- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
RELEVANT INTERPERIOD TAX ALLOCATION
RELEVANT INTERPERIOD TAX ALLOCATION
ABSTRACT
United States Generally Accepted Accounting Principles (GAAP) has required interperiod tax
allocation (ITA) since 1967 (APB Opinion No. 11). Currently, Statement of Financial Accounting
Standards (SFAS) No. 109 (ASC 740) requires the "Asset-Liability" method as opposed to the
previously used "Deferred" method. Similar interperiod tax allocation is required under
International Financial Reporting Standards (IFRS); neither IFRS nor US GAAP allows the
discounting of deferred tax.
Critics of ITA argue that deferred tax may persist for many future years because new temporary
differences are likely to equal or exceed reversing differences. However, deferred tax is not
reported at present value. Financial analysts often ignore reported deferred tax because it
does not provide adequate information for predicting future cash flows. Furthermore, the
process of ITA is very expensive and may not be cost-effective.
Logical analysis suggests that deferred tax should be recognized at present value. This
conclusion is supported by several research efforts that indicate investors and analysts
generally find undiscounted deferred tax to be irrelevant and either combine it with equity
(ignore it) or attempt some sort of discounting process, if accounting standards require
interperiod tax allocation, a relevant, present value amount of deferred tax should be required
instead of a generally irrelevant, undiscounted amount. A realistic, present value method that
can be used in practice for financial reporting is presented.
INTRODUCTION
United States Generally Accepted Accounting Principles (GAAP) has required interperiod tax
allocation (ITA) since 1967 (APB Opinion No. 11). Currently, Statement of Financial Accounting
Standards (SFAS) No. 109 (ASC 740) requires the "Asset-Liability" method as opposed to the
previously used "Deferred" method. Although the methods are very similar, the emphasis is
now on reporting the required deferred tax asset and/or liability instead of placing the primary
emphasis on the matching process. Interperiod tax allocation required under International
Financial Reporting Standards (IFRS) is very similar to US GAAP; neither iFRS nor US GAAP
allows the discounting of deferred tax.
151
In general, interperiod tax allocation recognizes deferred tax equal to the difference between
the financial accounting tax provision (computed on pre-tax accounting income excluding
permanent differences) and the current-year tax liability. This approach is supposed to better
match revenues and expenses (income and tax) and be a better indicator of earnings. The
deferred tax on the balance sheet is also supposed to indicate the existence of a future tax
liability or future tax reduction. The asset—liability method goes a step further and adjusts the
deferred tax to the correct balance, and this correction (usually for a change in the tax rate) is
an adjustment to the current-year tax effect. Therefore, in those years when the deferred tax is
adjusted for a change in a previous estimate, the matching is sacrificed to some extent in order
to report the required amount of deferred tax.
Critics of ITA argue that deferred tax is likely to persist for many future years because new
temporary differences are likely to equal or exceed reversing differences. However, deferred
tax is not reported at present value. Financial analysts often ignore reported deferred tax
(White et al. 1994) because it does not provide adequate information for predicting future cash
flows. Furthermore, the process of ITA is very expensive and may not be cost-effective. This
paper presents a discussion and analysis of these issues and introduces a suggested new
reporting model.
LITERATURE REVIEW
Critics of ITA use various arguments. Ketz (2010) argues that deferred tax should be completely
eliminated from financial accounting because deferred tax assets and liabilities are neither
assets nor liabilities. At least three problems emerge with defining deferred tax as a liability.
First, deferred tax is not a present obligation of the firm. The tax becomes an obligation in
future tax periods only if taxable income is present. Second, the liability itself is not a result of a
past transaction between the tax authority and the firm. Third, all other long-term obligations
are reported at the present value of future cash flows; whereas, deferred tax is not discounted
(Lasman and Weil 1978). This leads to the conclusion that even if a deferred tax liability is a
legitimate liability, the undiscounted amount is inflated.
152
From an economic viewpoint, taxes paid later are less burdensome than taxes paid now
(Lasman and Weil 1978). Financial statements ignore this basic but important point. Firms are
likely to be able to defer the liability indefinitely as the company grows. If the company stops
expanding and begins to shrink, in theory the temporary differences should reverse and result
in additional tax payments. However, shrinking firms may experience operating losses, which
will result in deferred liabilities being erased, not paid (Herring and Jacobs 1976).
The information content of deferred tax has been studied often in the literature, usually by
testing the relationship between deferred tax and stock prices/returns. Beaver and Dukes
(1972) found stock prices have the highest association with earnings using interperiod tax
allocation as opposed to earnings before allocation (ranked second) and cash flows (ranked
third). However, in a later study. Beaver and Dukes (1973) say their 1972 findings were
anomalous. Rayburn (1986) found mixed results when investigating the association between
stock returns and the use of deferred tax. The association between interperiod tax allocation
and stock returns depended on the assumptions made about the disposition of the deferred
tax. Chaney and Jeter (1994) found a negative correlation between interperiod tax allocation
and stock returns. Their study indicated the market response to earnings was more positive
when deferred tax is less volatile.
More recent studies relating tax deferrals to the valuation of firm equity indicate a weak
correlation of deferred tax with equity valuation. Amir, Kirschenheiter, and Willard (1997)
conclude that investors obtain some information from deferred tax by attempting to discount
its various components, and the present value of deferred tax from depreciation and
amortization is close to zero. Also, data indicate deferred tax assets from carryforwards are
considered of little value because investors do not expect them to be utilized. Lee (1998) also
eoneludes that investors diseount the reported deferred tax in order to arrive at a relevant
present value for equity valuation. Chludek (2011) eoneludes that deferred tax assets are more
153
reversing than deferred tax liabilities; however, deferred tax is mostly irrelevant because the
reported amount bears little relationship to the present value of any ultimate payments.
ABSTRACT
United States Generally Accepted Accounting Principles (GAAP) has required interperiod tax
allocation (ITA) since 1967 (APB Opinion No. 11). Currently, Statement of Financial Accounting
Standards (SFAS) No. 109 (ASC 740) requires the "Asset-Liability" method as opposed to the
previously used "Deferred" method. Similar interperiod tax allocation is required under
International Financial Reporting Standards (IFRS); neither IFRS nor US GAAP allows the
discounting of deferred tax.
Critics of ITA argue that deferred tax may persist for many future years because new temporary
differences are likely to equal or exceed reversing differences. However, deferred tax is not
reported at present value. Financial analysts often ignore reported deferred tax because it
does not provide adequate information for predicting future cash flows. Furthermore, the
process of ITA is very expensive and may not be cost-effective.
Logical analysis suggests that deferred tax should be recognized at present value. This
conclusion is supported by several research efforts that indicate investors and analysts
generally find undiscounted deferred tax to be irrelevant and either combine it with equity
(ignore it) or attempt some sort of discounting process, if accounting standards require
interperiod tax allocation, a relevant, present value amount of deferred tax should be required
instead of a generally irrelevant, undiscounted amount. A realistic, present value method that
can be used in practice for financial reporting is presented.
INTRODUCTION
United States Generally Accepted Accounting Principles (GAAP) has required interperiod tax
allocation (ITA) since 1967 (APB Opinion No. 11). Currently, Statement of Financial Accounting
Standards (SFAS) No. 109 (ASC 740) requires the "Asset-Liability" method as opposed to the
previously used "Deferred" method. Although the methods are very similar, the emphasis is
now on reporting the required deferred tax asset and/or liability instead of placing the primary
emphasis on the matching process. Interperiod tax allocation required under International
Financial Reporting Standards (IFRS) is very similar to US GAAP; neither iFRS nor US GAAP
allows the discounting of deferred tax.
151
In general, interperiod tax allocation recognizes deferred tax equal to the difference between
the financial accounting tax provision (computed on pre-tax accounting income excluding
permanent differences) and the current-year tax liability. This approach is supposed to better
match revenues and expenses (income and tax) and be a better indicator of earnings. The
deferred tax on the balance sheet is also supposed to indicate the existence of a future tax
liability or future tax reduction. The asset—liability method goes a step further and adjusts the
deferred tax to the correct balance, and this correction (usually for a change in the tax rate) is
an adjustment to the current-year tax effect. Therefore, in those years when the deferred tax is
adjusted for a change in a previous estimate, the matching is sacrificed to some extent in order
to report the required amount of deferred tax.
Critics of ITA argue that deferred tax is likely to persist for many future years because new
temporary differences are likely to equal or exceed reversing differences. However, deferred
tax is not reported at present value. Financial analysts often ignore reported deferred tax
(White et al. 1994) because it does not provide adequate information for predicting future cash
flows. Furthermore, the process of ITA is very expensive and may not be cost-effective. This
paper presents a discussion and analysis of these issues and introduces a suggested new
reporting model.
LITERATURE REVIEW
Critics of ITA use various arguments. Ketz (2010) argues that deferred tax should be completely
eliminated from financial accounting because deferred tax assets and liabilities are neither
assets nor liabilities. At least three problems emerge with defining deferred tax as a liability.
First, deferred tax is not a present obligation of the firm. The tax becomes an obligation in
future tax periods only if taxable income is present. Second, the liability itself is not a result of a
past transaction between the tax authority and the firm. Third, all other long-term obligations
are reported at the present value of future cash flows; whereas, deferred tax is not discounted
(Lasman and Weil 1978). This leads to the conclusion that even if a deferred tax liability is a
legitimate liability, the undiscounted amount is inflated.
152
From an economic viewpoint, taxes paid later are less burdensome than taxes paid now
(Lasman and Weil 1978). Financial statements ignore this basic but important point. Firms are
likely to be able to defer the liability indefinitely as the company grows. If the company stops
expanding and begins to shrink, in theory the temporary differences should reverse and result
in additional tax payments. However, shrinking firms may experience operating losses, which
will result in deferred liabilities being erased, not paid (Herring and Jacobs 1976).
The information content of deferred tax has been studied often in the literature, usually by
testing the relationship between deferred tax and stock prices/returns. Beaver and Dukes
(1972) found stock prices have the highest association with earnings using interperiod tax
allocation as opposed to earnings before allocation (ranked second) and cash flows (ranked
third). However, in a later study. Beaver and Dukes (1973) say their 1972 findings were
anomalous. Rayburn (1986) found mixed results when investigating the association between
stock returns and the use of deferred tax. The association between interperiod tax allocation
and stock returns depended on the assumptions made about the disposition of the deferred
tax. Chaney and Jeter (1994) found a negative correlation between interperiod tax allocation
and stock returns. Their study indicated the market response to earnings was more positive
when deferred tax is less volatile.
More recent studies relating tax deferrals to the valuation of firm equity indicate a weak
correlation of deferred tax with equity valuation. Amir, Kirschenheiter, and Willard (1997)
conclude that investors obtain some information from deferred tax by attempting to discount
its various components, and the present value of deferred tax from depreciation and
amortization is close to zero. Also, data indicate deferred tax assets from carryforwards are
considered of little value because investors do not expect them to be utilized. Lee (1998) also
eoneludes that investors diseount the reported deferred tax in order to arrive at a relevant
present value for equity valuation. Chludek (2011) eoneludes that deferred tax assets are more
153
reversing than deferred tax liabilities; however, deferred tax is mostly irrelevant because the
reported amount bears little relationship to the present value of any ultimate payments.
0/5000
การปันส่วนภาษีที่เกี่ยวข้อง INTERPERIODบทคัดย่อสหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปยอมรับบัญชีหลัก (GAAP) ต้องภาษี interperiodการปันส่วน (ตะกะอิตะ) ค.ศ. 1967 (APB เห็นหมายเลข 11) ปัจจุบัน งบการเงินบัญชีมาตรฐาน (SFAS) หมายเลข 109 (ASC 740) ต้องใช้วิธี "สินทรัพย์หนี้สิน" ซึ่งตรงกันข้ามการก่อนหน้านี้ ใช้วิธีการ "รอการตัดบัญชี" คล้าย interperiod ที่จำเป็นต้องมีการปันส่วนภาษีภายใต้นานาชาติมาตรฐานรายงานทางการเงิน (IFRS); ไม่ IFRS และ GAAP ของเราช่วยให้การให้ส่วนลดภาษีรอการตัดบัญชีนักวิจารณ์ของตะกะอิตะโต้เถียงว่า ภาษีรอการตัดบัญชีอาจคงอยู่หลายปีในอนาคตเนื่องจากชั่วคราวใหม่ความแตกต่างมักจะเท่ากับ หรือเกินกว่ากลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ภาษีรอการตัดบัญชีไม่ได้รายงาน ณปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะไม่สนใจรายงานภาษีรอการตัดบัญชีเนื่องจากมันไม่มีข้อมูลเพียงพอสำหรับการคาดการณ์กระแสเงินสดในอนาคต นอกจากนี้ การกระบวนการของตะกะอิตะมีราคาแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่าวิเคราะห์ตรรกะแนะนำที่ ควรรู้ภาษีรอการตัดบัญชีในปัจจุบัน นี้สรุปคือสนับสนุนความพยายามวิจัยหลายที่บ่งชี้ว่า นักลงทุนและนักวิเคราะห์ค้นหาภาษีรอการตัดบัญชี undiscounted จะไม่เกี่ยวข้องโดยทั่วไป และอาจรวมกับหุ้น(ไม่สนใจมัน) หรือบางจัดเรียงของกระบวนการ การให้ส่วนลดหากต้องการมาตรฐานการบัญชีการปันส่วนภาษี interperiod เกี่ยวข้อง มีมูลค่าจำนวนเงินภาษีรอการตัดบัญชีควรจะต้องใช้แทนที่เป็นยอดไม่เกี่ยวข้องโดยทั่วไป undiscounted จริง แสดงวิธีมูลค่าที่สามารถใช้ในทางปฏิบัติสำหรับการนำเสนอรายงานทางการเงินแนะนำสหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปยอมรับบัญชีหลัก (GAAP) ต้องภาษี interperiodการปันส่วน (ตะกะอิตะ) ค.