Clearly something drastic happened

Clearly something drastic happened in the core Keynesian economies (the United States, Britain, etc.) during the late 1960s and 1970s. Basically, productivity (the amount of output per working hour) declined while inflation (the money prices charged for that output) increased. Productivity is the basis for economic growth, so this decline in productivity brought about a crisis in economic thought. The decade of the 1970s came to be characterized by “stagflation”—economic stagnation, marked by low growth rates and high unemployment, combined with high inflation. Stagflation is difficult (but not impossible) for Keynesian policies to deal with because boosting the economy through low interest rates or deficit spending causes runaway inflation, whereas damping down inflation reduces growth rates and causes unemployment. But “crisis” can be interpreted in several ways. This particular “interpretive moment” was seized on by neoliberal theorists like Friedrich von Hayek and Milton Friedman (discussed later), who managed to persuade the broader discipline of economics, or at least a good part of it, and through them a significant part of the policymaking elite, that there were fundamental structural deficiencies in Keynesian economics and economic policy. This persuasion was made possible by massive changes in political thinking. Many people, especially in the elite, were disturbed by the revolutionary events of the 1960s and early 1970s—the massive antiwar mobilizations, radical black power movements, and hippies decrying everything that smacked of consumerism. Right-wing and even centrist sections of the elite blamed “all this radicalism” on a soft-hearted Keynsianism manifested in the “nanny state” (that is, a state that looked after people, no matter what their own preferences). They wanted to reestablish law and order and revert to a more conservative political-economic regime. Hence, a movement to the right was manifested in an attack on Keynesianism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นได้ชัดว่าบางสิ่งบางอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นในระบบเศรษฐกิจของเคนส์หลัก (สหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักรและอื่น ๆ ) ในช่วงปี 1960 และปี 1970 โดยทั่วไปการผลิต (จำนวนของผลผลิตต่อชั่วโมงการทำงาน) ขณะที่อัตราเงินเฟ้อลดลง (ราคาเงินค่าใช้จ่ายสำหรับการส่งออกที่) เพิ่มขึ้น การผลิตเป็นพื้นฐานสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจดังนั้นการลดลงของการผลิตนี้มาเกี่ยวกับวิกฤตในความคิดทางเศรษฐกิจ ทศวรรษของปี 1970 มาเป็นที่โดดเด่นด้วยการ "stagflation" เศรษฐกิจซบเซาทำเครื่องหมายด้วยอัตราการเติบโตที่ต่ำและการว่างงานสูงรวมกับอัตราเงินเฟ้อสูงstagflation