Statistical analysisWe used a gende

Statistical analysis
We used a gender-stratified analysis, because our preliminary
analysis revealed different associations between eating and
cohabitation status and depression, and different confound-
ing patterns, for men and women. Subjects who developed
depression during the follow-up period were not uncom-
mon—over 10% of the cohort—so the odds ratio derived
from the logistic regression was unable to approximate the
prevalence ratio [21]. Therefore, Poisson regression analysis
was used to calculate the adjusted rate ratio (ARR) and its
95% confidence intervals (CIs) for depression by eating
status. All analyses were conducted using Statistical Analysis
Systems software version 9.4 (SAS Institute Inc., Cary,
NC, USA).
Declaration of sources of funding
This work was supported by a Health Labour Sciences
Research Grant, Comprehensive Research on Aging and Health
(H26-Choju-Ippan-006, H25-Choju-Ippan-003, H25-Kenki-
Wakate-015, H25-Irryo-Shitei-003(Fukko), H24-Junkanki
(Shoshu)-Ippan-007, H22-Choju-Shitei-008) from the Minis-
try of Health, Labour and Welfare, Japan; Grants-in-Aid for
Scientific Research (20319338, 22390400, 23243070,
23590786, 23790710, 24140701, 24390469, 24530698,
24653150, 24683018, 25253052, 25870881, 26882010)
from the Japan Society for the Promotion of Science; and
grants from the National Center for Geriatrics and Geron-
tology, Japan (24-17, 24-23, J09KF00804).
Results
Among the subjects, 3.3% of men and 5.7% of women who
lived with others, and 84.7% of men and 79.3% of women
who lived alone, ate alone (Table 1). Among those who lived
with others, 11.5% of men and 11.3% of women who did
not report depression in 2010 newly reported depression in
2013. Among those who lived alone, 18.5% of men and
13.9% of women who did not report depression in 2010
newly reported depression in 2013 (Table 1).
The interaction between eating status and cohabitation
status was significant for men (Supplementary data, Appendix
S3, available in Age and Ageing online), indicating that depres-
sion was exacerbated only for men who reported both eating
alone and living alone (ARR 2.54, 95% CI 1.25–5.18,
P = 0.01). This interaction was not significant among women
(ARR 1.02, 95% CI 0.74–1.39, P = 0.93).
The effects of eating alone on depression by cohabitation
status are shown in Table 2 (for men) and Table 3 (for
women). After adjusting for age, socioeconomic status, and
physical health and nutritional status (Model 2), the ARR for
depression onset for men who ate alone compared with
men who ate with others was 1.08 (95% CI: 0.85–1.36) for
men living with others and 2.64 (95% CI: 1.34–5.20) for men
living alone. In contrast, the ARR for depression for women
who ate alone compared with women who ate with others was
1.30 (95% CI: 1.10–1.54) for women living with others and
1.35 (95% CI: 1.03–1.76) for women living alone. To deter-
mine whether sharing meals was acting as a proxy for social
connectedness, Model 3 examined the effect of eating alone
on depression, controlling for social connectedness. For men
and women, the ARR for depression was attenuated but
