Stage productions[edit]Original Bro

Stage productions[edit]
Original Broadway production[edit]

A 24-year-old Marlon Brando as Stanley Kowalski on the set of the stage version of A Streetcar Named Desire, photographed by Carl Van Vechten in 1948.
The original Broadway production was produced by Irene Mayer Selznick.[2] It opened at the Shubert in New Haven shortly before moving to the Ethel Barrymore Theatre on December 3, 1947.[2] Selznick originally wanted to cast Margaret Sullavan and John Garfield, but settled on Marlon Brando and Jessica Tandy, who were virtual unknowns at the time. Brando was given car fare to Tennessee Williams' home in Provincetown, Massachusetts, where he not only gave a sensational reading, but did some house repairs as well.The problem with casting Brando as Stanley was that he was much younger than the character as written by Williams. However, after the meeting between Brando and Williams, the playwright eagerly agreed that Brando would make an ideal Stanley. Williams believed that by casting a younger actor, the Neanderthalish Kowalski would evolve from being a vicious older man to someone whose unintentional cruelty can be attributed to his youthful ignorance. Brando ultimately was dissatisfied with his performance, though, saying he never was able to bring out the humor of the character, which was ironic as his characterization often drew laughs from the audience at the expense of Jessica Tandy's Blanche Dubois. Tandy was cast after Williams saw her performance in a West Coast production of his one-act play Portrait of a Madonna. The opening night cast also included Kim Hunter as Stella and Karl Malden as Mitch.[2] Despite its shocking scenes and gritty dialogue, the audience applauded for half an hour after the debut performance ended.[4] Brooks Atkinson, reviewing the opening in The New York Times described Tandy's "superb performance" as "almost incredibly true," concluding that Williams "has spun a poignant and luminous story."[5] Later in the run, Uta Hagen replaced Tandy, Carmelita Pope replaced Hunter, and Anthony Quinn replaced Brando. Hagen and Quinn took the show on a national tour and then returned to Broadway for additional performances. Early on, when Brando broke his nose, Jack Palance took over his role. Ralph Meeker also took on the part of Stanley both in the Broadway and touring companies. Tandy received a Tony Award for Best Actress in a Play in 1948, sharing the honor with Judith Anderson's portrayal of Medea and with Katharine Cornell. Brando portrayed Stanley with an overt sexuality combined with a boyish vulnerability that made his portrait of Stanley, and especially the moment where he howls "Stella!" for his wife, into cultural touchstones. Brando's appearance as Stanley on stage and on screen revolutionized American acting by introducing "The Method" or "Method acting" into American consciousness and culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรดักชั่นเวที [แก้ไข]
