In his poem On the Grasshopper and

In his poem On the Grasshopper and the Cricket, John Keats widely portrays the smorgasbord of pleasures that Nature has to offer- reinforcing the idea that Nature is constant, vital, and of paramount importance.

Even in the first line of his poem, he demonstrates the many pleasure of Nature: ‘The poetry of the earth is never dead’. When taken literally, this illustrates the lively vitality of the earth- it will never fade away- it will always be there, assuring us, supporting us. However, it can also depict the musical aspect of Nature; it is a metaphorical comparison to a concert- perhaps referring to the ‘cricket’s song’ and the voice of the grasshopper. Nature is always providing us with music and song if we care to take a moment to listen- this eschews materialism and reminds us of all the pleasures Nature has to offer. The sentence also portrays Nature in a different light- it praises the ‘poetry’ of the Earth- and poetry often invokes positive connotations of beauty, love, and romance- it demonstrates that Nature is filled with beauty. That beauty is varied and undefined- Nature’s allure is different from the splendor of the modern world- once again eschewing materialism. This instills a strong sense of love for Nature, and the Earth’s unique beauty- reinforcing Keat’s view of the constancy and vitality of Mother Earth. This is also shown later on in the poem, when there is repetition of this first line, albeit phrased differently- ‘the poetry of the earth is ceasing never’- reiterating the idea that Nature offers never-ending pleasure, and that it is far from ephemeral.

Keats alludes to the cycle of seasons in his poem to reinforce the idea that Nature is constantly changing and offering more, yet is always there. He starts off with the grasshopper: ‘a voice will run’, ‘with his delights’- this represents the summer and the delights it has to offer. The grasshopper’s voice ‘runs’- this personification makes it all the more endearing to the reader- we can relate to the overwhelming joy of running ‘from hedge to hedge’, and the immense satisfaction and sense of freedom we attain from it. The grasshopper’s ‘voice’ reminds us of Earth’s poetry and the song, as well as offers us a feeling of exuberance, urging us to participate in the joyous song that Nature has composed. In the next half of the poem, Keat depicts the winter- but even at night, in the cold frost, Nature offers reassurance in the ‘cricket’s song’. The cricket’s song reminds us of summer and the ‘grasshopper’s song’, reiterating the fact that summer will always return and Nature will never leave us. The ‘song’ brings joy and light in the darkest and chilliest of nights, never forsaking us for the cold winter. This cycle gives us the sense that Nature is always there, offering us hope at all times.

Keats writes this poem in a Petrarchan (Italian sonnet) form (actually in a competition against a friend challenging him to a poem about Nature), a form of poetry associated with love and romance. Using this form to write about poetry shows how much love and affection Nature has to offer and perhaps influences us to return this love in kind. The use of the sonnet form also demonstrates Keat’s own belief in the love that Nature has to offer, and his own love for it- reiterating the idea of Nature’s perpetual love and sacrifice.