ศ. 1967 (APB เห็นหมายเลข 11) ปัจจุบัน งบการเงินบัญชีมาตรฐาน (SFAS) หมายเลข 109 (ASC 740) ต้องใช้วิธี "สินทรัพย์หนี้สิน" ซึ่งตรงกันข้ามการก่อนหน้านี้ ใช้วิธีการ "รอการตัดบัญชี" ถึงแม้ว่าวิธีการจะคล้ายกันมาก เน้นอยู่ตอนนี้ การรายงาน ที่ต้องรอการตัดบัญชีสินทรัพย์ภาษี/ ความรับผิดชอบแทนที่จะวางหลักเน้นการจับคู่ การปันส่วนภาษี interperiod ที่จำเป็นภายใต้อินเตอร์เนชั่นแนลมาตรฐานการรายงานทางการเงิน (IFRS) จะคล้ายกับเรา GAAP ไม่ iFRS และ GAAP เราไม่ได้ให้ส่วนลดภาษีรอการตัดบัญชี151ทั่วไป การปันส่วนภาษี interperiod รู้จักเท่ากับผลต่างระหว่างภาษีรอการตัดบัญชีการเงินบัญชีภาษีสำรอง (คำนวณในการยกเว้นภาษีก่อนบัญชีรายได้ความแตกต่างถาวร) และภาระภาษีของปีปัจจุบัน วิธีการนี้ควรจะดีกว่าจับคู่รายได้และค่าใช้จ่าย (กำไรและภาษี) และตัวบ่งชี้ที่ดีของกำไร ที่นอกจากนี้ยังควรภาษีรอการตัดบัญชีในงบดุลเพื่อแสดงการดำรงอยู่ของภาษีในอนาคตความรับผิดชอบหรือลดภาษีในอนาคต สินทรัพย์ – หนี้สินไปขั้นตอนต่อไป และปรับปรุงการรอการตัดบัญชีภาษีดุลถูกต้อง และมีการแก้ไขนี้ (มักจะมีการเปลี่ยนแปลงในอัตราภาษี)การปรับปรุงเพื่อผลภาษีปีปัจจุบัน ดังนั้น ในปีเมื่อภาษีรอการตัดบัญชีเป็นการปรับปรุงสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการประเมินก่อนหน้านี้ ตรงกันคือเสียสละบ้างตามลำดับการรายงานจำนวนเงินที่ต้องรอการตัดบัญชีภาษีนักวิจารณ์ของตะกะอิตะโต้เถียงว่า จะมานะสำหรับหลายปีในอนาคตเนื่องจากภาษีรอการตัดบัญชีใหม่ความแตกต่างชั่วคราวมักจะเท่ากับ หรือเกินกว่ากลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม เลื่อนเวลาออกไปไม่มีรายงานภาษีที่ปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะละเว้นภาษีรอการตัดบัญชีรายงาน(ขาวร้อยเอ็ด al. 1994) เนื่องจากไม่มีข้อมูลเพียงพอสำหรับการคาดการณ์เงินสดในอนาคตขั้นตอนการ นอกจากนี้ การตะกะอิตะมีราคาแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่า นี้อภิปรายและวิเคราะห์ปัญหาเหล่านี้ และแนะนำตัวแนะนำใหม่แบบจำลองรายงานการทบทวนวรรณกรรมนักวิจารณ์ของตะกะอิตะใช้อาร์กิวเมนต์ต่าง ๆ Ketz (2010) จนที่ รอการตัดบัญชีภาษีควรจะสมบูรณ์ตัดออกจากบัญชีการเงินเนื่องจากภาษีรอการตัดบัญชีสินทรัพย์และหนี้สินไม่สินทรัพย์หรือหนี้สิน ปัญหาที่สามเกิด มีการกำหนดภาษีรอการตัดบัญชีเป็นหนี้สินภาษีแรก เลื่อนเวลาไม่มีข้อผูกมัดที่อยู่ของบริษัท ภาษีกลายเป็น ภาระผูกพันในระยะเวลาในอนาคตภาษีรายได้ที่ต้องเสียภาษีเป็นปัจจุบัน ที่สอง ความรับผิดชอบตัวเองไม่ใช่ผลของการธุรกรรมระหว่างบริษัทและการจัดเก็บภาษีที่ผ่านมา สาม อื่น ๆ ทั้งหมดผูกพันระยะยาวรายงานที่มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคต ในขณะที่ รอการตัดบัญชีภาษี เป็นส่วนลด(Lasman และ Weil 1978) นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าภาระภาษีรอการตัดบัญชีเป็นการรับผิดชอบถูกต้องตามกฎหมาย เงิน undiscounted จะสูงเกินจริง152จากจุดชมวิวการเศรษฐกิจ ภาษีที่ชำระเงินหลังจากเป็นที่เป็นภาระน้อยกว่าภาษีที่จ่ายตอนนี้(Lasman และ Weil 1978) งบการเงินไม่สนใจจุดนี้พื้นฐาน แต่สำคัญ บริษัทมีจะสามารถยืดเวลาที่ความรับผิดโดยไม่จำกัดเวลาเป็นบริษัทเติบโต ถ้าบริษัทหยุดขยาย และเริ่มหด ทฤษฎีความแตกต่างชั่วคราวควรย้อนหลัง และผลในการชำระภาษีเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม การลดขนาดบริษัทอาจขาดทุนจากการดำเนินงาน การจะทำการลบ ไม่จ่าย (ปลาและ 1976 เจคอปส์) รอการตัดบัญชีหนี้สินเนื้อหาข้อมูลภาษีรอการตัดบัญชีมีการศึกษามักจะในวรรณคดี ปกติโดยทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษีรอการตัดบัญชีและราคาหุ้นกลับ บีเวอร์และดุ๊คราคาหุ้น (1972) พบมีความสัมพันธ์สูงสุดกับกำไรที่ใช้ภาษี interperiodการปันส่วนจำกัดกำไรก่อนการปันส่วน (อันดับสอง) และกระแสเงินสด (การจัดอันดับบุคคลที่สาม) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาในภายหลัง บีเวอร์และดุ๊ค (1973) กล่าวว่า ได้ค้นพบ 1972anomalous Rayburn (1986) พบผลรวมเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างส่งคืนหุ้นและการใช้ภาษีรอการตัดบัญชี ความสัมพันธ์ระหว่างการปันส่วนภาษี interperiodและหุ้นกลับขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับการจัดการของการเลื่อนเวลาภาษี Chaney และ Jeter (1994) พบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างการปันส่วนภาษี interperiodและส่งคืนหุ้น การศึกษาระบุการตอบสนองต่อตลาดกำไรเป็นบวกมากขึ้นเมื่อภาษีรอการตัดบัญชีการระเหยน้อยDeferrals ภาษีการประเมินค่าหุ้นของบริษัทที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาล่าสุดระบุว่า ความอ่อนแอความสัมพันธ์ของภาษีรอการตัดบัญชีกับค่าหุ้น Amir, Kirschenheiter และ Willard (1997)สรุปว่า นักลงทุนได้รับข้อมูลบางอย่างจากภาษีรอการตัดบัญชี โดยพยายามลดส่วนประกอบต่าง ๆ และปัจจุบันภาษีรอการตัดบัญชีค่าเสื่อมราคา และตัดจำหน่ายเป็นศูนย์ ยัง ข้อมูลระบุภาษีรอการตัดบัญชีสินทรัพย์จาก carryforwardsพิจารณาค่าน้อยเนื่องจากนักลงทุนคาดว่าจะใช้พวกเขา ลี (1998) ยังeoneludes diseount ที่นักลงทุนรอการตัดบัญชีภาษีเพื่อมาที่เกี่ยวข้องปัจจุบันการประเมินค่าหุ้น Eoneludes Chludek (2011) ที่รอการตัดบัญชีสินทรัพย์ภาษีเป็น153กลับกว่าภาษีรอการตัดบัญชีหนี้สิน อย่างไรก็ตาม ภาษีรอการตัดบัญชีเป็นส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวข้องเนื่องจากการรายงานยอดหมีน้อยสัมพันธ์กับมูลค่าปัจจุบันของการชำระเงินใดที่ดีที่สุด
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่เกี่ยวข้อง INTERPERIOD ภาษีจัดสรร
บทคัดย่อ
สหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปหลักการบัญชีที่รับรอง (GAAP) จำเป็นต้องมีภาษี interperiod
จัดสรร (ITA) ตั้งแต่ปี 1967 (APB ความเห็นฉบับที่ 11) ปัจจุบันงบบัญชีการเงิน
มาตรฐาน (SFAS) ครั้งที่ 109 (ASC 740) ต้อง "สินทรัพย์รับผิด" วิธีการเมื่อเทียบกับที่
ใช้ก่อนหน้านี้ "รอการตัดบัญชี" วิธีการ คล้ายการจัดสรรภาษี interperiod จะต้องอยู่ภายใต้
มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ (IFRS); ไม่ IFRS หรือ US GAAP ช่วยให้
ลดภาษีรอการตัดบัญชี.
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีอาจยังคงมีอยู่เป็นเวลาหลายปีในอนาคตจำนวนมากเพราะชั่วคราวใหม่
ที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะเท่ากับหรือเกินกว่าการย้อนกลับของความแตกต่าง อย่างไรก็ตามภาษีเงินได้รอตัดบัญชีไม่ได้
รายงานในมูลค่าปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะละเลยการรายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเพราะมัน
ไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการคาดการณ์กระแสเงินสดในอนาคต นอกจากนี้
กระบวนการของ ITA มีราคาแพงมากและอาจจะไม่เสียค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ.
ตรรกะการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่ควรจะได้รับการยอมรับในมูลค่าปัจจุบัน ซึ่ง
ข้อสรุปที่ได้รับการสนับสนุนจากการวิจัยหลายอย่างที่บ่งชี้ว่านักลงทุนและนักวิเคราะห์
โดยทั่วไปพบภาษีเงินได้รอตัดบัญชีลดกระแสเงินสดที่จะไม่เกี่ยวข้องและรวมทั้งที่มีส่วนได้เสีย
(ไม่สนใจมัน) หรือพยายามเรียงลำดับของกระบวนการลดบางอย่างถ้ามาตรฐานการบัญชีที่ต้องมี
การจัดสรรภาษี interperiod, ที่เกี่ยวข้อง มูลค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีควรจะต้อง
แทนโดยทั่วไปที่ไม่เกี่ยวข้องจำนวนลดกระแสเงินสด มีเหตุผล, วิธีมูลค่าปัจจุบันที่
สามารถนำมาใช้ในทางปฏิบัติสำหรับการรายงานทางการเงินที่จะนำเสนอ.
