Looking at the aftermath of 1932, t

Looking at the aftermath of 1932, the political struggles over state-form had led to some ambivalence in the kinds of project emanating from the centre; civilizational, constitutional and traditionalist rationalities competed or complemented each other. Yet no clear and enduring project of democracy subjection had emerged. There had yet to be a coincidence of perspectives on nation and citizenship with particular rationalities of aspects citizenship construction. Certainly, both governmental and hegemoni of democracy were in formation, but nothing approaching a stable hegemonic project had crystallized. This is the significance, ideologically, of the Sarit era. With that regime's embracing of traditionalism, within the fold of modernity, crucial aspects of a future project of democracy subjection were put in place, most significantly, the place of culture in the democratic identity of a people: a theme that would dovetail with the idea of civic culture propagated in political development circles. When state actors began to elaborate a more extensive programme of developmental democracy in the 1960 greater heed was given to programmes of reform which took the people's cultural position not as in need of transcendence, but rather in need of assimilation into the ways of the modern. This assimilation would be sensi tive to the assumed place of the traditional in matters of authority congruent with the idea of civic culture. Phibun's projects of an idealized modern subject were effectively superseded. In their place more extensive projects of subject reform and citizen construction emerged, which began first with getting to know the people and using this knowledge as a basis to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มองที่ปัจจุบัน 1932 ต่อสู้ทางการเมืองผ่านฟอร์มรัฐได้นำไปบาง ambivalence ในชนิดของโครงการที่เกิดจากศูนย์กลาง civilizational รัฐธรรมนูญและ traditionalist rationalities ร่วมแข่งขัน หรือตู้กัน ยัง ไม่มีโครงการที่ชัดเจน และยั่งยืนของประชาธิปไตยกวาดได้เกิด มีได้แต่เป็น เรื่องบังเอิญของมุมมองประเทศและสัญชาติ มี rationalities เฉพาะการก่อสร้างด้านสัญชาติ แน่นอน ทั้งรัฐบาล และ hegemoni ของประชาธิปไตยก่อตัวใน แต่ไม่ใกล้โครงการเจ้ามั่นคงได้ตกผลึก นี่คือความสำคัญ ideologically ยุคสฤษดิ์ ด้วยระบอบที่กอดของ traditionalism ภายในพับของความทันสมัย ลักษณะสำคัญของโครงการในอนาคตของประชาธิปไตยกวาดใส่ในสถานที่ สุดอย่างมีนัยสำคัญ สถานที่วัฒนธรรมเอกลักษณ์ประชาธิปไตยเป็นคน: รูปแบบที่จะแนบชิดกันกับความคิดของวัฒนธรรมพลเมืองที่เผยแพร่ในวงการพัฒนาทางการเมือง เมื่อนักแสดงสถานะเริ่มอธิบายโปรแกรมอย่างละเอียดเพิ่มเติมของพัฒนา ประชาธิปไตย 1960 มากกว่าสามารถให้โครงการปฏิรูปที่เอาประชาชนวัฒนธรรมตำแหน่งไม่เหมือนต้องปรองดอง แต่แทนที่จะ ต้องผสมกลมกลืนในแบบทันสมัย อันนี้จะเซนซิ tive ที่สันนิษฐานดั้งเดิมในเรื่องของแผง ด้วยความคิดของวัฒนธรรมพลเมือง มีประสิทธิภาพถูกแทนโครงการเป็นเรื่องทันสมัย idealized ของพิบูลย์ ที่ เรื่องปฏิรูปและประชาชนก่อสร้างโครงการเพิ่มเติมอย่างละเอียดปรากฏขึ้น ซึ่งเริ่มแรก ด้วยการทำความรู้จักคน