Chapter 263 – Prince Jin’s Royal Ma

Chapter 263 – Prince Jin’s Royal Manor (14)

The veins on Su Luo’s forehead were about to explode! She tightly clenched her fists, and glared at him furiously. She simply gave up on talking sense into this evildoer!

“Why must it be me who does it? The last thing you lack at your residence are servants. In all likelihood, just one command from His Highness Prince Jin and an innumerable number of servants would crawl to wait upon him!” Su Luo sent a glare his way while speaking the truth.

Nangong Liuyun’s serene and unperturbed gaze swept the circle of servants whose heads were bowed from embarrassment. Just a light, casual sweeping glance.

However, as far as the surrounding servants were concerned, His Highness Prince Jin’s faint glance immediately gave them the feeling of an icy autumn gale sweeping away the fallen leaves, it was harsh and desolate.

“Highness, His Highness…We will first, first take our leave.” The circle of servants all kneeled with respect and trepidation. Their entire body was trembling in fear and anxiety.

“Uhm.” Nangong Liuyun had one hand raised to his forehead, and lightly hummed, seemingly in answer.

“Hey, don’t you guys leave so urgently.” Su Luo watched helplessly. When these servants left, then wouldn’t Nangong Liuyun be even more intent on wanting a mile when given an inch?

However, Su Luo’s voice to these servants was like a sign pressuring them to continue. At the beginning they were still walking, when Su Luo spoke, then practically all of them ran. In a split second, all of them disappeared without a trace.

Seeing this, Su Luo simply wanted to cry but had no tears. She said to Nangong Liuyun with a dumbfounded expression: “Does every one of your servants know the martial arts move Ling Bo Wei Bu (1)?”

It was simply too fast.

“Fleeing for one’s life at the critical juncture, their potential would naturally be unlimited.” Nangong Liuyun lightly snorted, and once again changed the subject, “Come here, beg for forgiveness for yourself.”

“Nangong Liuyun, you better not push your luck.” Su Luo stood determinedly at a distance and glared at him in displeasure.

Nangong Liuyun’s eyes drooped down, after a long time, it once again silently lifted up to glance at Su Luo: “Others say that having benefited from someone’s small favors, it should be doubly repaid. Why don’t you consider it as repaying a small favor?”

She couldn’t bear his faint sigh and dejected manner. Su Luo conceded defeat and slowly walked to in front of him, softly asking: “In the end what do you really want?”

Actually, what he said was right, when she hid under his horse carriage, indeed, she really ought to thank him. If it weren’t for him showing up just in time by chance, she wouldn’t have escaped Liu Chengfeng’s pursuit, because of the tracking imprint he had placed on her.

Nangong Liuyun raised his head to look at her, his tone had a touch of a spoiled child throwing a tantrum: “Tonight, you should stay and keep me company.”

This man was truly reaching for the mile when given an inch. He would seize such a small favor to coerce her. He had also made the use of coercion seem so righteous and proper.

However, how could she agree to stay behind? This promise would represent her making a certain degree of concession.

Her staying overnight at Prince Jin’s Royal Manor, if it were to be spread out by other people, then how would they view this? What would people think about this? How could she get back her innocence? In the future, how could she righteously and confidently pursue her own happiness?

Therefore, faced with his request, she didn’t say a word.

“Stay behind to keep me company.” He repeated again.

“This matter, I’m afraid, is not possible.” Su Luo softly replied, her gaze steadily fixed on his.

Nangong Liuyun didn’t speak. Suddenly, after quite a while, the corner of his mouth pulled slightly apart and he started to smile in a devilishly charming manner: “Foolish Luo Luo, you are simply too slow-witted. Without this king’s consent, how could you leave this royal manor?”

After all, his soft manner and humble air, pretending to be pitiful and cutely beseeching her just a moment ago, it was merely just one type of tactic. The thing he set his mind to and the person he was determined to have, he would never let go.

“Nangong Liuyun, you are shameless.” Su Luo naturally knew of this point. It was not like she hadn’t tried to go out. She simply could not exit the gate of even the Qin Palace section of the manor, she had been immediately blocked at the gate.

