My siblings and I spent most of the

My siblings and I spent most of the summer holidays at home because Dad needed to be there for the harvest. We didn’t want to be anywhere else. We were lucky enough to growup in a Hampshire farmhouse surrounded by fields of grain, ancient bluebell woods and a dairy herd whose milk we would drink from a ladle, straight from the container, while the cows were being milked.

We rode tractors and combines, built camps in the woods and made our own fires, where we toasted marshmallows and cooked sausages, and swung from a rope our father hung from a tree. Dad built us a raft out of disused containers found on the farm, and we rowed around the pond with the ducks and moorhens, pretending to fish with lines made from sticks and string. He constructed a treehouse in a massive beech tree where we played the Famous Five.

There was a deep chalk pit in one of the fields that we explored, clambering down among the nettles and ferns for lost treasure – usually a discarded tyre. We scaled the mountains of wheat in the barns, building tunnels out of hay bales and spying on the grown-ups (the farm workers made a fuss of us and laughed at our antics – they were like extended family).

We created rabbit costumes out of oldsacks to play Hartley Hare and we acted in our own dramas, performing them for our parents (and charging for the privilege). I can picture myself now, running up the drive with my young friends, the light a soft amber gold, to scamper round the barns like wildcats.

No adult knew where we were and no one worried. We didn’t have “helicopter parents” supervising our every move, and never felt fear or anxiety but lived in the moment, busy with our games. My mother sent us off after breakfast and didn’t expect to see us until lunch.


We weren’t allowed in the house when the weather was good and we were forbidden from watching television during daylight hours. So in the summer we disappeared into the woods and enjoyed a freedom that children nowadays rarely know.

The evenings were long and I don’t remember having a particular bedtime. No one came to find us on the farm – we’d wander back when we’d had enough, and Dad would read us Winnie-the-Pooh or Hans Christian Andersen outside on the lawn.

Mum would put us to bed and I’d sleep with the windows wide open, the sounds of the countryside at night my lullaby. It is thanks to the long summer holidays that I am the writer I am today. Without that time and freedom to create my own entertainment, my imagination would never have been allowed to flower.

But because I was left to my own devices, without electronic games and endless excursions, I had to look inwards, to the world I discovered inside my head, and outwards, to the wonderful English landscape around me.

