Helen Bowers was stumped. Sitting i

Helen Bowers was stumped. Sitting in her office at the plant, she pondered the same questions she had been facing for months: how to get her company’s employees to work harder and produce more. No matter what she did, it didn’t seem to help much.

Helen had inherited the business three years ago when her father, Jake Bowers, passed away unexpectedly. Bowers Machine Parts was founded four decades ago by Jake and had grown into a moderate-size corporation. Bowers makes replacement parts for large-scale manufacturing machines such as lathes and mills. The firm is headquartered in Kansas City and has three plants scattered throughout Missouri.

Although Helen grew up in the family business, she never understood her father’s approach. Jake had treated his employees like part of his family. In Helen’s view, however, he paid them more than he had to, asked their advice far more often than he should have, and spent too much time listening to their ideas and complaints. When Helen took over, she vowed to change how things were done. In particular, she resolved to stop handling employees with kid gloves and to treat them like what they were: the hired help.

In addition to changing the way employees were treated, Helen had another goal for Bowers. She wanted to meet the challenge of international competition. Japanese firms had moved aggressively into the market for heavy industrial equipment. She saw this as both a threat and an opportunity. On the one hand, if she could get a toehold as a parts supplier to these firms, Bowers could grow rapidly. On the other, the lucrative parts market was also sure to attract more Japanese competitors. Helen had to make sure that Bowers could compete effectively with highly productive and profitable Japanese firms.

From the day Helen took over, she practiced an altogether different philosophy to achieve her goals. For one thing, she increased production quotas by 20 percent. She instructed her first-line supervisors to crack down on employees and eliminate all idle time. She also decided to shut down the company softball field her father had built. She thought the employees really didn’t use it much, and she wanted the space for future expansion.

Helen also announced that future contributions to the firm’s profit-sharing plan would be phased out. Employees were paid enough, she believed, and all profits were the rightful property of the owner—her. She also had private plans to cut future pay increases to bring average wages down to where she thought they belonged. Finally, Helen changed a number of operational procedures. In particular, she stopped asking other people for their advice. She reasoned that she was the boss and knew what was best. If she asked for advice and then didn’t take it, it would only stir up resentment.

All in all, Helen thought, things should be going much better. Output should be up and costs should be way down. Her strategy should be resulting in much higher levels of productivity and profits.

But that was not happening. Whenever Helen walked through one of the plants, she sensed that people weren’t doing their best. Performance reports indicated that output was only marginally higher than before but scrap rates had soared. Payroll costs were indeed lower, but other personnel costs were up. It seemed that turnover had increased substantially and training costs had gone up as a result.

In desperation, Helen finally had hired a consultant. After carefully researching the history of the organization and Helen’s recent changes, the consultant made some remarkable suggestions. The bottom line, Helen felt, was that the consultant thought she should go back to that "humanistic nonsense" her father had used. No matter how she turned it, though, she just couldn’t see the wisdom in this. People worked to make a buck and didn’t want all that participation stuff.

