Previous research has linked genera

Previous research has linked general rumination and different dimensions of impulsivity with negative psychological outcomes. One study found that a negative mood induction resulted in a greater negative emotional response among individuals who exhibited both high trait impulsivity and high rumination than among those who exhibited low trait impulsivity and low rumi- nation (Herrera and McChargue, 2011). Selby et al. (2008) found a positive association between rumination and negative urgency and have proposed the Emotional Cascade Model to explain this relationship. The model proposes that experiencing both rumination and negative emotions produces synergistic effects on sub- sequent ruminative thoughts and negative emotions. This positive feedback loop, in turn, leads to dysregulated behaviors, such as acting in a rash manner when experiencing negative emotions (i.e., negative urgency). Indeed, the combination of rumination and negative emotions have been found to predict subsequent increases in rumination, negative emotions, and number of impulsive behaviors over a two week period in a sample of impulsive adults (Selby et al., in press). Alternatively, other research suggests that rumination may lead to increased behavioral dysregulation through the reductions in executive control that characterize impulsivity. In attempting to explain the relationship between anger rumination and aggression, Denson et al. (2011) suggested that the self-regulatory efforts required by rumination deplete a person's self-control and thus increase the likelihood of behavioral dysregulation in the form of aggression. A series of 4 studies examining this possibility found that after an anger-inducing provocation, anger rumination did, in fact, increase aggression through reductions in self-control (Denson et al., 2011). Such findings suggest that rumination may not only act in combination with impulsivity to increase dysregulated behaviors, but that rumination may also increase such behaviors through the reductions in self-control that characterize impulsivity. When applied to suicide, perhaps one avenue through which rumination increases risk for suicidal behavior is by increasing impulsivity, as a result of depletions in cognitive resources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยก่อนหน้านี้มีการเชื่อมโยง rumination ทั่วไปและมิติต่าง ๆ ของ impulsivity มีผลทางจิตวิทยาเชิงลบ หนึ่งการศึกษาพบว่า การเหนี่ยวนำอารมณ์ส่งผลให้การตอบสนองอารมณ์เชิงลบมากขึ้นในหมู่ผู้ที่แสดงลักษณะสูง impulsivity และ rumination สูงกว่าในหมู่ผู้ที่แสดงลักษณะต่ำ impulsivity และต่ำขั้นประเทศ (Herrera และ McChargue, 2011) เรี่ย et al. (2008) พบสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่าง