Santa’s novel The beekeeper’s Daughter (Simon & Schuster, £12.99) is out now.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พี่น้องของฉันและฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของฤดูร้อนที่บ้านเนื่องจากพ่อต้องการให้มีการเก็บเกี่ยว เราไม่ต้องการให้ที่ใด โชค growup ในคุณภาพแฮมเชียร์ที่ล้อมรอบ ด้วยเขตเมล็ด bluebell โบราณป่า และฝูงโคนมนมเราจะดื่มจากทรพี ตรงจากคอนเทนเนอร์ ในขณะที่มีกำลังเร็ว milked วัวได้เราขี่รถแทรกเตอร์และการรวม สร้างค่ายในป่า และทำไฟของเราเอง ที่เรานม marshmallows และไส้กรอกสุก และ swung จากเชือกแขวนพ่อของเราจากต้นไม้ พ่อสร้างแพจากคอนเทนเนอร์ disused ที่พบในฟาร์ม และเรา rowed รอบบ่อเป็ดและ moorhens หลอกปลา ด้วยเส้นที่ทำจากไม้และสายอักขระ เขาสร้างทรีเฮาส์ในต้นไม้ใหญ่บีชที่เราเล่นมีชื่อเสียงห้ามีหลุมลึกชอล์กในหนึ่งเขตข้อมูลที่เราสำรวจ clambering ลง nettles และเฟิร์นสมบัติสูญหาย – โดยปกติแล้วยางถูกละทิ้ง เราปรับภูเขาข้าวสาลีในบาร์นส์ สร้างอุโมงค์จากก้อนเฮย์ และสอดแนมบนแสน (คนงานฟาร์มทำยุ่งของเรา และหัวเราะที่เราใช้– พวกเขาเหมือนครอบครัวขยาย)เราสร้างกระต่ายเครื่องแต่งกายจาก oldsacks เล่นกระต่าย Hartley และเราดำเนินในอาคารของเราเอง ทำให้ครอบครัวของเรา (และชาร์จสำหรับสิทธิ์การใช้งาน) ภาพตัวเองตอนนี้ ใช้ค่าไดรฟ์กับเพื่อนสาว แสงนุ่มสีเหลืองอำพันทอง เพื่อ scamper รอบบ่มเช่น wildcatsผู้ใหญ่ไม่รู้ที่เรามี และไม่มีห่วง เราไม่มี "เฮลิคอปเตอร์ผู้ปกครอง" ของเราไป ควบคุม และไม่รู้สึกกลัวหรือวิตกกังวล แต่อาศัยอยู่ในขณะนี้ ยุ่งกับเกมของเรา แม่ส่งเราปิดหลังอาหารเช้า และไม่ได้คาดหวังให้เราจนถึงกลางวันเราไม่อนุญาตให้ใช้ในบ้านเมื่อสภาพอากาศไม่ดี และเราถูกห้ามจากการดูโทรทัศน์ในช่วงเวลาตามฤดูกาล ดังนั้นในฤดูร้อน เราหายเข้าไปในป่า และชอบอิสระที่เด็กในปัจจุบันไม่ค่อยรู้ยามได้ยาว และไม่จำมีนอนเฉพาะ ไม่มีใครมาหาเราในฟาร์ม – เราจะเร่กลับเมื่อเราได้มีเพียงพอ และพ่อจะอ่านเราวินนี่เดอะพูห์ หรือฮันส์คริสเตียนแอนเดอร์เซ็นนอกบนสนามหญ้าสี่มุมจะทำให้เรานอน และฉันจะนอนกับ windows มากมายเปิด เสียงชนบทคืนลัลลาบายของฉัน มันคือขอบคุณวันหยุดฤดูร้อนที่ยาวนานที่ฉันเขียนฉันวันนี้ ไม่ มีเวลาและอิสระที่จะสร้างความบันเทิงของตัวเองที่ จินตนาการของฉันจะไม่มีการได้ดอกแต่เนื่องจากถูกข้าพเจ้ากับอุปกรณ์ของตัวเอง โดยเกมอิเล็กทรอนิกส์และการทัศนศึกษาโคตร ผมจะมองโลกภายในของฉันหัว และ outwards ไปยอดเยี่ยมภาษาอังกฤษรอบตัวพบ inwardsนวนิยายของซานต้าสาว beekeeper ของ (Simon & Schuster, £12.99) มาถึงแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พี่น้องของฉันและฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันหยุดฤดูร้อนที่บ้านเพราะพ่อจำเป็นต้องมีสำหรับการเก็บเกี่ยว เราไม่ได้ต้องการที่จะเป็นที่ใด เราโชคดีพอที่จะ growup