The farm kitchen, where the tripper

The farm kitchen, where the tripper takes his tea, was part of Navron dininghall,
and the little half-stair, now terminating in a bricked-up wall, was the stair
leading to the gallery. The rest of the house must have crumbled away, or been
demolished, for the square farm-building, though handsome enough, bears little
likeness to the Navron of the old prints, shaped like the letter E, and of the formal
garden and the park there is no trace to-day.
The tripper eats his split and drinks his tea, smiling upon the landscape,
knowing nothing of the woman who stood there once, long ago, in another summer,
who caught the gleam of the river amidst the trees, as he does, and who lifted her
head to the sky and felt the sun.
He hears the homely farm-yard noises, the clanking of pails, the lowing of
the cattle, the rough voices of the farmer and his son as they call to each other
across the yard, but his ears are deaf to the echoes of that other time, when
someone whistled softly from the dark belt of trees, his hands cupped to his mouth,
and was swiftly answered by the thin, stooping figure crouching beneath the walls
of the silent house, while above them the casement opened, and Dona watched and
listened, her hands playing a little nameless melody upon the sill, her ringlets
falling forward over her face.
The river flows on, the trees rustle in the summer wind, and down on the
mud-flats the oyster-catchers stand at ebbtide scanning the shallows for food, and
the curlews cry, but the men and women of that other time are forgotten, their headstones
encrusted with lichen and moss, their names indecipherable.
To-day the cattle stamp and churn the earth over the vanished porch of
Navron House, where once a man stood as the clock struck midnight, his face
smiling in the dim candle-light, his drawn sword in his hand.
In spring the farmer's children gather primroses and snowdrops in the banks
above the creek, their muddy boots snapping the dead twigs and the fallen leaves of
a spent summer, and the creek itself, swollen with the rains of a long winter, looks
desolate and grey.
The trees still crowd thick and darkly to the water's edge, and the moss is
succulent and green upon the little quay where Dona built her fire and looked
across the flames and laughed at her lover, but to-day no ship lies at anchor in the
pool, with rakish masts pointing to the skies, there is no rattle of chain through the
hawser, no rich tobacco smell upon the air, no echo of voices coming across the
water in a lilting foreign tongue.
The solitary yachtsman who leaves his yacht in the open roadstead of
Helford, and goes exploring up river in his dinghy on a night in midsummer, when
the night-jars call, hesitates when he comes upon the mouth of the creek, for there
is something of mystery about it even now, something of enchantment. Being a
stranger, the yachtsman looks back over his shoulder to the safe yacht in the
roadstead, and to the broad waters of the river, and he pauses, resting on his
paddles, aware suddenly of the deep silence of the creek, of its narrow twisting
channel, and he feels-for no reason known to him-that he is an interloper, a
trespasser in time. He ventures a little way along the left bank of the creek, the
sound of the blades upon the water seeming over-loud and echoing oddly amongst
the trees on the farther bank, and as he creeps forward the creek narrows, the trees
crowd yet more thickly to the water's edge, and he feels a spell upon him,
fascinating, strange, a thing of queer excitement not fully understood.
He is alone, and yet-can that be a whisper, in the shallows, close to the bank,
and does a figure stand there, the moonlight glinting upon his buckled shoes and
the cutlass in his hand, and is that a woman by his side, a cloak around her
shoulders, her dark ringlets drawn back behind her ears? He is wrong, of course,
those are only the shadows of the trees, and the whispers are no more than the
rustle of the leaves and the stir of a sleeping bird, but he is baffled suddenly, and a
little scared, he feels he must go no farther, and that the head of the creek beyond
the farther bank is barred to him and must remain unvisited. And so he turns to go,
heading the dinghy's nose for the roadstead, and as he pulls away the sounds and
the whispers become more insistent to his ears, there comes the patter of footsteps,
a call, and a cry in the night, a far faint whistle, and a curious lilting song. He
strains his eyes in the darkness, and the massed shadows before him loom hard and
clear like the outline of a ship. A thing of grace and beauty, born in another time, a
painted phantom ship. And now his heart begins to beat, and he strains at his
paddles, and the little dinghy shoots swiftly over the dark water away from
enchantment, for what he has seen is not of his world, and what he has heard is
beyond his understanding.
Once more he reaches the security of his own ship, and looking back for the
last time to the entrance of the creek, he sees the full moon white and shining in all
its summer glory rise above the tall trees, bathing the creek in loveliness and light.
