Happiness is a core dimension of a

Happiness is a core dimension of a person's life, related to both functioning and success. As patients with
schizophrenia experience marked functional deficits, it would be informative to investigate their level of happiness.
There are limited data currently available, perhaps due to the longstanding belief that anhedonia is an
inherent feature of this illness. The present study set out to specifically assess happiness in schizophrenia in
relation to both clinical and functional measures of outcome.
Method: Thirty-one first-episode remitted patients and 29 age- and sex-matched controls participated in the
study. Patients' clinical status was assessed and a series of self-report questionnaires were used to measure
levels of happiness, life satisfaction, success and functioning in both patients and controls.
Results: Patients experienced marked functional impairment versus healthy controls (pb0.001), while
reporting comparable levels of happiness (p= 0.113) and satisfaction with life (p=0.350). In the patient
group, we found that higher happiness ratings were significantly associated with less depression, less negative
symptoms, less social withdrawal, greater life satisfaction, and higher social and occupational functioning.
Both cognitive functioning and insight had no significant direct effects on ratings of happiness in the
patient group.
Conclusions: Despite marked functional impairment, individuals with first-episode schizophrenia are as
happy as controls. Mechanisms that might allow for this are discussed, as are the implications for rehabilitation
efforts that assume an individual holds to the same drives and goals as before the illness onset and/or is
unhappy with their present functional status.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Happiness is a core dimension of a person's life, related to both functioning and success. As patients withschizophrenia experience marked functional deficits, it would be informative to investigate their level of happiness.There are limited data currently available, perhaps due to the longstanding belief that anhedonia is aninherent feature of this illness. The present study set out to specifically assess happiness in schizophrenia inrelation to both clinical and functional measures of outcome.Method: Thirty-one first-episode remitted patients and 29 age- and sex-matched controls participated in thestudy. Patients' clinical status was assessed and a series of self-report questionnaires were used to measurelevels of happiness, life satisfaction, success and functioning in both patients and controls.Results: Patients experienced marked functional impairment versus healthy controls (pb0.001), whilereporting comparable levels of happiness (p= 0.113) and satisfaction with life (p=0.350). In the patientgroup, we found that higher happiness ratings were significantly associated with less depression, less negativesymptoms, less social withdrawal, greater life satisfaction, and higher social and occupational functioning.Both cognitive functioning and insight had no significant direct effects on ratings of happiness in thepatient group.Conclusions: Despite marked functional impairment, individuals with first-episode schizophrenia are asมีความสุขเป็นตัวควบคุม กลไกที่อาจทำให้นี้จะกล่าวถึง เป็นผลการฟื้นฟูสมรรถภาพความพยายามที่ถือว่าบุคคลมีเป้าหมายเป็นก่อนเริ่มมีอาการเจ็บป่วยและไดรฟ์เดียวกัน หรือเป็นความสุขกับสถานะทำงานอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสุขคือมิติหลักของชีวิตของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับทั้งการทำงานและความสำเร็จ
ในฐานะที่เป็นผู้ป่วยที่มีประสบการณ์การทำเครื่องหมายโรคจิตเภทขาดดุลการทำงานก็จะเป็นข้อมูลในการตรวจสอบระดับของความสุข.
มีข้อมูลที่ จำกัด อยู่ในปัจจุบันอาจจะเป็นเพราะความเชื่อที่ยาวนาน anhedonia
เป็นคุณลักษณะโดยธรรมชาติของโรคนี้
การศึกษาครั้งนี้ออกไปโดยเฉพาะการประเมินความสุขในจิตเภทในความสัมพันธ์กับมาตรการทั้งทางคลินิกและผลการทำงานของ.
วิธีการ: สามสิบหนึ่งตอนแรกส่งผู้ป่วยและ 29
การควบคุมอายุและเพศที่จับคู่เข้าร่วมในการศึกษา
ผู้ป่วยสถานะทางคลินิกที่ได้รับการประเมินและชุดของตัวเองแบบสอบถามรายงานถูกใช้ในการวัดระดับของความสุขความพึงพอใจในชีวิตที่ประสบความสำเร็จและทำงานทั้งในผู้ป่วยและการควบคุม.