ในบ้านไร่นิวแฮมป์เชียร์ล้อมรอบด้วยทุ่งข้าวป่าบลูโบราณและฝูงโคนมที่มีนมที่เราจะดื่มน้ำจากทัพพีตรงจากภาชนะในขณะที่วัวถูกรีดนม. เราขี่รถแทรกเตอร์และรวม, สร้างค่ายในป่าและทำให้เกิดเพลิงไหม้ของเราเองที่เราปิ้งมาร์ชเมลโลว์และไส้กรอกสุกและเหวี่ยงเชือกจากพ่อของเราห้อยลงมาจากต้นไม้ พ่อเราสร้างแพออกจากภาชนะบรรจุร้างพบในฟาร์มและเราพายเรือไปรอบ ๆ บ่อที่มีเป็ดและ moorhens ที่ทำท่าจะตกปลาที่มีเส้นที่ทำจากไม้และสตริง เขาสร้างบ้านต้นในต้นไม้ต้นบีชขนาดใหญ่ที่เราเล่นที่มีชื่อเสียงห้า. มีหลุมลึกลงไปในชอล์กหนึ่งในสาขาที่เราสำรวจไต่ลงในหมู่ตำแยและเฟิร์นหาสมบัติที่หายไป - ปกติยางทิ้ง เราปรับขนาดภูเขาของข้าวสาลีในโรงนาสร้างอุโมงค์ออกจากก้อนหญ้าแห้งและสืบในผู้ใหญ่ (คนงานฟาร์มทำเอะอะของเราและหัวเราะเยาะการแสดงตลกของเรา - พวกเขาเป็นเหมือนครอบครัวขยาย). เราได้สร้างเครื่องแต่งกายกระต่ายออก ของ oldsacks การเล่นฮาร์ทลี่กระต่ายและเราทำหน้าที่ในละครของเราเองที่มีประสิทธิภาพพวกเขาสำหรับพ่อแม่ของเรา (และการเรียกเก็บเงินสำหรับสิทธิพิเศษ) ฉันสามารถถ่ายภาพตัวเองตอนนี้ทำงานขึ้นไดรฟ์กับเพื่อนสาวของฉันแสงสีเหลืองทองอ่อนที่จะวิ่งหนีรอบอาทิเช่นปักข. ไม่มีผู้ใหญ่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนและไม่มีใครกังวล เราไม่ได้มี "พ่อแม่เฮลิคอปเตอร์" ดูแลทุกการเคลื่อนไหวของเราและไม่เคยรู้สึกกลัวหรือความวิตกกังวล แต่อาศัยอยู่ในขณะนี้กำลังยุ่งอยู่กับเกมของเรา แม่ของฉันส่งออกหลังจากอาหารเช้าและไม่ได้คาดหวังที่จะเห็นเราจนอาหารกลางวัน. เราไม่ได้รับอนุญาตในบ้านเมื่อสภาพอากาศเป็นสิ่งที่ดีและเราไม่ได้รับอนุญาตจากการดูโทรทัศน์ในช่วงเวลากลางวัน ดังนั้นในฤดูร้อนที่เราหายเข้าไปในป่าและมีความสุขเสรีภาพที่เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยรู้. ตอนเย็นได้นานและฉันจำไม่ได้ว่ามีการนอนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่มีใครที่จะมาหาเราได้ที่ฟาร์ม - เราจะเดินกลับมาเมื่อเราต้องการมีเพียงพอและพ่อจะอ่านเราวินนี่เดอะพูห์หรือฮันส์คริสเตียนแอนเดอนอกบนสนามหญ้า. แม่จะนำเราไปที่เตียงและฉัน d การนอนหลับกับหน้าต่างเปิดกว้างเสียงของชนบทในเวลากลางคืนเพลงกล่อมเด็กของฉัน มันเป็นขอบคุณที่วันหยุดฤดูร้อนที่ยาวนานที่ฉันเขียนฉันในวันนี้ โดยไม่ว่าเวลาและอิสระในการสร้างความบันเทิงของตัวเองจินตนาการของฉันจะไม่ได้รับอนุญาตให้ดอกไม้. แต่เพราะผมถูกทิ้งให้อุปกรณ์ของตัวเองโดยไม่ต้องมีเกมอิเล็กทรอนิกส์และทัศนศึกษาที่ไม่มีที่สิ้นสุดผมมองเข้ามาในโลกใบนี้ที่ผมค้นพบภายใน หัวของฉันและภายนอกกับภูมิทัศน์ที่ยอดเยี่ยมภาษาอังกฤษรอบฉัน. นวนิยายของซานตาลูกสาวของผึ้ง (Simon & Schuster, £ 12.99) จะออกตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.I want to be a tour guide. Because career guide work out of place. Give knowledge to the tourists. A publisher and publicity country be known people all over the world that our country is good? A matter of individual.