A night-jar churrs from the bracken on the hills, a fish breaks the surface of
the water with a little plopping sound, and slowly his ship turns to meet the
incoming tide, and the creek is hidden from him.
The yachtsman goes below to the snug security of his cabin, and browsing
amongst his books he finds at last the thing for which he has been searching. It is a
map of Cornwall, ill-drawn and inaccurate, picked up in an idle moment in a Truro
bookshop. The parchment is faded and yellow, the markings indistinct. The
spelling belongs to another century. Helford river is traced fairly enough, and so are
the hamlets of Constantine and Gweek. But the yachtsman looks away from them
to the marking of a narrow inlet, branching from the parent river, its short, twisting
course running westward into a valley. Someone has scratched the name in thin
faded characters-Frenchman's Creek.
The yachtsman puzzles awhile over the name, then shrugs his shoulders and
rolls away the map. Presently he sleeps. The anchorage is still. No wind blows
upon the water, and the night-jars are silent. The yachtsman dreams -and as the tide
surges gently about his ship and the moon shines on the quiet river, soft murmurs
come to him, and the past becomes the present.
A forgotten century peers out of dust and cobwebs and he walks in another
time. He hears the sound of hoof-beats galloping along the drive to Navron House,
he sees the great door swing open and the white, startled face of the manservant
stare upward at the cloaked horseman. He sees Dona com

The farm kitchen, where the tripper takes his tea, was part of Navron dininghall,
and the little half-stair, now terminating in a bricked-up wall, was the stair
leading to the gallery. The rest of the house must have crumbled away, or been
demolished, for the square farm-building, though handsome enough, bears little
likeness to the Navron of the old prints, shaped like the letter E, and of the formal
garden and the park there is no trace to-day.
 The tripper eats his split and drinks his tea, smiling upon the landscape,
knowing nothing of the woman who stood there once, long ago, in another summer,
who caught the gleam of the river amidst the trees, as he does, and who lifted her
head to the sky and felt the sun.
 He hears the homely farm-yard noises, the clanking of pails, the lowing of
the cattle, the rough voices of the farmer and his son as they call to each other
across the yard, but his ears are deaf to the echoes of that other time, when
someone whistled softly from the dark belt of trees, his hands cupped to his mouth,
and was swiftly answered by the thin, stooping figure crouching beneath the walls
of the silent house, while above them the casement opened, and Dona watched and
listened, her hands playing a little nameless melody upon the sill, her ringlets
falling forward over her face.
 The river flows on, the trees rustle in the summer wind, and down on the
mud-flats the oyster-catchers stand at ebbtide scanning the shallows for food, and
the curlews cry, but the men and women of that other time are forgotten, their headstones
encrusted with lichen and moss, their names indecipherable.
 To-day the cattle stamp and churn the earth over the vanished porch of
Navron House, where once a man stood as the clock struck midnight, his face
smiling in the dim candle-light, his drawn sword in his hand. 
 In spring the farmer's children gather primroses and snowdrops in the banks
above the creek, their muddy boots snapping the dead twigs and the fallen leaves of
a spent summer, and the creek itself, swollen with the rains of a long winter, looks
desolate and grey.
 The trees still crowd thick and darkly to the water's edge, and the moss is
succulent and green upon the little quay where Dona built her fire and looked
across the flames and laughed at her lover, but to-day no ship lies at anchor in the
pool, with rakish masts pointing to the skies, there is no rattle of chain through the
hawser, no rich tobacco smell upon the air, no echo of voices coming across the
water in a lilting foreign tongue.
 The solitary yachtsman who leaves his yacht in the open roadstead of
Helford, and goes exploring up river in his dinghy on a night in midsummer, when
the night-jars call, hesitates when he comes upon the mouth of the creek, for there
is something of mystery about it even now, something of enchantment. Being a
stranger, the yachtsman looks back over his shoulder to the safe yacht in the
roadstead, and to the broad waters of the river, and he pauses, resting on his
paddles, aware suddenly of the deep silence of the creek, of its narrow twisting
channel, and he feels-for no reason known to him-that he is an interloper, a
trespasser in time. He ventures a little way along the left bank of the creek, the
sound of the blades upon the water seeming over-loud and echoing oddly amongst
the trees on the farther bank, and as he creeps forward the creek narrows, the trees
crowd yet more thickly to the water's edge, and he feels a spell upon him,
fascinating, strange, a thing of queer excitement not fully understood.