บทนำ
สหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปหลักการบัญชีที่รับรอง (GAAP) จำเป็นต้องมีภาษี interperiod
จัดสรร (ITA) ตั้งแต่ปี 1967 (APB ความเห็นฉบับที่ 11) ปัจจุบันงบบัญชีการเงิน
มาตรฐาน (SFAS) ครั้งที่ 109 (ASC 740) ต้อง "สินทรัพย์รับผิด" วิธีการเมื่อเทียบกับที่
ใช้ก่อนหน้านี้ "รอการตัดบัญชี" วิธีการ แม้ว่าวิธีการที่คล้ายกันมากเน้นอยู่
ในขณะนี้ในรายงานสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีที่จำเป็นและ / หรือความรับผิดแทนการวางหลัก
ให้ความสำคัญกับขั้นตอนการจับคู่ การจัดสรรภาษี Interperiod ต้องอยู่ภายใต้นานาชาติ
มาตรฐานการรายงานทางการเงิน (IFRS) จะคล้ายกับสหรัฐ GAAP; ไม่ IFRS หรือ US GAAP
ช่วยให้ลดภาษีรอการตัดบัญชี.
151
โดยทั่วไปการจัดสรรภาษี interperiod รับรู้ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเท่ากับความแตกต่างระหว่าง
การให้ภาษีการบัญชีการเงิน (คำนวณกำไรทางบัญชีก่อนหักภาษีไม่รวม
ความแตกต่างถาวร) และภาษีในปีปัจจุบัน ความรับผิดชอบ วิธีการนี้ควรจะดีกว่า
รายได้จากการแข่งขันและค่าใช้จ่าย (รายได้และภาษี) และเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีขึ้นของผลประกอบการ
ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีในงบดุลที่ควรนอกจากนี้ยังบ่งบอกถึงการดำรงอยู่ของภาษีในอนาคต
รับผิดหรือการลดภาษีในอนาคต วิธีสินทรัพย์หนี้สินไปอีกขั้นและปรับ
ภาษีเงินได้รอตัดบัญชียอดเงินที่ถูกต้องและการแก้ไขนี้ (ปกติสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอัตราภาษี) คือ
การปรับตัวจากผลกระทบทางภาษีในปีปัจจุบัน ดังนั้นในปีที่ผ่านมาเมื่อภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจะถูก
ปรับสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการประมาณการก่อนหน้านี้, การจับคู่เสียสละบางส่วนเพื่อ
ที่จะรายงานจำนวนเงินที่ต้องเสียภาษีรอการตัดบัญชี.
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีมีแนวโน้มที่จะยังคงมีอยู่จำนวนมาก เพราะอนาคตปีใหม่
แตกต่างชั่วคราวที่มีแนวโน้มที่จะเท่ากับหรือเกินกว่าการย้อนกลับของความแตกต่าง แต่รอการตัดบัญชี
ภาษีไม่ได้รายงานที่มูลค่าปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะละเลยการรายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชี
(สีขาว et al. 1994) เพราะมันไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการทำนายเงินสดในอนาคต
กระแส นอกจากนี้กระบวนการของ ITA ที่มีราคาแพงมากและอาจจะไม่คุ้มค่า นี้
กระดาษที่มีการอภิปรายและการวิเคราะห์ของปัญหาเหล่านี้และแนะนำใหม่แนะนำ
รูปแบบการรายงาน.
ทบทวนวรรณกรรม
วิจารณ์ของ ITA ใช้ข้อโต้แย้งต่างๆ Ketz (2010) ระบุว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีควรจะสมบูรณ์
ตัดออกจากบัญชีการเงินเนื่องจากสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและหนี้สินที่ไม่ใช่
สินทรัพย์หรือหนี้สิน อย่างน้อยสามเกิดปัญหากับการกำหนดภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเป็นหนี้สิน.
แรกภาษีเงินได้รอตัดบัญชีไม่ได้เป็นภาระผูกพันในปัจจุบันของ บริษัท ภาษีจะกลายเป็นภาระผูกพันใน
ระยะเวลาภาษีในอนาคตเฉพาะในกรณีที่รายได้ที่ต้องเสียภาษีเป็นปัจจุบัน ประการที่สองความรับผิดของตัวเองไม่ได้เป็นผลมาจาก
การทำธุรกรรมผ่านมาระหว่างอำนาจภาษีและ บริษัท ประการที่สามทุกภาระผูกพันระยะยาว
จะมีการรายงานตามมูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคต ขณะที่ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจะไม่ลด
(Lasman และ Weil 1978) นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าแม้ว่าหนี้สินภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเป็น
ความรับผิดถูกต้องตามกฎหมายจำนวนเงินที่ลดกระแสเงินสดจะพอง.
152
จากมุมมองทางเศรษฐกิจต่อมาจ่ายภาษีเป็นภาระน้อยกว่าภาษีที่จ่ายในขณะนี้
(Lasman และ Weil 1978) งบการเงินไม่สนใจพื้นฐาน แต่จุดที่สำคัญนี้ บริษัท มี
แนวโน้มที่จะสามารถที่จะเลื่อนไปเรื่อย ๆ ความรับผิดเป็น บริษัท ที่เติบโตขึ้น หาก บริษัท จะหยุด
การขยายตัวและเริ่มที่จะหดตัวลงในทางทฤษฎีแตกต่างชั่วคราวควรย้อนกลับและส่งผล
ในการชำระเงินภาษีเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามการหดตัวของ บริษัท ที่อาจพบความเสียหายที่เกิดจากการดำเนินงานซึ่ง
จะส่งผลให้หนี้สินรอการตัดบัญชีที่ถูกลบไม่ได้ชำระเงิน (แฮร์ริ่งและจาคอบส์ 1976).
เนื้อหาข้อมูลของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีได้รับการศึกษามักจะอยู่ในวรรณกรรมโดยปกติ
การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษีเงินได้รอตัดบัญชีและ ราคาหุ้น / ผลตอบแทน บีเวอร์และดุ๊ก
(1972) พบว่าราคาหุ้นมีความสัมพันธ์กับรายได้สูงสุดโดยใช้ภาษี interperiod
จัดสรรเมื่อเทียบกับกำไรก่อนการจัดสรร (อันดับที่สอง) และงบกระแสเงินสด (อันดับ
ที่สาม) อย่างไรก็ตามในการศึกษาต่อมา บีเวอร์และดุ๊ก (1973) กล่าวว่าผลการวิจัย 1972 ของพวกเขา
ผิดปกติ เบิร์น (1986) พบว่าผลการผสมเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง
ผลตอบแทนหุ้นและการใช้ภาษีเงินได้รอตัดบัญชี ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดสรรภาษี interperiod
หุ้นและผลตอบแทนขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับการจำหน่ายไปซึ่งรอการตัดบัญชี
ภาษี นี่ย์และ Jeter (1994) พบว่ามีความสัมพันธ์ทางลบระหว่างการจัดสรรภาษี interperiod
และผลตอบแทนหุ้น การศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็นการตอบสนองของตลาดต่อกำไรเป็นบวกมากขึ้น
เมื่อภาษีเงินได้รอตัดบัญชีผันผวนน้อย.
การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับการชะลอภาษีเพื่อการประเมินมูลค่าของหุ้น บริษัท ที่อ่อนแอบ่งบอก
ความสัมพันธ์ของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่มีการประเมินราคาทุน อาเมียร์ Kirschenheiter และวิลลาร์ด (1997)
สรุปได้ว่านักลงทุนได้รับข้อมูลจากภาษีเงินได้รอตัดบัญชีโดยพยายามที่จะลด
ส่วนประกอบต่างๆของตนและมูลค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจากค่าเสื่อมราคาและ
ค่าตัดจำหน่ายอยู่ใกล้กับศูนย์ นอกจากนี้ข้อมูลที่ระบุสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจากขาดทุนสะสมยกกำลัง
พิจารณาค่าน้อยเนื่องจากนักลงทุนไม่ได้คาดหวังให้พวกเขานำไปใช้ประโยชน์ ลี (1998) นอกจากนี้ยัง
eoneludes ว่านักลงทุน diseount รายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเพื่อที่จะมาถึงที่เกี่ยวข้อง
มูลค่าปัจจุบันสำหรับการประเมินมูลค่าส่วนได้เสีย Chludek (2011) eoneludes ว่าสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีมี
153
กว่าการย้อนกลับของหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี; แต่ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่ไม่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่เป็นเพราะ
จำนวนเงินที่รายงานหมีน้อยที่จะมีความสัมพันธ์กับมูลค่าปัจจุบันของการชำระเงินใด ๆ ที่ดีที่สุด
บทคัดย่อ
สหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปหลักการบัญชีที่รับรอง (GAAP) จำเป็นต้องมีภาษี interperiod
จัดสรร (ITA) ตั้งแต่ปี 1967 (APB ความเห็นฉบับที่ 11) ปัจจุบันงบบัญชีการเงิน
มาตรฐาน (SFAS) ครั้งที่ 109 (ASC 740) ต้อง "สินทรัพย์รับผิด" วิธีการเมื่อเทียบกับที่
ใช้ก่อนหน้านี้ "รอการตัดบัญชี" วิธีการ คล้ายการจัดสรรภาษี interperiod จะต้องอยู่ภายใต้
มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ (IFRS); ไม่ IFRS หรือ US GAAP ช่วยให้
ลดภาษีรอการตัดบัญชี.