“Shameless huh? This king could even be a little more shameless, do you want to experience it?” Nangong Liuyun had a proud expression on his face, while smilingly watching her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 263 – โรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์ (14)เส้นเลือดบนหน้าผาก Su ลูกำลังจะ ระเบิด นอกจากนี้เธอแน่นกัดหมัดของเธอ และ glared ที่เขากระโชก เธอก็ไม่ได้พูดถึงความรู้สึกใน evildoer นี้"ทำไมจะเป็นผมที่ไม่ได้ สิ่งสุดท้ายที่คุณขาดที่อยู่อาศัยของคุณเป็นข้าราชการ ในทุกโอกาส เพียงหนึ่งคำสั่งจากพระพระเจ้าจิ้นและข้าราชการจำนวนนับไม่ถ้วนจะตระเวนไปรอเขา" Su ลูส่งจ้าเขาขณะพูดความจริงNangong Liuyun น และมอบหมายสายตากวาดวงกลมของข้าราชการที่มีหัวถูกลงจากความลำบาก เพียงแสง สบาย ๆ กวาดอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม เป็นข้าราชการโดยรอบกังวล พระองค์เจ้าชาย Jin จางอย่างรวดเร็วทันทีให้ความรู้สึกที่ลมแรงฤดูใบไม้ร่วงเป็นน้ำแข็งที่กวาดใบที่ร่วงไป รุนแรง และอ้างว้าง"สมเด็จ สมเด็จพระ... เราจะที่แรก จะออกของเรา " วงกลมของข้าราชการทั้งหมด kneeled ด้วยความเคารพและ trepidation ร่างกายของพวกเขาทั้งหมดถูกตัวสั่นในความกลัวและความวิตกกังวล"Uhm" Nangong Liuyun มีมือข้างหนึ่งยกหน้าผากของเขา และเบา ๆ hummed ดูเหมือนในคำตอบ"เฮ้ อย่าพวกคุณเก็บดังนั้นเร่งด่วน" Su ลูดูซม เมื่อข้าราชการเหล่านี้ซ้าย แล้วไม่ Nangong Liuyun จะยิ่งตั้งใจต้องมีไมล์เมื่อนิ้วHowever, Su Luo’s voice to these servants was like a sign pressuring them to continue. At the beginning they were still walking, when Su Luo spoke, then practically all of them ran. In a split second, all of them disappeared without a trace.Seeing this, Su Luo simply wanted to cry but had no tears. She said to Nangong Liuyun with a dumbfounded expression: “Does every one of your servants know the martial arts move Ling Bo Wei Bu (1)?”It was simply too fast.“Fleeing for one’s life at the critical juncture, their potential would naturally be unlimited.” Nangong Liuyun lightly snorted, and once again changed the subject, “Come here, beg for forgiveness for yourself.”“Nangong Liuyun, you better not push your luck.” Su Luo stood determinedly at a distance and glared at him in displeasure.Nangong Liuyun’s eyes drooped down, after a long time, it once again silently lifted up to glance at Su Luo: “Others say that having benefited from someone’s small favors, it should be doubly repaid. Why don’t you consider it as repaying a small favor?”She couldn’t bear his faint sigh and dejected manner. Su Luo conceded defeat and slowly walked to in front of him, softly asking: “In the end what do you really want?”Actually, what he said was right, when she hid under his horse carriage, indeed, she really ought to thank him. If it weren’t for him showing up just in time by chance, she wouldn’t have escaped Liu Chengfeng’s pursuit, because of the tracking imprint he had placed on her.
Nangong Liuyun raised his head to look at her, his tone had a touch of a spoiled child throwing a tantrum: “Tonight, you should stay and keep me company.”

This man was truly reaching for the mile when given an inch. He would seize such a small favor to coerce her. He had also made the use of coercion seem so righteous and proper.

However, how could she agree to stay behind? This promise would represent her making a certain degree of concession.

Her staying overnight at Prince Jin’s Royal Manor, if it were to be spread out by other people, then how would they view this? What would people think about this? How could she get back her innocence? In the future, how could she righteously and confidently pursue her own happiness?

Therefore, faced with his request, she didn’t say a word.

“Stay behind to keep me company.” He repeated again.

“This matter, I’m afraid, is not possible.” Su Luo softly replied, her gaze steadily fixed on his.

Nangong Liuyun didn’t speak. Suddenly, after quite a while, the corner of his mouth pulled slightly apart and he started to smile in a devilishly charming manner: “Foolish Luo Luo, you are simply too slow-witted. Without this king’s consent, how could you leave this royal manor?”

After all, his soft manner and humble air, pretending to be pitiful and cutely beseeching her just a moment ago, it was merely just one type of tactic. The thing he set his mind to and the person he was determined to have, he would never let go.