 He is alone, and yet-can that be a whisper, in the shallows, close to the bank,
and does a figure stand there, the moonlight glinting upon his buckled shoes and
the cutlass in his hand, and is that a woman by his side, a cloak around her
shoulders, her dark ringlets drawn back behind her ears? He is wrong, of course,
those are only the shadows of the trees, and the whispers are no more than the
rustle of the leaves and the stir of a sleeping bird, but he is baffled suddenly, and a
little scared, he feels he must go no farther, and that the head of the creek beyond
the farther bank is barred to him and must remain unvisited. And so he turns to go,
heading the dinghy's nose for the roadstead, and as he pulls away the sounds and
the whispers become more insistent to his ears, there comes the patter of footsteps,
a call, and a cry in the night, a far faint whistle, and a curious lilting song. He
strains his eyes in the darkness, and the massed shadows before him loom hard and
clear like the outline of a ship. A thing of grace and beauty, born in another time, a
painted phantom ship. And now his heart begins to beat, and he strains at his
paddles, and the little dinghy shoots swiftly over the dark water away from
enchantment, for what he has seen is not of his world, and what he has heard is
beyond his understanding. 
 Once more he reaches the security of his own ship, and looking back for the
last time to the entrance of the creek, he sees the full moon white and shining in all
its summer glory rise above the tall trees, bathing the creek in loveliness and light.
 A night-jar churrs from the bracken on the hills, a fish breaks the surface of
the water with a little plopping sound, and slowly his ship turns to meet the
incoming tide, and the creek is hidden from him.
 The yachtsman goes below to the snug security of his cabin, and browsing
amongst his books he finds at last the thing for which he has been searching. It is a
map of Cornwall, ill-drawn and inaccurate, picked up in an idle moment in a Truro
bookshop. The parchment is faded and yellow, the markings indistinct. The
spelling belongs to another century. Helford river is traced fairly enough, and so are
the hamlets of Constantine and Gweek. But the yachtsman looks away from them
to the marking of a narrow inlet, branching from the parent river, its short, twisting
course running westward into a valley. Someone has scratched the name in thin
faded characters-Frenchman's Creek.
