เพื่อนรักจากแดนไกลของฉัน นานแล้วสินะ ที่เราไม่ได้มีเวลานั่งคุยกันนานๆเหมือนเมื่อก่อน เธอยังจำได้มั๊ย ตอนสมัยเรียนมหาลัยเราเคยต่อสู้กับอุปสรรคอะไรตั้งมากมาย เคยยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ อดหลับอดนอน มาด้วยกัน จะว่าไป ตอนแรก ฉันก็หมั่นไส้เธออยู่หลายๆเรื่องเหมือนกัน คนอะไรไม่รู้ ไม่ค่อยรับฟังคนอื่นเลย แต่อยู่ไปอยู่มา เรากลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันซะงั้น แต่ก็อย่างว่าล่ะ เค้าว่ากันว่า ช่วงเวลาที่ดีๆ มักผ่านไปเร็วเสมอ เพื่อนจากแดนไกลของฉัน เธอรู้ไหม วันที่เธอตัดสินใจไปเรียนต่อที่อื่น ฉันร้องไห้ไป3วัน 3คืน ตัดพ้ออย่างน้อยใจว่าทำไมต้องทิ้งกันด้วย ไม่มีเธอ....ฉันจะอยู่อย่างไง แต่สุดท้าย น้ำตาก็ไม่อาจขัดขวางอนาคตได้ ฉันควรจะยินดีและยอมรับในสิ่งที่เลือก ฉันสัญญากับตัวเอง ว่าฉันจะเข้มแข็งและไม่อ่อนแอ ให้เธอได้ภูมิใจ และจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนจอมขี้แยคนนี้ไง