The therapeutic goals for treatment

The therapeutic goals for treatment of acute PID include both short-term outcomes such as clinical cure and microbiologic cure and preventions of long-term sequelae such as infertility, ectopic pregnancy, recurrent infection, and chronic pelvic pain. Although the incidence rates of PID have declined, no reduction in the adverse reproductive outcomes associated with PID (infertility, ectopic pregnancy, and chronic pelvic pain) has been demonstrated [17].

While some antibiotic regimens have been successful in producing initial clinical and microbiologic cure with short-term followup, only a few studies have determined the efficacy of these treatment regimens for eliminating endometrial or fallopian tube infection. In addition, few studies have attempted to assess the incidence of long-term sequelae (e.g., tubal factor infertility, ectopic pregnancy and chronic pelvic pain) following treatment with these antibiotic regimens [1, 10, 11, 42].

In the preantibiotic era most cases of acute PID managed by conservative supportive care resolved spontaneously with studies demonstrating that approximately 85% of patients with acute PID improved clinically without the need for surgical intervention. The other 15% had prolonged or progressive symptoms requiring surgical intervention. In addition, there was approximately a 1% mortality rate. The introduction of antibiotics into clinical practice led to improvement in the prognosis for acute PID, and mortality was nearly eliminated. Studies assessing fertility rates following acute PID showed a general improvement in fertility with the mean pregnancy rate increasing from 27.9% (range 24%–43%) in the preantibiotic era to 73.1% (range 24%–81%) in the post-antibiotic era [57]. While this finding is satisfying, these results are still far from adequate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาเป้าหมายการรักษา PID เฉียบพลันรวมทั้งผลระยะสั้นเช่นคลินิกรักษา และรักษา microbiologic preventions sequelae ระยะยาวเช่นภาวะมีบุตรยาก ตั้งครรภ์นอกมดลูก เชื้อเกิดซ้ำ และปวดอุ้งเชิงกรานเรื้อรัง แม้ว่าอัตราอุบัติการณ์ของ PID ได้ปฏิเสธ ไม่ลดผลสืบพันธุ์ร้ายสัมพันธ์กับ PID (ภาวะมีบุตรยาก ตั้งครรภ์นอกมดลูก และปวดอุ้งเชิงกรานเรื้อรัง) ได้รับการสาธิต [17]ในขณะที่บาง regimens ยาปฏิชีวนะได้ประสบความสำเร็จในการผลิตการรักษาทางคลินิก และ microbiologic ที่เริ่มต้น ด้วยติดตามระยะสั้น เฉพาะกี่ศึกษาได้กำหนดประสิทธิภาพของ regimens เหล่านี้รักษากำจัดเยื่อบุโพรงมดลูกหรือท่อนำไข่ที่ติดเชื้อ พยายามศึกษาน้อยเพื่อประเมินอุบัติการณ์ของ sequelae ระยะยาว (เช่น tubal ปัจจัยภาวะมีบุตรยาก ตั้งครรภ์นอกมดลูก และปวดอุ้งเชิงกรานเรื้อรัง) หลังรักษา ด้วย regimens ยาปฏิชีวนะเหล่านี้ [1, 10, 11, 42]ในยุค preantibiotic ใหญ่ของ PID เฉียบพลันที่บริหารจัดการ โดยให้การสนับสนุนดูแลหัวเก่าแก้ไขธรรมชาติ ด้วยการศึกษาเห็นว่า ประมาณ 85% ของผู้ป่วยที่มี PID เฉียบพลันดีขึ้นทางคลินิกโดยไม่ต้องผ่าตัดแทรกแซง 15% มาเป็นเวลานาน หรืออาการที่ก้าวหน้าต้องผ่าตัดแทรกแซง นอกจากนี้ มีประมาณ 1% การตายอัตรา แนะนำยาปฏิชีวนะในคลินิกนำไปปรับปรุงในการคาดคะเนสำหรับ PID เฉียบพลัน และการตายถูกตัดออกเกือบ ศึกษาประเมินความอุดมสมบูรณ์ราคาต่อ PID เฉียบพลันพบปรับปรุงทั่วไปในความอุดมสมบูรณ์ มีอัตราตั้งครรภ์เฉลี่ยเพิ่มจาก 27.9% (ช่วง 24-43%) ในยุค preantibiotic 73.1% (ช่วง 24-81%) ในยุคภายหลังยาปฏิชีวนะ [57] ขณะนี้ค้นหาความพึงพอใจ ผลลัพธ์เหล่านี้จะยังคงมากเพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายการรักษาสำหรับการรักษาของ PID เฉียบพลันรวมทั้งผลระยะสั้นเช่นการรักษาทางคลินิกและการรักษาทางจุลชีววิทยาและการป้องกันของผลที่ตามมาในระยะยาวเช่นภาวะมีบุตรยาก, ตั้งครรภ์นอกมดลูกติดเชื้อกำเริบและอาการปวดกระดูกเชิงกรานเรื้อรัง แม้ว่าอัตราอุบัติการณ์ของ PID ได้ลดลงลดลงในผลการสืบพันธุ์ที่ไม่พึงประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับ PID (ภาวะมีบุตรยาก, การตั้งครรภ์นอกมดลูกและปวดกระดูกเชิงกรานเรื้อรัง) ได้รับการแสดงให้เห็นถึง [17]. ในขณะที่ยาปฏิชีวนะบางส่วนได้รับความสำเร็จในการผลิตทางคลินิกเริ่มต้นและจุลชีววิทยา มีการติดตามผลการรักษาในระยะสั้นเพียงไม่กี่ศึกษาได้กำหนดประสิทธิภาพของการรักษาเหล่านี้สำหรับการขจัดหรือการติดเชื้อเยื่อบุโพรงมดลูกท่อนำไข่ นอกจากนี้ยังมีการศึกษาน้อยได้พยายามที่จะประเมินอุบัติการณ์ของผลที่ตามมาในระยะยาว (เช่นภาวะมีบุตรยากปัจจัยที่ท่อนำไข่การตั้งครรภ์นอกมดลูกและปวดกระดูกเชิงกรานเรื้อรัง) ดังต่อไปนี้การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเหล่านี้ [1, 10, 11, 42]. ในยุค preantibiotic กรณีส่วนใหญ่ของเฉียบพลัน PID จัดการโดยการดูแลสนับสนุนอนุรักษ์นิยมได้รับการแก้ไขเป็นธรรมชาติกับการศึกษาแสดงให้เห็นว่าประมาณ 85% ของผู้ป่วยที่มี PID เฉียบพลันทางคลินิกที่ดีขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องแทรกแซงการผ่าตัด ส่วนอีก 15% ได้เป็นเวลานานหรือมีอาการก้าวหน้าต้องแทรกแซงการผ่าตัด นอกจากนี้ยังมีอยู่ที่ประมาณอัตราการตาย 1% การแนะนำของยาปฏิชีวนะในการปฏิบัติทางคลินิกจะนำไปสู่การปรับปรุงในการพยากรณ์โรคสำหรับ PID เฉียบพลันและการเสียชีวิตเกือบถูกกำจัด การศึกษาการประเมินอัตราการเจริญพันธุ์ต่อไปนี้ PID เฉียบพลันพบว่ามีการปรับปรุงในความอุดมสมบูรณ์ที่มีอัตราการตั้งครรภ์เฉลี่ยเพิ่มขึ้นจาก 27.9% (ช่วง 24% -43%) ในยุค preantibiotic ไป 73.1% (ช่วง 24% -81%) ในการโพสต์ยาปฏิชีวนะ ยุค [57] ในขณะที่การค้นพบนี้เป็นที่น่าพอใจผลเหล่านี้ยังคงห่างไกลจากที่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของการบำบัดรักษาแบบเฉียบพลัน รวมทั้งระยะสั้น ผล เช่น การรักษาทางคลินิกและจุลชีววิทยา และการป้องกันรักษาระยะยาว ทางหัวใจ เช่น ภาวะมีบุตรยาก , ตั้งครรภ์ ectopic , การติดเชื้อกำเริบและเรื้อรัง มีอาการปวด แม้ว่าอุบัติการณ์ของไอดีได้ลดลงไม่ลดลงในอาการที่เกี่ยวข้องกับการสืบพันธุ์แบบ PID ( ภาวะมีบุตรยาก ,การตั้งครรภ์ ectopic และเรื้อรังอาการปวดกระดูกเชิงกราน ) ได้แสดง [ 17 ] .