Through his use of metaphorical devices, allusions, and overall form of poetry, Keats reinforces the notion of Nature’ eternal pleasures and ever-constant presence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทกวีของเขากับตั๊กแตนและคริกเก็ต จอห์น Keats portrays บุฟเฟ่ต์ ของความสุขที่ว่า ธรรมชาติมีการเสนอ-ภาคเอกชนคิดว่าธรรมชาติคง สำคัญ และใจมีความสำคัญมากในบรรทัดแรกของบทกวีของเขา เขาแสดงให้เห็นถึงความสุขมากของธรรมชาติ: 'บทกวีของแผ่นดินไม่ตาย' เมื่อนำอักษร แสดงที่นี่พลังของแผ่นดิน - มันจะไม่จางหาย-เสมอจะมี มั่นใจเรา สนับสนุนเรา อย่างไรก็ตาม ที่มันยังสามารถแสดงด้านดนตรีของธรรมชาติ การเปรียบเทียบเชิงเปรียบเทียบเพื่อแสดงแบบทีอ้างถึง 'เพลงของคริกเก็ต' และเสียงของตั๊กแตนได้ ธรรมชาติอยู่เสมอให้เรา มีดนตรี และเพลงถ้าเราต้องการเข้ารับฟัง - นี้ eschews นิยมวิภาษ และนึกถึงความสุขที่ธรรมชาติ ประโยค portrays ลักษณะแสงแตกต่างกันยัง- มันสรรเสริญ 'บทกวี' ของโลก - และบทกวีมักจะหมายถึงบวกความงาม ความรัก และโรมันแสดงให้เห็นว่า ธรรมชาติเต็มไป ด้วยความสวยงาม ความงามที่แตกต่างกัน และยังไม่ได้กำหนดธรรมชาติของอัลลูเรแตกต่างจากงดงามทันสมัยโลก-eschewing นิยมวิภาษครั้ง นี้ instills ความรู้ความสามารถความรักในธรรมชาติ โลก ของความงามเฉพาะ - เสริมของ Keat ที่นำมุมมองและพลังของแผ่นดินแม่ นี้แสดงอยู่ในภายหลังในบทกวี เมื่อมีซ้ำบรรทัดแรกนี้ แม้ว่า phrased แตก - 'บทกวีของโลกเป็นเบี้ยไม่เคย' - reiterating คิด ว่าธรรมชาติมีความสุขผืน และเป็นแหล่งข้อมูลแบบชั่วคราวKeats alludes กับวัฏจักรของฤดูกาลในบทกวีของเขาหนุนความคิดที่ว่า ธรรมชาติจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และบริการอื่น ๆ ยังมีเสมอ เขาเริ่มปิดกับตั๊กแตน: 'เสียงจะทำงาน' 'กับความสุขของเขา' -นี้แทนฤดูร้อนและความสุขที่มีให้กัน เสียงของตั๊กแตน 'รัน' - บุคลาธิษฐานนี้ทำให้ทั้งหมดมากกว่ารักการอ่าน - ที่เราสามารถเกี่ยวข้องกับความสุขครอบงำของรัน 'จากป้องกันการป้องกัน' และความพึงพอใจอันยิ่งใหญ่และความเป็นอิสระเราบรรลุนั้น ของตั๊กแตน 'เสียง' ให้นึกถึงบทกวีของแผ่นดินและเพลง ตลอดจนนำเสนอยุคคลินตัน กระตุ้นให้เรามีส่วนร่วมในเพลงบัดที่ธรรมชาติมีส่วนประกอบ ในครึ่งถัดไปของกลอน Keat มีภาพแต่หนาวแม้ในเวลากลางคืน ในน้ำแข็งเย็น ธรรมชาติเสนอ reassurance ใน 'เพลงของคริกเก็ต' เพลงของคริกเก็ตนึกถึงฤดูร้อน และ 'ของตั๊กแตนเพลง' reiterating ร้อนจะกลับมาและธรรมชาติจะไม่ทำให้เรา 'เพลง' นำความสุขและแสงในมืดมากที่สุด และ chilliest ของคืน ไม่ forsaking เราสำหรับฤดูหนาวเย็น รอบนี้ทำให้เรารู้สึกว่า ธรรมชาติคือเคยมี นำเสนอเราหวังทุกครั้งเขียน Keats กลอนนี้ใน Petrarchan (ณอิตาลี) เป็น (จริงในการแข่งขันกับเพื่อนท้าทายเขาให้บทกลอนเกี่ยวกับธรรมชาติ), รูปแบบของบทกวีที่เกี่ยวข้องกับความรักและความโรแมนติก ใช้แบบฟอร์มนี้เขียนเกี่ยวกับบทกวีแสดงจำนวนเสน่หาธรรมชาติมีให้ และอาจจะมีผลต่อเราคืนนี้ความรักความเมตตา ใช้แบบฟอร์มณยังแสดงให้เห็นความเชื่อของ Keat รักธรรมชาติ และความรักของเขาเองสำหรับไอที-reiterating ความคิดของธรรมชาติตลอดความรักและเสียสละผ่านการใช้งานของอุปกรณ์เชิงเปรียบเทียบ allusions และแบบฟอร์มโดยรวมของบทกวี Keats reinforces ความธรรมชาติ ' ความสุขนิรันดร์และสถานะคงที่เคย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทกวีของเขาในตั๊กแตนและจิ้งหรีด , จอห์น คีทส์กันอย่างแพร่หลาย portrays Smorgasbord ของความสุขที่ธรรมชาติมีให้ - เสริมความคิดธรรมชาติที่คงความสําคัญและสิ่งที่สำคัญที่สุด