Suddenly, Helen knew just what to do: She would announce that all employees who failed to increase their productivity by 10 percent would suffer an equal pay cut. She sighed in relief, feeling confident that she had finally figured out the answer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮเลน Bowers มีตันปัญญา เธอนั่งในสำนักงานของเธอในโรงงาน pondered คำถามเธอก็หันหน้าไปทางเดือน: วิธีการรับพนักงานของบริษัทของเธอทำงานหนัก และผลิตขึ้น ไม่ว่าอะไรเธอไม่ได้ มันไม่ได้ดูเหมือนจะช่วยมาก เฮเลนได้สืบทอดธุรกิจเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมาพ่อของเธอ เจค Bowers ผ่านไปอย่างไม่คาดคิด ชิ้นส่วนเครื่อง Bowers ก่อสี่ทศวรรษที่ผ่านมา โดยเจค และได้เติบโตเป็นบริษัทขนาดปานกลาง Bowers ทำชิ้นส่วนอะไหล่สำหรับเครื่องผลิตขนาดใหญ่เช่นโรงงานผลิตและลูกค้า บริษัทมีสำนักงานใหญ่ในเมืองแคนซัส และมีกระจายอยู่ทั่วทั้งมิสซูรีพืช 3 แม้ว่าเฮเลนและเติบโตในธุรกิจครอบครัว เธอไม่เคยเข้าใจแนวทางของพ่อของเธอ เจคก็ถือว่าพนักงานของเขาเช่นส่วนหนึ่งของครอบครัว ในมุมมองของเฮเลน อย่างไรก็ตาม เขาจ่ายพวกเขามากกว่าที่เขาต้องการ ขอคำแนะนำของพวกเขามักจะมากกว่าที่เขาควรได้ และใช้เวลามากเกินไปฟังความคิดเห็นและข้อร้องเรียนของพวกเขามากขึ้น เมื่อเฮเลนเอาเหนือ เธอ vowed เปลี่ยนวิธีทำกิจกรรม โดยเฉพาะ เธอแก้ไขหยุดจัดการกับถุงมือเด็ก และรักษาพวกเขาเช่นเดิม: ความช่วยเหลือเข้ นอกจากการเปลี่ยนวิธีที่พนักงานได้รับการรักษา เฮเลนมีเป้าหมายอื่นให้ Bowers เธอต้องพบกับความท้าทายของการแข่งขันระหว่างประเทศ บริษัทญี่ปุ่นได้ย้ายอุกอาจเข้าไปในตลาดสำหรับเครื่องจักรอุตสาหกรรม เธอสามารถเห็นได้เป็นการคุกคามและโอกาส คง ถ้าเธอสามารถไป toehold การเป็นผู้จำหน่ายชิ้นส่วนเหล่านี้บริษัท Bowers สามารถเติบโตอย่างรวดเร็ว ตลาดส่วนที่ร่ำรวยนั้นยังสามารถดึงดูดคู่แข่งญี่ปุ่นเพิ่มเติม เฮเลนได้เพื่อให้แน่ใจว่า Bowers สามารถแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพกับประสิทธิผลสูง และมีกำไรบริษัทญี่ปุ่น จากวันเฮเลนได้มากกว่า เธอฝึกฝนมีปรัชญาที่แตกต่างกันทั้งหมดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเธอ สำหรับสิ่งหนึ่ง เธอเพิ่มโควต้าการผลิตร้อยละ 20 เธอสั่งหัวบรรทัดแรกของเธอ กับพวกพนักงานกำจัดเวลาว่างทั้งหมด เธอตัดสินใจปิดฟิลด์ซอฟต์บอลบริษัทพ่อของเธอได้สร้างขึ้น เธอคิดว่า พนักงานไม่ได้ใช้มันมาก และเธอต้องการพื้นที่สำหรับการขยายในอนาคต เฮเลนยังประกาศว่า ผลงานในอนาคตเพื่อวางแผนร่วมกันกำไรของบริษัทจะสามารถยุติ พนักงานชำระเงินเพียงพอ เธอเชื่อว่า และผลกำไรทั้งหมดมีคุณสมบัติมาของเจ้าตัวเธอ นอกจากนี้เธอยังมีแผนการส่วนตัวในการตัดเพิ่มค่าจ้างในอนาคตเพื่อให้ค่าจ้างเฉลี่ยลงที่เธอคิดว่า พวกเขาอยู่ สุดท้าย เฮเลนเปลี่ยนหมายเลขของขั้นตอนการดำเนินงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอหยุดถามคนอื่น ๆ สำหรับคำแนะนำของพวกเขา เธอ reasoned ที่ เธอถูกเจ้านาย และรู้สิ่งดีที่สุด ถ้าเธอขอคำแนะนำแล้ว