My most memorable journey till date

My most memorable journey till date is my visit to the blue hills in the year 2001. It was my journey from Chennai to Udhagamandalam with my family. We left Chennai in the late evening on 1st June 2001 on Nilgiri Express.


It was a long hot 9 hrs. journey. Our compartment was close to the carriage door. The compartment curtains were wafting as people walked by & opened the door. It made us irritated so we decided to pin up the curtains together with safety pins to maintain privacy. As it were the hot days of summer so none of us was able to sleep properly that night. It was like bumping into the desert in the wrong direction.

In the morning we reached Mettupalayam. As we stepped out of the train we saw a lovely chaos of the rural India. We heard the guy shouting “Coffee coffee coffee..” We had coffee and headed towards our journey up to Ooty (over the Nilgiri Blue Mountain railway) by raw steam power. The place was full of tea plantations and cool breezes. The journey was fantastic.

We took photos of that natural beauty that was seen by all of us for the very first time. There hills were surrounded by green forest its beauty and cool environment filled with foggy cool breeze refreshed and we forgot our tiredness.

As the train moved further we saw neat terraced plantations & banana palms.Though we were safe inside the train but we felt the surreal & wild as the bananas were surrounded by thick spider webs. The spiders were big in size. That was the first day of our journey. We all enjoyed a lot.

I was very curious to see that’s there in store for me on the 2nd day because it was supposed to be a lot more than the first day. We started our journey. On the way I saw many rivers surrounded with big hairy tress. The tracks passed over high bridges. Thos bridges were very scary because they did not have the sides.

