REVIEW OF LITERATURE Multiplicativ

REVIEW OF LITERATURE
Multiplicative Thinking While multiplicative thinking has been defined from various perspectives (Clark & Kamii, Piaget, 1987; 1996; Siemon & Bread, 2006; Steffe, 1994), it is usually defined by distinguishing from additive thinking. For instance, Piaget (1987) described the differences between them in terms of the number of levels of abstraction and inclusion relationship the child has to make simultaneously. In extending Piaget’s work, Steffe (1994) regarded children’s number sequences as the starting point of operations because operations would be constructed by modifying such sequences. In his teaching experiment, three different number sequences were identified as the process of constructing multiplicative thinking: the Initial Number Sequences, the Tacitly Number Sequences, and the Explicitly Number Sequences. It was reported that children’s formation and use of units are progressively elaborated from easy counting up to multiplication. This study implies that multiplicative thinking is not developed at a specific time, but over time with several transitional levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทบทวนวรรณกรรม มีการกำหนดเชิงการคูณคิดขณะเชิงการคูณคิดจากมุมมองต่าง ๆ (คลาร์กและ Kamii ปียาแฌ 1987; 1996 Siemon และขนมปัง 2006 Steffe, 1994), มักจะมีการกำหนดไว้ โดยแยกจากสามารถคิด เช่น ปียาแฌ (1987) อธิบายความแตกต่างระหว่างพวกเขาในแง่ของจำนวนของระดับของ abstraction และความสัมพันธ์รวมเด็กมีให้พร้อม ในการขยายงานของปียาแฌ ลำดับหมายเลขเด็ก Steffe (1994) ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการดำเนินงานเนื่องจาก การดำเนินงานจะสร้างขึ้น โดยการปรับเปลี่ยนลำดับดังกล่าว ในการทดลองของเขาสอน ระบุลำดับหมายเลขที่แตกต่างกันสามเป็นกระบวนการของการสร้างความคิดเชิงการคูณ: ลำดับหมายเลขเริ่มต้น ลำดับหมายเลข Tacitly และ ลำดับหมายเลขอย่างชัดเจน มีรายงานว่า เด็กกำเนิดและใช้หน่วยมีความก้าวหน้า elaborated จากง่ายนับค่าการคูณ การศึกษานี้หมายถึงให้คิดเชิงการคูณจะไม่พัฒนาตามเวลา แต่เวลามีหลายระดับอีกรายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทบทวนวรรณกรรมคูณคิดในขณะที่ความคิดคูณได้รับการกำหนดจากมุมมองที่แตกต่างกัน (คลาร์กและ Kamii, เพียเจต์, 1987; 1996; Siemon และขนมปัง 2006 Steffe, 1994) ก็จะถูกกำหนดโดยปกติแตกต่างจากความคิดของสารเติมแต่ง
ยกตัวอย่างเช่นเพียเจต์ (1987) อธิบายความแตกต่างระหว่างพวกเขาในแง่ของจำนวนของระดับของนามธรรมและความสัมพันธ์รวมเด็กที่มีการทำพร้อมกัน ในการขยายการทำงานของเพียเจต์ของ Steffe (1994) ได้รับการยกย่องลำดับหมายเลขที่เด็กเป็นจุดเริ่มต้นของการดำเนินงานเนื่องจากการดำเนินงานที่จะถูกสร้างขึ้นโดยการปรับเปลี่ยนลำดับดังกล่าว ในการทดลองการสอนของเขาสามลำดับหมายเลขที่แตกต่างกันถูกระบุว่าเป็นกระบวนการของการสร้างความคิดคูณ: ลำดับจำนวนเริ่มต้นลำดับหมายเลขโดยปริยายและลำดับจำนวนอย่างชัดเจน มีรายงานว่าการก่อตัวของเด็กและการใช้หน่วยความก้าวหน้าเนื้อหาจากเรื่องง่ายที่นับถึงคูณ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการคิดคูณไม่ได้พัฒนาในเวลาที่กำหนด แต่ช่วงเวลาที่มีการเปลี่ยนผ่านหลายระดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทบทวนวรรณกรรม
วิธีคิดขณะคิดวิธีได้นิยามจากมุมมองต่าง ๆ ( คลาร์ก& kamii , piaget , 1987 ; 1996 ; ซีมอน&ขนมปัง , 2006 ; steffe , 1994 ) , มันมักจะกำหนดโดยแยกจากความคิดเสริม สำหรับอินสแตนซ์เพียเจต์ ( 1987 ) อธิบาย ความแตกต่างระหว่างพวกเขาในแง่ของจำนวนของระดับของนามธรรมและความสัมพันธ์ของเด็กมีการทำพร้อมกัน ในการขยายของ Piaget ทำงาน steffe ( 1994 ) หมายเลขลำดับของเด็กถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการดำเนินงาน เพราะการดำเนินงานจะถูกสร้างขึ้นโดยการปรับเปลี่ยนดังกล่าว ดังนี้ ในการทดลองการสอนของเขาสามลำดับตัวเลขต่าง ๆ ที่ถูกระบุว่าเป็นขั้นตอนของการสร้างวิธีคิด : ลำดับเลขเริ่มต้น ดุษณีภาพลำดับหมายเลข และชัดเจนในตัวเลข ลำดับ มีรายงานว่าเด็กสร้างและใช้หน่วยเป็นผู้อธิบายง่ายนับถึงคูณการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าวิธีคิดยังไม่พัฒนาในเวลาที่เฉพาะเจาะจง แต่เวลาผ่านไปหลายระดับเดียว .