 The yachtsman puzzles awhile over the name, then shrugs his shoulders and
rolls away the map. Presently he sleeps. The anchorage is still. No wind blows
upon the water, and the night-jars are silent. The yachtsman dreams -and as the tide
surges gently about his ship and the moon shines on the quiet river, soft murmurs
come to him, and the past becomes the present.
 A forgotten century peers out of dust and cobwebs and he walks in another
time. He hears the sound of hoof-beats galloping along the drive to Navron House,
he sees the great door swing open and the white, startled face of the manservant
stare upward at the cloaked horseman. He sees Dona com

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ห้องครัว ฟาร์มที่ tripper ที่ใช้ชาของเขา เป็นส่วนหนึ่งของ Navron dininghallและน้อยครึ่งบันได ขณะนี้ สิ้นสุดค่า bricked ผนัง บันไดนำไปเก็บ ส่วนเหลือของบ้านต้องได้ขยี้เก็บ หรือการกำลังกาย สำหรับพื้นที่ฟาร์มอาคาร ว่าหล่อพอ หมีน้อยคล้ายกับ Navron ของงาน พิมพ์เก่า รูปร่างคล้ายตัวอักษร E และแบบทางสวนและสวนมีจะไม่ติดตามวันนี้ Tripper ที่กินแบ่งของเขา และดื่มชาของเขา ยิ้มตามแนวนอนรู้อะไรของผู้หญิงที่ยืนมีครั้ง นาน ในฤดูร้อนอีกที่จับคล้ายปีศาจแม่น้ำท่ามกลางต้นไม้ ทำไม และที่ยกเธอมุ่งหน้าไปยังท้องฟ้า และรู้สึกว่าดวงอาทิตย์ เขาได้ยินเสียงบ้านฟาร์มหลา clanking กระป๋อง ควายเหล็กของควาย เสียงหยาบของชาวนาและลูกชายของเขา ตามที่พวกเขาเรียกกันทั่วหล้า แต่เขาหูหนวกไป echoes ที่อื่นเวลา เมื่อคน whistled เบา ๆ จากเข็มขัดสีเข้มต้นไม้ มือ cupped ไปปากและตอบได้อย่างรวดเร็ว โดยตัวเลขบาง stooping crouching ใต้ผนังบ้านเงียบ ใน ขณะที่ด้านในเคสเมนต์เปิด โดน่าดู และฟัง มือของเธอเล่นเมโลดี้นิรนามน้อยเมื่อสืบ ringlets ของเธอล้มไปข้างหน้าทั่วใบหน้าของเธอ แม่น้ำไหลบน ต้นไม้ rustle ลมร้อน และลงในการหอยนางรม-catchers ยืน ebbtide แกนน้ำตี้นสำหรับอาหาร แฟลตโคลน และcurlews ร้อง แต่ชายและหญิงเวลาอื่น ๆ ที่ถูก ลืม แห่ง headstones ของพวกเขาหุ้มห่อ ด้วยมอสส์ และไลเคน ชื่อ indecipherable วันนี้วัวแสตมป์ และผลาญโลกผ่านระเบียง vanished ของNavron บ้าน เมื่อคนยืนเป็นนาฬิกาหลงเที่ยงคืน ใบหน้าของเขายิ้มในมืดแสงเทียน ดาบวาดในมือ ในฤดูใบไม้ผลิ เด็กชาวรวบรวม primroses และ snowdrops ในธนาคารข้างต้นครี muddy ของรองเท้าจัดระยะกิ่งตายและลดลงของใบไม้ใช้จ่ายฤดูร้อน และครีเอง บวมกับฝนของฤดูหนาวยาวนาน ดูอ้างว้าง และสีเทา ต้นไม้ยังฝูงชนที่หนา และมืด ๆ น้ำ และมอเป็นอวบน้ำสีเขียวตามที่โดน่าสร้างเธอฟากน้อยไฟ และมองในเปลวไฟ และหัวเราะที่เธอรัก แต่เรือไม่อยู่ที่จุดยึดในการวันสระว่ายน้ำ เมื่อ rakish ชี้ไปยังฟากฟ้า มีจะไม่สั่นโซ่ผ่านการhawser ไม่มีกลิ่นยาสูบรวยเมื่ออากาศ ไม่สะท้อนเสียงที่มาในการน้ำในเป็นลิ้นต่างประเทศ lilting