Reminiscences of My Life (Imaginary

Reminiscences of My Life (Imaginary Autobiography)
by Hideaki Higashi

Read other essays by Hideaki Higashi
I’m going to be seventy years old three days from now. Therefore, I want to leave information about me. What did I do? What can I leave for my descendents? What did I inherit from my ancestors? I’m going to write about these questions.

When I was one year old, my parents deserted me to an orphanage. Accordingly, the only thing I know is that I was born in Japan. I grew up there with children like me. That orphanage was not good place. The room were very small, and the meal were not delicious and not enough. Those children in there always looked like unhappy. However, I felt happy in spite of the difficult situation because I always had a dream and hope. My dream was go to a university.

When I was five years old, I had a good opportunity. One rich man came to visit my orphanage to search for good talent. When he met every child in the orphanage, he said his hobby was playing Reversi. The other children didn’t pay attention about his hobby. They just tried to make the man feel comfortable. Someone massaged him, and another child brought a cold drink to him. The other children made just smile. But it didn’t make the man decide to adopt them. I didn’t do like the other children, however. I was just thinking about a good strategy.

Finally, I got a good idea and tried it. I asked the man to play me a game of Reversi. It made the man interested and pleased. The first time, I won. The man felt a little angry and embarrassed. He asked me to play him another game. However, I refused. The man felt angrier and finally said the word I was waiting for. “I promise that, if you win again before I won two times, I will adopt you,” said the man. During the next game, I cheated him. I lost the game on purpose. He felt satisfaction and confidence. Thus, he said to me with smile, “This is the last chance I will give you”. In the last game, I won by a huge margin. He groaned and said to me, “From now, you are my child."

After that, I could go to good school. It was even a private school! Therefore, I needed to study hard. When Iwent to high school, I participated in the student council because my parents wanted me to so much. It was good practice for business. (I recommend it.) When I was a junior, my adoptive parents were killed in a car accident. Therefore, I inherited a huge sum of money. However, I didn’t waste the money. I felt sad and I wanted to forget it, so I studied hard.

When I was eighteen years old, I went to the ELC at BYU. I went there to acquire English. I wanted to get a good job. I wanted to work internationally. English was very important at that time. (Now, we don’t need to study other languages because we have good translation machines.) After I graduated from the ELC, I went to BYU. I studied about mechanical engineering there. I studied harder and harder every day.

One year before I graduated from BYU, I finally invented a car that can fly in the sky. Therefore, I got a patent and a huge amount of money. I founded a car company called Sky Automobile and I got more money. Next year, I changed the company name from Sky Automobile to H2 Sky Company, because the car’s fuel was hydrogen and my initials are H.H. Three years after this, I built a huge house with a pool and tennis court. It was my dream.

My dream had come true, but I didn’t have a wife. I was already twenty-six years old, so I wanted to marry someone who was a nice lady! I put an advertisement in the papers, on the radio, and, of course, on T.V. Many ladies gathered all over the world. However, it was too many, so I couldn’t make a choice. I gave up the idea of marrying someone and went on a trip to rest from all the pressure. I traveled to many places like Canada, Germany, and Spain. When I went to Milan in Italy, I met a very beautiful lady.

The moment I saw her, I felt shocked, and I fell in love with her at first glance. I couldn’t think about anything but her. Therefore, I took an extended vacation to spend time with her. Her name is Mika. She was twenty-four years old. She is half Japanese and half Italian, so she can cook Japanese food. (Actually, this is very important for me.) Her hobby is playing tennis. It was a good thing for me because I have a tennis court in my yard.

After a month, we were married in a beautiful church in Milan. After that, my wife had triplets. How I was pleased with this! I gave a my children a good education and a good environment. Therefore, they grew up in a good way. One became an astronaut. His name is Tsutomu. This name means “effort” in Japanese. Another became a star. Her name is Yuuki. This name means “courage” in Japanese. The last one succeeded to my company. Her name is Megumi. This name means “blessing” in Japanese. Now, they take care of my wife and me. Therefore, I am very happy.

When I was one year old, my parents deserted me to an orphanage. Accordingly, the only thing I know is that I was born in Japan. I grew up there with children like me. That orphanage was not good place. The room were very small, and the meal were not delicious and not enough. Those children in there always looked like unhappy. However, I felt happy in spite of the difficult situation because I always had a dream and hope. My dream was go to a university.