remained significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์ทางสถิติเราใช้การวิเคราะห์เพศ stratified เนื่องจากเบื้องต้นของเราวิเคราะห์เปิดเผยความสัมพันธ์ต่าง ๆ ระหว่างรับประทานอาหาร และสถานะคนและภาวะซึมเศร้า และทำลาย-ลาย ing สำหรับผู้ชายและผู้หญิง วิชาที่พัฒนาภาวะซึมเศร้าในช่วงติดตามผลไม่ได้ uncom-วันจันทร์ — กว่า 10% ของงานการ — เพื่อให้อัตราส่วนราคาต่อรองได้จากการถดถอยโลจิสติกไม่สามารถประมาณการอัตราความชุก [21] ดังนั้น วิเคราะห์การถดถอยของ Poissonใช้ในการคำนวณอัตราส่วนอัตราการปรับ (ARR) และช่วงความเชื่อมั่น 95% (CIs) สำหรับภาวะซึมเศร้าด้วยการกินสถานะของ ทั้งหมดวิเคราะห์ได้ดำเนินการวิเคราะห์ทางสถิติระบบซอฟต์แวร์เวอร์ชัน 9.4 (SAS สถาบัน Inc. นิวเคลียสNC สหรัฐอเมริกา)รายงานแหล่งที่มาของเงินทุนงานนี้ได้รับการสนับสนุน โดยการเวชศาสตร์แรงงานวิจัยวิจัยครอบคลุมอายุและสุขภาพ เงินช่วยเหลือ(H26 Choju Ippan 006, H25 Choju Ippan 003, H25 - Kenki -H24 wakate-015, H25-Irryo-Shitei-003(Fukko) -Junkanki(ม่าซึ่ง) - Ippan - 007 ขึ้นเครื่อง H22 Choju Shitei 008) จาก Minis -ลองของสุขภาพ แรงงาน และสวัสดิการ ญี่ปุ่น Grants-in-Aid สำหรับการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ (20319338, 22390400, 2324307023590786, 23790710, 24140701, 24390469, 2453069824653150, 24683018, 25253052, 25870881, 26882010)จากสังคมญี่ปุ่นเสริมวิทยาศาสตร์ และทุนจากศูนย์ Geriatrics และ Geron-tology ญี่ปุ่น (24-17, 24-23, J09KF00804)ผลลัพธ์ระหว่างวัตถุ 3.3% ของผู้ชายและ 5.7% ของผู้หญิงที่อาศัยอยู่กับผู้อื่น และ 84.7% ของผู้ชายและ 79.3% ของผู้หญิงที่อาศัยอยู่คนเดียว กินเพียงอย่างเดียว (ตาราง 1) ผู้ที่อาศัยอยู่กับผู้อื่น 11.5% ของผู้ชายและ 11.3% ของผู้หญิงที่ไม่ได้ไม่รายงานภาวะซึมเศร้าใน 2010 ในการรายงานใหม่2013. ระหว่างผู้ที่อาศัยอยู่คนเดียว 18.5% ของผู้ชาย และ13.9% ของผู้หญิงที่ไม่ได้รายงานภาวะซึมเศร้าใน 2010ภาวะซึมเศร้ารายงานใหม่ใน 2013 (ตาราง 1)การโต้ตอบระหว่างกินสถานะและคนสถานะเป็นสำคัญสำหรับผู้ชาย (เสริมข้อมูล ภาคผนวกS3 อายุและอายุออนไลน์), ระบุว่า depres-นถูกมาสำหรับผู้ชายที่รายงานทั้งกินคนเดียว และอาศัยอยู่คนเดียว (ARR 2.54, 95% CI 1.25 – 5.18P = 0.01) โต้ตอบนี้ไม่สำคัญในหมู่ผู้หญิง(ARR 1.02, 95% CI 0.74-1.39, P = 0.93)ผลกระทบของการรับประทานอาหารเพียงอย่างเดียวในภาวะซึมเศร้าโดยคนสถานะจะแสดงในตารางที่ 2 (สำหรับผู้ชาย) และตารางที่ 3 (สำหรับผู้หญิง) หลังจากปรับอายุ socioeconomic สถานะ และสุขภาพและโภชนาการ (รุ่น 2), ARR สำหรับเริ่มมีอาการซึมเศร้าสำหรับคนที่กินคนเดียวเมื่อเทียบกับคนที่กินกับผู้อื่นได้ 1.08 (95% CI: 0.85 – 1.36) สำหรับคนที่อาศัยอยู่กับผู้อื่นและ 2.64 (95% CI: 1.34-5.20) สำหรับผู้ชายอยู่คนเดียว ความเปรียบต่าง ARR สำหรับภาวะซึมเศร้าสำหรับผู้หญิงคนที่กินคนเดียวเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่กินกับผู้อื่นได้1.30 (95% CI: 1.10 – 1.54) สำหรับผู้หญิงที่อาศัยอยู่กับผู้อื่น และ1.35 (95% CI: 1.03 – 1.76) สำหรับผู้หญิงที่อยู่คนเดียว จะยับยั้ง-เหมืองแร่ว่าแชร์อาหารทำหน้าที่เป็นพร็อกซีสำหรับสังคมconnectedness, Model 3 examined the effect of eating aloneon depression, controlling for social connectedness. For menand women, the ARR for depression was attenuated butremained significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ทางสถิติ
เราใช้การวิเคราะห์เพศแซดเพราะเบื้องต้นเรา
วิเคราะห์พบสมาคมที่แตกต่างกันระหว่างการรับประทานอาหารและ
การอยู่ร่วมกันสถานะและภาวะซึมเศร้าและ confound- ที่แตกต่างกัน
รูปแบบไอเอ็นจีสำหรับผู้ชายและผู้หญิง อาสาสมัครที่ได้รับการพัฒนา
ภาวะซึมเศร้าในช่วงระยะเวลาการติดตามที่ไม่ได้ uncom-
จันทร์ถึงกว่า 10% ของการศึกษาเพื่อให้อัตราส่วนราคาต่อรองได้มา
จากการถดถอยโลจิสติกไม่สามารถที่จะใกล้เคียงกับ
อัตราส่วนชุก [21] ดังนั้นการวิเคราะห์การถดถอยปัวซอง
ถูกนำมาใช้ในการคำนวณอัตราการปรับอัตรา (ARR) และ
ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CIS) สำหรับภาวะซึมเศร้าโดยการรับประทาน
สถานะ การวิเคราะห์ทั้งหมดถูกดำเนินการโดยใช้สถิติการวิเคราะห์
ระบบซอฟต์แวร์รุ่น 9.4 (SAS Institute Inc. , Cary,
NC, USA.)