หรายขาวสะอาดปัจเจกผู้ยอร์ชของเขาใน roadstead ที่เปิดของHelford และไปสำรวจค่าแม่น้ำพายของเขาในคืนในมิดซัมเมอร์ เมื่อเรียกคืนขวด hesitates เมื่อเขามาปากของครีก สำหรับเป็นสิ่งลึกลับเกี่ยวกับเรื่องป่านนี้ บางสิ่งบางอย่างของมนต์เสน่ห์ กำลังเป็นคนแปลกหน้า หรายขาวสะอาดดูกลับบ่าของเขาเรือปลอดภัยในการroadstead และน้ำกว้างของแม่น้ำ และเขาหยุดชั่วคราว พักบนเขาทาง ความเงียบของครีก ของบิดแคบลึกทราบทันทีช่อง และความรู้สึกของเขา-เหตุผลไม่รู้จักเขา-เขาว่าการ interloper การtrespasser ในเวลา เขาเวนเชอร์สน้อยทางฝั่งซ้ายของครีก การเสียงของใบพัดตามน้ำด้วยเสียง ดังมาก และห้องพักน่าอยู่ต้นไม้ ในธนาคารมากขึ้น และครีเขาไปข้างหน้านั้นจำกัด ต้นไม้ฝูงชนได้มากขึ้นต้นไปที่ขอบของน้ำ และเขารู้สึกตรึงพระองค์อันน่าทึ่ง แปลก สิ่งที่ตื่นเต้นแปลก ๆ ไม่เต็มที่เข้าใจ เขาอยู่คนเดียว และยัง ได้สามารถที่จะเป็น whisper ในน้ำตี้น ธนาคารและไม่เป็นรูปยืน แสงจันทร์ glinting เมื่อเขารองเท้า buckled และcutlass ในเขามือ และว่าผู้หญิงริมเขา เสื้อคลุมรอบ ๆ เธอไหล่ ringlets เธอมืดดึงกลับไปข้างหลังหูของเธอ เขาไม่ถูกต้อง แน่นอนผู้ที่เป็นเพียงเงาของต้นไม้ และ whispers ไม่มากกว่าrustle ใบและผัดของนกนอน แต่เขาเป็น baffled ทันที และน้อยกลัว รู้สึกเขาต้องไปไม่ไกลออกไป และที่หัวของครีกเกินกีดขวางเขา และต้องยังคงเยี่ยมชมธนาคารมากขึ้น และเพื่อ ให้เขาเปลี่ยนไปหัวเรื่องจมูกของพาย roadstead และ เป็นการดึงเขาออกเสียง และwhispers ที่เป็น insistent ขึ้นกับหูของเขา มีมาลายเท้าโทร และร้องไห้ในเวลากลางคืน นกหวีดไกลมัว และ lilting เพลงอยากรู้อยากเห็น เขาสายพันธุ์ตาในความมืด เงา massed ก่อนเขา loom ยาก และชัดเจนเช่นเค้าร่างของเรือ สิ่งที่พระคุณและความงาม เกิดในเวลาอื่น การทาสีเรือแฝง ตอนนี้ หัวใจของเขาเริ่มที่จะชนะ และเขาสายพันธุ์ที่เขาpaddles และพายน้อยหน่ออย่างรวดเร็วน้ำมืดไปมนต์เสน่ห์ สำหรับสิ่งที่เขาได้เห็นไม่ใช่โลกของเขา และสิ่งที่เขาได้ยินคือนอกเหนือจากความเข้าใจของเขา อีกครั้งเขาถึงความปลอดภัยของเรือของเขาเอง และกลับมามองเวลาสุดท้ายของครีก เขาเห็นพระจันทร์เต็มดวงขาว และแสงในทั้งหมดเกียรติความร้อนขึ้นบนต้นไม้สูง อาบน้ำนั้นใน loveliness และแสง Churrs ขวดคืนจาก bracken บนเนินเขา ปลาตัวแบ่งพื้นผิวของน้ำน้อย plopping เสียง และช้าเรือของเขาที่จะถึงนี้น้ำเข้า และนั้นจะถูกซ่อนไว้จากเขา หรายขาวสะอาดไปด้านล่างเพื่อความปลอดภัยสบายของห้องโดยสารของเขา และหมู่หนังสือ เขาพบในที่สุดสิ่งที่เขาได้ทำการค้นหา มันเป็นการแผนที่ของคอร์นวอลล์ วาดป่วย และไม่ถูก ต้อง เลือกขึ้นในขณะการใช้งานในการหารทรูโรbookshop Parchment เป็นสีจาง และสี เหลือง เครื่อง indistinct ที่การสะกดคำเป็นของศตวรรษอีก Helford ติดตามค่อนข้างเพียงพอ และดังนั้นแฮมเล็ตส์คอนสแตนตินและ Gweek ดีหรายขาวสะอาดจากเขาการทำเครื่องหมายแคบทางเข้าของ สาขาจากแม่น้ำหลัก ตัวสั้น บิดหลักสูตรที่ใช้ทางตะวันตกของในหุบเขา