Chapter 5 An Implausible TheoryVerh

Chapter 5 An Implausible Theory
Verheek had drunk too much the night before with Callahan, as
he had known he would. What had he said? Had he given away
any secrets? He remembered explaining that the connection between
Rosenberg and Jensen was not political. The connection
was so obvious that for several days no one in the FBI had seen it.
They were killed because the killer could get to them. It was as
simple as that. They weren't guarded as well as the others. Of
course this still didn't answer the question why someone wanted
two Supreme Court judges dead.
He remembered that they spent most of the evening talking
about their student days together in Washington, and about
women. Callahan had given him a copy of the brief his girl-friend
- what was her name? Darby - had written about the death of the
two judges. Callahan had said it was an interesting theory. She
didn't believe it, nor did he, but it was worth reading.
Verheek pulled the brief out of his briefcase now and started to
read it. It was better written than most briefs, and he enjoyed it.
The theory was implausible, but no one else had thought of it. It
was worth considering. He would show it to Eric East.
♦
The phone went four times, the answering machine came on,
but the caller left no message. The phone went again, and the
same thing happened again. The third time Grantham climbed out
of bed and answered the phone. It was still dark. 'Yes?'
'Is that Gray Grantham, of the Washington Post?'
'It is. Who's calling?'
'I can't give you my name.'
'OK. Why are you calling?'
'I saw your story yesterday about the White House and the pos-
sible next two Supreme Court judges.'
'Good. But why are you calling me so early in the morning?'
'I'm sorry. I'm in a pay phone. I'm on my way to work. I can't
call from home or the office.'
'What kind of office?'
'I'm a lawyer.'
Great. Washington was home to half a million lawyers. 'Private
or government?'
'I'd rather not say.'
'OK. Anyway, why did you call?'
A hesitation. 'I may know something about Rosenberg and Jensen.'

Grantham sat up straight. 'What, exactly?'
'Are you recording this?'
'No. Should I?'
'I don't know, Mr Grantham. I'd prefer it if you didn't record
this. OK?'
'Whatever you want. I'm listening.'
'Can you trace this call?'
'I could. But you're at a pay phone - what difference would it
make?'
'You're right. I'm just frightened. You see, I think I know who
killed them.'
Now Grantham was standing. 'That's valuable information.'
'It could get me killed. Do you think they're following me?'
'Who? Don't worry. Tell me your name.'
'You can call me Garcia.'
'That's not your real name, is it?
'Of course not, but it's the best I can do.'
'OK, Garcia, talk to me.'
'I'm not certain, you understand. But I think I accidentally saw
something at the office that I was not supposed to see.'
'Do you have a copy of it?'
'Maybe.'
'Do you want to talk or not?'
'I don't know. What will you do if I tell you something?'
'First try to find out whether it's true. We won't print the names
of the killers of two Supreme Court judges in a hurry, believe me.'
There was a very long silence. 'Garcia, are you still there?'
'Yes. I need to think about this. I might call you later.'
'OK, if that's what you want.'
'Sorry I woke you up.'
The phone went dead. Grantham pushed seven numbers on his
phone, waited, and then pushed six more. Another wait, and then
four more. The small screen on his phone showed him a row of
numbers. He wrote them down on a piece of paper. The pay
phone was on Fifteenth Street.
♦
East and K. O. Lewis, Voyles's second-in-command, met with
Coal alone, because the President was out of Washington. They
had two bits of information for him. First, they told him that cameras
at the airport in Paris had recorded the arrival from Dulles of
the killer Khamel.
Coal thought about this for a minute. 'What if Khamel was involved
in the killings? What does it mean?'
'It means we'll never find him,' Lewis replied. 'Nine countries
around the world have failed to find him for the last twenty years.
It means that he was paid a lot of money by someone or some
people here to do the killings.'
'So we know or we think that Khamel did the killings, but it
doesn't really help us, does it?'
'No, you're right.'
'OK. What else have you got for me?'
Lewis looked at East. 'There's no real progress to report, except.
. .'
'Except what?'
'Well, there's this theory which has appeared in the last twentyfour
hours. A law student in New Orleans wrote it up as a brief.
We call it the Pelican Brief. Here's a copy of it. Voyles liked it,
but he was afraid it could hurt the President.'
'How?'
'Read it. You'll see.'
♦
This time Garcia called Grantham during office hours. He didn't
tell him anything new. He was still frightened and uncertain.
They agreed that he would call again at lunch-time the next
day. The call came from a pay phone on Pennsylvania Avenue.