When I was five years old, I had a good opportunity. One rich man came to visit my orphanage to search for good talent. When he met every child in the orphanage, he said his hobby was playing Reversi. The other children didn’t pay attention about his hobby. They just tried to make the man feel comfortable. Someone massaged him, and another child brought a cold drink to him. The other children made just smile. But it didn’t make the man decide to adopt them. I didn’t do like the other children, however. I was just thinking about a good strategy.

Finally, I got a good idea and tried it. I asked the man to play me a game of Reversi. It made the man interested and pleased. The first time, I won. The man felt a little angry and embarrassed. He asked me to play him another game. However, I refused. The man felt angrier and finally said the word I was waiting for. “I promise that, if you win again before I won two times, I will adopt you,” said the man. During the next game, I cheated him. I lost the game on purpose. He felt satisfaction and confidence. Thus, he said to me with smile, “This is the last chance I will give you”. In the last game, I won by a huge margin. He groaned and said to me, “From now, you are my child."

After that, I could go to good school. It was even a private school! Therefore, I needed to study hard. When Iwent to high school, I participated in the student council because my parents wanted me to so much. It was good practice for business. (I recommend it.) When I was a junior, my adoptive parents were killed in a car accident. Therefore, I inherited a huge sum of money. However, I didn’t waste the money. I felt sad and I wanted to forget it, so I studied hard.

When I was eighteen years old, I went to the ELC at BYU. I went there to acquire English. I wanted to get a good job. I wanted to work internationally. English was very important at that time. (Now, we don’t need to study other languages because we have good translation machines.) After I graduated from the ELC, I went to BYU. I studied about mechanical engineering there. I studied harder and harder every day.

One year before I graduated from BYU, I finally invented a car that can fly in the sky. Therefore, I got a patent and a huge amount of money. I founded a car company called Sky Automobile and I got more money. Next year, I changed the company name from Sky Automobile to H2 Sky Company, because the car’s fuel was hydrogen and my initials are H.H. Three years after this, I built a huge house with a pool and tennis court. It was my dream.

My dream had come true, but I didn’t have a wife. I was already twenty-six years old, so I wanted to marry someone who was a nice lady! I put an advertisement in the papers, on the radio, and, of course, on T.V. Many ladies gathered all over the world. However, it was too many, so I couldn’t make a choice. I gave up the idea of marrying someone and went on a trip to rest from all the pressure. I traveled to many places like Canada, Germany, and Spain. When I went to Milan in Italy, I met a very beautiful lady.

The moment I saw her, I felt shocked, and I fell in love with her at first glance. I couldn’t think about anything but her. Therefore, I took an extended vacation to spend time with her. Her name is Mika. She was twenty-four years old. She is half Japanese and half Italian, so she can cook Japanese food. (Actually, this is very important for me.) Her hobby is playing tennis. It was a good thing for me because I have a tennis court in my yard.

After a month, we were married in a beautiful church in Milan. After that, my wife had triplets. How I was pleased with this! I gave a my children a good education and a good environment. Therefore, they grew up in a good way. One became an astronaut. His name is Tsutomu. This name means “effort” in Japanese. Another became a star. Her name is Yuuki. This name means “courage” in Japanese. The last one succeeded to my company. Her name is Megumi. This name means “blessing” in Japanese. Now, they take care of my wife and me. Therefore, I am very happy.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