คนมีมีรอยขีดข่วนชื่อในบางจางลงอักขระ-Frenchman ของครี หรายขาวสะอาดปริศนาเหนือชื่อชั่วขณะหนึ่ง แล้วเทปซีดไหล่ของเขา และม้วนเก็บแผนที่ ปัจจุบันเขานอน แองเคอเรจยังคงอยู่ ไม่มีลมพัดเมื่อน้ำ และขวดคืนสภาพ หรายขาวสะอาดฝัน - และ เป็นน้ำกระชากเบา ๆ เกี่ยวกับพระจันทร์และเรือของเขาที่ส่องบนแม่น้ำเงียบสงบ murmurs นุ่มมาเขา และปัจจุบันกลายเป็นอดีต ลืมศตวรรษเพียร์ฝุ่นและ cobwebs และเดินอีกเวลา เขาได้ยินเสียง galloping ตามไดรฟ์ที่บ้าน Navron เต้นกีบเขาเห็นดีประตูสวิงเปิดและหน้าสีขาว startled ของ manservantมองขึ้นที่ horseman ขึ้นปกคลุม เขาเห็น com โดน่า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ห้องครัวฟาร์มที่ท่องเที่ยวที่ใช้ชาของเขาเป็นส่วนหนึ่งของ Navron dininghall,
และครึ่งบันไดเล็ก ๆ น้อย ๆ
ตอนนี้เปี๊ผนังก่ออิฐขึ้นเป็นบันไดนำไปสู่แกลเลอรี่ ส่วนที่เหลือของบ้านที่จะต้องมีการร่วงออกไปหรือถูกทำลายสำหรับตารางฟาร์มอาคารแต่หล่อพอหมีน้อยอุปมากับNavron ของพิมพ์เก่าที่มีรูปร่างเหมือนตัวอักษร E และของอย่างเป็นทางการสวนและสวนสาธารณะมีร่องรอยต่อวันไม่มี. ท่องเที่ยวกินแยกของเขาและดื่มชาของเขายิ้มเมื่อภูมิทัศน์รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่นั่นเมื่อนานมาแล้วในช่วงฤดูร้อนอื่นที่จับแสงของแม่น้ำท่ามกลางต้นไม้ในขณะที่เขาไม่และที่ยกเธอมุ่งหน้าไปยังท้องฟ้าและรู้สึกว่าดวงอาทิตย์. เขาได้ยินเสียงฟาร์มหลาอบอุ่นส่งเสียงลากโซ่ของถังที่ควายเหล็กของวัวเสียงหยาบของเกษตรกรและลูกชายของเขาที่พวกเขาเรียกถึงกันทั่วบ้าน แต่หูของเขาเป็นคนหูหนวกจะสะท้อนจากการที่เวลาอื่น ๆ เมื่อมีคนผิวปากเบาๆ จากเข็มขัดสีเข้มของต้นไม้มือของเขาป้องปากของเขาและได้รับการตอบอย่างรวดเร็วโดยบางรูปก้มหมอบใต้ผนังของบ้านเงียบในขณะที่เหนือกว่าพวกเขาบานเปิดและ Dona ดูและฟังมือของเธอเล่นเพลงนิรนามเล็กๆ น้อย ๆ เมื่อธรณีประตู, ผมลอนของเธอล้มไปข้างหน้าให้ทั่วใบหน้าของเธอ. แม่น้ำไหลบนต้นไม้ที่พลิ้วไหวในช่วงฤดูร้อน ลมและลงบนโคลนแฟลตยืนหอยนางรมมือปราบมารที่ebbtide สแกนน้ำตื้นสำหรับอาหารและร้องไห้เลียแต่ผู้ชายและผู้หญิงที่เวลาอื่น ๆ จะลืมจารึกของพวกเขาหุ้มห่อด้วยไลเคนและมอสชื่อของพวกเขาอ่านไม่ออก. เพื่อวันประทับตราวัวและปั่นโลกเหนือระเบียงหายไปของNavron บ้านที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ยืนอยู่ในฐานะนาฬิกาหลงเที่ยงคืนใบหน้าของเขายิ้มในใต้แสงเทียนสลัวดาบของเขาในมือของเขา. ในฤดูใบไม้ผลิ เด็กเกษตรกรรวบรวมพริมโรสและ snowdrops ในธนาคารดังกล่าวข้างต้นลำห้วย, รองเท้าโคลนของพวกเขาหักกิ่งไม้ที่ตายแล้วและใบลดลงของฤดูร้อนที่ใช้เวลาและลำห้วยตัวเองบวมมีฝนเป็นฤดูหนาวที่ยาวนานที่ดูรกร้างและสีเทา. ต้นไม้ ยังฝูงชนหนาและลึกลับไปที่ขอบของน้ำและตะไคร่น้ำเป็นฉ่ำและสีเขียวกับท่าเรือเล็กๆ น้อย ๆ ที่ Dona