♦
Later, when the President returned, Coal told him about the
brief. 'The theory is implaus

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 5 ทฤษฎีไม่น่าเชื่อVerheek ได้ดื่มมากเกินไปคืนก่อน ด้วย Callahan เป็นเขาได้รู้จักเขาจะ สิ่งที่เขาได้กล่าวว่า เขาให้ห่างกันความลับใด ๆ เขาจำได้อธิบายที่การเชื่อมต่อระหว่างสมุทรปราการและเจนไม่ทางการเมือง การเชื่อมต่อก็เห็นได้ชัดว่า หลายวัน ไม่มีใครใน FBI ได้เห็นมัน พวกเขาถูกฆ่าตาย เพราะนักฆ่าที่สามารถเข้าถึงได้ มันก็เป็นง่าย ๆ เป็นว่า พวกเขาไม่ได้รักษาและอื่น ๆ ของหลักสูตรนี้ยังไม่ได้ตอบคำถามทำไมคนอยากตายผู้พิพากษาศาลฎีกาสองเขาจำได้ว่า พวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของการพูดคุยยามเย็นวันนักเรียนของพวกเขากัน ในวอชิงตัน และเกี่ยวกับผู้หญิง Callahan ให้เขาสำเนาสั้น ๆ เพื่อนสาวของเขา-ชื่อของเธอคืออะไร ดาร์บี้ - ได้เขียนเกี่ยวกับการตายของการผู้พิพากษาที่สอง Callahan ได้กล่าวว่า มันเป็นทฤษฎีน่าสนใจ เธอไม่เชื่อ หรือไม่เขา แต่มันก็คุ้มค่าการอ่านVerheek ดึงย่อจากกระเป๋าเอกสารของเขาตอนนี้ และเริ่มต้นการอ่าน มันถูกเขียนขึ้นได้ดีกว่ากางเกงในมากที่สุด และเขาสนุกกับมันทฤษฎีไม่น่าเชื่อ แต่ไม่มีใครได้นึก มันมีมูลค่าการพิจารณา เขาจะแสดง Eric ตะวันออก♦ครั้งที่สี่ไปโทรศัพท์ เครื่องตอบรับอัตโนมัติมาแต่โทรออกไม่มีข้อความ โทรศัพท์ไปอีกครั้ง และสิ่งเดียวกันเกิดขึ้นอีกครั้ง เวลาสาม Grantham ปีนขึ้นออกเตียง และตอบโทรศัพท์ มันก็ยังมืด 'ใช่หรือไม่''ไม่เทา Grantham ของวอชิงตันโพสต์'' ก็ ใครโทร?''ฉันไม่สามารถให้ชื่อของฉัน'' OK ทำไมโทร?'' ผมเห็นเรื่องราวเกี่ยวกับไวท์เฮ้าส์และ pos - เมื่อวานผู้พิพากษาศาลฎีกาที่ถัดจากสองต่ว '' ดี แต่ทำไมคุณเรียกฉันแต่เช้าในตอนเช้า?'' ขอ ฉันในโทรศัพท์สาธารณะ ผมทางการทำงาน ฉันทำไม่ได้โทรจากบ้านหรือสำนักงาน ''แบบของ office ไหน''ฉันเป็นทนายความ'ดี วอชิงตันเป็นทนายล้านครึ่งบ้าน ' ส่วนตัวหรือรัฐบาล?''ฉันจะไม่พูด'' OK อย่างไรก็ตาม ทำไมเรียก?'ลังเล 'ฉันอาจรู้เกี่ยวกับสมุทรปราการและเจนเซน'Grantham เสาร์ขึ้นตรง ' อะไร ตรง?''คุณบันทึกนี้'' หมายเลข ฉันควร?'' ฉันไม่รู้ Mr Grantham ฉันชอบมันถ้าคุณไม่ได้บันทึกนี้ OK ?'' สิ่งที่คุณต้องการ ฉันฟัง ''คุณสามารถติดตามเรียกนี้'' ผมไม่ได้ แต่คุณที่โทรศัพท์สาธารณะ - มันจะแตกต่างอะไรทำอย่างไร '' คุณก็ ผมแค่กลัว คุณเห็น ฉันคิดว่า ฉันรู้ว่าใครฆ่าพวกเขา.' ตอนนี้ Grantham กำลังยืนอยู่ 'ที่เป็นข้อมูลที่มีค่า'' มันจะได้รับฉันฆ่า คุณคิดว่า พวกเขากำลังติดตามฉันได้อย่างไร '' ใคร ไม่ต้องห่วง บอกชื่อของคุณ ''คุณสามารถเรียกฉันการ์เซีย'' ที่ไม่ชื่อจริง