หลอนของข้า (อัตชีวประวัติในจินตนาการ) โดยฮิฮิ อ่านบทความอื่น ๆ โดยฮิเดะอะกิฮิกาชิผมจะเจ็ดสิบปีเก่าสามวันจากนี้ จึง ฉันต้องการออกจากข้อมูลเกี่ยวกับฉัน ฉันทำอะไร อะไรฝากได้สำหรับลูกหลานของฉัน สิ่งที่ผมได้สืบทอดจากบรรพบุรุษของฉัน ฉันจะเขียนเกี่ยวกับคำถามเหล่านี้เมื่อผมหนึ่งปี พ่อร้างผมจะกำพร้า ตามลำดับ สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือ ว่า ผมเกิดในประเทศญี่ปุ่น ดิฉันเติบโตมีกับเด็กอย่างผม บ้านเด็กกำพร้าที่ไม่ดี ห้องพักมีขนาดเล็กมาก และอาหารก็ไม่อร่อย และไม่เพียงพอ เด็กเหล่านั้นมีเสมอดูเหมือนไม่มีความสุข อย่างไรก็ตาม ผมรู้สึกมีความสุขแม้ มีสถานการณ์ที่ยากลำบาก เพราะเสมอว่าความฝันและความหวัง ความฝันของฉันคือ ไปที่มหาวิทยาลัยเมื่อผมอายุ 5 ปี ผมมีโอกาสที่ดี เศรษฐีหนึ่งมาเยี่ยมมูลนิธิสงเคราะห์เด็กของฉันเพื่อค้นหาคนเก่งดี เมื่อเขาได้พบเด็กทุกคนในมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก เขากล่าวว่า งานอดิเรกของเขาในการเล่นโอเทลโล่ เด็กอื่น ๆ ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับงานอดิเรกของเขา พวกเขาเพียงพยายามทำให้คนรู้สึกสบาย คนนวดเขา และเด็กอื่นนำเครื่องดื่มเย็น ๆ กับเขา เด็กอื่น ๆ ทำแค่ยิ้มก็พอ แต่มันไม่ได้ทำให้คนตัดสินใจที่จะนำพวกเขา ฉันไม่ได้ทำเหมือนเด็กอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ฉันเพียงแค่คิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ดีFinally, I got a good idea and tried it. I asked the man to play me a game of Reversi. It made the man interested and pleased. The first time, I won. The man felt a little angry and embarrassed. He asked me to play him another game. However, I refused. The man felt angrier and finally said the word I was waiting for. “I promise that, if you win again before I won two times, I will adopt you,” said the man. During the next game, I cheated him. I lost the game on purpose. He felt satisfaction and confidence. Thus, he said to me with smile, “This is the last chance I will give you”. In the last game, I won by a huge margin. He groaned and said to me, “From now, you are my child."After that, I could go to good school. It was even a private school! Therefore, I needed to study hard. When Iwent to high school, I participated in the student council because my parents wanted me to so much. It was good practice for business. (I recommend it.) When I was a junior, my adoptive parents were killed in a car accident. Therefore, I inherited a huge sum of money. However, I didn’t waste the money. I felt sad and I wanted to forget it, so I studied hard.When I was eighteen years old, I went to the ELC at BYU. I went there to acquire English. I wanted to get a good job. I wanted to work internationally. English was very important at that time. (Now, we don’t need to study other languages because we have good translation machines.) After I graduated from the ELC, I went to BYU. I studied about mechanical engineering there. I studied harder and harder every day.One year before I graduated from BYU, I finally invented a car that can fly in the sky. Therefore, I got a patent and a huge amount of money. I founded a car company called Sky Automobile and I got more money. Next year, I changed the company name from Sky Automobile to H2 Sky Company, because the car’s fuel was hydrogen and my initials are H.H. Three years after this, I built a huge house with a pool and tennis court. It was my dream.My dream had come true, but I didn’t have a wife. I was already twenty-six years old, so I wanted to marry someone who was a nice lady! I put an advertisement in the papers, on the radio, and, of course, on T.V. Many ladies gathered all over the world. However, it was too many, so I couldn’t make a choice. I gave up the idea of marrying someone and went on a trip to rest from all the pressure. I traveled to many places like Canada, Germany, and Spain. When I went to Milan in Italy, I met a very beautiful lady.The moment I saw her, I felt shocked, and I fell in love with her at first glance. I couldn’t think about anything but her. Therefore, I took an extended vacation to spend time with her. Her name is Mika. She was twenty-four years old. She is half Japanese and half Italian, so she can cook Japanese food. (Actually, this is very important for me.) Her hobby is playing tennis. It was a good thing for me because I have a tennis court in my yard.
After a month, we were married in a beautiful church in Milan. After that, my wife had triplets. How I was pleased with this! I gave a my children a good education and a good environment. Therefore, they grew up in a good way. One became an astronaut. His name is Tsutomu. This name means “effort” in Japanese. Another became a star. Her name is Yuuki. This name means “courage” in Japanese. The last one succeeded to my company. Her name is Megumi. This name means “blessing” in Japanese. Now, they take care of my wife and me. Therefore, I am very happy.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

