Dress codes are written and, more o

Dress codes are written and, more often, unwritten rules with regard to clothing. Clothing like other aspects of human physical appearance has a social significance, with different rules and expectations being valid depending on circumstance and occasion. Even within a single day an individual may need to navigate between two or more dress codes, at a minimum these are those that apply at their place of work and those at home, usually this ability is a result of cultural acclimatization. Different societies and cultures will have different dress norms although Western styles are commonly accepted as valid.
The dress code has built in rules or signals indicating the message being given by a person's clothing and how it is worn. This message may include indications of the person's gender, income, occupation and social class, political, ethnic and religious affiliation, attitude and attitude towards comfort, fashion, traditions, gender expression, marital status, sexual availability, and sexual orientation, etc. Clothes convey other social messages including the stating or claiming personal or cultural identity, the establishing, maintaining, or defying social group norms, and appreciating comfort and functionality.
For example, wearing expensive clothes can communicate wealth, the image of wealth, or cheaper access to quality clothing. All factors apply inversely to the wearing of inexpensive clothing and similar goods. The observer sees the resultant, expensive clothes, but may incorrectly perceive the extent to which these factors apply to the person observed. (cf. conspicuous consumption). Clothing can convey a social message, even if none is intended.[citation needed]
If the receiver's code of interpretation differs from the sender's code of communication, misinterpretation follows. In every culture, current fashion governs the manner of consciously constructing, assembling, and wearing clothing to convey a social message. The rate of change of fashion varies, and so modifies the style in wearing clothes and its accessories within months or days, especially in small social groups or in communications media-influenced modern societies. More extensive changes, requiring more time, money, and effort to effect, may span generations. When fashion changes, the messages communicated by clothing change.
Gender
In some traditions, certain types of clothing are worn exclusively or predominantly by either men or women. For example, the wearing of a skirt tends to be associated with female dress, while trousers are associated with male dress. Hairdressing in some societies may also conform to a dress code, such as long hair for women and short hair for men. Some headgear are usually geared towards women, such as hair-clips, hair pins, and barrettes.
Social status
