The harp is a stringed musical inst

The harp is a stringed musical instrument which has a number of individual strings running at an angle to its soundboard, which are plucked with the fingers. Harps have been known since antiquity in Asia, Africa, and Europe, dating back at least as early as 3500 BCE. The instrument had great popularity in Europe during the Middle Ages and Renaissance, where it evolved into a wide variety of variants with new technologies, and was disseminated to Europe's colonies, finding particular popularity in Latin America. While some ancient members of the harp family died out in the Near East and South Asia, descendants of early harps are still played in Burma and in Sub-Saharan Africa, while other defunct variants in Europe and Asia have been revived by musicians in the modern era.

Harps vary globally in many ways. In terms of size, many smaller harps can be played on the lap, while larger harps are quite heavy and rest on the floor. Different harps may use strings of catgut or nylon, or of metal, or some combination. While all harps have a neck, resonator, and strings, "frame harps" have a pillar at their long end to support the strings, while "open harps", such as arch or bow harps, do not. Modern harps also vary in techniques used to extend the range and chromaticity of the strings, such as adjusting a string's note mid-performance with levers or pedals which modify the pitch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิณเป็นเครื่องดนตรีเครื่องสายซึ่งมีจำนวนของแต่ละแถวไปที่มุมของไวโอลิน ซึ่งมีดึง ด้วยนิ้วมือ Harps ได้รับทราบตั้งแต่สมัยโบราณ ในเอเชีย แอฟริกา ยุโรป ย้อนกลับอย่างน้อยเป็นช่วงต้นคริสตศักราช 3500 ตราสารที่มีความนิยมอย่างมากในยุโรปในช่วงยุคกลางและเรอเนสซองส์ ที่พัฒนาเป็นความหลากหลายของสายพันธุ์ที่มีเทคโนโลยีใหม่ ๆ และถูกเผยแพร่ไปสู่อาณานิคมของยุโรป ค้นหาความนิยมเฉพาะในอเมริกา ในขณะที่สมาชิกของครอบครัวพิณโบราณตายออกในเอเชียใต้และตะวันออกใกล้ ลูกหลานของต้น harps ยังคงเล่น ในพม่า และ ในทวีป แอฟริกา ในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ defunct ในยุโรปและเอเชียได้รับการฟื้นฟูจากนักดนตรีในยุคปัจจุบันHarps ทั่วโลกในแบบที่แตกต่างกันไป ในแง่ของขนาด harps เล็กมากสามารถเล่นบนตัก harps ใหญ่จะค่อนข้างหนัก และวางบนพื้น Harps ต่าง ๆ อาจใช้สาย catgut หรือไนล่อน หรือโลหะ หรือรวมกัน ขณะที่ทั้งหมด harps มีคอ resonator และสายอักขระ "harps เฟรม" มีเสาที่สิ้นสุดของพวกเขายาวเพื่อสนับสนุนสาย ในขณะที่ "harps เปิด" เช่น harps ซุ้มหรือโบว์ ทำไม่ได้ ทันสมัย harps ยังแตกต่างกันในเทคนิคที่ใช้ในการขยายช่วงและแผนของสตริงการ เช่นการปรับประสิทธิภาพกลางหมายเหตุสายอักขระกับคันโยกหรือเหยียบซึ่งปรับเปลี่ยนสนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิณเป็นเครื่องดนตรีเครื่องสายซึ่งมีจำนวนของสายแต่ละทำงานที่มุมไวโอลินซึ่งจะดึงด้วยมือที่ พิณได้รับการรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยโบราณในเอเชียแอฟริกาและยุโรปย้อนหลังอย่างน้อยเป็นช่วงต้นคริสตศักราช 3500 เครื่องมือที่มีความนิยมอย่างมากในยุโรปในช่วงยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการที่จะพัฒนาไปสู่ความหลากหลายของสายพันธุ์ที่มีเทคโนโลยีใหม่ ๆ และได้รับการแจกจ่ายให้กับอาณานิคมของยุโรปโดยเฉพาะอย่างยิ่งการหานิยมในละตินอเมริกา ในขณะที่สมาชิกบางคนโบราณของครอบครัวพิณตายในตะวันออกใกล้และเอเชียใต้, ลูกหลานของพิณต้นจะยังคงเล่นในพม่าและในทะเลทรายซาฮาราในขณะที่สายพันธุ์ตายอื่น ๆ ในยุโรปและเอเชียได้รับการฟื้นขึ้นมาโดยนักดนตรีในปัจจุบัน ยุค. พิณแตกต่างกันทั่วโลกในหลาย ๆ ในแง่ของขนาด, พิณขนาดเล็กจำนวนมากที่สามารถเล่นบนตักขณะที่พิณขนาดใหญ่จะค่อนข้างหนักและส่วนที่เหลืออยู่บนพื้น พิณที่แตกต่างกันอาจจะใช้สายเอ็นหรือไนลอนหรือของโลหะหรือการรวมกันบางอย่าง ในขณะที่ทุกคนมีพิณคอเรโซเนเตอร์และสตริง "กรอบพิณ" มีเสาในตอนท้ายยาวของพวกเขาให้การสนับสนุนสายในขณะที่ "พิณเปิด" เช่นโค้งคำนับหรือพิณไม่ พิณโมเดิร์นยังแตกต่างกันในเทคนิคที่ใช้ในการขยายขอบเขตและ chromaticity ของสตริงเช่นการปรับสตริงของโน้ตกลางประสิทธิภาพการทำงานกับคันโยกหรือเหยียบซึ่งปรับเปลี่ยนสนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิณเป็นเครื่องดนตรีเครื่องสาย ซึ่งมีหลายสายวิ่งในแต่ละมุมของเด็ก ซึ่งจะดึงด้วยนิ้วมือ พิณเป็นที่รู้จักมาตั้งแต่สมัยโบราณในเอเชีย แอฟริกา และยุโรป ย้อนหลังอย่างน้อย ๆ 3 ปี เครื่องมือที่ได้รับความนิยมมากในยุโรปในยุคกลางและยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ซึ่งจะพัฒนาเป็น ความหลากหลายของสายพันธุ์ ด้วยเทคโนโลยีใหม่ และการเผยแพร่ของยุโรปล่าอาณานิคม โดยเฉพาะการหาความนิยมในละตินอเมริกา ในขณะที่บางสมาชิกเก่าแก่ของครอบครัวพิณตายออกในเอเชียตะวันออก และ ใต้ ลูกหลานของต้นพิณยังคงเล่นในพม่า ไทย และ ซับซาฮาในแอฟริกา ในขณะที่อื่น ๆ งานแปรในยุโรปและเอเชียได้รับการฟื้นฟูโดยนักดนตรีในยุคทันสมัยพิณแตกต่างกันทั่วโลกในหลายวิธี ในแง่ของขนาด , พิณที่มีขนาดเล็กมากสามารถเล่นบนตัก ในขณะที่พิณที่มีขนาดใหญ่ค่อนข้างหนักและพักผ่อนบนพื้น พิณที่แตกต่างกันอาจใช้สายของคอมมูนิตี้ หรือไนลอน หรือโลหะหรือการรวมกัน ในขณะที่พิณมีคอ , resonator และสตริง " กรอบพิณ " มีเสาที่ปลายด้านยาวของพวกเขาเพื่อสนับสนุนสาย ในขณะที่เปิด " พิณ " เช่นโค้งหรือโค้งพิณ , อย่า พิณสมัยใหม่ยังแตกต่างกันในเทคนิคที่ใช้เพื่อขยายช่วง chromaticity ของสตริง เช่นการปรับของสตริงหมายเหตุกลางประสิทธิภาพกับคันโยกหรือคันเหยียบซึ่งแก้ไขสนาม