ผลการศึกษา: ผู้ป่วยที่มีประสบการณ์การทำเครื่องหมายการด้อยค่าเมื่อเทียบกับการควบคุมการทำงานที่ดีต่อสุขภาพ (pb0.001)
ในขณะที่การรายงานระดับเดียวกันของความสุข(p = 0.113) และความพึงพอใจกับชีวิต (p = 0.350) ในผู้ป่วยกลุ่มที่เราพบว่าการจัดอันดับความสุขที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับภาวะซึมเศร้าน้อยกว่าติดลบน้อยลงอาการถอนทางสังคมน้อยพึงพอใจในชีวิตมากขึ้นและการทำงานที่สูงขึ้นทางสังคมและการประกอบอาชีพ. ทั้งสองทำงานทางปัญญาและความเข้าใจไม่ได้มีผลกระทบโดยตรงอย่างมีนัยสำคัญในการจัดอันดับของ ความสุขใน. กลุ่มผู้ป่วยสรุป: แม้จะมีการทำเครื่องหมายการด้อยค่าการทำงานบุคคลที่มีอาการจิตเภทครั้งแรกตอนที่มีความสุขเป็นตัวควบคุม กลไกที่อาจอนุญาตให้มีการกล่าวถึงเช่นเดียวกับผลกระทบต่อการฟื้นฟูความพยายามที่จะถือว่าบุคคลที่ถือหุ้นเพื่อไดรฟ์เดียวกันและเป็นเป้าหมายก่อนที่การโจมตีการเจ็บป่วยและ / หรือไม่มีความสุขกับการทำงานของพวกเขาสถานะปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสุขเป็นหลัก มิติของชีวิตของบุคคล ที่เกี่ยวข้อง ทั้งการทำงาน และความสำเร็จ เป็นผู้ป่วยจิตเภท
ประสบการณ์การการทำงานไว้ มันจะเป็นข้อมูล เพื่อตรวจสอบระดับของความสุข
มีข้อมูลจำกัดในปัจจุบัน อาจจะเนื่องจากการยาวนานเชื่อว่าเบื่อหน่ายเป็น
คุณสมบัติโดยธรรมชาติของโรคนี้การศึกษาได้ประเมินความสุขโดยเฉพาะในผู้ป่วยจิตเภทในความสัมพันธ์ทั้งทางคลินิกและมาตรการ

: วิธีการทำงานของผลลัพธ์ สามสิบหนึ่ง first-episode ส่งผู้ป่วยและ 29 อายุ - และเพศตรงกับการควบคุมเข้าร่วม
ศึกษา สถานะทางคลินิกของผู้ป่วยถูกประเมิน และชุดของตนเองใช้แบบสอบถามเพื่อวัด
ระดับความสุข ความพึงพอใจในชีวิตความสำเร็จและการทำงานทั้งในผู้ป่วยและการควบคุม การมีประสบการณ์การทำงาน
ผู้ป่วยทำเครื่องหมายบกพร่องเมื่อเทียบกับการควบคุมสุขภาพ ( pb0.001 ) ในขณะที่
รายงานเปรียบเทียบระดับความสุข ( P = 0.113 ) และความพึงพอใจในชีวิต ( P = 0.350 ) ในกลุ่มผู้ป่วย
, เราพบว่าเรตติ้งสูงกว่าความสุขมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าน้อยลง อาการทางลบ
น้อยการถอนสังคมน้อยกว่าความพึงพอใจในชีวิตมากขึ้น และสังคมสูงกว่า และทำงานในอาชีพ ทั้งขบวนการคิดและความเข้าใจ
ไม่มีสำคัญโดยตรงต่อเรตติ้งของความสุขในกลุ่มผู้ป่วย
.
สรุป แม้จะมีเครื่องหมายบกพร่องหน้าที่ บุคคลกับ first-episode โรคจิตเภทเป็น
มีความสุขเช่นการควบคุม กลไกที่อาจจะช่วยให้นี้จะกล่าวถึงเป็นแนวทางการฟื้นฟูสมรรถภาพ
ความพยายามที่ถือว่า บุคคลถือไปยังไดรฟ์เดียวกันและเป้าหมาย เช่น ก่อนการเจ็บป่วยที่เกิดและ / หรือสถานะการทำงานปัจจุบัน
ไม่พอใจพวกเขา