In many societies, particular clothing may be a status symbol, reserved or affordable to people of high rank. For example, in Ancient Rome only senators were permitted to wear garments dyed with Syrian purple; and, in traditional Hawaiian society, only high-ranking chiefs could wear feather cloaks and palooka or carved whale teeth. In China before the establishment of the republic, only the emperor could wear yellow.[citation needed]
In 1996, former U. S. President Bill Clinton announced his support for the idea of school uniforms by stating, “School uniforms are one step that may help break the cycle of violence, truancy and disorder by helping young students understand what really counts is what kind of people they are.” Many school districts in the United States took up the idea.[2] By requiring students to wear a school uniform they are less likely to have something to make fun of other students for. This would cause the students to get to know one another by their personality and who they really are rather than the clothes they wear.
Occupation
Military, police, and firefighters usually wear uniforms, as do workers in many industries. School children often wear school uniforms, while college and university students sometimes wear academic dress. Members of religious orders may wear uniforms known as habits. Sometimes a single item of clothing or a single accessory can declare one's occupation or rank within a profession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนการแต่งกาย และ บ่อย กฎ unwritten กับเกี่ยวกับเสื้อผ้า เสื้อผ้าเช่นด้านอื่น ๆ ของมนุษย์ลักษณ์สำคัญที่สังคม มีกฎที่แตกต่างกันและความคาดหวังที่ถูกต้องตามสถานการณ์และโอกาสได้ แม้ภายในวันเดียวบุคคลอาจต้องการย้ายไปมาระหว่างสอง หรือมากกว่าสองแต่ง น้อยเหล่านี้เป็นที่ใช้ในการทำงานและที่บ้าน มักจะความสามารถนี้เป็นผลของวัฒนธรรม acclimatization วัฒนธรรมและสังคมที่แตกต่างกันจะมีบรรทัดฐานชุดแตกต่างกันแม้ว่าตะวันตกลักษณะทั่วไปรับได้ถูกต้อง แต่งได้สร้างกฎหรือสัญญาณที่บ่งชี้ว่า ข้อความที่ถูกกำหนด โดยบุคคลเสื้อผ้าและไรผม ข้อความนี้อาจรวมถึงการบ่งชี้ของบุคคลเพศ รายได้ อาชีพ และห้อง เรียนทางสังคม การเมือง เชื้อชาติ และศาสนาสังกัด ทัศนคติ และทัศนคติที่มีต่อความสะดวกสบาย แฟชั่น ประเพณี นิพจน์เพศ สถานภาพสมรส ความ พร้อมทางเพศ และเพศ ฯลฯ เสื้อผ้าสื่อข้อความอื่น ๆ ทางสังคมรวมถึงการระบุ หรืออ้างตัวบุคคล หรือวัฒนธรรม สร้าง รักษา หรือ defying บรรทัดฐานกลุ่มทางสังคม และชอบความสะดวกสบายและการทำงาน ตัวอย่าง การสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพงสามารถสื่อสารให้เลือกมากมาย รูปภาพของให้เลือกมากมาย เสื้อผ้าคุณภาพราคาถูกกว่าถึง ปัจจัยทั้งหมดนำไปใช้ inversely กับสวมใส่เสื้อผ้าราคาไม่แพงและสินค้าที่คล้ายกัน ดิออบเซิร์ฟเวอร์เห็นผลแก่ ราคาเสื้อผ้า แต่อาจไม่ถูกต้องสังเกตขอบเขตซึ่งปัจจัยเหล่านี้ใช้ผู้สังเกต (cf. บริโภคจับตา) เสื้อผ้าที่สามารถถ่ายทอดข้อความทางสังคม แม้ไม่มีวัตถุประสงค์[ต้องการอ้างอิง] ถ้ารหัสของผู้รับของตีความแตกต่างจากรหัสของผู้ส่งสื่อสาร misinterpretation ดังต่อไปนี้ ในทุกวัฒนธรรม แฟชั่นปัจจุบันควบคุมสติสร้าง ประกอบ และสวมใส่เสื้อผ้าเพื่อถ่ายทอดข้อความทางสังคม อัตราการเปลี่ยนแปลงของแฟชั่นแตกต่างกัน และปรับเปลี่ยนรูปแบบ ในการสวมใส่เสื้อผ้าและอุปกรณ์เสริมภายในหน่วยเดือนหรือวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกลุ่มสังคมขนาดเล็ก