ไม่ได้ใช้มัน มันจะเฉพาะยั่วขุ่น หมด เฮเลนคิด สิ่งที่ควรจะไปดี ผลผลิตควรค่า และต้นทุนควรเป็นวิธีลง กลยุทธ์ของเธอควรจะส่งผลในระดับที่สูงมากของผลผลิตและผลกำไร แต่ที่ไม่ได้เกิดขึ้น เมื่อเฮเลนเดินผ่านพืชอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอทรงให้คนไม่ทำดีที่สุด รายงานประสิทธิภาพการทำงานระบุว่า ผลผลิตเฉพาะดีสูงกว่าก่อน แต่เสียราคาได้เพิ่มสูงขึ้น ต้นทุนค่าจ้างแท้จริงต่ำกว่า แต่ค่าใช้จ่ายบุคลากรอื่นมีค่า เหมือนว่า หมุนเวียนได้เพิ่มขึ้นมาก และต้นทุนการฝึกอบรมแล้วค่าดัง ในภาวะที่สิ้นหวัง เฮเลนก็ได้จ้างปรึกษา หลังจากค้นคว้าประวัติขององค์กรและการเปลี่ยนแปลงล่าสุดของเฮเลนอย่างระมัดระวัง บริษัทปรึกษาทำคำแนะนำที่โดดเด่น บรรทัดด้านล่าง เฮเลนสักหลาด เป็นที่ปรึกษาที่คิดว่า เธอควรกลับไปที่ "humanistic เหลวไหล" พ่อของเธอได้ใช้ ไม่ว่าเธอเปิด แม้ว่า เธอเพียงไม่เห็นภูมิปัญญานี้ คนทำงานต้องมีบัค และไม่ต้องการสิ่งทั้งหมดที่เข้าร่วม ทันใดนั้น เฮเลนรู้เพียงสิ่งที่ต้องทำ: เธอจะประกาศให้ พนักงานทั้งหมดที่ล้มเหลวในการเพิ่มผลผลิตของพวกเขา โดย 10 เปอร์เซ็นต์จะประสบการตัดค่าจ้างเท่านั้น เธอถอนหายใจในบรรเทา รู้สึกมั่นใจว่า เธอก็มีคิดที่หาคำตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮเลน Bowers อึ้ง นั่งอยู่ในสำนักงานของเธอที่โรงงานที่เธอครุ่นคิดคำถามเดียวกันเธอได้รับการหันหน้าไปเดือน: วิธีการรับพนักงานของ บริษัท ของเธอที่จะทำงานหนักและผลิตมากขึ้น ไม่ว่าสิ่งที่เธอทำมันไม่ได้ดูเหมือนจะช่วยมาก. เฮเลนได้รับมรดกธุรกิจสามปีที่ผ่านมาเมื่อพ่อของเธอเจค Bowers ผ่านไปโดยไม่คาดคิด Bowers Machine Parts ก่อตั้งขึ้นสี่สิบปีที่ผ่านมาโดยเจคและได้เติบโตขึ้นเป็น บริษัท ขนาดปานกลาง Bowers ทำให้ชิ้นส่วนอะไหล่สำหรับเครื่องผลิตขนาดใหญ่เช่นเครื่องกลึงและโรงงาน บริษัท มีสำนักงานใหญ่อยู่ในแคนซัสซิตีและมีสามโรงงานกระจายอยู่ทั่วรัฐมิสซูรี่. แม้ว่าเฮเลนเติบโตขึ้นมาในธุรกิจของครอบครัวที่เธอไม่เคยเข้าใจวิธีการของพ่อของเธอ เจคได้รับการรักษาพนักงานของเขาเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเขา ในมุมมองของเฮเลน แต่เขาจ่ายเงินให้มากขึ้นกว่าที่เขาจะต้องขอคำแนะนำของเขามากขึ้นบ่อยกว่าที่เขาควรจะมีและใช้เวลามากเกินไปฟังความคิดเห็นและข้อร้องเรียนของพวกเขา เมื่อเฮเลนเข้ามาเธอสาบานว่าจะเปลี่ยนวิธีการทำสิ่งที่ถูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เธอตัดสินใจที่จะหยุดการจัดการพนักงานที่มีถุงมือเด็กและการรักษาพวกเขาเช่นเดียวกับสิ่งที่พวกเขา. ช่วยเหลือได้รับการว่าจ้างนอกจากการเปลี่ยนแปลงวิธีที่พนักงานได้รับการรักษาที่เฮเลนมีเป้าหมายBowers อื่น เธอต้องการที่จะตอบสนองความท้าทายของการแข่งขันระหว่างประเทศ บริษัท ญี่ปุ่นได้ย้ายเข้าสู่ตลาดในเชิงรุกสำหรับอุปกรณ์อุตสาหกรรมหนัก เธอเห็นว่านี่เป็นทั้งภัยคุกคามและโอกาส ในมือข้างหนึ่งถ้าเธอจะได้รับซอกเป็นผู้ผลิตชิ้นส่วนให้กับ บริษัท เหล่านี้ Bowers จะเติบโตอย่างรวดเร็ว ที่อื่น ๆ ในส่วนที่ร่ำรวยตลาดก็ยังมั่นใจว่าจะดึงดูดคู่แข่งญี่ปุ่น