The radiobroadcasts created artific

The radio
broadcasts created artificial interactions between the radio characters and the pupils in the classroom. An actor in the broadcast would, for example, ask a simple question, such as "How much is 12 plus 4?" and the children would respond in unison in the classroom. Meanwhile, the radio actors paused for enough time to allow the students to respond, then pretended to reply, for example, saying, "Yes, it is 16."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยุ
ออกอากาศสร้างการโต้ตอบระหว่างตัววิทยุและเมื่อประดิษฐ์ในห้องเรียน นักแสดงในการออกอากาศจะ ตัวอย่าง คำถามง่าย เช่น "ไรมากคือ 12 บวก 4 ? " และเด็ก ๆ ตอบพร้อมกันในห้องเรียน ในขณะเดียวกัน แสดงวิทยุชั่วคราวจนทำให้ผู้เรียนตอบสนอง แล้ว pretended ตอบ เช่น บอก "ใช่ มันเป็น 16"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยุ
ที่ออกอากาศสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครเทียมวิทยุและนักเรียนในห้องเรียน นักแสดงในการออกอากาศจะยกตัวอย่างเช่นถามคำถามง่ายๆเช่น "เท่าไหร่ 12 บวก 4" และเด็กจะตอบสนองในความพร้อมเพรียงกันในห้องเรียน ในขณะที่นักแสดงวิทยุหยุดชั่วคราวเป็นเวลามากพอที่จะช่วยให้นักเรียนที่จะตอบสนองแล้วแกล้งทำเป็นว่าจะตอบเช่นว่า "ใช่มันเป็น 16."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยุ
ออกอากาศสร้างปฏิสัมพันธ์เทียมระหว่างวิทยุกับตัวละครนักเรียนในชั้นเรียน นักแสดงในการออกอากาศ , ตัวอย่างเช่น , ถามคำถามง่ายๆเช่น " เท่าไหร่ 12 พลัส 4 ? และลูกจะตอบอย่างพร้อมเพรียงกันในชั้นเรียน ในขณะเดียวกัน , วิทยุนักแสดงหยุดเวลาเพียงพอที่จะช่วยให้ผู้เรียนตอบสนอง แล้วแกล้งตอบ เช่นกล่าวว่า " ใช่ มันเป็น 16


"