และใช้ความรู้นี้เป็นพื้นฐานในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มองไปที่ผลพวงของปี 1932 การต่อสู้ทางการเมืองของรัฐรูปแบบได้นำไปสู่​​ความสับสนในบางชนิดของโครงการเล็ดลอดออกมาจากศูนย์; อารยธรรม, รัฐธรรมนูญและอนุรักษนิยม rationalities แข่งขันหรือครบครันแต่ละอื่น ๆ ยังไม่มีโครงการที่ชัดเจนและยั่งยืนของการครอบงำประชาธิปไตยโผล่ออกมา มียังไม่ได้จะเป็นเรื่องบังเอิญของมุมมองเกี่ยวกับประเทศและความเป็นพลเมืองกับ rationalities โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการก่อสร้างเป็นพลเมือง แน่นอนว่าทั้งภาครัฐและ hegemoni ของประชาธิปไตยอยู่ในการก่อตัว แต่ไม่มีอะไรที่ใกล้โครงการ hegemonic มั่นคงได้ตกผลึก นี่คือความสำคัญของอุดมการณ์ของยุคสฤษดิ์ ด้วยการกอดของระบอบการปกครองของประเพณีภายในเท่าของความทันสมัย​​ในด้านที่สำคัญของโครงการในอนาคตของการครอบงำการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่ถูกวางในตำแหน่งที่สำคัญที่สุด, สถานที่ของวัฒนธรรมในตัวตนของประชาธิปไตยคน: รูปแบบที่จะประกบกับความคิด ของวัฒนธรรมเทศบาลแพร่กระจายในวงการพัฒนาทางการเมือง เมื่อนักแสดงรัฐเริ่มที่จะทำอย่างละเอียดโปรแกรมที่ครอบคลุมมากขึ้นของระบอบประชาธิปไตยการพัฒนาในปี 1960 ระวังมากขึ้นให้กับโปรแกรมของการปฏิรูปที่เข้ารับตำแหน่งทางวัฒนธรรมของผู้คนไม่ได้อยู่ในความต้องการของการมีชัย แต่ในความต้องการของการดูดซึมเข้าสู่วิธีการที่ทันสมัย การดูดซึมนี้จะเป็นเชิง sensi ไปยังสถานที่สันนิษฐานว่าของแบบดั้งเดิมในเรื่องของผู้มีอำนาจสอดคล้องกับความคิดของวัฒนธรรมเทศบาล โครงการพิบูลย์ของเรื่องที่ทันสมัย​​เงียบสงบถูกแทนที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในสถานที่ของพวกเขาโครงการอย่างกว้างขวางมากขึ้นเรื่องของการปฏิรูปการก่อสร้างพลเมืองโผล่ออกมาซึ่งเริ่มแรกที่มีการทำความรู้จักกับผู้คนและการใช้ความรู้นี้เป็นพื้นฐานไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มองหลัง 2475 , การต่อสู้ทางการเมืองเหนือรัฐ ทำให้มีความสับสนในรูปแบบบางชนิดของโครงการกระจายจากศูนย์กลาง civilizational รัฐธรรมนูญอนุรักษนิยม , rationalities แข่งขันหรือเติมเต็มกันและกัน ยังไม่มีโครงการชัดเจนและยั่งยืนของการยึดครองประชาธิปไตยได้เกิดขึ้นมันยังเป็นเรื่องบังเอิญของมุมมองในประเทศ และพลเมืองดี โดยเฉพาะ rationalities ด้านการก่อสร้าง แน่นอน ทั้งภาครัฐและ hegemoni ประชาธิปไตยในรูปแบบ แต่ไม่มีอะไรที่ใกล้มั่นคงเจ้าโครงการ มีศัตรู นี่คือความสำคัญ ideologically ของสฤษดิ์ ยุค กับระบอบการปกครองขององคุลีมาลก็กอด ,ภายในพับของความทันสมัย ประเด็นสําคัญของโครงการในอนาคตของการยึดครองประชาธิปไตยถูกวางในสถานที่มากที่สุด สถานที่ วัฒนธรรม เอกลักษณ์ ประชาธิปไตยของคน : ชุดรูปแบบที่จะประกบกับความคิดของพลเมือง วัฒนธรรมแพร่กระจายในวงการพัฒนาทางการเมืองเมื่อนักแสดงรัฐเริ่มบรรจงรายการที่กว้างขวางมากขึ้นของการพัฒนาประชาธิปไตยใน 1960 มากขึ้นเอาใจใส่ให้โปรแกรมการปฏิรูปที่เอาประชาชนวัฒนธรรมตำแหน่งไม่ได้ต้องการความสำเร็จ แต่ในความต้องการของการเป็นวิธีที่ทันสมัยการผสมผสานนี้จะเซนซิว่าทางเลือกที่แบบดั้งเดิมในเรื่องของอำนาจที่สอดคล้องกับแนวคิดของวัฒนธรรมพลเมือง พิบูลย์ เป็นโครงการของวิชาสมัยใหม่ในอุดมคติคือได้อย่างมีประสิทธิภาพแทนที่ได้ ในสถานที่ของโครงการที่กว้างขวางมากขึ้นของการปฏิรูปและการสร้างพลเมืองเรื่องชุมนุมซึ่งเริ่มครั้งแรกกับการทำความรู้จักผู้คน และใช้ความรู้นี้เป็นพื้นฐานเพื่อ