หรือ ในอิทธิพลสื่อสังคมสมัยใหม่สื่อสารดังนั้น เปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดมากขึ้น ต้องใช้เวลามากขึ้น เงิน และพยายามผล อาจครอบคลุมรุ่น เมื่อแฟชั่นการเปลี่ยนแปลง ข้อความที่สื่อสาร โดยการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพศในประเพณีบางอย่าง บางชนิดของเสื้อผ้าที่สวมใส่โดยเฉพาะ หรือเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ตัวอย่าง สวมกระโปรงมีแนวโน้มจะเกี่ยวข้องกับเครื่องแต่งกายหญิง กางเกงมีสัมพันธ์กับชายเสื้อ ผมในบางสังคมอาจยังสอดคล้องกับการแต่งกาย ผมยาวสำหรับผู้หญิงและผมสั้นสำหรับผู้ชาย ศีรษะบางมักจะมุ่งไปทางผู้หญิง คลิปผม หมุดผม และ barrettesสถานะทางสังคมในสังคมมากมาย เสื้อผ้าเฉพาะอาจเป็นสัญลักษณ์สถานะ จอง หรือราคาไม่แพงกับคนสูงศักดิ์ ตัวอย่าง ในโรมโบราณ senators เท่านั้นที่อนุญาตให้สวมเสื้อผ้าที่ย้อม ด้วยสีม่วงซีเรีย ก ในสังคมดั้งเดิมของฮาวาย เฉพาะสมเด็จรัวสามารถสวม cloaks ขนและ palooka หรือแกะสลักฟันปลาวาฬ ในประเทศจีนก่อนการก่อตั้งสาธารณรัฐ จักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถสวมใส่สีเหลือง[ต้องการอ้างอิง]ในปี 1996 อดีตประเทศ S. ประธานาธิบดีบิลคลินตันประกาศสนับสนุนสำหรับความคิดของเครื่องแบบโรงเรียนโดยระบุ "โรงเรียนเครื่องแบบเป็นขั้นตอนหนึ่งที่อาจช่วยตัดวงจรของความรุนแรง การหนีเรียน และโรค โดยการช่วยนักเรียนหนุ่มที่เข้าใจอะไรจริง ๆ นับเป็นชนิดของคน" ย่านโรงเรียนหลายแห่งในสหรัฐอเมริกาใช้ค่าความคิด[2] โดยให้นักเรียนสวมใส่เครื่องแบบโรงเรียน จะมีแนวโน้มจะมีสิ่งที่ทำให้นักเรียนอื่น ๆ ใน ซึ่งจะทำให้นักเรียนได้รับรู้กัน โดยบุคลิกภาพของพวกเขาและพวกเขาจริง ๆ เป็นใครไม่ ใช่เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่อาชีพทหาร ตำรวจ และดับเพลิงมักจะสวมเครื่องแบบ ทำงานในหลายอุตสาหกรรม เด็กนักเรียนมักจะสวมเครื่องแบบโรงเรียน ในขณะที่นักศึกษาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยบางครั้งสวมชุดวิชาการ สมาชิกของศาสนาสั่งอาจสวมเครื่องแบบที่เรียกว่าพฤติกรรม บางครั้งรายการเดียวของเสื้อผ้าหรืออุปกรณ์เดียวสามารถประกาศอาชีพหรือตำแหน่งในอาชีพของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รหัสเครื่องแต่งกาย จะ เขียน และ บ่อย ๆ กฎที่ไม่ได้เขียนไว้ เกี่ยวกับเสื้อผ้า เสื้อผ้าเหมือนด้านอื่น ๆของลักษณะทางกายภาพของมนุษย์ที่มีความสำคัญทางสังคมกับกฎระเบียบที่แตกต่างกันและความคาดหวังที่ถูกต้องขึ้นอยู่กับสถานการณ์และโอกาส ได้ภายในวันเดียว แต่ละคนอาจต้องย้ายไปมาระหว่างสองหรือมากกว่ารหัสเครื่องแต่งกายอย่างน้อยผู้ที่สมัครที่สถานที่ของพวกเขาทำงานและที่บ้าน ปกติแล้วความสามารถนี้เป็นผลของการทางวัฒนธรรม สังคมและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันจะมีเกณฑ์แต่งต่างกัน ถึงจะเป็นสไตล์ตะวันตกโดยทั่วไปยอมรับว่าถูกต้อง .
แต่งกายได้สร้างกฎหรือสัญญาณบ่งชี้ข้อความได้รับเสื้อผ้าของคนมันขาดแล้วข้อความนี้อาจรวมถึงข้อบ่งชี้ของเพศ รายได้ของบุคคล อาชีพ และชนชั้นทางสังคม การเมือง ชาติ ศาสนา และ ความร่วมมือ ทัศนคติ เจตคติ และความสะดวกสบาย , แฟชั่น , ประเพณี , แสดงออก , เพศสถานภาพสมรส เพศ ความพร้อม และรสนิยมทางเพศ ฯลฯ เสื้อผ้า สื่อข้อความทางสังคมอื่น ๆรวมถึงการระบุหรืออ้างอัตลักษณ์ส่วนบุคคล หรือวัฒนธรรมการจัดตั้ง การรักษา หรือกลุ่มที่ท้าทายบรรทัดฐานทางสังคม และชื่นชมความสะดวกสบายและการทำงาน .