rumination และลบความเร่งด่วน และได้เสนอแบบจำลองน้ำตกทางอารมณ์เพื่ออธิบายความสัมพันธ์นี้ แบบจำลองเสนอว่า rumination และอารมณ์เชิงลบสร้างประสานความคิดอักษรพิเศษซึ่งครุ่นคิด sequent ย่อยและอารมณ์เชิงลบ วนรอบนี้ตอบ กลับ นำไปสู่พฤติกรรม dysregulated เช่นทำหน้าที่ในลักษณะผื่นเมื่อประสบกับอารมณ์เชิงลบ (เช่น ลบเร่งด่วน) จริง rumination และอารมณ์เชิงลบได้พบการทำนายตามมาเพิ่มขึ้น rumination อารมณ์ในแง่ลบ และจำนวนของพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นเป็นเวลาสองสัปดาห์ในตัวอย่างหุนหันพลันแล่นผู้ใหญ่ (เรี่ย et al. ในกด) อีกวิธีหนึ่งคือ งานวิจัยอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่า rumination อาจนำไปสู่ dysregulation พฤติกรรมเพิ่มขึ้นโดยลดการควบคุมบริหารที่ impulsivity ในการพยายามอธิบายความสัมพันธ์ระหว่าง rumination ความโกรธและความก้าวร้าว เดนสัน et al. (2011) แนะนำว่า พยายามกำกับดูแลตนเองที่จำเป็น โดย rumination ทหารควบคุมตนเองของบุคคล และจึง เพิ่มโอกาสของ dysregulation พฤติกรรมในรูปของความก้าวร้าว ชุด 4 การศึกษาตรวจสอบความเป็นไปได้นี้พบว่า หลังจากการยั่วยุกระตุ้นให้เกิดความโกรธ โกรธ rumination ได้ จริง เพิ่มรุกรานผ่านลดควบคุมตนเอง (เดนสัน et al. 2011) ผลการวิจัยดังกล่าวแนะนำว่า rumination อาจไม่เพียงทำหน้าที่ร่วมกับ impulsivity เพื่อเพิ่มลักษณะการทำงานของ dysregulated แต่ rumination ที่อาจจะเพิ่มพฤติกรรมดังกล่าว โดยลดการควบคุมตนเองที่ impulsivity เมื่อใช้การฆ่าตัวตาย ทีหนึ่งถนนที่ rumination เพิ่มเสี่ยงฆ่าตัวตายลักษณะเป็น โดยการเพิ่ม impulsivity เป็นผลมาจาก depletions ในองค์ความรู้ทรัพยากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจัยก่อนหน้านี้มีการเชื่อมโยงการครุ่นคิดทั่วไปและขนาดที่แตกต่างกันของ impulsivity กับผลทางจิตวิทยาเชิงลบ การศึกษาพบว่าการเหนี่ยวนำอารมณ์เชิงลบผลในการตอบสนองทางอารมณ์มากขึ้นในเชิงลบในหมู่ประชาชนที่แสดงทั้ง impulsivity ลักษณะสูงและครุ่นคิดสูงกว่าในหมู่ผู้ที่แสดงลักษณะ impulsivity ต่ำและประเทศชาติ rumi- ต่ำ (Herrera และ McChargue 2011) Selby, et al (2008) พบว่ามีการเชื่อมโยงเชิงบวกระหว่างครุ่นคิดและความเร่งด่วนเชิงลบและมีการเสนออารมณ์ Cascade รุ่นที่จะอธิบายความสัมพันธ์นี้ รูปแบบการเสนอว่าประสบทั้งครุ่นคิดและลบอารมณ์ผลิตการเสริมฤทธิ์ในการคิดตรึกตรองย่อยตามลำดับและอารมณ์เชิงลบ ห่วงความคิดเห็นนี้ในเชิงบวกในการเปิดนำไปสู่​​พฤติกรรม dysregulated เช่นทำหน้าที่ในลักษณะผื่นเมื่อประสบอารมณ์เชิงลบ (เช่นเร่งด่วนลบ) อันที่จริงการรวมกันของการครุ่นคิดและอารมณ์เชิงลบที่ได้รับการคาดการณ์พบว่าเพิ่มขึ้นตามมาในการครุ่นคิด, อารมณ์เชิงลบและจำนวนของพฤติกรรมห่ามในช่วงสองสัปดาห์ในกลุ่มตัวอย่างของผู้ใหญ่ห่าม A (Selby et al., ในการกด) อีกวิธีหนึ่งคือการวิจัยอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าการครุ่นคิดอาจนำไปสู่​​การเพิ่มขึ้น dysregulation พฤติกรรมการลดในการควบคุมการบริหารที่เป็นลักษณะหุนหันพลันแล่น ในความพยายามที่จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างครุ่นคิดความโกรธและความก้าวร้าวเดนสัน