“Nangong Liuyun, you are shameless.” Su Luo naturally knew of this point. It was not like she hadn’t tried to go out. She simply could not exit the gate of even the Qin Palace section of the manor, she had been immediately blocked at the gate.

“Shameless huh? This king could even be a little more shameless, do you want to experience it?” Nangong Liuyun had a proud expression on his face, while smilingly watching her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 263 - เจ้าชายจินรอยัล Manor (14) เส้นเลือดบนหน้าผากของซู Luo กำลังจะระเบิด! เธอกำแน่นหมัดของเธอและจ้องไปที่เขาคึก เธอเพียงแค่ให้ขึ้นในการพูดคุยความรู้สึกลงไปทำความชั่วนี้! "ทำไมมันจะต้องเป็นผมที่ไม่ได้หรือไม่ สิ่งสุดท้ายที่คุณจะไม่มีที่อยู่อาศัยของคุณเป็นผู้รับใช้ ในทุกโอกาสเพียงหนึ่งคำสั่งจากสมเด็จเจ้าชายจินและเป็นจำนวนที่นับไม่ถ้วนของข้าราชการจะรวบรวมข้อมูลที่จะรอเมื่อเขา! "ซู Luo ส่งแสงจ้าวิธีการของเขาในขณะที่พูดความจริง. Nangong Liuyun ของสายตาที่เงียบสงบและใจเย็นกวาดวงกลมของข้าราชการที่มี หัวถูกคำนับจากความลำบากใจ เพียงแค่แสงได้อย่างรวดเร็วกวาดสบาย ๆ . แต่เท่าที่เป็นคนรับใช้โดยรอบมีความกังวล, รวดเร็วลมเสด็จเจ้าชายจินทันทีทำให้พวกเขามีความรู้สึกของพายุฤดูใบไม้ร่วงน้ำแข็งกวาดไปใบลดลงมันก็รุนแรงและรกร้าง. "สมเด็จ, เสด็จ ... เราจะเป็นครั้งแรกครั้งแรกลาของเรา. "วงกลมของบรรดาข้าราชการคุกเข่าด้วยความเคารพและความกังวลใจ ร่างกายของพวกเขาทั้งตัวสั่นด้วยความกลัวและความวิตกกังวล. "อืม." Nangong Liuyun มีมือข้างหนึ่งยกขึ้นไปที่หน้าผากของเขาและเบาฮัมดูเหมือนในคำตอบ. "เฮ้อย่าปล่อยให้พวกคุณเพื่อให้อย่างเร่งด่วน." ซู Luo ดูอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อผู้รับใช้เหล่านี้ได้ใส่แล้วจะไม่ Nangong Liuyun จะยิ่งความตั้งใจในการที่ต้องการเมื่อได้รับไมล์นิ้ว? อย่างไรก็ตามเสียงซู Luo เพื่อคนรับใช้เหล่านี้เป็นเหมือนสัญญาณกดดันพวกเขาจะดำเนินการต่อ ที่จุดเริ่มต้นที่พวกเขายังคงเดินเมื่อซู Luo พูดแล้วจริงทั้งหมดของพวกเขาวิ่ง ในเสี้ยววินาทีทั้งหมดของพวกเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย. เห็นอย่างนี้ซู Luo เพียงแค่อยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา เธอบอกว่าให้ Nangong Liuyun ด้วยสีหน้าตะลึง "ไม่ทุกคนรับใช้ของคุณรู้ว่าศิลปะการต่อสู้ย้ายลิงบ่อ Wei บุ (1)?" มันเป็นเพียงแค่เร็วเกินไป. "หนีสำหรับชีวิตของคน ๆ หนึ่งที่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญที่มีศักยภาพของพวกเขาจะ ธรรมชาติไม่ จำกัด . "Nangong Liuyun เบา snorted และอีกครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลงเรื่อง" มาที่นี่ขอให้อภัยสำหรับตัวคุณเอง. " " Nangong Liuyun คุณดีกว่าไม่ผลักดันโชคของคุณ. "ซู Luo ยืนแน่วแน่ที่ระยะทางและจ้องหน้า . ไม่พอใจเขาในสายตาของ Nangong Liuyun drooped ลงหลังจากที่เวลานานมันอีกครั้งยกเงียบขึ้นไปอย่างรวดเร็วที่ซู Luo: "บางคนบอกว่ามีได้รับประโยชน์จากความโปรดปรานของใครบางคนที่มีขนาดเล็กก็ควรจะชำระคืนเป็นทวีคูณ ทำไมคุณไม่คิดว่ามันเป็นชดใช้ที่ระลึกเล็ก ๆ ? " เธอไม่สามารถทนลมถอนหายใจของเขาและลักษณะที่ไม่มีความสุข ซู Luo ยอมรับความพ่ายแพ้และค่อยๆเดินไปที่ด้านหน้าของเขาเบา ๆ ถาม: "ในท้ายที่สุดสิ่งที่คุณต้องการจริงๆ" ที่จริงแล้วสิ่งที่เขากล่าวว่าถูกต้องเมื่อเธอซ่อนตัวอยู่ภายใต้รถม้าของเขาแน่นอนเธอจริงๆควรจะขอบคุณ เขา ถ้ามันไม่ได้สำหรับเขาปรากฏขึ้นเพียงในเวลาโดยบังเอิญเธอจะไม่ได้หนีการแสวงหาหลิว Chengfeng เพราะของสำนักพิมพ์ติดตามเขาได้วางอยู่บนเธอ. Nangong Liuyun ยกศีรษะของเขาจะมองไปที่เธอน้ำเสียงของเขามี สัมผัสของเด็กนิสัยเสียอารมณ์ฉุนเฉียวขว้างปา: "คืนนี้คุณควรจะอยู่และให้ฉัน บริษัท ." คนนี้ได้รับอย่างแท้จริงถึงการไมล์เมื่อได้รับนิ้ว เขาจะยึดดังกล่าวเป็นที่ระลึกเล็ก ๆ ที่จะบีบบังคับให้เธอ เขาทำยังใช้บังคับดูเหมือนดังนั้นชอบธรรมและเหมาะสม. แต่วิธีการที่เธอจะได้ตกลงที่จะอยู่ข้างหลัง? สัญญานี้จะเป็นตัวแทนของเธอทำในระดับหนึ่งของสัมปทาน. เธอมาพักค้างคืนที่เจ้าชายจินรอยัล Manor ถ้ามันจะถูกกระจายออกไปโดยคนอื่น ๆ แล้วว่าพวกเขาจะดูเรื่องนี้? สิ่งที่ผู้คนจะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้? วิธีที่เธอจะได้รับกลับมาบริสุทธิ์ของเธอ? ในอนาคตได้อย่างไรที่เธอชอบธรรมและมีความมั่นใจไล่ตามความสุขของเธอเอง? ดังนั้นต้องเผชิญกับคำขอของเขาเธอก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ. "อยู่เบื้องหลังเพื่อให้ฉัน บริษัท ." เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้ง. "เรื่องนี้ฉัน กลัวเป็นไปไม่ได้. "ซู Luo ตอบเบา ๆ จ้องมองเธอคงที่อย่างต่อเนื่องของเขา. Nangong Liuyun ไม่ได้พูด ทันใดนั้นหลังจากที่มากในขณะที่มุมปากของเขาดึงออกจากกันเล็กน้อยและเขาก็เริ่มที่จะยิ้มในลักษณะที่มีเสน่ห์ระยำตำบอน: "โง่ Luo Luo คุณเป็นเพียงช้าเกินไปเบื๊อก โดยปราศจากความยินยอมของกษัตริย์นี้วิธีที่คุณสามารถออกจากนี้ Manor Royal? " หลังจากที่ทุกลักษณะอ่อนนุ่มของเขาและอากาศอ่อนน้อมถ่อมตนทำท่าจะเป็นที่น่าสงสารและน่ารักของเธออ้อนวอนสักครู่ที่ผ่านมามันเป็นเพียงแค่หนึ่งในประเภทของกลยุทธ์ สิ่งที่เขาตั้งความคิดของเขาและคนที่เขามุ่งมั่นที่จะมีเขาจะไม่ปล่อยให้ไป. "Nangong Liuyun คุณจะไร้ยางอาย." ซู Luo ธรรมชาติรู้ประเด็นนี้ มันไม่ได้เหมือนเธอไม่ได้พยายามที่จะออกไปข้างนอก เธอก็ไม่สามารถออกจากประตูของแม้ส่วนฉินพระราชวังคฤหาสน์ที่เธอได้รับการบล็อกทันทีที่ประตู. "หน้าด้านฮะ? กษัตริย์นี้ยังอาจจะมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ไร้ยางอายมากขึ้นคุณต้องการที่จะได้สัมผัสกับมันได้หรือไม่ "Nangong Liuyun มีความภาคภูมิใจที่แสดงออกบนใบหน้าของเขาในขณะที่อมยิ้มดูเธอ