แม้ในบรรทัดแรกของบทกวีของเขาเขาแสดงให้เห็นถึงความสุขมากมายของธรรมชาติ : ของกวีนิพนธ์ของ โลกไม่เคยตาย " เมื่อได้รับหมายนี้แสดงให้เห็นถึงพลังของโลกนี้มันไม่เคยจางหาย มันต้องมี มั่นใจเรา สนับสนุนเราเสมอ แต่ก็ยังแสดงถึงลักษณะของดนตรีธรรมชาติ เป็นการเปรียบเทียบ metaphorical กับคอนเสิร์ต - อาจหมายถึง ' คริกเก็ตเป็นเพลงและเสียงของตั๊กแตนธรรมชาติมักให้เรากับเพลงและดนตรี ถ้าเราสนใจที่จะใช้เวลาสักครู่เพื่อฟัง - eschews วัตถุนิยม และเตือนเราทุกความสุขที่ธรรมชาติมีให้ ประโยคยังพรรณนาธรรมชาติในแสงที่แตกต่างกัน - มันสรรเสริญ ' บทกวี ' ของโลก - บทกวีมักจะเรียก connotations บวกความงาม ความรัก และความโรแมนติก - มันแสดงให้เห็นว่าธรรมชาติที่เต็มไปด้วยความงามความงามที่หลากหลาย และยังไม่ระบุ - ธรรมชาติเสน่ห์แตกต่างจากความงดงามของโลกสมัยใหม่อีกครั้งละทิ้งวัตถุนิยม นี้ instills ความรู้สึกรักธรรมชาติและโลกของเอกลักษณ์ความงาม - เสริม Keat มุมมองของความมั่นคงและพลังของแม่ธรณี . นี้ยังแสดงในภายหลังในบทกวี เมื่อมีการทำซ้ำของบรรทัดแรกแม้ว่า phrased แตกต่างกัน - บทกวีของโลกจะหยุดไม่เคย ' อีกความคิดที่ธรรมชาติมอบไม่มีที่สิ้นสุดความสุขและมันคือไกลจากชั่ .

คีทส์ลอกเลียนมาจากวัฏจักรของฤดูกาลของเขาในบทกวีเพื่อเสริมสร้างความคิดว่าธรรมชาติมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และที่เสนอเพิ่มเติม แต่ก็มี เขาเริ่มด้วยตั๊กแตน : ' เสียงจะวิ่ง "' ความสุข ' - ของเขานี้เป็นฤดูร้อนและความสุขมันมีให้ ตั๊กแตนเป็นเสียง ' วิ่ง ' - นี้ตัวอย่างมันยิ่งเป็นที่รักแก่ผู้อ่าน เราสามารถที่เกี่ยวข้องกับท่วมท้นจอยวิ่ง ' จากรั้วเพื่อป้องกัน ' และเวิ้งว้าง ความพึงพอใจและความรู้สึกของเสรีภาพที่เราได้จากมันเสียงของ ' ตั๊กแตน ' เตือนเราของบทกวีของโลก และเพลง รวมทั้งให้เราความรู้สึกของความมีชีวิตชีวา เรียกร้องให้พวกเราเข้าร่วมสนุกสนานเพลงที่ธรรมชาติได้แต่ง ในส่วนถัดไปของกลอน คิตภาพฤดูหนาว แต่แม้ในเวลากลางคืนในน้ำค้างแข็งเย็นธรรมชาติมอบความมั่นใจในคริกเก็ตเป็น ' เพลง 'เพลงของจิ้งหรีดเตือนเราของฤดูร้อนและเพลง ' ตั๊กแตน ' ธรรมที่ว่า ฤดูร้อนจะเสมอกลับและธรรมชาติจะไม่ทิ้งเรา ' เพลง ' นำความสุขและความสว่างในที่มืดที่สุด และ chilliest คืน ไม่เคยทอดทิ้งเรา สำหรับฤดูหนาวที่หนาว รอบนี้จะให้ความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติอยู่เสมอมี ให้ความหวังเราตลอดเวลา

คีทส์เขียนกลอนบทนี้ใน petrarchan ( โคลงอิตาลี ) แบบฟอร์มจริง ในการแข่งขันกับเพื่อนท้าทายเขาให้แต่งกลอนเกี่ยวกับธรรมชาติ ) , รูปแบบของบทกวีที่เกี่ยวข้องกับความรักและความโรแมนติก ใช้แบบฟอร์มนี้เพื่อเขียนบทกวีแสดงให้เห็นว่าความรักและความรักที่ธรรมชาติมีให้ และอาจจะมีผลต่อเรากลับความรักนี้ในประเภทการใช้รูปแบบโคลงยังแสดงให้เห็นถึงความเชื่อในคิตเองความรักที่ธรรมชาติมีให้ และรักของเขาเองมัน - อีกความคิดของธรรมชาติ ตลอด รัก และ เสียสละ

ผ่านการใช้งานของอุปกรณ์ , คำอุปมาอุปมาและรูปแบบโดยรวมของบทกวีคีทส์ ตอกย้ำความคิดของความสุขนิรันดร์ ธรรมชาติ และเคยปรากฏตัวคงที่