et al, (2011) ชี้ให้เห็นว่าพยายามกำกับดูแลตนเองที่จำเป็นโดยครุ่นคิดหมดสิ้นลงการควบคุมตนเองของบุคคลและทำให้เพิ่มโอกาสในการ dysregulation พฤติกรรมในรูปแบบของการรุกราน ชุดที่ 4 การศึกษาความเป็นไปได้การตรวจสอบพบว่าหลังจากที่ความโกรธการกระตุ้นให้เกิดการยั่วยุครุ่นคิดความโกรธไม่ได้ในความเป็นจริงเพิ่มรุกรานผ่านการลดลงของการควบคุมตนเอง (เดนสัน et al. 2011) ผลการวิจัยดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าการครุ่นคิดอาจไม่เพียง แต่ทำหน้าที่ร่วมกับ impulsivity เพื่อเพิ่มพฤติกรรม dysregulated แต่ครุ่นคิดว่าอาจเพิ่มพฤติกรรมดังกล่าวผ่านการลดลงในการควบคุมตนเองที่เป็นลักษณะหุนหันพลันแล่น เมื่อนำไปใช้กับการฆ่าตัวตายอาจจะเป็นหนึ่งช่องทางในการครุ่นคิดเพิ่มความเสี่ยงสำหรับพฤติกรรมฆ่าตัวตายคือการเพิ่ม impulsivity เป็นผลมาจากการ depletions ในทรัพยากรทางปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้เชื่อมโยงการใคร่ครวญทั่วไปและมิติที่แตกต่างกันของแรงกระตุ้นของคุณด้วยผลทางจิตวิทยาเชิงลบ การศึกษาหนึ่งพบว่า อารมณ์เชิงลบส่งผลในด้านลบมากกว่าการตอบสนองอารมณ์ของบุคคลที่มีทั้งสูงและลักษณะหุนหันพลันแล่นการใคร่ครวญสูงกว่าในหมู่ผู้มีนิสัยหุนหันพลันแล่น น้อย รูมิ - ประเทศ และ mcchargue Herrera , 2011 ) Selby et al . ( 2008 ) พบความสัมพันธ์ทางบวกระหว่างการใคร่ครวญและลบเร่งด่วนและมีการเสนอรูปแบบน้ำตกทางอารมณ์เพื่ออธิบายความสัมพันธ์นี้ รูปแบบนำเสนอที่ประสบปัญหาทั้งการใคร่ครวญและอารมณ์เชิงลบที่ก่อให้เกิดผลในแขวงตามลำดับการใคร่ครวญความคิดและอารมณ์เชิงลบ บวกความคิดเห็นลูป จะนำไปสู่ dysregulated พฤติกรรม เช่น เป็นผื่นลักษณะเมื่อประสบอารมณ์ลบ เช่น ลบเร่งด่วน ) แน่นอน การรวมกันของการใคร่ครวญ และอารมณ์เชิงลบได้รับการพบเพื่อทำนายเพิ่มขึ้นตามมาในการใคร่ครวญอารมณ์เชิงลบและจำนวนของพฤติกรรมห่ามเกินสองสัปดาห์ในตัวอย่างของผู้ใหญ่ห่าม ( Selby et al . , ในข่าว ) อีกวิธีหนึ่งคือ งานวิจัยอื่น ๆแสดงให้เห็นว่าการใคร่ครวญอาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้น dysregulation พฤติกรรมทางการบริหารควบคุมลักษณะหุนหันพลันแล่น . ในการพยายามที่จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการใคร่ครวญความโกรธและความก้าวร้าว เดนสัน et al . ( 2011 ) พบว่าตนเองหรือความพยายามบังคับใช้โดยการใคร่ครวญทำให้หมดสิ้นการควบคุมตนเองของบุคคลและดังนั้นจึงเพิ่มโอกาสของพฤติกรรม dysregulation ในรูปแบบของการรุกราน ชุดของ 4 การศึกษาการตรวจสอบความเป็นไปได้นี้ พบว่า หลังจากการกระตุ้นเร้าการใคร่ครวญความโกรธ , ความโกรธ , ในความเป็นจริง , เพิ่มการรุกรานผ่านระบบการควบคุมตนเอง ( เดนสัน et al . , 2011 ) เช่น ข้อค้นพบจากการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการใคร่ครวญ อาจไม่เพียง แต่ทำหน้าที่ในการเพิ่ม dysregulated พฤติกรรมหุนหันพลันแล่น แต่การใคร่ครวญยังอาจเพิ่มพฤติกรรมดังกล่าวผ่านระบบการควบคุมตนเองว่าลักษณะหุนหันพลันแล่น . เมื่อใช้กับการฆ่าตัวตาย , บางทีหนึ่งในถนนที่ผ่านการใคร่ครวญเพิ่มความเสี่ยงพฤติกรรมการฆ่าตัวตายโดยการเพิ่มแรงกระตุ้นของคุณเป็นผลของ depletions ในทรัพยากรทางปัญญา .