มันเป็นอย่างไร' ไม่แน่นอน แต่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำ ''OK การ์เซีย พูดกับฉัน'' ฉันไม่ได้บางอย่าง คุณเข้าใจ แต่ผมคิดว่า ผมบังเอิญเห็นสิ่งที่สำนักงานที่ฉันไม่ควรจะดูด้วย ''คุณมีสำเนาของ''ที''คุณต้องการ หรือไม่'' ไม่ คุณจะทำอะไรถ้าฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง?'' ลองหาไม่ว่าจะเป็นจริง เราจะไม่พิมพ์ชื่อของศิรศักดิ์ของผู้พิพากษาศาลฎีกาที่สองรีบ เชื่อฉัน.'มีความเงียบนานมาก ' การ์เซีย คุณยังคงมีอยู่หรือไม่ '' ใช่ ฉันต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมอาจโทรหาคุณในภายหลังได้ ''OK ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ''ขออภัยฉันตื่นคุณ'โทรศัพท์ไปตาย Grantham ผลักดันตัวเลขเจ็ดบนเขาโทรศัพท์ รอ และจากนั้น กดหกเพิ่มเติม รออีก แล้ว4 เพิ่มเติม จอเล็ก ๆ ในโทรศัพท์ของเขาพบแถวของหมายเลข เขาเขียนไว้ลงบนกระดาษ ค่าจ้าง โทรศัพท์เป็นสิบห้าห้อง♦ตะวันออกและ k. o. Lewis, second-in-command ของ Voyles พบกับถ่านหินเพียงอย่างเดียว เพราะประธานจากวอชิงตัน พวกเขามีสองบิตของข้อมูลสำหรับเขา ครั้งแรก พวกเขาบอกว่า กล้องเขาสนามบินในปารีสได้บันทึกมาจากดัลของนักฆ่า Khamelถ่านหินที่คิดสำหรับนาทีนี้ ' ถ้าเกี่ยวข้องกับ Khamelในฆาตกรรม มันคืออะไร?''มันหมายความว่า เราจะไม่พบเขา ลูอิสตอบกลับ ' เก้าประเทศทั่วโลกมีไม่สามารถค้นหาเขาครั้งสุดท้ายยี่สิบปีหมายความ ว่า เขาจ่ายเงินเป็นจำนวนมาก โดยผู้อื่นหรือบางคนที่นี่จะทำการฆาตกรรม '' เรารู้ หรือเราคิดว่า Khamel ไม่ได้ฆาตกรรม แต่ไม่จริง ๆ ช่วยเรา ไม่มัน?''ไม่มี คุณก็'' OK คุณได้มีอะไรกับฉัน?'อิสมองไปที่ตะวันออก ' มีไม่คืบรายงาน ยกเว้น. .''ยกเว้นอะไรบ้าง'' ดี มีทฤษฎีนี้ซึ่งมีปรากฏใน twentyfour ครั้งสุดท้ายชั่วโมง นักเรียนกฎหมายรามคำแหงเขียนมันขึ้นเป็นย่อเรียกเราสั้น ๆ นกกระทุง นี่เป็นสำเนาของมัน Voyles ชอบมันแต่เขากลัวมันอาจเจ็บประธาน.' 'ไรบ้าง'' อ่าน คุณจะเห็นการ '♦เวลานี้การ์เซียเรียกว่า Grantham ในเวลาทำการ เขาไม่ได้เขาบอกอะไรใหม่ เขาก็ยังกลัว และไม่แน่นอนพวกเขายอมรับว่า เขาจะเรียกอีกครั้งในเวลากลางวันถัดไปวัน โทรมาจากโทรศัพท์สาธารณะบนถนนเพนซิลวาเนีย♦ต่อมา เมื่อประธานาธิบดีกลับ ถ่านหินบอกเขาเกี่ยวกับการสั้น ๆ ' ทฤษฎีเป็น implaus

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 5 ไม่น่าเชื่อทฤษฎี
Verheek ได้เมามากเกินไปคืนก่อนกับสิทธิชัยเช่น
ที่เขาเคยรู้จักเขาจะ สิ่งที่เขากล่าวว่า? เขาให้ออกไป
ความลับใด ๆ เขาจำได้อธิบายว่าการเชื่อมต่อระหว่าง
โรเซนเบิร์กและเซ่นไม่ได้ทางการเมือง การเชื่อมต่อ
ก็เห็นได้ชัดเพื่อให้เป็นเวลาหลายวันไม่มีใครในเอฟบีไอได้เห็นมัน.
