2) The predation critiqueA second o

2) The predation critique
A second objection against basing environmentalism on compassion was that suffering—
in the form of death, disease, predation, and so on—is an inherent part of nature, and the
attempt to eliminate it altogether is an outcome of an unrealistic, perhaps over-romantic
view of nature that contradicts ecological principles. It was argued that if we followed
our desire for the welfare of all sentient beings to its logical conclusion, rather than
respecting nature, we would need to alter it radically; in particular, we would need to
prevent animals from preying upon each other wherever we could. Some parables suggest
that this idea is not as offensive to Buddhists as it is to some environmentalists, who
would probably be dismayed by the uncharacteristic portrayal of certain animals in the
Jātaka Tales and in other Buddhist stories, such as the snake that sheltered the Buddha
from the rain, or the tiger that slept by Milarepa‘s side.
In the next chapter, I will argue that emptiness implies that there is no such thing
as the ―nature of a tiger,‖ and in fact, several Buddhist stories suggest that, in the
presence of an enlightened being, normally aggressive animals become submissive
instead. All the same, although the predation critique is perfectly valid for one who
displays relative love and compassion, such as the animal welfarist whose views were
examined in chapter 1, it does not apply to bodhicitta. Since the bodhisattva’s love is
generated in union with emptiness, she does not infer any views, any ‗oughts,‘ ‗shoulds,‘
or ‗musts,‘ and especially, she will not interfere with other beings‘ way of life. To desire
the happiness of all beings, when beings and their afflictions are viewed as empty, will
not logically necessitate any intervention on behalf of suffering beings. Someone who
was under the grip of a deluded perspective, perceiving beings, suffering, and actions as
real might believe that she had to put an end to all this misery. The bodhisattva, on the
other hand, would ultimately perceive only emptiness.
Of course, this just shows, once again, that an environmentalist cannot appeal to
bodhicitta or emptiness to support his environmentally motivated decisions. It points to
the problem we have noted repeatedly, and which we shall encounter again below, that as
long as it is interpreted as the negation of views, emptiness cannot be used to defend

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2) การปล้นสะดมวิจารณ์
คัดค้านที่สองกับเบสสิ่งแวดล้อมในความเมตตาเป็น suffering- ว่า
ในรูปแบบของการเสียชีวิตโรคปล้นสะดมและอื่น ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งโดยธรรมชาติของธรรมชาติและ
ความพยายามที่จะกำจัดมันทั้งหมดเป็นผลมาจาก สมจริงบางทีอาจจะมากกว่าที่โรแมนติก
มุมมองในลักษณะที่ขัดแย้งกับหลักการของระบบนิเวศ มันเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าถ้าเราทำตาม
ความปรารถนาของเราสำหรับสวัสดิการของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดไปสู่ข้อสรุปเชิงตรรกะของมันมากกว่า
การเคารพธรรมชาติที่เราจะต้องแก้ไขมันอย่างรุนแรง; โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราจะต้อง
ป้องกันไม่ให้สัตว์จาก preying เมื่อกันทุกที่ที่เราจะทำได้ สุภาษิตบางคนเสนอ
ความคิดที่ว่านี้ไม่เป็นที่น่ารังเกียจชาวพุทธมันเป็นสิ่งแวดล้อมบางอย่างที่
อาจจะได้ขยาดโดยการวาดภาพวิสัยของสัตว์บางอย่างใน
นิทานชาดกและพุทธศาสนาในเรื่องอื่น ๆ เช่นงูที่กำบังพระพุทธรูป
จาก ฝนหรือเสือว่านอนหลับอยู่ข้าง Milarepa ของ.
ในบทต่อไปผมจะยืนยันความว่างเปล่าที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีสิ่งดังกล่าว
เป็น -nature ของเสือ‖และในความเป็นจริงเรื่องราวทางพุทธศาสนาหลายชี้ให้เห็นว่าใน
การแสดงตนของความเป็นพุทธะปกติสัตว์ก้าวร้าวกลายเป็นอ่อนน้อม
แทน ทั้งหมดเดียวกันแม้ว่าวิจารณ์ปล้นสะดมเป็นอย่างดีที่ถูกต้องสำหรับคนที่
จะแสดงความรักและความเมตตาญาติเช่น welfarist สัตว์ที่มีมุมมองที่ได้รับการ
ตรวจสอบในบทที่ 1 ก็ไม่ได้นำไปใช้กับ bodhicitta เนื่องจากความรักของพระโพธิสัตว์ที่ถูก
สร้างขึ้นในสหภาพกับความว่างเปล่าเธอไม่สรุปมุมมองใด ๆ ‗oughtsใด ๆ '‗shoulds'
หรือ‗musts 'และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ของวิถีชีวิต เพื่อความปรารถนา
ความสุขของมนุษย์ทุกคนเมื่อสิ่งมีชีวิตและความทุกข์ยากของพวกเขาถูกมองว่าเป็นที่ว่างเปล่าจะ
ไม่ได้มีเหตุผลจำเป็นต้องมีการแทรกแซงใด ๆ ในนามของสิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมาน ใครบางคนที่
อยู่ภายใต้การจับของมุมมองของลม ๆ แล้ง ๆ ที่รับรู้สิ่งมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานและการกระทำที่เป็น
จริงอาจจะเชื่อว่าเธอมีที่จะหมดสิ้นทุกความทุกข์ยากนี้ พระโพธิสัตว์บน
มืออื่น ๆ ที่ในที่สุดก็จะรับรู้เพียงความว่างเปล่า.
แน่นอนนี้ก็แสดงให้เห็นอีกครั้งหนึ่งว่าสิ่งแวดล้อมไม่สามารถดึงดูดความสนใจของ
bodhicitta หรือความว่างเปล่าที่จะสนับสนุนการตัดสินใจของเขามีแรงจูงใจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม มันชี้ไปที่
ปัญหาที่เราได้ตั้งข้อสังเกตซ้ำ ๆ และที่เราจะพบกันอีกครั้งด้านล่างว่า
ตราบใดที่มันถูกตีความว่าเป็นปฏิเสธมุมมองของความว่างเปล่าไม่สามารถใช้ในการปกป้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 ) การวิจารณ์การคัดค้านที่สองกับการอ้างอิงอนาธิปไตยในความกรุณาที่ทุกข์ -
ในรูปแบบของความตาย , โรค , การปล้นสะดม , และอื่น ๆเป็นส่วนที่แท้จริงของธรรมชาติ และพยายามที่จะกำจัดมันทั้งหมด
คือผลของการไม่สมจริง บางทีมากกว่าโรแมนติก
มุมมองของธรรมชาติที่ขัดแย้งกับหลักการ นิเวศวิทยา มันเป็นที่ถกเถียงกันว่า ถ้าเราตาม
ความปรารถนาของเราเพื่อสวัสดิภาพของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของตรรกะข้อสรุปมากกว่า
เคารพธรรมชาติ เราก็ต้องเปลี่ยนมันอย่างรุนแรง โดยเฉพาะเราต้องไม่ให้สัตว์

