและ
ดังนั้นจึงดีกว่า เมื่อลูกแกะเป็นอาหาร faba ถั่วอาหารในการเปรียบเทียบกับลูปินอาหาร ( 0.89 vs
1.29 ; P < 0.05 ) โดยทั่วไปสำหรับพารามิเตอร์ที่เราศึกษา การใช้งานของลูปินในสมาคม faba ให้
ค่ากลาง โดยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับแหล่งโปรตีนที่ใช้
เดี่ยว . สรุปอาหารที่ประกอบด้วยลูแปงมีผลกระทบต่อองค์ประกอบของกรดไขมัน
ไขมันฉีด ในขณะที่ผลกระทบนี้จะถูกลดลงโดยการใช้ faba ลูปินในสมาคม .
สงวนลิขสิทธิ์ 2015 สามารถนำเสนอสงวนสิทธิ์ทั้งหมด