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีอาจยังคงมีอยู่เป็นเวลาหลายปีในอนาคตจำนวนมากเพราะชั่วคราวใหม่
ที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะเท่ากับหรือเกินกว่าการย้อนกลับของความแตกต่าง อย่างไรก็ตามภาษีเงินได้รอตัดบัญชีไม่ได้
รายงานในมูลค่าปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะละเลยการรายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเพราะมัน
ไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการคาดการณ์กระแสเงินสดในอนาคต นอกจากนี้
กระบวนการของ ITA มีราคาแพงมากและอาจจะไม่เสียค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ.
ตรรกะการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่ควรจะได้รับการยอมรับในมูลค่าปัจจุบัน ซึ่ง
ข้อสรุปที่ได้รับการสนับสนุนจากการวิจัยหลายอย่างที่บ่งชี้ว่านักลงทุนและนักวิเคราะห์
โดยทั่วไปพบภาษีเงินได้รอตัดบัญชีลดกระแสเงินสดที่จะไม่เกี่ยวข้องและรวมทั้งที่มีส่วนได้เสีย
(ไม่สนใจมัน) หรือพยายามเรียงลำดับของกระบวนการลดบางอย่างถ้ามาตรฐานการบัญชีที่ต้องมี
การจัดสรรภาษี interperiod, ที่เกี่ยวข้อง มูลค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีควรจะต้อง
แทนโดยทั่วไปที่ไม่เกี่ยวข้องจำนวนลดกระแสเงินสด มีเหตุผล, วิธีมูลค่าปัจจุบันที่
สามารถนำมาใช้ในทางปฏิบัติสำหรับการรายงานทางการเงินที่จะนำเสนอ.
บทนำ
สหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปหลักการบัญชีที่รับรอง (GAAP) จำเป็นต้องมีภาษี interperiod
จัดสรร (ITA) ตั้งแต่ปี 1967 (APB ความเห็นฉบับที่ 11) ปัจจุบันงบบัญชีการเงิน
มาตรฐาน (SFAS) ครั้งที่ 109 (ASC 740) ต้อง "สินทรัพย์รับผิด" วิธีการเมื่อเทียบกับที่
ใช้ก่อนหน้านี้ "รอการตัดบัญชี" วิธีการ แม้ว่าวิธีการที่คล้ายกันมากเน้นอยู่
ในขณะนี้ในรายงานสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีที่จำเป็นและ / หรือความรับผิดแทนการวางหลัก
ให้ความสำคัญกับขั้นตอนการจับคู่ การจัดสรรภาษี Interperiod ต้องอยู่ภายใต้นานาชาติ
มาตรฐานการรายงานทางการเงิน (IFRS) จะคล้ายกับสหรัฐ GAAP; ไม่ IFRS หรือ US GAAP
ช่วยให้ลดภาษีรอการตัดบัญชี.
151
โดยทั่วไปการจัดสรรภาษี interperiod รับรู้ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเท่ากับความแตกต่างระหว่าง
การให้ภาษีการบัญชีการเงิน (คำนวณกำไรทางบัญชีก่อนหักภาษีไม่รวม
ความแตกต่างถาวร) และภาษีในปีปัจจุบัน ความรับผิดชอบ วิธีการนี้ควรจะดีกว่า
รายได้จากการแข่งขันและค่าใช้จ่าย (รายได้และภาษี) และเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีขึ้นของผลประกอบการ
ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีในงบดุลที่ควรนอกจากนี้ยังบ่งบอกถึงการดำรงอยู่ของภาษีในอนาคต
รับผิดหรือการลดภาษีในอนาคต วิธีสินทรัพย์หนี้สินไปอีกขั้นและปรับ
ภาษีเงินได้รอตัดบัญชียอดเงินที่ถูกต้องและการแก้ไขนี้ (ปกติสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอัตราภาษี) คือ
การปรับตัวจากผลกระทบทางภาษีในปีปัจจุบัน ดังนั้นในปีที่ผ่านมาเมื่อภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจะถูก
ปรับสำหรับการเปลี่ยนแปลงในการประมาณการก่อนหน้านี้, การจับคู่เสียสละบางส่วนเพื่อ
ที่จะรายงานจำนวนเงินที่ต้องเสียภาษีรอการตัดบัญชี.
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีมีแนวโน้มที่จะยังคงมีอยู่จำนวนมาก เพราะอนาคตปีใหม่
แตกต่างชั่วคราวที่มีแนวโน้มที่จะเท่ากับหรือเกินกว่าการย้อนกลับของความแตกต่าง แต่รอการตัดบัญชี
ภาษีไม่ได้รายงานที่มูลค่าปัจจุบัน นักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะละเลยการรายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชี
(สีขาว et al. 1994) เพราะมันไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการทำนายเงินสดในอนาคต
กระแส นอกจากนี้กระบวนการของ ITA ที่มีราคาแพงมากและอาจจะไม่คุ้มค่า นี้
กระดาษที่มีการอภิปรายและการวิเคราะห์ของปัญหาเหล่านี้และแนะนำใหม่แนะนำ
รูปแบบการรายงาน.
ทบทวนวรรณกรรม
วิจารณ์ของ ITA ใช้ข้อโต้แย้งต่างๆ Ketz (2010) ระบุว่าภาษีเงินได้รอตัดบัญชีควรจะสมบูรณ์
ตัดออกจากบัญชีการเงินเนื่องจากสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและหนี้สินที่ไม่ใช่
สินทรัพย์หรือหนี้สิน อย่างน้อยสามเกิดปัญหากับการกำหนดภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเป็นหนี้สิน.
แรกภาษีเงินได้รอตัดบัญชีไม่ได้เป็นภาระผูกพันในปัจจุบันของ บริษัท ภาษีจะกลายเป็นภาระผูกพันใน
ระยะเวลาภาษีในอนาคตเฉพาะในกรณีที่รายได้ที่ต้องเสียภาษีเป็นปัจจุบัน ประการที่สองความรับผิดของตัวเองไม่ได้เป็นผลมาจาก
การทำธุรกรรมผ่านมาระหว่างอำนาจภาษีและ บริษัท ประการที่สามทุกภาระผูกพันระยะยาว
จะมีการรายงานตามมูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคต ขณะที่ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจะไม่ลด
(Lasman และ Weil 1978) นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าแม้ว่าหนี้สินภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเป็น
ความรับผิดถูกต้องตามกฎหมายจำนวนเงินที่ลดกระแสเงินสดจะพอง.
152
จากมุมมองทางเศรษฐกิจต่อมาจ่ายภาษีเป็นภาระน้อยกว่าภาษีที่จ่ายในขณะนี้
(Lasman และ Weil 1978) งบการเงินไม่สนใจพื้นฐาน แต่จุดที่สำคัญนี้ บริษัท มี
แนวโน้มที่จะสามารถที่จะเลื่อนไปเรื่อย ๆ ความรับผิดเป็น บริษัท ที่เติบโตขึ้น หาก บริษัท จะหยุด
การขยายตัวและเริ่มที่จะหดตัวลงในทางทฤษฎีแตกต่างชั่วคราวควรย้อนกลับและส่งผล
ในการชำระเงินภาษีเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามการหดตัวของ บริษัท ที่อาจพบความเสียหายที่เกิดจากการดำเนินงานซึ่ง
จะส่งผลให้หนี้สินรอการตัดบัญชีที่ถูกลบไม่ได้ชำระเงิน (แฮร์ริ่งและจาคอบส์ 1976).