ต้นฉบับบรอดเวย์ผลิต [แก้ไข] 24 ปี Marlon Brando สแตนลี่ย์สกี้ในชุดของรุ่นขั้นตอนของราง Named Desire, ถ่ายภาพโดยคาร์ลแวน Vechten ในปี 1948 การผลิตบรอดเวย์เดิมที่ผลิตโดย ไอรีนเมเยอร์เส็ลษ. [2] มันเปิด Shubert ในนิวเฮเวนไม่นานก่อนที่จะย้ายไปเอเธลแบรี่มอร์ละครที่ 3 ธันวาคม 1947 [2] Selznick อยากจะโยนมาร์กาเร็ Sullavan และจอห์นการ์ฟิลด์ แต่ตัดสิน Marlon Brando และเจสสิก้า Tandy ซึ่งเป็นราชวงศ์เสมือนในเวลา แบรนโดได้รับค่าโดยสารรถไปที่บ้านของเทนเนสซีวิลเลียมส์ในวิน, แมสซาชูเซตที่เขาไม่เพียง แต่ให้ความรู้สึกการอ่าน แต่ได้บางซ่อมแซมบ้านเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับ well.The หล่อแบรนโดสแตนลี่ย์คือการที่เขาได้มากอายุน้อยกว่าตัวอักษรตามที่เขียนไว้ โดยวิลเลียมส์ อย่างไรก็ตามหลังจากที่การประชุมระหว่างแบรนโดและวิลเลียมส์นักเขียนบทละครกระหายตกลงกันว่าจะทำให้แบรนโดที่เหมาะสแตนเลย์ วิลเลียมส์เชื่อว่าโดยการหล่อนักแสดงที่อายุน้อยกว่า Neanderthalish สกี้จะพัฒนาจากการเป็นพี่ชายที่ชั่วร้ายกับใครบางคนที่มีความโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจสามารถนำมาประกอบกับความไม่รู้วัยหนุ่มของเขา แบรนโดในท้ายที่สุดไม่พอใจกับผลงานของเขา แต่เขาบอกว่าเขาไม่สามารถที่จะนำมาออกอารมณ์ขันของตัวละครซึ่งเป็นเรื่องน่าขันในขณะที่ตัวละครของเขามักจะดึงเสียงหัวเราะจากผู้ชมที่ค่าใช้จ่ายของเจสสิก้า Tandy ของบลานช์บัว Tandy ถูกทิ้งหลังจากที่วิลเลียมส์ได้เห็นการแสดงของเธอในการผลิตฝั่งตะวันตกของการเล่นการกระทำของเขาภาพของมาดอนน่า คืนแรกยังรวมถึงนักแสดงคิมฮันเตอร์เป็นสเตลล่าและคาร์ล Malden เป็นมิทช์. [2] แม้จะมีฉากที่น่าตกใจและการเจรจากล้าหาญผู้ชมปรบมือสำหรับครึ่งชั่วโมงหลังจากเปิดตัวผลงานสิ้นสุดวันที่. [4] บรูคส์แอตกินสันเปิดในการตรวจสอบ นิวยอร์กไทม์สระบุ Tandy ของ "ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม" ขณะที่ "เกือบจะไม่น่าเชื่อจริง" สรุปว่าวิลเลียมส์ "ได้ปั่นเป็นเรื่องที่เจ็บปวดและสว่าง." [5] ต่อมาในการทำงานที่ Uta ฮแทนที่ Tandy, Carmelita สมเด็จพระสันตะปาปาแทนที่ฮันเตอร์และแอนโธนี ควินน์แทนที่แบรนโด ฮาเกนและควินน์เข้ามาแสดงในการท่องเที่ยวแห่งชาติและจากนั้นกลับไปที่บรอดเวย์สำหรับการแสดงเพิ่มเติม ในช่วงต้นเมื่อแบรนโดยากจนจมูกของเขาแจ็คตำหนักเข้ามาบทบาทของเขา ราล์ฟ Meeker ยังเอาในส่วนของสแตนเลย์ทั้งในบรอดเวย์และ บริษัท ท่องเที่ยว Tandy ได้รับรางวัลโทนี่แสดงหญิงยอดเยี่ยมในการเล่นในปี 1948 ร่วมเป็นเกียรติกับภาพจูดิ ธ เดอร์สันของ Medea และแคทเธอรีคอร์เนล แบรนโดสแตนเลย์กับภาพความสัมพันธ์ทางเพศที่ชัดเจนรวมกับช่องโหว่ที่ทำให้เด็กภาพของเขาจากสแตนเลย์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเวลาที่เขาแล่นลอย "สเตลล่า" ภรรยาของเขาลงไปใน touchstones วัฒนธรรม ลักษณะแบรนโดเป็นสแตนเลย์บนเวทีและบนหน้าจอแสดงการปฏิวัติอเมริกันโดยการแนะนำ "วิธีการ" หรือ "วิธีการแสดง" เข้ามาในจิตสำนึกและวัฒนธรรมอเมริกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ แก้ไข ]