Nobody dared to peep outside the window. After sometime we stopped at a station written “calamity in 1993” which killed hundreds of people. It was a landslide on the tracks. Then the train headed towards Ooty. We crossed many beautiful gardens & cool breezes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดินทางของฉันน่าจดจำมากที่สุดจนถึงวันเป็นของฉันเยี่ยมชมภูเขาสีฟ้าในปี 2001 ฉันเดินทางจากไนไป Udhagamandalam กับครอบครัวได้ เราทิ้งเจนไนในเย็นบน 1 2001 มิถุนายนด่วนลิบก็ร้อนนาน 9 ชม เดินทาง เหนือศีรษะของเราอยู่ใกล้ประตูรถ ม่านช่องถูก wafting เป็นคนเดินตาม และเปิดประตู มันทำให้เราระคายเคืองดังนั้นเราตัดสินใจที่จะตรึงค่าม่านพร้อมหมุดความปลอดภัยการรักษาความเป็นส่วนตัว เท่านั้นวันร้อนร้อน ดังนั้นเราไม่ได้ต้องนอนคืนนั้นอย่างถูกต้อง มันเป็นเหมือนที่โน่นเป็นทะเลทรายในทิศทางที่ไม่ถูกต้องในตอนเช้า เราถึง Mettupalayam ขณะที่เราก้าวออกจากรถไฟ เราเห็นความวุ่นวายที่น่ารักของอินเดียชนบท เราได้ยินคนตะโกน "กาแฟกาแฟกาแฟ..." เรามีกาแฟ และทิศทางของเราเดินทางถึงอูตี้ (กว่ารถไฟลิบบลูเมาท์เท่น) โดยใช้พลังงานไอน้ำดิบ สถานที่เต็มไปด้วยไร่ชาและสายลมเย็น การเดินทางท่องเที่ยวได้เราเอาภาพถ่ายที่สวยงามที่ได้เห็นโดยทั้งหมดของเราเป็นครั้งแรก มีภูเขาล้อมรอบ ด้วยป่าสีเขียวสวยงามและบรรยากาศที่เต็มไป ด้วยหมอกลมสดชื่น และเราลืมเทวัญดาราสปาของเราเป็นรถไฟย้ายเพิ่มเติมเราเห็นสวนระเบียงเรียบร้อยและปาล์มกล้วย แม้ว่าเราพบภายในรถไฟ แต่เรารู้สึกว่าเหนือจริง และป่าเป็นกล้วยถูกล้อมรอบ ด้วยเว็บแมงมุมหนา แมงมุมมีขนาดใหญ่ ที่เป็นวันแรกของการเดินทางของเรา เราชอบมากผมอยากรู้อยากเห็นไปดูที่มีในร้านผมในวัน 2 เนื่องจากที่มันควรจะมากขึ้นกว่าวันแรกมาก เราเริ่มเดินทางของเรา ทาง ผมเห็นแม่น้ำจำนวนมากที่ล้อมรอบ ด้วยต้นใหญ่ขน เพลงที่ส่งผ่านสะพานสูง Thos สะพานน่ากลัวมาก เพราะพวกเขาไม่มีด้านข้างไม่มีใครกล้าแอบดูอยู่นอกหน้าต่าง หลังจากที่บางครั้ง เราหยุดที่สถานีเขียน "ความหายนะในปี 1993" ที่ฆ่าคนหลายร้อยคน แผ่นดินถล่มบนแทร็คได้ แล้วรถไฟมุ่งหน้าไปทางอูตี้ เราข้ามสวยมากและสวยงาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเดินทางที่น่าจดจำที่สุดของฉันจนถึงวันที่เข้าของฉันไปที่เนินเขาสีฟ้าในปี 2001 มันคือการเดินทางของฉันจากเชนไน Udhagamandalam กับครอบครัวของฉัน เราออกจากเชนไนในยามค่ำบน 1 มิถุนายน 2001 ใน Nilgiri ด่วน. มันเป็นความร้อนนาน 9 ชั่วโมง การเดินทาง ช่องของเราได้ใกล้เคียงกับประตูการขนส่ง ผ้าม่านช่องถูกโชยเป็นคนที่เดินผ่านและเปิดประตู มันทำให้เราหงุดหงิดดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะขาขึ้นม่านกันด้วยหมุดความปลอดภัยในการรักษาความเป็นส่วนตัว มันเป็นวันที่อากาศร้อนของฤดูร้อนจึงไม่มีเราก็สามารถที่จะนอนหลับได้อย่างถูกต้องในคืนนั้น มันเป็นเหมือนกระแทกเข้าไปในทะเลทรายในทิศทางที่ผิด. ในตอนเช้าเราถึง Mettupalayam ในขณะที่เราก้าวออกมาจากรถไฟที่เราเห็นความวุ่นวายที่น่ารักของชนบทอินเดีย เราได้ยินเสียงคนตะโกนว่า "กาแฟกาแฟ .. " เรามีกาแฟและมุ่งหน้าไปยังการเดินทางของเราขึ้นอยู่กับอู (มากกว่ารถไฟภูเขาสีน้ำเงิน Nilgiri) ด้วยพลังไอน้ำดิบ สถานที่ที่เต็มไปด้วยไร่ชาและสายลมเย็น การเดินทางเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์. เราเอาภาพที่ความงามของธรรมชาติที่มองเห็นได้ด้วยทั้งหมดของเราเป็นครั้งแรก มีเนินเขาถูกล้อมรอบด้วยป่าเขียวงามและสภาพแวดล้อมที่เย็นเต็มไปด้วยหมอกสายลมเย็นสดชื่นและเราลืมความเมื่อยล้าของเรา. ในฐานะที่เป็นรถไฟย้ายต่อไปที่เราเห็นสวนระเบียงเรียบร้อยและกล้วย palms.Though เรามีความปลอดภัยภายในรถไฟ แต่เรารู้สึกเหนือจริง และป่ากล้วยที่ถูกล้อมรอบไปด้วยใยแมงมุมหนา แมงมุมมีขนาดใหญ่ในขนาด นั่นคือวันแรกของการเดินทางของเรา เราทุกคนมีความสุขมาก. ผมอยากรู้มากที่จะเห็นว่ามีอยู่ในร้านสำหรับฉันในวันที่ 2 เพราะมันควรจะเป็นมากขึ้นกว่าวันแรก เราเริ่มต้นการเดินทางของเรา เกี่ยวกับวิธีการที่ผมเห็นแม่น้ำหลายรายล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่มีขนดก แทร็คที่ผ่านสะพานสูง สะพาน thos เป็นที่น่ากลัวมากเพราะพวกเขาไม่ได้มีด้านข้าง. ไม่มีใครกล้าที่จะมองลอดนอกหน้าต่าง หลังจากที่บางครั้งเราหยุดที่สถานีเขียน "ภัยพิบัติในปี 1993" ซึ่งถูกฆ่าตายหลายร้อยคน มันเป็นอย่างถล่มทลายบนแทร็ก จากนั้นรถไฟมุ่งหน้าไปยังอู เราข้ามสวนที่สวยงามมากและสายลมเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเดินทางของฉันน่าจดจำมากที่สุดจนถึงวันที่มีการเยี่ยมชมของฉันไปที่ภูเขาสีฟ้าในปี 2001 มันคือการเดินทาง จากเมืองเชนไนเพื่อ udhagamandalam กับครอบครัวของฉัน เราออกจากเมืองเชนไนในช่วงดึกวันที่ 1 มิถุนายน 2544 ใน Nilgiri ด่วน