เนื้อหาข้อมูลของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีได้รับการศึกษามักจะอยู่ในวรรณกรรมโดยปกติ
การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษีเงินได้รอตัดบัญชีและ ราคาหุ้น / ผลตอบแทน บีเวอร์และดุ๊ก
(1972) พบว่าราคาหุ้นมีความสัมพันธ์กับรายได้สูงสุดโดยใช้ภาษี interperiod
จัดสรรเมื่อเทียบกับกำไรก่อนการจัดสรร (อันดับที่สอง) และงบกระแสเงินสด (อันดับ
ที่สาม) อย่างไรก็ตามในการศึกษาต่อมา บีเวอร์และดุ๊ก (1973) กล่าวว่าผลการวิจัย 1972 ของพวกเขา
ผิดปกติ เบิร์น (1986) พบว่าผลการผสมเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง
ผลตอบแทนหุ้นและการใช้ภาษีเงินได้รอตัดบัญชี ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดสรรภาษี interperiod
หุ้นและผลตอบแทนขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับการจำหน่ายไปซึ่งรอการตัดบัญชี
ภาษี นี่ย์และ Jeter (1994) พบว่ามีความสัมพันธ์ทางลบระหว่างการจัดสรรภาษี interperiod
และผลตอบแทนหุ้น การศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็นการตอบสนองของตลาดต่อกำไรเป็นบวกมากขึ้น
เมื่อภาษีเงินได้รอตัดบัญชีผันผวนน้อย.
การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับการชะลอภาษีเพื่อการประเมินมูลค่าของหุ้น บริษัท ที่อ่อนแอบ่งบอก
ความสัมพันธ์ของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่มีการประเมินราคาทุน อาเมียร์ Kirschenheiter และวิลลาร์ด (1997)
สรุปได้ว่านักลงทุนได้รับข้อมูลจากภาษีเงินได้รอตัดบัญชีโดยพยายามที่จะลด
ส่วนประกอบต่างๆของตนและมูลค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอตัดบัญชีจากค่าเสื่อมราคาและ
ค่าตัดจำหน่ายอยู่ใกล้กับศูนย์ นอกจากนี้ข้อมูลที่ระบุสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจากขาดทุนสะสมยกกำลัง
พิจารณาค่าน้อยเนื่องจากนักลงทุนไม่ได้คาดหวังให้พวกเขานำไปใช้ประโยชน์ ลี (1998) นอกจากนี้ยัง
eoneludes ว่านักลงทุน diseount รายงานภาษีเงินได้รอตัดบัญชีเพื่อที่จะมาถึงที่เกี่ยวข้อง
มูลค่าปัจจุบันสำหรับการประเมินมูลค่าส่วนได้เสีย Chludek (2011) eoneludes ว่าสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีมี
153
กว่าการย้อนกลับของหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี; แต่ภาษีเงินได้รอตัดบัญชีที่ไม่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่เป็นเพราะ
จำนวนเงินที่รายงานหมีน้อยที่จะมีความสัมพันธ์กับมูลค่าปัจจุบันของการชำระเงินใด ๆ ที่ดีที่สุด
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่เกี่ยวข้องการจัดสรรภาษี interperiod นามธรรม
สหรัฐอเมริกาได้รับการยอมรับโดยทั่วไปหลักการบัญชี ( GAAP ) ได้บังคับใช้การจัดสรรภาษี interperiod
( อิอิ ) ตั้งแต่ พ.ศ. 2510 ( ให้ความเห็นหมายเลข 11 ) ขณะนี้แถลงการณ์มาตรฐานการบัญชี
ทางการเงิน ( เกี่ยวกับ ) เลขที่ 109 ( ASC 740 ) ต้องใช้วิธี " รับผิด " สินทรัพย์เป็นนอกคอก
เคย " รอ " วิธีการการจัดสรรภาษี interperiod คล้ายคลึงกันคือต้องใช้ภายใต้
มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ( IFRS ) และมาตรฐานและค่าใช้จ่ายของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีส่วนลดให้
.
อิอิเถียงว่านักวิจารณ์ของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีอาจคงอยู่ได้หลายปีในอนาคตเนื่องจากความแตกต่างชั่วคราว
ใหม่มักจะเท่ากับหรือเกินกลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ได้
รายงานมูลค่าปัจจุบันนักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะเพิกเฉยต่อรายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเนื่องจาก
ไม่ได้ให้ข้อมูลเพียงพอสำหรับการประมาณการกระแสเงินสดในอนาคต นอกจากนี้ กระบวนการ
อิอิแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่า
การวิเคราะห์ตรรกะแสดงให้เห็นว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรจะยอมรับ ค่าปัจจุบัน ข้อสรุปนี้ได้รับการสนับสนุนโดยการวิจัยหลายความพยายาม
ที่บ่งชี้ว่า นักลงทุนและนักวิเคราะห์หลักทรัพย์โดยทั่วไปจะพบ undiscounted ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจะไม่เกี่ยวข้อง และให้รวมกับหุ้น
( ไม่สนใจ ) หรือพยายามบางจัดเรียงของกระบวนการลด ถ้ามาตรฐานการบัญชีต้อง
จัดสรรภาษี interperiod เกี่ยวข้อง ปริมาณค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรจะต้อง
แทนโดยทั่วไปจะไม่เกี่ยวข้อง undiscounted จำนวน ความจริงวิธีที่
ค่าสามารถใช้ในการรายงานทางการเงินที่นำเสนอ .
แนะนำสหรัฐอเมริกาได้รับการยอมรับโดยทั่วไปหลักการบัญชี ( GAAP ) ได้บังคับใช้การจัดสรรภาษี interperiod
( อิอิ ) ตั้งแต่ พ.ศ. 2510 ( ให้ความเห็นหมายเลข 11 ) ขณะนี้แถลงการณ์มาตรฐานการบัญชี
ทางการเงิน ( เกี่ยวกับ ) เลขที่ 109 ( ASC 740 ) ต้องใช้วิธี " รับผิด " สินทรัพย์เป็นนอกคอก
เคย " รอ " วิธีการถึงแม้ว่าวิธีการจะคล้ายคลึงกันมาก เน้น
ตอนนี้เกี่ยวกับการรายงานความต้องการสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและ / หรือความรับผิดแทนการเน้นหลัก
ในการจับคู่ กระบวนการ interperiod ภาษีจัดสรรต้องใช้ภายใต้มาตรฐานการรายงานทางการเงิน
ระหว่างประเทศ ( IFRS ) จะคล้ายกับเรา GAAP และ IFRS หรือค่าใช้จ่าย
ช่วยให้สัดส่วนของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี .
7
ทั่วไปการจัดสรรภาษี interperiod รับรู้ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเท่ากับความแตกต่างระหว่างการบัญชีการเงินการจัดการ
( คำนวณก่อนบัญชีภาษีอากรรายได้รวม
ความแตกต่างถาวร ) และในปัจจุบันปีภาษีความรับผิด วิธีการนี้ควรจะดีกว่า
รายได้ราคาและค่าใช้จ่าย ( รายได้และภาษี ) และเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของรายได้
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีในงบดุลจะต้องระบุตัวตนของภาษี
อนาคตความรับผิด หรือการลดภาษีในอนาคต ความรับผิดสินทรัพย์วิธีไปขั้นตอนต่อไปและปรับ
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเพื่อความสมดุลที่ถูกต้อง และการแก้ไข ( ปกติสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอัตราภาษี )
ปรับตัวต่อสถานการณ์ของปีภาษีผล ดังนั้น ในปีนั้นเมื่อ
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี คือปรับการเปลี่ยนแปลงในประมาณการก่อนหน้านี้ ส่วนเสียสละบ้างเพื่อ
รายงานจํานวนของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี .
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีมีแนวโน้มที่จะยังคงมีอยู่หลายปีในอนาคตเนื่องจากความแตกต่างชั่วคราวใหม่
มักจะเท่ากับหรือเกินกลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายงานภาษีรอการตัดบัญชี
ที่มูลค่าปัจจุบันนักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะเพิกเฉยต่อรายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี
( สีขาว et al . 1994 ) เพราะมันไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการพยากรณ์กระแสเงินสด
ในอนาคต นอกจากนี้ กระบวนการของ ITA จะแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่า กระดาษ
นำเสนออภิปรายและวิเคราะห์ประเด็นปัญหาเหล่านี้ และแนะนำให้รูปแบบรายงานการทบทวนวรรณกรรม
ใหม่นักวิจารณ์ของ ITA ใช้ข้อโต้แย้งต่าง ๆ ketz ( 2010 ) ระบุว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรสมบูรณ์
ตัดออกจากบัญชี เนื่องจากภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีทรัพย์สินและหนี้สิน มีทรัพย์สินและหนี้สินด้วย
. อย่างน้อยสามปัญหาที่เกิดขึ้นกับการกำหนดภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีตามความรับผิดชอบ
ก่อนภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ใช่ภาระหน้าที่ปัจจุบันของบริษัท ภาษีกลายเป็นข้อผูกมัด
อนาคตภาษีระยะเวลาเท่านั้น ถ้ารายได้ที่ต้องเสียภาษีที่เป็นปัจจุบัน ประการที่สอง ความรับผิดเองไม่ใช่ผลของธุรกรรมระหว่าง
อดีตผู้มีอำนาจภาษีและบริษัท สาม ทั้งหมดอื่น ๆภาระผูกพันระยะยาว
รายงานที่มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคต ขณะที่ ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ลด
( และ lasman วีล 1978 ) นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า แม้ว่าหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเป็น
ความรับผิดตามกฎหมาย จำนวน undiscounted พอง แล้ว
จากมุมมองทางเศรษฐกิจ ภาษีจ่ายทีหลังจะน้อยกว่าภาระมากกว่าเงินภาษี ( และตอนนี้
lasman วีล 1978 ) งบการเงินละเว้นนี้พื้นฐานแต่สำคัญจุด บริษัทน่าจะสามารถเลื่อน
รับผิดไปเรื่อย ๆ ในฐานะที่เป็น บริษัท ที่เติบโตขึ้น หากบริษัทหยุด
ขยายและเริ่มหดตัวในทฤษฎีความแตกต่างชั่วคราวควรย้อนกลับและผล
ในการชําระภาษีเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม บริษัทดำเนินงานหดตัวอาจพบการสูญเสีย ซึ่งจะส่งผลให้หนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี
ถูกลบ ไม่จ่าย ( ผู้เชี่ยวชาญและ Jacobs 1976 ) .
ข้อมูลเนื้อหาของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีได้ศึกษาบ่อยๆในวรรณคดีมักจะโดย
การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและราคาหุ้น / ผลตอบแทน ช่องคลอดและดุ๊ก
( 1972 ) พบว่าราคาหุ้นมีความสัมพันธ์กับรายได้สูงสุดใช้ interperiod ภาษี
จัดสรรตรงข้ามกับกำไรก่อนการจัดสรร ( อันดับ 2 ) และกระแสเงินสด ( อันดับ
3 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาต่อมา ช่องคลอดและดยุค ( 1973 ) กล่าวว่าพวกเขา 1972 โดย
ผิดปกติเรย์เบิร์น ( 1986 ) พบผลผสมเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง
ผลตอบแทนของหุ้นและการใช้ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี . ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดสรรภาษี
interperiod และผลตอบแทนขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับการจัดการจริง
ภาษี ชาเน่ และ เจเตอร์ ( 1994 ) พบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง
จัดสรรภาษี interperiod และผลตอบแทนของหุ้นการศึกษาพบตลาดตอบสนองต่อกำไรเป็นบวกมากขึ้น
เมื่อภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจะเปลี่ยนแปลงได้น้อย
การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับการชะลอภาษีมูลค่าของ บริษัท ผู้ถือหุ้นระบุความสัมพันธ์ที่อ่อนแอ
ของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีกับมูลค่าหุ้น kirschenheiter Amir และวิลลาร์ด ( 1997 )
สรุปได้ว่านักลงทุนได้รับข้อมูลบางอย่างจากภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี โดยพยายามที่จะลด
ส่วนประกอบต่างๆ และค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจากค่าเสื่อมราคาและ
ตัดอยู่ใกล้กับศูนย์ นอกจากนี้ ข้อมูลระบุว่า สินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจาก carryforwards
ถือว่าเป็นค่าเล็กน้อยเนื่องจากนักลงทุนยังคาดหวังว่าพวกเขาจะใช้ ลี ( 2541 )
eoneludes ที่นักลงทุน diseount รายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเพื่อที่จะมาถึงที่เกี่ยวข้อง
ค่าปัจจุบันมูลค่าหุ้น chludek ( 2011 ) eoneludes ว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีสินทรัพย์มากขึ้น
กลับกว่า 153 ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายงานปริมาณหมีเพราะ
กับมูลค่าปัจจุบันของความสัมพันธ์ใด ๆที่ดีที่สุดเงิน
สหรัฐอเมริกาได้รับการยอมรับโดยทั่วไปหลักการบัญชี ( GAAP ) ได้บังคับใช้การจัดสรรภาษี interperiod
( อิอิ ) ตั้งแต่ พ.ศ. 2510 ( ให้ความเห็นหมายเลข 11 ) ขณะนี้แถลงการณ์มาตรฐานการบัญชี
ทางการเงิน ( เกี่ยวกับ ) เลขที่ 109 ( ASC 740 ) ต้องใช้วิธี " รับผิด " สินทรัพย์เป็นนอกคอก
เคย " รอ " วิธีการการจัดสรรภาษี interperiod คล้ายคลึงกันคือต้องใช้ภายใต้
มาตรฐานการรายงานทางการเงินระหว่างประเทศ ( IFRS ) และมาตรฐานและค่าใช้จ่ายของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีส่วนลดให้
.
อิอิเถียงว่านักวิจารณ์ของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีอาจคงอยู่ได้หลายปีในอนาคตเนื่องจากความแตกต่างชั่วคราว
ใหม่มักจะเท่ากับหรือเกินกลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ได้
รายงานมูลค่าปัจจุบันนักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะเพิกเฉยต่อรายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเนื่องจาก
ไม่ได้ให้ข้อมูลเพียงพอสำหรับการประมาณการกระแสเงินสดในอนาคต นอกจากนี้ กระบวนการ
อิอิแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่า
การวิเคราะห์ตรรกะแสดงให้เห็นว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรจะยอมรับ ค่าปัจจุบัน ข้อสรุปนี้ได้รับการสนับสนุนโดยการวิจัยหลายความพยายาม
ที่บ่งชี้ว่า นักลงทุนและนักวิเคราะห์หลักทรัพย์โดยทั่วไปจะพบ undiscounted ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจะไม่เกี่ยวข้อง และให้รวมกับหุ้น
( ไม่สนใจ ) หรือพยายามบางจัดเรียงของกระบวนการลด ถ้ามาตรฐานการบัญชีต้อง
จัดสรรภาษี interperiod เกี่ยวข้อง ปริมาณค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรจะต้อง
แทนโดยทั่วไปจะไม่เกี่ยวข้อง undiscounted จำนวน ความจริงวิธีที่
ค่าสามารถใช้ในการรายงานทางการเงินที่นำเสนอ .
แนะนำสหรัฐอเมริกาได้รับการยอมรับโดยทั่วไปหลักการบัญชี ( GAAP ) ได้บังคับใช้การจัดสรรภาษี interperiod
( อิอิ ) ตั้งแต่ พ.ศ. 2510 ( ให้ความเห็นหมายเลข 11 ) ขณะนี้แถลงการณ์มาตรฐานการบัญชี
ทางการเงิน ( เกี่ยวกับ ) เลขที่ 109 ( ASC 740 ) ต้องใช้วิธี " รับผิด " สินทรัพย์เป็นนอกคอก
เคย " รอ " วิธีการถึงแม้ว่าวิธีการจะคล้ายคลึงกันมาก เน้น
ตอนนี้เกี่ยวกับการรายงานความต้องการสินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและ / หรือความรับผิดแทนการเน้นหลัก
ในการจับคู่ กระบวนการ interperiod ภาษีจัดสรรต้องใช้ภายใต้มาตรฐานการรายงานทางการเงิน
ระหว่างประเทศ ( IFRS ) จะคล้ายกับเรา GAAP และ IFRS หรือค่าใช้จ่าย
ช่วยให้สัดส่วนของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี .
