SummaryThis study aimed to analyse

Summary
This study aimed to analyse the role and the potential contribution of using a simulation in conjunction with the real phenomena. Sixty-three teams of 15-yearold students were presented with two tasks involving real circuits: • drawing the diagram of a real circuit that was presented; • building a real circuit that would function according to given specifications. The tasks were carefully designed to address common difficulties and misconceptions in the domain. A simulation environment, previously used by students at home, was available as an optional aid for the experimental group. The
Fig. 7. A typical example of the process of solving Task II by the experimental group
Simulation - a bridge between theory and reality 25
 2000 Blackwell Science Ltd, Journal of Computer Assisted Learning, 16, 14-26
findings reveal that students, who were familiar with the simulation program, realised its potential and chose to use it, without any intervention or recommendation, when they felt it might help them cope with the problem. Significant differences were found between the achievements of students who solved the tasks with and without the simulation. The use of the simulation contributed to students’ confidence and enhanced their motivation to stay on-task. The detailed analysis of students’ work revealed its role as a source of constructive feedback, helping students realise their misconceptions and correct them. The findings also suggest that the additional experience gained in manipulating the simulated models may have contributed to students’ ability to produce a correct diagram representing a real circuit. According to this study, the use of the simulation helped the majority of students (about 70%) in some way. The simulation was not effective for the following three groups: • No additional help needed: Students with a very good level of conceptual understanding (about 10%) did not need the additional assistance. Some of these students did use the simulation later, when an advanced task was presented to them. • Cannot benefit from using the simulation: Students with an insufficient level of understanding of the domain (about 10–15%) performed a random trial and error process and could not benefit from the feedback provided by the simulation. • Would not use the computer: Few students (about 5%) didn’t make any attempt to use the simulation, stating they ‘hate computers’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์บทบาทและผลงานมีศักยภาพของการใช้การจำลองร่วมกับปรากฏการณ์จริง หกสิบสามทีมของนักเรียน 15-yearold นำเสนอกับงานสองที่เกี่ยวข้องกับวงจรจริง: •วาดไดอะแกรมของวงจรจริงที่ถูกนำเสนอ •สร้างวงจรจริงที่จะทำงานตามที่กำหนดรายละเอียด งานถูกออกแบบมาอย่างพิถีพิถันเพื่อแก้ไขปัญหาที่พบบ่อยและความเข้าใจผิดในโดเมน มีสภาพแวดล้อมจำลอง ใช้ก่อนหน้านี้ โดยนักเรียนที่บ้าน เป็นตัวช่วยเสริมของกลุ่มทดลอง การรูป 7 ตัวอย่างทั่วไปของกระบวนการของการแก้งานที่สองของกลุ่มทดลองจำลองสถานการณ์ - สะพานระหว่างทฤษฎีและความเป็นจริง 25 2000 จำกัดวิทยาศาสตร์ Blackwell สมุดรายวันของคอมพิวเตอร์ช่วยการเรียนรู้ 16, 14-26ผลการวิจัยเปิดเผยว่า นักศึกษา คนคุ้นเคยกับโปรแกรมจำลอง รู้ศักยภาพ และเลือกที่จะใช้ โดยไม่มีการแทรกแซงหรือคำแนะนำ เมื่อพวกเขารู้สึกว่า มันอาจช่วยให้พวกเขารับมือกับปัญหา พบความแตกต่างที่สำคัญระหว่างความสำเร็จของนักเรียนแก้ไขงานที่มี และไม่ มีการจำลอง การใช้การจำลองให้ความมั่นใจของนักเรียน และเพิ่มแรงจูงใจที่พักในงาน วิเคราะห์รายละเอียดของการทำงานของนักเรียนเปิดเผยบทบาทของการเป็นแหล่งที่มาของข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ ช่วยให้นักเรียนตระหนักถึงความเข้าใจผิดของพวกเขา และแก้ไขให้ถูกต้อง ผลการวิจัยยังแนะนำว่า อาจมีส่วนเพิ่มเติมประสบการณ์ที่ได้รับในการจัดการกับแบบจำลองของนักเรียนความสามารถในการผลิตแผนภูมิถูกต้องแทนวงจรจริง ตามการศึกษานี้ การใช้การจำลองช่วยส่วนใหญ่ของนักเรียน (ประมาณ 70%) ในบางวิธี การจำลองไม่ได้มีประสิทธิภาพสำหรับสามกลุ่มต่อไปนี้: •วิธีใช้เพิ่มเติมไม่จำเป็น: นักเรียน มีความเข้าใจแนวคิด (ประมาณ 10%) ในระดับดีมากซึ่งไม่จำเป็นต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม นักไม่ใช้การจำลองในภายหลัง เมื่อเป็นงานขั้นสูงถูกเสนอให้พวกเขา •ไม่สามารถได้รับประโยชน์จากการใช้การจำลอง: นักเรียนที่ มีอยู่ไม่เพียงพอในระดับความเข้าใจของโดเมน (ประมาณ 10 – 15%) ดำเนินการกระบวนการทดลองสุ่มและความผิดพลาด และจะไม่ได้ประโยชน์จากคำติชมให้ โดยจำลอง •จะใช้คอมพิวเตอร์: นักเรียนน้อย (ประมาณ 5%) ไม่ได้ทำการใช้การจำลองสถานการณ์ ว่า พวกเขา 'เกลียดคอมพิวเตอร์'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์บทบาทและผลงานที่มีศักยภาพของการใช้แบบจำลองในการร่วมกับปรากฏการณ์จริง หกสิบสามทีมนักเรียน 15 yearold ถูกนำเสนอด้วยสองงานที่เกี่ยวข้องกับวงจรจริง: •การวาดแผนผังของวงจรจริงที่ถูกนำเสนอนั้น •การสร้างวงจรจริงที่จะทำงานตามข้อกำหนดที่กำหนด งานที่ได้รับการออกแบบอย่างระมัดระวังเพื่อให้อยู่ร่วมกันความยากลำบากและความเข้าใจผิดในโดเมน จำลองสภาพแวดล้อมที่ใช้ก่อนหน้านี้โดยนักเรียนที่บ้านก็มีเป็นความช่วยเหลือที่จำเป็นสำหรับกลุ่มทดลอง
รูป 7. ตัวอย่างทั่วไปของกระบวนการของการแก้งานที่สองโดยกลุ่มทดลอง
จำลองสถานการณ์ - สะพานเชื่อมระหว่างทฤษฎีและความเป็นจริง 25
 2000 Blackwell วิทยาศาสตร์ จำกัด วารสารคอมพิวเตอร์ช่วยการเรียนรู้, 16, 14-26
ผลการศึกษาพบว่านักเรียนที่คุ้นเคย กับโปรแกรมจำลองตระหนักถึงศักยภาพของตนและเลือกที่จะใช้งานได้โดยไม่มีการแทรกแซงหรือข้อเสนอแนะใด ๆ เมื่อพวกเขารู้สึกว่ามันอาจช่วยให้พวกเขารับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้น ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความสำเร็จของนักเรียนที่ได้รับการแก้ไขงานที่มีและไม่มีการจำลอง การใช้การจำลองมีส่วนทำให้ความเชื่อมั่นของนักเรียนและเพิ่มแรงจูงใจของพวกเขาที่จะอยู่ในงาน การวิเคราะห์รายละเอียดของการทำงานของนักเรียนเผยให้เห็นบทบาทของการเป็นแหล่งที่มาของความคิดเห็นที่สร้างสรรค์ที่ช่วยให้นักเรียนตระหนักถึงความเข้าใจผิดของพวกเขาและแก้ไขให้ถูกต้อง ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าประสบการณ์เพิ่มเติมที่ได้รับในการจัดการกับรูปแบบจำลองอาจจะทำให้ความสามารถของนักเรียนในการผลิตที่ถูกต้องเป็นตัวแทนของแผนภาพวงจรจริง จากการศึกษานี้ใช้การจำลองช่วยนักเรียนส่วนใหญ่ (ประมาณ 70%) ในทางใดทางหนึ่ง การจำลองไม่ได้มีประสิทธิภาพต่อไปนี้สามกลุ่ม: •ไม่มีความช่วยเหลือเพิ่มเติมที่จำเป็น: นักศึกษาที่มีระดับที่ดีมากของความเข้าใจแนวคิด (ประมาณ 10%) ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม บางส่วนของนักเรียนเหล่านี้ได้ใช้การจำลองในภายหลังเมื่อมีงานขั้นสูงที่ถูกนำเสนอให้กับพวกเขา •ไม่สามารถได้รับประโยชน์จากการใช้แบบจำลอง: นักเรียนที่มีระดับที่ไม่เพียงพอของความเข้าใจของโดเมน (ประมาณ 10-15%) ดำเนินการทดลองสุ่มและกระบวนการข้อผิดพลาดและไม่สามารถได้รับประโยชน์จากข้อเสนอแนะที่ได้รับจากการจำลอง •จะไม่ใช้คอมพิวเตอร์: นักเรียนน้อย (ประมาณ 5%) ไม่ได้ทำให้ความพยายามที่จะใช้การจำลองใด ๆ ระบุว่าพวกเขาเกลียด 'คอมพิวเตอร์'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์บทบาทและผลงานที่มีศักยภาพของการใช้จำลองควบคู่กับปรากฏการณ์จริง หกสิบสามทีม 15 คน yearold าสองงานที่เกี่ยวข้องกับวงจรจริง : - วาดแผนผังวงจรจริงที่ถูกนำเสนอ ; - สร้างวงจรจริงที่ฟังก์ชันตามข้อกําหนด งานที่ถูกออกแบบมาอย่างรอบคอบเพื่อที่อยู่ปัญหาที่พบบ่อยและความเข้าใจผิด ใน โดเมน สภาพแวดล้อมจำลอง ก่อนหน้านี้ใช้โดยนักเรียนที่บ้าน คือใช้เป็นเครื่องช่วยเสริมสําหรับกลุ่มทดลอง ที่รูปที่ 7 ตัวอย่างทั่วไปของกระบวนการในการแก้ปัญหางานที่ 2 โดยกลุ่มทดลองจำลอง - สะพานระหว่างทฤษฎีและความเป็นจริง 25 2000 Blackwell วิทยาศาสตร์ Ltd วารสารคอมพิวเตอร์ช่วยการเรียนรู้ , 16 , 14-26พบว่า นักเรียน ผู้ที่คุ้นเคยกับโปรแกรมจำลองตระหนักถึงศักยภาพและเลือกที่จะใช้มัน โดยปราศจากการแทรกแซงใด ๆหรือคำแนะนำเมื่อพวกเขารู้สึกว่ามันอาจจะช่วยให้พวกเขาจัดการกับปัญหา พบว่ามีความแตกต่างระหว่างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักเรียนที่แก้ไขงานและไม่มีการจำลอง การใช้แบบจำลอง ทำให้ความมั่นใจของนักเรียน และเพิ่มแรงจูงใจของพวกเขาที่จะอยู่ในงาน การวิเคราะห์รายละเอียดของผลงานนักเรียนเปิดเผยบทบาทเป็นแหล่งสร้างสรรค์ความคิดเห็นช่วยให้นักเรียนตระหนักถึงความเข้าใจผิดของตนเอง และแก้ไขให้ถูกต้อง ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าประสบการณ์เพิ่มเติมที่ได้รับการจัดการโดยรูปแบบอาจมีส่วนให้นักเรียนสามารถผลิตแก้ไขไดอะแกรมที่แสดงวงจรจริง ผลการศึกษาการใช้แบบจำลองช่วยนักเรียนส่วนใหญ่ ( ประมาณ 70% ) ในบางวิธี การจำลองไม่ที่มีประสิทธิภาพสำหรับ 3 กลุ่มดังต่อไปนี้ : - ไม่เพิ่มความช่วยเหลือ : นักเรียนที่มีระดับที่ดีมากของมโนทัศน์ ( ประมาณ 10 % ) ไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม บางส่วนของคนเหล่านี้ได้ใช้แบบจำลองต่อมาเมื่องานขั้นสูงที่ถูกเสนอให้พวกเขา ไม่ได้ประโยชน์จากการใช้ระบบบริการนักศึกษาที่มีระดับไม่เพียงพอของความเข้าใจของโดเมน ( ประมาณ 10 - 15 % ) ได้ทำการทดลองแบบสุ่มและกระบวนการผิดพลาดและไม่สามารถได้รับประโยชน์จากข้อเสนอแนะที่ให้โดยระบบ - จะไม่ใช้คอมพิวเตอร์นักเรียนน้อย ( ประมาณร้อยละ 5 ) ไม่ได้ทำให้ความพยายามใด ๆที่จะใช้สถานการณ์จำลอง ที่ระบุว่า " " เกลียดคอมพิวเตอร์