เป็นเรื่องยาก (แต่ไม่เป็นไปไม่ได้) นโยบายเคนส์ในการจัดการกับการส่งเสริมเพราะเศรษฐกิจผ่านอัตราดอกเบี้ยต่ำหรือขาดการใช้ทำให้เกิดอัตราเงินเฟ้อหนีในขณะที่การทำให้หมาด ๆ ลงอัตราเงินเฟ้อลดอัตราการเจริญเติบโตและทำให้เกิดการว่างงาน แต่ "วิกฤติ" สามารถตีความได้หลายวิธีโดยเฉพาะ "ช่วงเวลาที่สื่อความหมาย" นี้ถูกยึดโดยทฤษฎีเสรีนิยมใหม่เช่นฟรีดริชฟอน hayek และมิลตันฟรีดแมน (กล่าวถึงในภายหลัง) ซึ่งการจัดการเพื่อชักชวนวินัยกว้างของเศรษฐกิจหรืออย่างน้อยก็เป็นส่วนที่ดีของมันและผ่านพวกเขาเป็นส่วนสำคัญของ ยอดการกำหนดนโยบายที่มีความบกพร่องของโครงสร้างพื้นฐานในสาขาเศรษฐศาสตร์ของเคนส์และนโยบายเศรษฐกิจชักชวนนี้ได้ทำไปโดยการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในความคิดทางการเมือง คนจำนวนมากโดยเฉพาะในชนชั้นสูงที่ถูกรบกวนจากเหตุการณ์การปฏิวัติของปี 1960 และปี 1970 ในช่วงต้นของการขับเคลื่อนของสงครามใหญ่หัวรุนแรงเคลื่อนไหวของอำนาจมืดและฮิปปี้สตาฟฟ์ทุกอย่างที่ตบของการบริโภคปีกขวาและ centrist แม้ในส่วนของยอดตำหนิ "ความรุนแรงทั้งหมดนี้" ใน keynsianism ใจอ่อนประจักษ์ใน "รัฐพี่เลี้ยง" (ซึ่งก็คือรัฐที่มองตามหลังคนไม่ว่าสิ่งที่การตั้งค่าของตัวเอง) พวกเขาต้องการที่จะกอบกู้กฎหมายและการสั่งซื้อและกลับไปใช้ระบอบการปกครองทางการเมืองและเศรษฐกิจที่อนุรักษ์นิยมมากขึ้น ด้วยเหตุนี้การเคลื่อนไหวไปทางขวาก็เป็นที่ประจักษ์ในการโจมตี Keynesianism

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชัดเจนอย่างรุนแรงเกิดในหลักสำนักเคนส์เศรษฐกิจ (ในสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร ฯลฯ) ในช่วงปลายปี 1960 และทศวรรษ 1970 ทั่วไป ผลิต (จำนวนผลผลิตต่อชั่วโมงการทำงาน) ปฏิเสธในขณะที่อัตราเงินเฟ้อ (ราคาเงินที่เรียกเก็บสำหรับการแสดงผลนั้น) เพิ่มขึ้น ผลผลิตเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจ ดัง นี้ลดลงในประสิทธิภาพนำเกี่ยวกับวิกฤตในความคิดทางเศรษฐกิจ ทศวรรษของสาว ๆ มาเป็นลักษณะ "stagflation" — การชะงักงันทางเศรษฐกิจ การทำเครื่องหมาย โดยอัตราการขยายตัวต่ำและการว่างงานสูง รวมอัตราเงินเฟ้อสูงขึ้น Stagflation ได้ยาก (แต่ไม่ไปไม่ได้) สำหรับนโยบายสำนักเคนส์จะจัดการกับเนื่องจากการส่งเสริมเศรษฐกิจอัตราดอกเบี้ยต่ำหรือการใช้จ่ายขาดดุลทำให้เงินเฟ้อวิ่งหนี ขณะตสากรรมการลงอัตราเงินเฟ้อลด เติบโตราคาถูก และทำงาน แต่สามารถแปล "วิกฤต" ในหลายวิธี นี้โดยเฉพาะ "interpretive ขณะ" ถูกยึด โดย theorists neoliberal Hayek ฟอนฟรีดริชและมิลตันฟรีดแมน (กล่าวถึงในภายหลัง), ผู้จัดการเกลี้ยวินัยกว้างของเศรษฐศาสตร์ หรือดีน้อยส่วน ของมัน และพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของชนชั้นสูง policymaking ที่มีพื้นฐานโครงสร้างข้ามเคนส์และนโยบายทางเศรษฐกิจ จูงใจนี้ทำได้ โดยการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในความคิดทางการเมือง หลาย ๆ คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนชั้นสูง มีรบกวน โดยเหตุการณ์ปฏิวัติในปี 1960 และต้นทศวรรษ 1970 — mobilizations antiwar ขนาดใหญ่ ไฟดำรุนแรงเคลื่อนไหว และ hippies decrying ทุกอย่างที่ smacked ของบริโภคนิยม ส่วน ปีกขวา และแม้แต่กลุ่มของชนชั้นนำตำหนิ "ทั้งหมดนี้ radicalism" บน Keynsianism ต้อนรับของอ่อนคนที่ประจักษ์ใน "สถานะพี่เลี้ยงเด็ก" (นั่นคือ รัฐที่หลังคน ไม่ว่าลักษณะใดของตนเอง) พวกเขาต้อง การสร้างอีกครั้งและกลับไปเป็นระบอบการเมืองเศรษฐกิจหัวเก่ามาก ดังนั้น การเคลื่อนไหวทางด้านขวาเป็นที่ประจักษ์ในการโจมตี Keynesianism