สร้างไฟของเธอและมองข้ามเปลวไฟและหัวเราะเยาะคนรักของเธอแต่ต่อวันไม่มีเรืออยู่ที่สมอในสระว่ายน้ำกับเสาเฉี่ยวชี้ไปที่ท้องฟ้ามีสั่นของห่วงโซ่ไม่ผ่านเชือกไม่มีกลิ่นยาสูบที่อุดมไปด้วยเมื่ออากาศเสียงสะท้อนของเสียงที่มาในไม่มีน้ำในลิ้นต่างประเทศจังหวะ. ชนชาติโดดเดี่ยวที่ใบเรือยอชท์ของเขาในการเปิด ทอดสมอของHelford และไปสำรวจแม่น้ำในเรือของเขาในคืนในฤดูร้อนเมื่อไหคืนที่โทรลังเลเมื่อเขามาปิดปากลำห้วยสำหรับมีบางสิ่งบางอย่างของความลึกลับเกี่ยวกับมันแม้ตอนนี้สิ่งที่มีความลุ่มหลง. เป็นคนแปลกหน้าชนชาติที่มีลักษณะกลับไปที่ไหล่ของเขาไปเรือยอชท์ที่ปลอดภัยในทอดสมอและน้ำกว้างของแม่น้ำและเขาหยุดยืนอยู่บนเขาพายทราบทันทีเงียบลึกของลำห้วยของแคบบิดช่องทางและเขารู้สึกว่าสำหรับเหตุผลที่ไม่รู้จักกันกับเขาที่เขาเป็นผู้บุกรุกที่บุกรุกในเวลา กิจการเขาเป็นวิธีที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามแนวฝั่งซ้ายของลำห้วยที่เสียงของใบมีดอยู่บนน้ำที่เห็นมากกว่าที่ดังและสะท้อนอย่างผิดปกติในหมู่ต้นไม้บนฝั่งไกลออกไปและในขณะที่เขาครีพไปข้างหน้าลำห้วยแคบต้นไม้ยังฝูงชนมากขึ้นหนาไปที่ขอบของน้ำและเขารู้สึกว่าการสะกดให้เขาที่น่าสนใจแปลกเป็นสิ่งที่ตื่นเต้นแปลกไม่เข้าใจ. เขาเป็นคนเดียวและยังสามารถที่จะกระซิบในน้ำตื้นใกล้กับธนาคารและไม่ยืนมีตัวเลขที่แววแสงจันทร์เมื่อรองเท้า buckled ของเขาและดาบในมือของเขาและเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างเขา, เสื้อคลุมรอบเธอไหล่ผมลอนสีดำของเธอดึงกลับหลังหูของเธอ? เขาเป็นคนที่ไม่ถูกต้องของหลักสูตรเหล่านั้นเป็นเพียงเงาของต้นไม้และกระซิบที่มีไม่มากไปกว่าเสียงกรอบแกรบของใบไม้และคนของนกนอนแต่เขาก็งงงันอย่างกระทันหันและกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาที่เขารู้สึก ต้องไปไม่ไกลและที่หัวของลำห้วยเกินธนาคารจะระงับไกลออกไปกับเขาและต้องอยู่unvisited และเพื่อให้เขาหันไปมุ่งหน้าจมูกเรือสำหรับทอดสมอและในขณะที่เขาดึงออกไปเสียงและกระซิบกลายเป็นยืนหยัดมากขึ้นในหูของเขามีมาลายฝีเท้า, สายและเสียงร้องในเวลากลางคืนได้ ลมเป่านกหวีดให้ห่างไกลและเป็นเพลงจังหวะอยากรู้อยากเห็น เขาสายพันธุ์ตาของเขาในความมืดและเงามวลชนก่อนที่เขาทอผ้าอย่างหนักและชัดเจนเหมือนร่างของเรือ สิ่งที่สง่างามและความงามเกิดในเวลาอื่นซึ่งเป็นเรือผีทาสี และตอนนี้หัวใจของเขาเริ่มต้นที่จะชนะและเขาสายพันธุ์ที่เขาพายและยิงเรือบดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างรวดเร็วในช่วงน้ำมืดออกไปจากความลุ่มหลงในสิ่งที่เขาได้เห็นไม่ได้มาจากโลกของเขาและสิ่งที่เขาได้ยินคือเกินความเข้าใจของเขาอีกครั้งหนึ่งที่เขามาถึงการรักษาความปลอดภัยของเรือของตัวเองและมองย้อนกลับไปสำหรับครั้งสุดท้ายที่จะเข้าของลำห้วยเขาเห็นพระจันทร์เต็มดวงสีขาวและสีที่ส่องแสงในทุกการเพิ่มขึ้นของความรุ่งเรืองในช่วงฤดูร้อนดังกล่าวข้างต้นต้นไม้สูงที่อาบน้ำลำห้วยในความน่ารักและแสง. churrs คืนขวดจากเฟิร์นบนเนินเขาปลาแบ่งพื้นผิวของน้ำด้วยเสียงplopping