ในขณะที่ยาปฏิชีวนะบางปีประสบความสำเร็จในการผลิตเริ่มต้นด้วยการรักษาทางคลินิกและจุลชีววิทยาระยะสั้นเพียงไม่กี่การศึกษาได้กำหนดประสิทธิภาพของยาเหล่านี้ในการรักษาเยื่อบุโพรงมดลูก หรือรังไข่ โรคหลอด นอกจากนี้การศึกษาน้อยได้พยายามเพื่อประเมินอุบัติการณ์ของทางหัวใจระยะยาว ( เช่น ยังปัจจัยภาวะมีบุตรยาก , ตั้งครรภ์ ectopic และอาการปวดกระดูกเชิงกรานเรื้อรัง ) ต่อไปนี้การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเหล่านี้ [ 1 , 10 , 12 , 42 ] .

ในยุค preantibiotic กรณีส่วนใหญ่ของระบบการจัดการโดยเฉียบพลันดูแลเกื้อกูลอนุลักษณ์แก้ไขเอง ด้วยการศึกษาแสดงให้เห็นว่าประมาณ 85% ของผู้ป่วยดีขึ้นแบบเฉียบพลันทางการแพทย์โดยไม่ต้องแทรกแซงการผ่าตัด อีก 15 % ได้นาน หรือก้าวหน้าอาการต้องการการแทรกแซงการผ่าตัด นอกจากนี้ มีอัตราการตายประมาณ 1%การแนะนำของยาปฏิชีวนะในการปฏิบัติทางคลินิกที่นำไปสู่การปรับปรุงในอาการแบบเฉียบพลัน และเสียชีวิตเกือบจะถูกตัดออก การศึกษาการประเมินอัตราเจริญพันธุ์ตามแบบเฉียบพลัน พบทั่วไปในการปรับปรุงความอุดมสมบูรณ์กับหมายถึงการตั้งครรภ์เพิ่มขึ้นจาก 27.9 % ( ช่วง 24 % ( 43% ) ในยุค preantibiotic เพื่อ 75.4 % ( ช่วง 24 % ( 81% ) ในยุคยาปฏิชีวนะ [ 57 ]ในขณะที่การค้นพบนี้เป็นเพียงการทดลองนี้ยังห่างไกลจากที่เพียงพอ