7
ทั่วไปการจัดสรรภาษี interperiod รับรู้ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเท่ากับความแตกต่างระหว่างการบัญชีการเงินการจัดการ
( คำนวณก่อนบัญชีภาษีอากรรายได้รวม
ความแตกต่างถาวร ) และในปัจจุบันปีภาษีความรับผิด วิธีการนี้ควรจะดีกว่า
รายได้ราคาและค่าใช้จ่าย ( รายได้และภาษี ) และเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของรายได้
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีในงบดุลจะต้องระบุตัวตนของภาษี
อนาคตความรับผิด หรือการลดภาษีในอนาคต ความรับผิดสินทรัพย์วิธีไปขั้นตอนต่อไปและปรับ
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเพื่อความสมดุลที่ถูกต้อง และการแก้ไข ( ปกติสำหรับการเปลี่ยนแปลงในอัตราภาษี )
ปรับตัวต่อสถานการณ์ของปีภาษีผล ดังนั้น ในปีนั้นเมื่อ
ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี คือปรับการเปลี่ยนแปลงในประมาณการก่อนหน้านี้ ส่วนเสียสละบ้างเพื่อ
รายงานจํานวนของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี .
นักวิจารณ์ของ ITA ยืนยันว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีมีแนวโน้มที่จะยังคงมีอยู่หลายปีในอนาคตเนื่องจากความแตกต่างชั่วคราวใหม่
มักจะเท่ากับหรือเกินกลับแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายงานภาษีรอการตัดบัญชี
ที่มูลค่าปัจจุบันนักวิเคราะห์ทางการเงินมักจะเพิกเฉยต่อรายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี
( สีขาว et al . 1994 ) เพราะมันไม่ได้ให้ข้อมูลที่เพียงพอสำหรับการพยากรณ์กระแสเงินสด
ในอนาคต นอกจากนี้ กระบวนการของ ITA จะแพงมาก และอาจไม่คุ้มค่า กระดาษ
นำเสนออภิปรายและวิเคราะห์ประเด็นปัญหาเหล่านี้ และแนะนำให้รูปแบบรายงานการทบทวนวรรณกรรม
ใหม่นักวิจารณ์ของ ITA ใช้ข้อโต้แย้งต่าง ๆ ketz ( 2010 ) ระบุว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีควรสมบูรณ์
ตัดออกจากบัญชี เนื่องจากภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีทรัพย์สินและหนี้สิน มีทรัพย์สินและหนี้สินด้วย
. อย่างน้อยสามปัญหาที่เกิดขึ้นกับการกำหนดภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีตามความรับผิดชอบ
ก่อนภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ใช่ภาระหน้าที่ปัจจุบันของบริษัท ภาษีกลายเป็นข้อผูกมัด
อนาคตภาษีระยะเวลาเท่านั้น ถ้ารายได้ที่ต้องเสียภาษีที่เป็นปัจจุบัน ประการที่สอง ความรับผิดเองไม่ใช่ผลของธุรกรรมระหว่าง
อดีตผู้มีอำนาจภาษีและบริษัท สาม ทั้งหมดอื่น ๆภาระผูกพันระยะยาว
รายงานที่มูลค่าปัจจุบันของกระแสเงินสดในอนาคต ขณะที่ ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีไม่ลด
( และ lasman วีล 1978 ) นี้นำไปสู่ข้อสรุปที่ว่า แม้ว่าหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเป็น
ความรับผิดตามกฎหมาย จำนวน undiscounted พอง แล้ว
จากมุมมองทางเศรษฐกิจ ภาษีจ่ายทีหลังจะน้อยกว่าภาระมากกว่าเงินภาษี ( และตอนนี้
lasman วีล 1978 ) งบการเงินละเว้นนี้พื้นฐานแต่สำคัญจุด บริษัทน่าจะสามารถเลื่อน
รับผิดไปเรื่อย ๆ ในฐานะที่เป็น บริษัท ที่เติบโตขึ้น หากบริษัทหยุด
ขยายและเริ่มหดตัวในทฤษฎีความแตกต่างชั่วคราวควรย้อนกลับและผล
ในการชําระภาษีเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม บริษัทดำเนินงานหดตัวอาจพบการสูญเสีย ซึ่งจะส่งผลให้หนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี
ถูกลบ ไม่จ่าย ( ผู้เชี่ยวชาญและ Jacobs 1976 ) .
ข้อมูลเนื้อหาของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีได้ศึกษาบ่อยๆในวรรณคดีมักจะโดย
การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีและราคาหุ้น / ผลตอบแทน ช่องคลอดและดุ๊ก
( 1972 ) พบว่าราคาหุ้นมีความสัมพันธ์กับรายได้สูงสุดใช้ interperiod ภาษี
จัดสรรตรงข้ามกับกำไรก่อนการจัดสรร ( อันดับ 2 ) และกระแสเงินสด ( อันดับ
3 ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาต่อมา ช่องคลอดและดยุค ( 1973 ) กล่าวว่าพวกเขา 1972 โดย
ผิดปกติเรย์เบิร์น ( 1986 ) พบผลผสมเมื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง
ผลตอบแทนของหุ้นและการใช้ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี . ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดสรรภาษี
interperiod และผลตอบแทนขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่ทำเกี่ยวกับการจัดการจริง
ภาษี ชาเน่ และ เจเตอร์ ( 1994 ) พบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง
จัดสรรภาษี interperiod และผลตอบแทนของหุ้นการศึกษาพบตลาดตอบสนองต่อกำไรเป็นบวกมากขึ้น
เมื่อภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจะเปลี่ยนแปลงได้น้อย
การศึกษาล่าสุดเกี่ยวกับการชะลอภาษีมูลค่าของ บริษัท ผู้ถือหุ้นระบุความสัมพันธ์ที่อ่อนแอ
ของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีกับมูลค่าหุ้น kirschenheiter Amir และวิลลาร์ด ( 1997 )
สรุปได้ว่านักลงทุนได้รับข้อมูลบางอย่างจากภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี โดยพยายามที่จะลด
ส่วนประกอบต่างๆ และค่าปัจจุบันของภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจากค่าเสื่อมราคาและ
ตัดอยู่ใกล้กับศูนย์ นอกจากนี้ ข้อมูลระบุว่า สินทรัพย์ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีจาก carryforwards
ถือว่าเป็นค่าเล็กน้อยเนื่องจากนักลงทุนยังคาดหวังว่าพวกเขาจะใช้ ลี ( 2541 )
eoneludes ที่นักลงทุน diseount รายงานภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีเพื่อที่จะมาถึงที่เกี่ยวข้อง
ค่าปัจจุบันมูลค่าหุ้น chludek ( 2011 ) eoneludes ว่าภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีสินทรัพย์มากขึ้น
กลับกว่า 153 ภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชีส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม ไม่มีรายงานปริมาณหมีเพราะ
กับมูลค่าปัจจุบันของความสัมพันธ์ใด ๆที่ดีที่สุดเงิน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 员工轮值作业
- กลัวมากกับเหตุการนี้
- Nutrient profiles of rotifers (Brachionu
- การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (ภาวะโลกร้อน
- ฉันผลอยหลับ
- รามอินทรา
- คุณกังวลเรื่องอะไร
- Business Innovation
- The use of multiple models
- แต่เกิดขึ้นทั่วโลก
- ต้นหอม
- Expressive
- Long position is how you make money when
- After certain verb
- ตอนนี้ฉันอยู่กับแม่และน้องชาย
- Profit-seeking activity
- ฝนตกใหม
- ฉันหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
- Could you reduce 10%?
- omg.... coffee for the morning. .. what
- Younger I suppose Not too young though
- กลัวมากกับเหตุการนี้
- ถึงจะมีคู่แข่ง คุณก็รู้ว่าสามารถทำได้
- หอย