น้อยและช้าเรือของเขาหันไปตอบสนองน้ำเข้าและลำห้วยถูกซ่อนไว้จากเขา. ชนชาติไป ด้านล่างนี้เพื่อการรักษาความปลอดภัยของห้องโดยสารที่อบอุ่นของเขาและเรียกดูหมู่หนังสือของเขาเขาก็พบว่าที่ผ่านมาสิ่งที่เขาได้รับการค้นหา มันเป็นแผนที่คอร์นวอลล์ป่วยวาดและไม่ถูกต้องหยิบขึ้นมาในช่วงเวลาที่ไม่ได้ใช้งานใน Truro ร้านหนังสือ กระดาษจะจางหายไปและสีเหลืองเครื่องหมายไม่ชัด สะกดเป็นของศตวรรษที่อื่น แม่น้ำ Helford เป็น traced ค่อนข้างเพียงพอและเพื่อให้เป็นชุมชนของคอนสแตนติและGweek แต่ชนชาติที่มีลักษณะห่างจากพวกเขาที่จะทำเครื่องหมายของทางเข้าแคบแยกจากแม่น้ำแม่สั้นบิดแน่นอนวิ่งไปทางทิศตะวันตกลงไปในหุบเขา ใครบางคนได้มีรอยขีดข่วนชื่อในบางจางอักขระฝรั่งเศสครีก. ปริศนาชนชาติสักครู่ชื่อแล้วยักไหล่ไหล่ของเขาและม้วนไปแผนที่ ปัจจุบันเขานอน ทอดสมอยังคง ลมพัดไม่มีอยู่บนน้ำและขวดคืนที่จะเงียบ เรือยอชฝันและอื่นเป็นกระแสกระชากเบา ๆ เกี่ยวกับเรือของเขาและดวงจันทร์ส่องสว่างอยู่บนแม่น้ำที่เงียบสงบพึมพำนุ่มมาหาเขาและที่ผ่านมาจะกลายเป็นปัจจุบัน. ลืมเพื่อนศตวรรษที่ออกมาจากฝุ่นละอองและใยแมงมุมและเขาเดินเข้ามาอีกครั้ง. เขาได้ยินเสียงของสัตว์ที่มีกีบ-เต้นควบพร้อมไดรฟ์เพื่อ Navron บ้านเขาเห็นการแกว่งประตูที่เปิดกว้างและสีขาวใบหน้าตกใจของคนรับใช้จ้องมองขึ้นไปขี่ม้าที่ปกคลุม เขาเห็นคุณนายดอทคอม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ฟาร์มที่ครัว Tripper ใช้เวลาชาของเขา เป็นส่วนหนึ่งของ navron ไดนิ่ง ลล์
, และบันไดครึ่งเล็กน้อย ตอนนี้ยกเลิกใน bricked ขึ้นผนัง , บันได
นำไปสู่แกลเลอรี่ ส่วนที่เหลือของบ้านคงพังทลายลงไป หรือถูก
รื้อถอน , อาคารฟาร์มตาราง แต่หล่อพอ หมีน้อย
อุปมากับ navron ของภาพพิมพ์เก่า รูปร่างเหมือนตัวอักษร Eและสวนแบบเป็นทางการ
และปาร์ค ไม่มีหลักฐานในวันนี้
Tripper กินแยกของเขาและเครื่องดื่มชาของเขายิ้มตามแนวนอน ,
รู้ว่าไม่มีอะไรของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น ครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ในฤดูร้อนอื่น
ใครจับแววของแม่น้ำ ท่ามกลางต้นไม้ เหมือนเขา และที่ยกหัวของเธอ
ท้องฟ้าและรู้สึกดวงอาทิตย์ เขาได้ยินเสียง
หลาฟาร์มอบอุ่น , เขย่าของถัง ,เพราะ
โค , ขรุขระเสียงของชาวนา และลูกชายของเขาตามที่พวกเขาเรียกกัน
ข้ามสนาม แต่หูของเขาไม่ได้ยินเสียงสะท้อนของเวลาอื่น ๆเมื่อ
บางคนผิวปากเบาๆจากเข็มขัดสีดำของต้นไม้มือบรรจุในถ้วยเข้าปาก
และตอบอย่างรวดเร็ว โดยบางรูปก้มลงหมอบอยู่ใต้ผนัง
ของบ้านเงียบ ในขณะที่ข้างต้นพวกเขาบานเปิดและ ดอนน่า เฝ้าดูและ
ฟัง มือเล่นนิดหน่อยนิรนามเนื้อเพลงบนธรณีประตู ringlets เธอ
ล้มไปข้างหน้าผ่านใบหน้าของเธอ
แม่น้ำไหลบนต้นไม้เสียงกรอบแกรบในสายลมฤดูร้อน และลงบน
โคลนแฟลตหอยนางรมจับยืน ebbtide สแกน shallows สำหรับอาหาร และ curlews
ร้องไห้ แต่ผู้ชายและผู้หญิงที่เวลาอื่น ๆพวกเขาจะลืม headstones

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.