มันร้อนนาน 9 ชั่วโมง การเดินทาง ช่องของเราเพื่อปิดประตูรถม้า ช่องผ้าม่านก็โชยมาเป็นคนเดิน&เปิดประตูมันทำให้เราหงุดหงิด เราจึงตัดสินใจที่จะขึ้นไปม่านพร้อมกับหมุดความปลอดภัยเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว มันคือวันของฤดูร้อนที่ร้อน ดังนั้นไม่มีเราสามารถนอนหลับได้ในคืนนั้น มันเหมือนชนทะเลทรายในทิศทางที่ผิด

ตอนเช้าเราถึง mettupalayam . เมื่อเราก้าวออกจากรถไฟ เราเห็นความน่ารักของอินเดียในชนบทเราได้ยินคนตะโกนว่า " กาแฟ กาแฟ กาแฟ กาแฟ . . . . . . " เรากำลังมุ่งหน้าสู่การเดินทางของเราไป Ooty ( Nilgiri ภูเขาทางรถไฟฟ้า ) ด้วยพลังไอน้ำดิบ สถานที่ที่เต็มไปด้วยไร่ชา และสายลมเย็น การเดินทางมากเลย

เราถ่ายรูปความงามของธรรมชาติที่ได้เห็นพวกเราเป็นครั้งแรกมีภูเขาล้อมรอบด้วยป่าสีเขียวความงามของมันและสภาพแวดล้อมที่เย็นสบายเต็มไปด้วยหมอกและสายลมเย็นสดชื่น เราลืมความเหน็ดเหนื่อยของเรา

เป็นรถไฟย้ายเพิ่มเติม เราเห็นเรียบร้อย ระเบียงสวน&กล้วย ปาล์ม ถึงแม้ว่าพวกเราจะปลอดภัย อยู่ในรถไฟ แต่เรารู้สึกว่า &ภาพป่าเป็นกล้วยถูกล้อมรอบไปด้วยใยแมงมุมหนา แมงมุมมีขนาดใหญ่ในขนาดนั่นคือวันแรกของการเดินทางของเรา เราทุกคนมีความสุขมาก

ผมอยากรู้อยากเห็นเพื่อดูว่ามันมีในร้านสำหรับฉันในวันที่ 2 เพราะมันควรจะได้มากกว่าวันแรก เราเริ่มต้นการเดินทางของเรา ระหว่างทางผมเห็นหลายแม่น้ำล้อมรอบด้วยปอยผมขนใหญ่ ทางรถไฟข้ามสะพานสูง ( สะพานก็น่ากลัวเพราะพวกเขาไม่ได้มีด้าน

ไม่มีใครกล้าแอบดูนอกหน้าต่าง หลังจากที่เราหยุดที่สถานีที่เขียนว่า " ภัยพิบัติในปี 1993 " ซึ่งได้คร่าชีวิตผู้คนนับร้อย มันเป็นแผ่นดินถล่มบนแทร็ค แล้วรถไฟมุ่งหน้า Ooty . เราข้ามหลายสวนที่สวยงาม&สายลมเย็น