วนเวียนตามแต่ละอื่น ๆที่เราสามารถทำได้ บาง parables แนะนำ
ที่ความคิดนี้ไม่ได้ทำให้ชาวพุทธเป็นบางนักสิ่งแวดล้อมที่
อาจจะอนาถใจโดยไม่เป็นลักษณะพิเศษภาพสัตว์บางอย่างใน
J สยามทากะเล่านิทานในเรื่องราวทางพุทธศาสนาอื่น ๆเช่นงูที่ซุ้มพระพุทธรูป
จากฝน หรือเสือที่หลับอยู่ข้างๆมิลาเรปะ .
ในบทต่อไป ผมจะเถียงว่าว่างเปล่า แสดงว่าไม่มี เช่น ผมอยากเป็นสิ่ง
ธรรมชาติของเสือ‖และในความเป็นจริงเรื่องราวหลายพุทธชี้ให้เห็นว่าใน
สถานะของความเป็นพุทธะ ปกติก้าวร้าวกลายเป็นสัตว์อ่อนน้อม
แทน เหมือนกันหมด แต่การวิจารณ์ที่สมบูรณ์มีอายุหนึ่งที่แสดงความรักและความเมตตา
ญาติ เช่น สัตว์ welfarist ที่มีมุมมองเป็น
ตรวจสอบในบทที่ 1 มันใช้ไม่ได้กับทั้ง . ตั้งแต่เป็นพระโพธิสัตว์รัก
สร้างขึ้นในสหภาพกับความว่างเปล่า เธอไม่ได้อนุมานใด ๆความคิดเห็นใด ๆ ‗ oughts ' ‗ shoulds '
หรือ‗ต้อง ' และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอจะไม่ยุ่งกับมนุษย์อื่น ๆทางของชีวิต ปรารถนา
ความสุขของสรรพสัตว์ เมื่อมนุษย์และความทุกข์ทรมานของพวกเขาจะดูว่างเปล่า จะ
ไม่มีเหตุผลจำเป็นการแทรกแซงใด ๆ ในนามของความทุกข์ทรมานของมนุษย์ . ใครบางคน
อยู่ในด้ามจับของามุมมอง การรับรู้และการกระทำของมนุษย์ ทุกข์เป็น
จริงๆอาจจะเชื่อว่าเธอต้องยุติความทุกข์นี้ . พระโพธิสัตว์บน
มืออื่น ๆที่จะสุดมองเห็นแต่ความว่างเปล่า
แน่นอน นี่ก็แสดงให้เห็นอีกครั้งว่า เป็นนักไม่สามารถอุทธรณ์หรือความว่างเปล่า

ทั้งเพื่อส่งเสริมแรงจูงใจต่อการตัดสินใจจุด

ปัญหาที่เราได้ระบุไว้ซ้ำ ซึ่งเราจะพบด้านล่างอีกครั้งว่าถ้ามันตีความ
เป็นนิเสธของมุมมอง ว่างเปล่า ไม่สามารถใช้เพื่อปกป้อง