ละครเวทีบรอดเวย์ต้นฉบับการผลิต [ แก้ไข ]

อายุ 24 ปี มาร์ลอน แบรนโดเป็น Stanley Kowalski ในชุดของขั้นตอนรุ่น A Streetcar Named Desire , ถ่ายภาพโดย คาร์ล ฟอนเว็คเต็นในปี 1948
การผลิตบรอดเวย์ต้นฉบับถูกผลิตโดยไอรีน เมเยอร์ เซลซ์นิค [ 2 ] มันเปิดที่ชูเบิร์ตในใหม่ ยังไม่นานก่อนที่จะย้ายไปยัง Ethel Barrymore Theatre ในวันที่ 3 ธันวาคม 2490 .[ 2 ] เซลซ์นิคเดิมต้องการที่จะโยนมากาเร็ต ซูลลาฟ และ จอห์น การ์ฟิลด์ แต่ตัดสิน มาร์ลอน แบรนโด และเจสสิก้า แทนดี้ ผู้ไม่รู้เสมือนจริงในเวลา กอล์ฟได้รับรถค่าโดยสารเทนเนสซีวิลเลียมส์บ้านในโพรวินซ์ทาวน์ รัฐแมสซาชูเซตส์ ซึ่งเขาไม่ได้ให้อ่านด้วย แต่ก็ซ่อมบ้านได้เป็นอย่างดีปัญหากับหล่อ แบรนโดเป็นสแตนลี่ย์ว่าเขาเด็กกว่า ตัวละครที่เขียนโดย วิลเลียม มาก อย่างไรก็ตาม หลังจากการประชุมระหว่าง แบรนดอน และ วิลเลี่ยม ที่ผู้เขียนบท ตั้งหน้าตั้งตาเห็นด้วยที่บรันโด้จะสแตนลีย์เหมาะ วิลเลี่ยมเชื่อว่า โดยหล่อเป็นนักแสดงเด็กการ neanderthalish สกี้จะพัฒนาจากการเป็นหินที่มีอายุมากกว่าผู้ชายบางคนที่เผลอทำร้ายอาจจะเกิดจากความไม่รู้อ่อนเยาว์ของเขา แบรนโดในที่สุดไม่พอใจการทำงานของเขา แม้ว่าว่าเขาไม่เคยสามารถที่จะนำอารมณ์ของตัวละครออกมาซึ่งเป็นลักษณะประชดของเขามักจะวาดหัวเราะจากผู้ชมที่ค่าใช้จ่ายของเจสสิก้า แทนดี้ ก็จัดการดูบอยส์ แทนดี้ถูกทิ้งหลังจากที่วิลเลียมเห็นการแสดงของเธอในชายฝั่งตะวันตกของการผลิตของเขาแสดงละครแนวของมาดอนน่า การเปิดทิ้งอยู่ คิม ฮันเตอร์เป็นสเตลล่าและ Karl Malden เป็นมิช [ 2 ] แม้จะมีฉากและบทสนทนาแล้วก็ตกใจ ,ผู้ชมปรบมือ ครึ่งชั่วโมงหลังจากการแสดงครั้งแรกจบลง [ 4 ] บรูคส์แอตกินสัน ทบทวนการเปิดในนิวยอร์กไทม์สอธิบาย Tandy " การแสดงยอดเยี่ยม " เป็น " เกือบเหลือเชื่อจริง " สรุปว่า วิลเลียมส์ " ได้สานเรื่องราวสะเทือนอารมณ์ และแพรว " [ 5 ] ต่อมาในวิ่ง Uta Hagen แทนที่ Tandy คาร์มาลิต้า , สมเด็จพระสันตะปาปาแทนฮันเตอร์ และแอนโทนี ควินน์ แทนที่ กอล์ฟ และฮาเจนและควินน์เอาแสดงในทัวร์แห่งชาติแล้วกลับไปบรอดเวย์เพื่อแสดงเพิ่มเติม ในช่วงต้นเมื่อบรันโด้ทำจมูกเขาหัก แจ็ค palance ยึดบทบาทของเขา ราล์ฟมีเกอร์ยังได้ในส่วนของ สแตนลี่ย์ ทั้งในบรอดเวย์และบริษัทการท่องเที่ยว . โทนี่ Tandy ได้รับรางวัลนักแสดงหญิงที่ดีที่สุดในการเล่นใน 1948 ,แบ่งปันเกียรติกับจูดิธแอนเดอร์สันภาพของมีเดียและแคธรีน คอร์เนล แบรนโด portrayed สแตนลี่ย์กับเพศแจ่มแจ้งรวมกับช่องโหว่ที่ทำให้ภาพเหมือนของเขาเหมือนเด็ก สแตนลีย์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเวลาที่เขาหอน " สเตลล่า " ภรรยาของเขาเป็น touchstones ทางวัฒนธรรมแบรนโดเป็นลักษณะเป็น Stanley บนเวทีและบนหน้าจอปฏิวัติอเมริกันทำโดยการแนะนำ " วิธีการ " หรือ " วิธีทำ " เข้าไปในจิตสำนึกอเมริกันและวัฒนธรรม .