รำลึกถึงชีวิตของฉัน (อัตชีวประวัติสมมุติ)
โดยฮิเดอากิฮิกาชิอ่านเรียงความอื่น ๆ โดยฮิเดอากิฮิกาชิฉันจะอายุเจ็ดสิบปีที่สามวันนับจากนี้ ดังนั้นผมจึงต้องการที่จะออกจากข้อมูลเกี่ยวกับตัวฉัน ฉันทำอะไร? สิ่งที่ฉันจะปล่อยให้ลูกหลานของฉันได้อย่างไร ฉันไม่ได้รับมรดกมาจากบรรพบุรุษอะไรของฉันได้อย่างไร ฉันจะเขียนเกี่ยวกับคำถามเหล่านี้. เมื่อผมเป็นคนหนึ่งปีพ่อแม่ของฉันทอดทิ้งฉันไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดังนั้นสิ่งเดียวที่ผมรู้ก็คือว่าผมเกิดมาในประเทศญี่ปุ่น ผมเติบโตขึ้นมามีกับเด็กอย่างผม สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ไม่ได้เป็นสถานที่ที่ดี ห้องพักมีขนาดเล็กมากและอาหารไม่อร่อยและไม่เพียงพอ เด็กเหล่านั้นอยู่ในนั้นเสมอดูเหมือนไม่มีความสุข แต่ผมรู้สึกมีความสุขแม้ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเพราะฉันมักจะมีความฝันและความหวัง ความฝันของผมเป็นไปมหาวิทยาลัย. เมื่อฉันอายุได้ห้าปีที่ผ่านมาผมมีโอกาสที่ดี ชายคนหนึ่งที่อุดมไปด้วยมาเยี่ยมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของฉันที่จะค้นหาความสามารถที่ดี เมื่อเขาได้พบกับเด็กทุกคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เขากล่าวว่างานอดิเรกของเขาคือการเล่น Reversi เด็กคนอื่น ๆ ไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับงานอดิเรกของเขา พวกเขาเพียงแค่พยายามที่จะทำให้คนรู้สึกสะดวกสบาย ใครบางคนนวดเขาและลูกอีกคนนำเครื่องดื่มเย็น ๆ กับเขา เด็กคนอื่น ๆ ทำเพียงรอยยิ้ม แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนที่ตัดสินใจที่จะนำพวกเขา ฉันไม่ได้ทำเหมือนเด็กคนอื่น ๆ อย่างไร ผมก็แค่คิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่ดี. สุดท้ายผมได้เป็นความคิดที่ดีและพยายามมัน ผมถามคนที่จะเล่นเกมของฉัน Reversi มันทำให้คนที่สนใจและมีความยินดีที่ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับรางวัล คนที่รู้สึกว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ โกรธและอาย เขาถามผมที่จะให้เขาเล่นเกมอื่น แต่ผมปฏิเสธ คนที่รู้สึกโกรธและในที่สุดก็กล่าวว่าคำว่าผมกำลังรอ "ฉันสัญญาว่าถ้าคุณชนะอีกครั้งก่อนที่ผมได้รับรางวัลสองครั้งผมจะนำคุณ" ชายคนหนึ่งกล่าวว่า ในช่วงที่เกมต่อไปผมโกงเขา ฉันหายไปจากเกมกับวัตถุประสงค์ เขารู้สึกพึงพอใจและความเชื่อมั่น ดังนั้นเขาพูดกับผมด้วยรอยยิ้มว่า "นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้คุณ" ในเกมที่ผ่านมาผมได้รับรางวัลโดยอัตรากำไรมาก เขาครางและพูดกับผมว่า "จากนี้ไปคุณเป็นลูกของฉัน." หลังจากนั้นผมจะไปโรงเรียนที่ดี. มันก็ยิ่งเป็นโรงเรียนเอกชน! ดังนั้นฉันต้องการที่จะเรียนหนัก. เมื่อ Iwent ไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมที่ผมมีส่วนร่วม ในสภานักเรียนเพราะพ่อแม่ของฉันต้องการให้ผมมาก. มันเป็นวิธีปฏิบัติที่ดีสำหรับธุรกิจ. (ผมขอแนะนำให้มัน.) เมื่อฉันเป็นจูเนียร์พ่อแม่บุญธรรมของฉันถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์. ดังนั้นผมจึงได้รับมรดกเป็นเงินก้อนใหญ่ของ เงิน. แต่ฉันไม่เสียเงิน. ผมรู้สึกเศร้าและฉันอยากจะลืมมันดังนั้นผมเรียนหนัก. เมื่อฉันอายุสิบแปดปีที่ผ่านมาผมไป ELC ที่ BYU. ฉันไปที่นั่นจะได้รับภาษาอังกฤษ. ฉัน ต้องการที่จะรับงานที่ดี. ฉันต้องการที่จะทำงานในระดับสากล. ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องสำคัญมากในเวลานั้น. (ตอนนี้เราไม่จำเป็นต้องเรียนภาษาอื่น ๆ เพราะเรามีเครื่องแปลที่ดี.) หลังจากที่ผมจบการศึกษาจาก ELC ผมไป เพื่อ BYU. ผมเรียนเกี่ยวกับวิศวกรรมเครื่องกลมี. ผมเรียนหนักและหนักขึ้นทุกวัน. หนึ่งปีก่อนที่ผมจะจบการศึกษาจาก BYU ในที่สุดผมก็คิดค้นรถที่สามารถบินในท้องฟ้า ดังนั้นผมจึงมีสิทธิบัตรและเงินจำนวนมาก ฉันก่อตั้ง บริษัท รถยนต์ที่เรียกว่า Sky รถยนต์และผมได้รับเงินมากขึ้น ปีหน้าผมเปลี่ยนชื่อ บริษัท จากฟากฟ้ารถยนต์ให้กับ บริษัท สกาย H2 เพราะน้ำมันเชื้อเพลิงของรถเป็นไฮโดรเจนและชื่อย่อของฉันมี HH สามปีหลังจากนี้ผมสร้างบ้านขนาดใหญ่ที่มีสระว่ายน้ำและสนามเทนนิส มันเป็นความฝันของฉัน. ความฝันของผมได้มาจริง แต่ผมไม่ได้มีภรรยา ผมอยู่แล้วอายุยี่สิบหกปีดังนั้นผมอยากจะแต่งงานกับใครสักคนที่เป็นผู้หญิงที่ดี! ฉันใส่โฆษณาในหนังสือพิมพ์, วิทยุและแน่นอนในทีวีผู้หญิงหลายคนมารวมตัวกันทั่วทุกมุมโลก อย่างไรก็ตามมันก็มากเกินไปดังนั้นฉันไม่สามารถให้ทางเลือก ผมขึ้นความคิดของคนที่แต่งงานและไปในการเดินทางไปยังส่วนที่เหลือจากความดัน ผมเดินทางไปหลายสถานที่เช่นแคนาดาเยอรมนีและสเปน เมื่อฉันไปมิลานในอิตาลีผมได้พบกับผู้หญิงที่สวยงามมาก. ขณะที่ฉันเห็นเธอผมรู้สึกตกใจและฉันตกหลุมรักกับเธอได้อย่างรวดเร็วก่อน ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับอะไร แต่เธอ ดังนั้นผมเอาพักผ่อนระยะยาวที่จะใช้เวลาอยู่กับเธอ ชื่อของเธอคือมิกะ เธออายุยี่สิบสี่ปี เธอเป็นครึ่งหนึ่งของญี่ปุ่นและอิตาเลี่ยนครึ่งเพื่อให้เธอสามารถปรุงอาหารญี่ปุ่น (ที่จริงนี้เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผม.) งานอดิเรกของเธอคือการเล่นเทนนิส มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผมเพราะผมมีสนามเทนนิสในบ้านฉัน. หลังจากเดือนเราได้แต่งงานกันในโบสถ์ที่สวยงามในมิลาน หลังจากนั้นภรรยาของฉันมีแฝดสาม ฉันก็พอใจกับเรื่องนี้! ผมให้ลูก ๆ ของฉันการศึกษาที่ดีและสภาพแวดล้อมที่ดี ดังนั้นพวกเขาเติบโตขึ้นมาในทางที่ดี หนึ่งกลายเป็นนักบินอวกาศ ชื่อของเขาคือ Tsutomu ชื่อนี้หมายถึง "ความพยายาม" ในภาษาญี่ปุ่น อีกกลายเป็นดารา ชื่อของเธอคือยูกิ ชื่อนี้หมายถึง "ความกล้าหาญ" ในภาษาญี่ปุ่น คนสุดท้ายที่ประสบความสำเร็จกับ บริษัท ของฉัน ชื่อของเธอคือเมกุมิ ชื่อนี้หมายถึง "พร" ในภาษาญี่ปุ่น ตอนนี้พวกเขาจะดูแลภรรยาของฉันและฉัน ดังนั้นผมมีความสุขมาก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ความทรงจำของชีวิตของฉัน ( ในประวัติ )โดย ฮิเดอากิ กาชิอ่านบทความอื่นโดย ฮิเดอากิ กาชิฉันกำลังจะ เจ็ดสิบสามวันแล้ว ดังนั้น ฉันต้องการที่จะปล่อยข้อมูลเกี่ยวกับฉัน ฉันทำอะไร ? อะไรที่ฉันสามารถไปสำหรับลูกหลานของฉัน อะไรที่ฉันได้รับมรดกจากบรรพบุรุษของฉัน ? ฉันจะเขียนเกี่ยวกับคำถามเหล่านี้เมื่อผมอายุ 1 ขวบ พ่อแม่ทิ้งผมไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดังนั้น สิ่งเดียวที่ผมรู้คือ ผมเกิดที่ญี่ปุ่น ฉันมีการเติบโตขึ้น กับเด็กอย่างผม สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั่นไม่ได้ดี สถานที่ ห้องมีขนาดเล็กมาก และทานอาหารไม่อร่อย ไม่เพียงพอ เด็กๆ อยู่เสมอ เหมือนไม่มีความสุข อย่างไรก็ตาม , ผมรู้สึกมีความสุขแม้ในสถานการณ์ที่ยาก เพราะผมมีความฝัน และความหวัง ความฝันของฉันคือไปมหาวิทยาลัยเมื่อฉันอายุ 5 ขวบ ฉันได้รับโอกาสที่ดี คนรวยคนเดียวมาเยี่ยมเด็กกำพร้าของฉันเพื่อค้นหาคนเก่งๆ เมื่อเขาได้พบกับเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาบอกว่า งานอดิเรกของเขาคือการเล่นโอเทลโล่ . เด็ก ๆไม่ได้สนใจเรื่องงานอดิเรกของเขา พวกเขาแค่พยายามจะทำให้คนรู้สึกสบายใจ มีคนนวดให้เขา และเด็กอื่นเอาเครื่องดื่มให้เขา เด็ก ๆทำแค่ยิ้ม แต่มันไม่ได้ทำให้คนตัดสินใจที่จะรับพวกเขา ฉันไม่ชอบเด็ก อื่น ๆ , อย่างไรก็ตาม ฉันแค่กำลังคิดเกี่ยวกับกลยุทธ์ที่ดีในที่สุด , ฉันมีความคิดที่ดีและพยายามมัน ผมถามคนเล่นผมเกม Reversi . มันทำให้คนสนใจและพอใจ ครั้งแรก ฉันชนะ ผู้ชายรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆโกรธและอาย เขาขอให้ฉันเล่นกับเขาอีกเกม แต่ผมปฏิเสธ เขารู้สึกโกรธ และในที่สุดก็กล่าวคำที่ฉันรอคอย " ฉันสัญญาว่าถ้าคุณชนะอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะเป็นครั้งที่สอง ผมจะรับเลี้ยงเจ้า " ชายผู้นั้นกล่าว ในเกมต่อไป ผมโกงเขา ฉันแพ้ในวัตถุประสงค์ เขารู้สึกพึงพอใจและความมั่นใจ ดังนั้น เขาพูดกับผมด้วยรอยยิ้มว่า " นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้คุณ " ในเกมที่แล้ว จะโดยขอบขนาดใหญ่ เขาคราง และบอกว่า " จากนี้ไป คุณคือลูกของฉัน " .หลังจากนั้นฉันไปโรงเรียนดี แม้มันเป็นโรงเรียน ! ดังนั้น ฉันต้องตั้งใจเรียน เมื่อ iwent ม.