เฮเลนมีเพื่อให้แน่ใจว่า Bowers สามารถแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพกับ บริษัท ญี่ปุ่นที่มีประสิทธิภาพสูงและผลกำไร. จากวันเฮเลนเข้ามาที่เธอได้รับการฝึกฝนปรัชญาที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเธอ สำหรับสิ่งหนึ่งที่เธอเพิ่มขึ้นโควต้าการผลิตร้อยละ 20 เธอได้รับคำสั่งผู้บังคับบัญชาบรรทัดแรกของเธอที่จะปราบปรามการพนักงานและกำจัดทุกเวลาว่าง เธอก็ตัดสินใจที่จะปิดตัวลงสนามซอฟท์บอล บริษัท พ่อของเธอได้สร้าง เธอคิดว่าพนักงานจริงๆไม่ได้ใช้มันมากและเธอต้องการพื้นที่สำหรับการขยายตัวในอนาคต. เฮเลนยังประกาศว่ามีส่วนร่วมในการวางแผนในอนาคตกำไรร่วมกันของ บริษัท จะค่อย ๆ ออกมา พนักงานได้รับเงินมากพอที่เธอเชื่อและผลกำไรทั้งหมดเป็นทรัพย์สินที่ถูกต้องของเจ้าของเธอ นอกจากนี้เธอยังมีแผนส่วนตัวที่จะตัดการจ่ายเงินเพิ่มขึ้นในอนาคตที่จะนำค่าจ้างเฉลี่ยลงไปที่เธอคิดว่าพวกเขาเป็น ในที่สุดเฮเลนเปลี่ยนจำนวนของขั้นตอนการดำเนินงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอหยุดขอให้คนอื่น ๆ สำหรับคำแนะนำของเขา เธอให้เหตุผลว่าเธอเป็นเจ้านายและรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าเธอขอคำแนะนำแล้วไม่ได้ใช้มันเท่านั้นที่จะกระตุ้นความไม่พอใจ. ทั้งหมดในทุกเฮเลนคิดว่าสิ่งที่ควรจะไปที่ดีมาก การส่งออกควรจะเพิ่มขึ้นและค่าใช้จ่ายที่ควรจะเป็นทางลง กลยุทธ์ของเธอควรจะได้ผลในระดับที่สูงมากของการผลิตและผลกำไร. แต่ที่ไม่ได้เกิดขึ้น เมื่อใดก็ตามที่เฮเลนเดินผ่านหนึ่งของพืชที่เธอรู้สึกว่าคนที่ไม่ได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดของพวกเขา รายงานการปฏิบัติงานชี้ให้เห็นว่าการส่งออกเป็นเพียงเล็กน้อยสูงกว่าก่อน แต่อัตราเศษได้เพิ่มสูงขึ้น ค่าใช้จ่ายเงินเดือนเป็นจริงลดลง แต่ค่าใช้จ่ายบุคลากรอื่น ๆ เพิ่มขึ้น ดูเหมือนว่าผลประกอบการได้เพิ่มขึ้นอย่างมากค่าใช้จ่ายในการฝึกอบรมและได้ไปขึ้นเป็นผล. หมดหวังในที่สุดเฮเลนได้จ้างที่ปรึกษา หลังจากระมัดระวังการค้นคว้าประวัติศาสตร์ขององค์กรและการเปลี่ยนแปลงล่าสุดเฮเลนที่ปรึกษาด้านการทำข้อเสนอแนะที่น่าทึ่งบาง บรรทัดล่างเฮเลนรู้สึกว่าเป็นที่ปรึกษาคิดว่าเธอควรจะกลับไปว่า "เรื่องไร้สาระอย่างเห็นอกเห็นใจ" พ่อของเธอได้ใช้ ไม่ว่าเธอหันมัน แต่เธอก็ไม่สามารถมองเห็นภูมิปัญญาในเรื่องนี้ คนที่ทำงานเพื่อทำเจ้าชู้และไม่ต้องการทุกสิ่งที่มีส่วนร่วม. ทันใดนั้นเฮเลนรู้เพียงว่าจะทำอย่างไร: เธอจะประกาศให้ทราบว่าพนักงานทุกคนที่ล้มเหลวในการเพิ่มผลผลิตของพวกเขาโดยร้อยละ 10 จะประสบตัดจ่ายเท่ากัน เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก, ความรู้สึกมั่นใจว่าเธอได้คิดจนออกคำตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮเลน บาวเวอร์ ก็จนปัญญา นั่งอยู่ในสำนักงานของเธอที่โรงงาน เธอครุ่นคิดคําถามเดียวกันเธอได้เผชิญหน้ากับเดือน : วิธีการรับพนักงานของบริษัทเธอจะทำงานให้หนักขึ้นและผลิตเพิ่มเติม ไม่ว่าเธอจะทำอะไร มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก

เฮเลนได้สืบทอดธุรกิจเมื่อ 3 ปีก่อนตอนที่พ่อของเธอ เจค บาวเวอร์ เสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดบาวเวอร์เครื่องจักรก่อตั้งขึ้นสี่ทศวรรษที่ผ่านมาโดยเจคและได้เติบโตขึ้นเป็น บริษัท ขนาดปานกลาง บาวเวอร์ ทำให้อะไหล่เครื่องจักรการผลิตขนาดใหญ่ เช่น เครื่องกลึง และมิลส์ บริษัทมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในเมืองแคนซัส และมีสามพืชกระจายอยู่ทั่วมิสซูรี่

แม้ว่าเฮเลนเติบโตในธุรกิจของครอบครัว เธอไม่เคยเข้าใจวิธีการของพ่อของเธอเจคเคยทำกับพนักงานของเขาเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเขา ในมุมมองของเฮเลน แต่เขาจ่ายให้มากกว่าที่เขาได้ให้คำแนะนำของพวกเขามากขึ้นบ่อยกว่าที่เขาควรจะมี และใช้เวลามากเวลาฟังความคิดเห็นและข้อร้องเรียนของพวกเขา เมื่อเฮเลนเข้ามา เธอสาบานว่าจะเปลี่ยน สิ่งที่เคยทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอตัดสินใจหยุดจัดการกับพนักงาน ถุงมือเด็ก และปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนที่พวกเขา : จ้างมาช่วย