พวกเขาถูกฆ่าตายเพราะฆาตกรอาจจะได้รับให้กับพวกเขา มันเป็น
ง่ายๆเป็นว่า พวกเขาไม่ได้รักษาเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ของ
หลักสูตรนี้ยังไม่ได้ตอบคำถามที่ว่าทำไมคนที่ต้องการที่
สองผู้พิพากษาศาลฎีกาตาย.
เขาจำได้ว่าพวกเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของตอนเย็นพูดคุย
เกี่ยวกับวันนักเรียนของพวกเขากันในกรุงวอชิงตันและเกี่ยวกับ
ผู้หญิง สิทธิชัยให้เขาสำเนาของสั้น ๆ ของเขาสาวเพื่อน
- สิ่งที่เป็นชื่อของเธอ? ดาร์บี้ - ได้เขียนเกี่ยวกับการตายของ
สองผู้พิพากษา สิทธิชัยได้กล่าวว่ามันเป็นทฤษฎีที่น่าสนใจ เธอ
ไม่เชื่อว่าเขาก็ไม่ แต่มันก็คุ้มค่าการอ่าน.
Verheek ดึงสั้น ๆ ออกมาจากกระเป๋าของเขาตอนนี้และเริ่มที่จะ
อ่านมัน มันถูกเขียนดีกว่ากางเกงในที่สุดและเขาสนุกกับมัน.
ทฤษฎีก็คือไม่น่าเชื่อ แต่ไม่มีใครเคยคิดว่ามัน มัน
เป็นมูลค่าการพิจารณา เขาจะแสดงให้เอริคตะวันออก.
♦
โทรศัพท์ไปสี่ครั้งเครื่องตอบรับมา,
แต่โทรซ้ายไม่มีข้อความ โทรศัพท์ไปอีกครั้งและ
สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นอีกครั้ง เป็นครั้งที่สามธัมปีนออก
จากเตียงและตอบโทรศัพท์ มันก็ยังคงมืด 'ใช่'
'คือสีเทาธัมของวอชิงตันโพสต์?'
'มันเป็น ใครโทรมา? '
' ฉันไม่สามารถให้ชื่อฉัน. '
' ตกลง เหตุผลที่คุณจะโทรมา? '
' ผมเห็นเรื่องราวของคุณเมื่อวานนี้เกี่ยวกับทำเนียบขาวและ pos-
กฎข้อบังคับอีกสองผู้พิพากษาศาลฎีกา. '
' ที่ดี แต่ทำไมคุณเรียกผมว่าดังนั้นในช่วงต้นในตอนเช้า? '
' ฉันขอโทษ ผมอยู่ในโทรศัพท์จ่าย ฉันในทางของฉันไปทำงาน ฉันไม่สามารถ
โทรจากบ้านหรือสำนักงาน. '
' สิ่งที่ชนิดของ Office? '
' ฉันทนายความ. '
ยิ่งใหญ่ วอชิงตันเป็นบ้านครึ่งล้านทนายความ 'เอกชน
หรือรัฐบาล?'
'ผมไม่อยากบอกว่า.'