ตัวอย่างเช่น สวมเสื้อผ้าราคาแพงสามารถสื่อสารภาพลักษณ์ของความร่ำรวย ความมั่งคั่ง หรือถูกกว่าการเข้าถึงเสื้อผ้าที่มีคุณภาพ ปัจจัยทั้งหมดที่ใช้กับการสวมใส่เสื้อผ้าที่ราคาไม่แพงและสินค้าที่คล้ายกัน ผู้สังเกตการณ์เห็นผล ราคาแพง เสื้อผ้าแต่อาจไม่ถูกต้องรับรู้ขอบเขตซึ่งปัจจัยเหล่านี้ใช้กับคน ) ( CF . เด่นการบริโภค ) เสื้อผ้าสามารถถ่ายทอดข้อความของสังคม ไม่ใช่มีไว้ . [ อ้างจำเป็น ]
ถ้ารหัสของสัญญาณของการตีความที่แตกต่างจากรหัสของผู้ส่งของการสื่อสาร , การเข้าใจผิดดังนี้ ในทุกวัฒนธรรมแฟชั่นปัจจุบันปกครองอย่างมีสติ การสร้าง การประกอบ และสวมเสื้อผ้าที่ถ่ายทอดข้อความของสังคม อัตราการเปลี่ยนแปลงของแฟชั่นที่แตกต่างกันและเพื่อปรับเปลี่ยนรูปแบบในการสวมเสื้อผ้า และอุปกรณ์ภายในเดือนหรือวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มสังคมขนาดเล็กหรือในสื่อการสื่อสารมีอิทธิพลต่อสังคมสมัยใหม่ การเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดเพิ่มเติม ต้องการเวลา , เงิน ,และความพยายามที่จะมีผล อาจช่วงรุ่น เมื่อแฟชั่นเปลี่ยน ข้อความที่สื่อสารโดยการเปลี่ยนเสื้อผ้า
-
ในบางประเพณี บางชนิดของเสื้อผ้าที่สวมใส่โดยเฉพาะหรือส่วนใหญ่โดยผู้ชายหรือผู้หญิง ตัวอย่างเช่น สวมกระโปรงมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับแต่งหญิง ในขณะที่กางเกงเกี่ยวข้องกับเครื่องแต่งกายชายผมในบางสังคมอาจสอดคล้องกับการแต่งกาย เช่นผมยาวสำหรับผู้หญิงและผมสั้นสำหรับผู้ชาย มีหมวกมักจะเหมาะกับผู้หญิง เช่น คลิปผม ขาผมและ barrettes .

สถานะทางสังคมในสังคมหลาย เสื้อผ้า โดยเฉพาะอาจเป็นสัญลักษณ์สถานะ , จองหรือราคาไม่แพง คนยศสูง ตัวอย่างเช่นในโรมโบราณเพียงวุฒิสมาชิกได้รับอนุญาตให้สวมเสื้อผ้าย้อมสีกับชาวสีม่วง และ ในสังคมที่ฮาวายแบบดั้งเดิม แต่หัวหน้าระดับสูงสามารถสวมใส่ cloaks ขนนกและ palooka หรือแกะสลักฟันปลาวาฬ ในประเทศจีนก่อนการก่อตั้งสาธารณรัฐ มีเพียงฮ่องเต้สามารถสวมใส่สีเหลือง . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
ในปี 1996 อดีต . . .ประธานาธิบดีบิลคลินตันประกาศสนับสนุนของเขาสำหรับความคิดของเครื่องแบบโรงเรียน โดยระบุว่า “โรงเรียนเครื่องแบบเป็นขั้นตอนหนึ่งที่อาจจะช่วยตัดวงจรของความรุนแรง การหนีเรียนและความผิดปกติโดยช่วยให้น้องๆ เข้าใจจริงๆสิ่งที่นับได้ว่าพวกเขาเป็นคนแบบไหน " โรงเรียนหลายแห่งในสหรัฐอเมริกา ใช้ความคิด[ 2 ] โดยให้นักเรียนสวมเครื่องแบบโรงเรียนที่พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะมีบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ความสนุกสนานของนักเรียนคนอื่น ๆ สำหรับ นี้จะทำให้นักศึกษาได้รู้จักกัน โดยบุคลิกของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาเป็นมากกว่าเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่

อาชีพทหาร ตำรวจ และเจ้าหน้าที่ดับเพลิง มักจะสวมเครื่องแบบตามที่คนงานในอุตสาหกรรมหลายประเภทเด็กที่โรงเรียนมักจะสวมชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียน ขณะที่นักเรียนวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย บางครั้งก็สวมชุดวิชาการ สมาชิกของศาสนาออกคำสั่งอาจสวมเครื่องแบบที่รู้จักกันเป็นนิสัย บางครั้งรายการเดียวของเสื้อผ้าหรือเครื่องประดับเดียวสามารถประกาศเป็นอาชีพหรือตำแหน่งภายในอาชีพ