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้อย่างชัดเจนบางสิ่งบางอย่างรุนแรงเกิดขึ้นในระบบเศรษฐกิจทิ้ง Core (สหรัฐอเมริกา,อังกฤษ,ฯลฯ)ในระหว่างช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 และ 1970 s . โดยพื้นฐานแล้วการทำงาน(จำนวนของเอาต์พุตต่อชั่วโมงการทำงาน)ลดลงในขณะที่อัตราเงินเฟ้อพื้นฐาน(ราคาเงินที่เรียกเก็บสำหรับเอาต์พุตที่เพิ่มขึ้น การเพิ่มความสามารถในการผลิตพื้นฐานสำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจดังนั้นการปฏิเสธนี้ในการทำงานมาเกี่ยวกับวิกฤติเศรษฐกิจที่อยู่ในความคิดทางเศรษฐกิจ ช่วงทศวรรษที่ 1970 s เป็นลักษณะ"เงินฟุบ" - ภาวะ ชะงักงันทางเศรษฐกิจที่มีอัตราการขยายตัวต่ำและการว่างงานสูงประกอบกับเงินเฟ้อที่สูงเงินฟุบเป็นเรื่องยาก(แต่ไม่สามารถทำได้ไม่ได้)สำหรับนโยบายของเคนส์ทิ้งไปกับข้อตกลงพร้อมด้วยเพราะการเพิ่มระบบเศรษฐกิจจากการใช้จ่ายผ่านการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดหรืออัตราดอกเบี้ยที่ต่ำจะทำให้อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานหนีกันไปในขณะที่กันสะเทือนช่วงล่างลงอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานจะลดอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจและเป็นสาเหตุให้เกิดการว่างงาน แต่"วิกฤต"จะได้รับการตีความในหลายวิธีด้วยกัน"ในช่วงเวลานี้"ก็คือยึดในโดยบรรดานักทฤษฎีเสรีนิยมใหม่เช่น Friedrich ฟอนแทรกแซงกลไกตลาดและ Milton Friedman จาก(มีประเด็นใหม่กว่า)ที่มีการจัดการในการเกลี้ยกล่อมให้มีวินัยที่กว้างขึ้นของเศรษฐกิจหรืออย่างน้อยที่สุดส่วนที่ดีของมันและผ่านมาเป็นส่วนสำคัญของ Elite ดำเนินนโยบายเศรษฐกิจการเงินที่มีข้อบกพร่องทางโครงสร้างขั้นพื้นฐานในนโยบายเศรษฐกิจและเศรษฐศาสตร์ทิ้งแนะนำแห่งนี้ได้ถูกสร้างขึ้นเป็นไปได้โดยการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในความคิดทางการเมือง ผู้คนจำนวนมากโดยเฉพาะในระดับแนวหน้าได้ถูกรบกวนจากเหตุการณ์การปฏิวัติของ mobilizations 1960 s และช่วงต้นทศวรรษที่ 1970 s - ที่ขนาดใหญ่ความเคลื่อนไหวต่อต้านสงครามที่กำลังสีดำหัวรุนแรงและพวกฮิบปี้? decrying ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตบบ้องของลัทธิ บริโภค นิยมปีกขวาและจะเป็นกลางทางการเมืองในส่วนของ Elite ตำหนิ"ทั้งหมดนี้ลัทธิรุนแรง"ในแบบไม่มีแอลกอฮอล์แบบ keynsianism สวดอ้อนวอนในใจที่"แนนนี่รัฐ"(ที่มี,รัฐที่มองหลังจากผู้คน,ไม่มีเรื่องอะไรของตัวเองการตั้งค่า) พวกเขาต้องการที่จะทำการสั่งซื้อและกฎหมายว่าด้วยและกลับไปใช้การปกครองมากขึ้นมีความระมัดระวังทางการเมือง - เศรษฐกิจ ดังนั้นการเคลื่อนไหวที่ไปทางขวาที่แสดงออกมาในการโจมตี keynesianism