'ตกลง แล้วทำไมคุณไม่โทรได้หรือไม่ '
ลังเล 'ฉันอาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับโรเซนเบิร์กและเซ่น. ธัมลุกขึ้นนั่งตรง 'สิ่งที่ว่า?' 'คุณกำลังบันทึกนี้หรือไม่?' 'เลขที่ ฉันควร? ' ' ผมไม่ทราบว่านายธัม ฉันไม่ต้องการมันหากคุณไม่ได้บันทึกนี้ OK? ' ' ไม่ว่าคุณต้องการ ฉันฟัง. ' ' คุณสามารถติดตามสายนี้? ' ' ที่ฉันสามารถทำได้ แต่คุณจะอยู่ที่โทรศัพท์จ่าย - สิ่งที่แตกต่างก็จะทำให้ '? ' คุณขวา ฉันกลัวเพียง คุณเห็นฉันคิดว่าฉันรู้ว่าใครฆ่าพวกเขา. ' ตอนนี้ธัมก็กำลังยืนอยู่ 'นั่นเป็นข้อมูลที่มีค่า.' 'มันอาจจะได้รับฉันฆ่า คุณคิดว่าพวกเขากำลังต่อไปนี้ฉัน? ' ' ใคร? ไม่ต้องกังวล บอกชื่อของคุณ. ' ' คุณสามารถโทรหาฉันการ์เซีย. ' ' นั่นไม่ใช่ชื่อจริงของคุณมันคืออะไร? 'ไม่แน่นอน แต่มันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้.' 'ตกลงการ์เซีย, พูดคุยกับฉัน.' 'ฉัน 'm ไม่แน่ใจว่าคุณเข้าใจ แต่ผมคิดว่าผมบังเอิญเห็นบางสิ่งบางอย่างที่สำนักงานที่ฉันไม่ควรจะดู. ' ' คุณมีสำเนาของมันได้หรือไม่ ' ' บางที. ' ' คุณต้องการที่จะพูดคุยหรือไม่? ' ' ผมไม่ทราบว่า สิ่งที่คุณจะทำอย่างไรถ้าฉันบอกคุณว่าอะไร? ' ' ความพยายามครั้งแรกที่จะหาว่ามันเป็นความจริง เราจะไม่พิมพ์ชื่อของฆาตกรของสองผู้พิพากษาในศาลฎีการีบเชื่อฉัน. ' มีความเงียบนานมากเป็น 'การ์เซียที่คุณยังคงมี?' 'ใช่ ผมต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันอาจจะโทรหาคุณในภายหลัง. ' ' ตกลงถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ. ' ' ขออภัยฉันตื่นขึ้นมาคุณ. โทรศัพท์ไปตาย ธัมผลักเจ็ดตัวเลขบนเขาโทรศัพท์รอแล้วผลักอีกหก อีกรอและจากนั้นอีกสี่ หน้าจอขนาดเล็กบนโทรศัพท์มือถือของเขาแสดงให้เขาเห็นแถวของตัวเลข เขาเขียนพวกเขาลงบนแผ่นกระดาษ จ่ายโทรศัพท์อยู่บนถนนที่สิบห้า. ♦ ตะวันออกและเกาะลูอิส Voyles สองในคำสั่งได้พบกับถ่านหินเพียงอย่างเดียวเพราะประธานาธิบดีออกจากวอชิงตัน พวกเขามีสองบิตข้อมูลสำหรับเขา ครั้งแรกพวกเขาบอกเขาว่ากล้องที่สนามบินในกรุงปารีสได้บันทึกมาถึงจากดัลเลสของฆาตกร Khamel. ถ่านหินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สำหรับนาที 'เกิดอะไรขึ้นถ้า Khamel มีส่วนเกี่ยวข้องในการฆ่า? มันหมายความว่าอะไร? ' ' มันหมายความว่าเราจะไม่พบเขาว่า 'ลูอิสตอบ 'เก้าประเทศทั่วโลกจะยังไม่ได้พบเขาในช่วงยี่สิบปี. ก็หมายความว่าเขาได้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากโดยใครบางคนหรือบางคนที่นี่จะทำฆ่า.' 'ดังนั้นเราจึงรู้หรือเราคิดว่า Khamel ได้ ฆ่า แต่มันไม่ได้จริงๆช่วยเราไม่ได้หรือไม่ ' ' ไม่คุณขวา. ' ' ตกลง สิ่งอื่น ๆ ที่คุณมีสำหรับฉันหรือไม่ ' ลูอิสมองที่ตะวันออก 'ไม่มีความคืบหน้าจริงในการรายงานการยกเว้นเป็น. ..' 'ยกเว้นอะไร?' 'ดีมีทฤษฎีนี้ซึ่งมีปรากฏใน Twentyfour สุดท้ายชั่วโมง เป็นนักศึกษากฎหมายในนิวออร์เขียนขึ้นเป็นช่วงสั้น ๆ . เราเรียกมันว่าบทสรุปนกกระทุง นี่คือสำเนาของมัน Voyles ชอบมันแต่เขาก็เกรงว่ามันอาจเจ็บประธานาธิบดี. ' ' อย่างไร ' ' อ่านมัน คุณจะเห็น. ♦ คราวนี้การ์เซียที่เรียกว่าธัมในเวลาทำการ เขาไม่ได้บอกให้เขาทำอะไรใหม่ เขายังคงหวาดกลัวและความไม่แน่นอน. พวกเขาตกลงกันว่าเขาจะเรียกอีกครั้งที่รับประทานอาหารกลางวันในครั้งต่อไปวันที่ โทรมาจากโทรศัพท์จ่ายในเพนซิลเวนิว. ♦ ต่อมาเมื่อประธานาธิบดีกลับถ่านหินบอกเขาเกี่ยวกับช่วงสั้น ๆ 'ทฤษฎีเป็น implaus