ปลาย ผมมีส่วนร่วมในสภานักเรียน เพราะพ่อแม่ของฉันต้องการให้ฉันมาก มันคือการปฏิบัติที่ดีสำหรับธุรกิจ ( ผมแนะนำ ) เมื่อฉันเป็นจูเนียร์ พ่อแม่บุญธรรมของฉัน ถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุรถยนต์ ดังนั้นฉันได้รับมรดกเป็นเงิน อย่างไรก็ตาม ผมไม่ต้องเสียเงิน ผมรู้สึกเศร้าและฉันต้องการลืมมัน ฉันเรียนอย่างหนักตอนอายุ 18 ปี ผมก็ไปลงที่ BYU ฉันไปที่นั่นเพื่อรับภาษาอังกฤษ ฉันต้องการที่จะได้รับงานที่ดี ฉันต้องการไปทำงานต่างประเทศ ภาษาอังกฤษเป็นสิ่งสำคัญมากในตอนนั้น ( ตอนนี้เราไม่ต้องเรียนภาษาอื่นเพราะเรามีเครื่องจักร แปลดี ) หลังจากจบการศึกษาจาก ELC , ฉันไปที่ BYU ผมได้ศึกษาเกี่ยวกับวิศวกรรมเครื่องกลตรงนั้น ฉันเรียนหนักขึ้นทุกวันหนึ่งปีก่อนที่ผมจะจบการศึกษาจากบิว ในที่สุดผมก็แต่งรถ ที่สามารถบินไปในท้องฟ้า ดังนั้น ผมจึงมีสิทธิบัตร และเงินจำนวนมหาศาล ฉันก่อตั้งบริษัทรถยนต์ที่เรียกว่ารถยนต์ท้องฟ้าและฉันได้รับเงินมากขึ้น ปีหน้า ผมเปลี่ยนชื่อบริษัทจาก บริษัท รถยนต์ แต่ฟ้าท้องฟ้า เพราะของรถยนต์เชื้อเพลิงไฮโดรเจนและชื่อย่อของฉัน– 3 ปีหลังนี้ ผมสร้างบ้านหลังใหญ่ พร้อมสระว่ายน้ำ และสนามเทนนิส มันคือความฝันของฉันความฝันของผมก็เป็นจริง แต่ผมไม่ได้มีภรรยา ผมอายุ 26 ปี ดังนั้นฉันต้องการที่จะแต่งงานกับใครบางคนที่เป็นผู้หญิงสวย ฉันลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์ วิทยุ และ แน่นอน สาวๆ มากมายโทรทัศน์รวมกันทั่วโลก แต่มันเยอะเกินไป เลยไม่ได้เลือก ผมเลิกคิดจะแต่งงานกับใคร และไปเที่ยวพักผ่อนจากความดัน ผมเดินทางไปหลายสถานที่ เช่น แคนาดา เยอรมนี และสเปน เมื่อฉันไปที่มิลานในประเทศอิตาลี ผมพบผู้หญิงที่สวยมากตอนที่ผมเห็นเธอ ผมรู้สึกตกใจ และตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น ผมไม่ได้คิดแต่เรื่องเธอ ดังนั้น ฉันมาพักร้อนเพื่อใช้เวลากับเธอ เธอชื่อ มิกะ เธออายุ 24 ปี เธอเป็นครึ่งญี่ปุ่นครึ่งอิตาลี , ดังนั้นเธอสามารถทำอาหารญี่ปุ่น ( จริงๆแล้ว มันเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับผม งานอดิเรกของเธอคือการเล่นเทนนิส มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผม เพราะผมมีสนามเทนนิสในบ้านของฉันหลังจากเดือนที่เราแต่งงานกันในโบสถ์ในมิลาน หลังจากนั้น ภรรยาผมมีแฝดสาม ว่าผมยินดีกับเรื่องนี้ ผมให้ลูก การศึกษาที่ดีและสภาพแวดล้อมที่ดี ดังนั้น พวกเขาเติบโตขึ้นในทางที่ดี หนึ่งเป็นนักบินอวกาศ เขาชื่อ ซึโตมุ ชื่อนี้หมายถึง " ความพยายาม " ในภาษาญี่ปุ่น อีกคนเป็นดารา เธอชื่อยูกิ ชื่อนี้หมายถึง " ความกล้าหาญ " ในภาษาญี่ปุ่น คนสุดท้ายที่ประสบความสำเร็จให้กับ บริษัท ของฉัน เธอชื่อ เมกุมิ ชื่อนี้แปลว่า " พร " ในภาษาญี่ปุ่น ตอนนี้ พวกเขาดูแลภรรยาของฉันและฉัน ดังนั้น ฉันมีความสุขมาก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.