นอกจากการเปลี่ยนวิธีที่พนักงานได้รับ เฮเลนมีเป้าหมายสำหรับบาวเวอร์ เธอต้องการที่จะตอบสนองความท้าทายของการแข่งขันระหว่างประเทศ บริษัทของญี่ปุ่นได้ย้ายอย่างจริงจังในตลาดอุปกรณ์อุตสาหกรรมหนักเธอเห็นนี้เป็นทั้งภัยคุกคามและโอกาส ในมือข้างหนึ่ง , ถ้าเธอ จะ ได้ รับ toehold เป็นผู้ผลิตชิ้นส่วนให้บริษัทเหล่านี้ บาวเวอร์ จะเติบโตอย่างรวดเร็ว บนอื่น ๆส่วนตลาด lucrative ถูกแน่ใจเพื่อดึงดูดคู่แข่งญี่ปุ่นเพิ่มเติม เฮเลนมีเพื่อให้แน่ใจว่า บาวเวอร์สามารถแข่งขันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ด้วยประสิทธิภาพสูงและผลกำไร บริษัท ญี่ปุ่น .

จากวันที่เฮเลนเข้ามาเธอฝึกเป็นปรัชญาที่แตกต่างกันทั้งหมดเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเธอ สำหรับสิ่งหนึ่ง , เธอเพิ่มโควต้าการผลิตโดย 20 เปอร์เซ็นต์ เธอสั่งผู้บังคับบัญชาต้นของเธอจะแตกลงในพนักงานและกำจัดทั้งหมดเวลาว่าง . เธอตัดสินใจปิดบริษัทสนามซอฟบอล พ่อของเธอได้สร้างขึ้น เธอคิดว่าพนักงานไม่ได้ใช้มันมากเธอต้องการพื้นที่สำหรับการขยายตัวในอนาคต

เฮเลนยังได้ประกาศว่า ในอนาคตให้กับ บริษัท ของการแบ่งปันผลกำไรแผนจะแบ่งออก พนักงานจ่ายพอ เธอเชื่อ และกำไรทั้งหมดเป็นทรัพย์สินของเจ้าของเธอ เธอยังมีแผนส่วนบุคคลที่จะตัดอนาคตจ่ายเพิ่มเพื่อเอาค่าจ้างเฉลี่ยลงมาที่เธอ คิด คือ ในที่สุดเฮเลนเปลี่ยนหมายเลขของขั้นตอนการปฏิบัติงาน โดยเฉพาะ เธอหยุดถามคนอื่น ๆสำหรับคำแนะนำของพวกเขา เธอให้เหตุผลว่าเธอถูกเจ้านาย ว่าอะไรดีที่สุด ถ้าเธอถามสำหรับคำแนะนำและก็ไม่ได้ใช้มัน มันจะกวนความไม่พอใจ

ทั้งหมดนี้ เฮเลน คิดว่า ทุกอย่างก็จะดีขึ้น ผลลัพธ์ที่ควรจะขึ้นและค่าใช้จ่ายที่ควรลงกลยุทธ์ของเธอควรเป็นผลในระดับที่สูงของการผลิตและผลกำไร

แต่มันก็ไม่เกิดขึ้น เมื่อเฮเลนเดินผ่านหนึ่งของพืช เธอรู้สึกว่าคนที่ไม่ได้ทำของพวกเขาที่ดีที่สุด รายงานผลการปฏิบัติงานพบว่า ผลผลิตเพียงเล็กน้อยสูงกว่าก่อน แต่เศษมีอัตราเพิ่มสูงขึ้น ต้นทุนค่าจ้างนั้นลดลง แต่ต้นทุนบุคลากรอื่น ๆขึ้นดูเหมือนว่าผลประกอบการมีเพิ่มขึ้นอย่างมาก และค่าใช้จ่ายในการฝึกอบรมไปเป็นผล

ในความสิ้นหวัง เฮเลนก็มีการว่าจ้างที่ปรึกษา หลังจากระมัดระวังการวิจัยประวัติศาสตร์ขององค์กร และเฮเลน ล่าสุดมีการเปลี่ยนแปลง , ที่ปรึกษาให้คำแนะนำบางอย่างที่น่าทึ่ง ด้านล่างบรรทัด เฮเลนรู้สึกเป็นที่ปรึกษาคิดว่าเธอควรจะกลับไปที่ " มนุษย์ไร้สาระ " พ่อของเธอได้ใช้ ไม่ว่ายังไง เธอเปิดมัน แต่เธอก็ไม่อาจมองเห็นภูมิปัญญาในนี้ คนที่ทำงานเพื่อให้บัค และไม่อยากให้ทุกคนว่า การมีส่วนร่วมของ

ทันใดนั้นเฮเลนรู้แค่สิ่งที่ต้องทำเธอจะประกาศว่า พนักงานทั้งหมดที่ล้มเหลวในการเพิ่มผลผลิตของพวกเขา โดยร้อยละ 10 จะประสบการตัดจ่ายเท่ากัน เธอถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก รู้สึกมั่นใจว่า เธอได้รู้คำตอบ