ประกาศของแหล่งที่มาของเงินทุน
งานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยวิทยาศาสตร์สุขภาพแรงงาน
ทุนวิจัยการวิจัยที่ครอบคลุมเกี่ยวกับริ้วรอยและสุขภาพ
(H26- Choju-Ippan-006, H25-Choju-Ippan-003, H25-Kenki-
Wakate-015, H25-Irryo-sHITEI-003 (Fukko) H24-Junkanki
(Shoshu) -Ippan-007, H22-Choju-Shitei- 008) จาก Minis-
ลองสาธารณสุขแรงงานและสวัสดิการญี่ปุ่น; ทุนในการช่วยเหลือสำหรับ
การวิจัยทางวิทยาศาสตร์ (20319338, 22390400, 23243070,
23590786, 23790710, 24140701, 24390469, 24530698,
24653150, 24683018, 25253052, 25870881, 26882010)
จากสมาคมญี่ปุ่นเพื่อส่งเสริมวิทยาศาสตร์; และ
เงินสนับสนุนจากศูนย์แห่งชาติสำหรับผู้สูงอายุและ Geron-
tology ญี่ปุ่น (24-17, 24-23, J09KF00804).
ผลการ
ระหว่างวิชา 3.3% ของผู้ชายและ 5.7% ของผู้หญิงที่
อาศัยอยู่กับคนอื่น ๆ และ 84.7% ของผู้ชาย และ 79.3% ของผู้หญิง
ที่อาศัยอยู่คนเดียวกินคนเดียว (ตารางที่ 1) ในบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่
กับคนอื่น ๆ 11.5% ของผู้ชายและ 11.3% ของผู้หญิงที่ไม่
ได้รายงานภาวะซึมเศร้าในปี 2010 ภาวะซึมเศร้ารายงานใหม่ในปี
2013 ในบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่คนเดียว 18.5% ของผู้ชายและ
13.9% ของผู้หญิงที่ไม่ได้รายงานภาวะซึมเศร้าในปี 2010
ภาวะซึมเศร้ารายงานใหม่ในปี 2013 (ตารางที่ 1).
การทำงานร่วมกันระหว่างสถานะการรับประทานอาหารและการอยู่ร่วมกัน
สถานะอย่างมีนัยสำคัญสำหรับผู้ชาย (ข้อมูลเสริมภาคผนวก
S3 ที่มีอยู่ในอายุและผู้สูงอายุออนไลน์) แสดงให้เห็นว่าซึม
ไซออนเป็นที่มาเฉพาะสำหรับผู้ชายที่รายงานทั้งการกิน
อยู่คนเดียวและอยู่คนเดียว (ARR 2.54, 95% CI 1.25-5.18,
p = 0.01) ปฏิสัมพันธ์นี้ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญในหมู่ผู้หญิง
(ARR 1.02, 95% CI 0.74-1.39, P = 0.93).
ผลของการรับประทานอาหารเพียงอย่างเดียวต่อภาวะซึมเศร้าจากการอยู่ร่วมกัน
สถานะแสดงในตารางที่ 2 (สำหรับผู้ชาย) และตารางที่ 3 (สำหรับ
ผู้หญิง) หลังจากปรับอายุสถานะทางเศรษฐกิจสังคมและ
สุขภาพกายและภาวะโภชนาการ (รุ่น 2) ARR สำหรับ
อาการซึมเศร้าสำหรับคนที่กินเพียงอย่างเดียวเมื่อเทียบกับ
คนที่กินกับคนอื่น ๆ เป็น 1.08 (95% CI: 0.85-1.36) สำหรับ
คนที่อาศัยอยู่ กับผู้อื่นและ 2.64 (95% CI: 1.34-5.20) สำหรับผู้ชาย
อยู่คนเดียว ในทางตรงกันข้าม ARR สำหรับภาวะซึมเศร้าสำหรับผู้หญิง
ที่กินเพียงอย่างเดียวเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่กินกับคนอื่น ๆ เป็น
1.30 (95% CI: 1.10-1.54) สำหรับผู้หญิงที่อาศัยอยู่กับผู้อื่นและ
1.35 (95% CI: 1.03-1.76) สำหรับผู้หญิงที่อยู่คนเดียว . เพื่อยับยั้ง
การเหมืองแร่ไม่ว่าจะเป็นอาหารร่วมกันกำลังทำหน้าที่เป็นพร็อกซี่สำหรับสังคม
การเชื่อมโยงรุ่น 3 การตรวจสอบผลกระทบของการรับประทานอาหารเพียงอย่างเดียว
ต่อภาวะซึมเศร้า, การควบคุมการเชื่อมโยงทางสังคม สำหรับผู้ชาย
และผู้หญิง ARR สำหรับภาวะซึมเศร้าจาง แต่
ยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญ