The part played by black American t

The part played by black American troops in the imperialist acquisition of the Philippines has been a subject of commentary for the past century. Much of it has been praise for the loyal and positive contribution they made even in the face of the pervasive racism they experienced both in the US and in the military overseas. I want to look at a relatively little known and less remembered aspect of their participation in the “regime change” which the Americans wrought in the Philippine War. Not all the black troops (or white for that matter) remained in the US lines. A number took the decision to desert, and some of those defected to the Filipino side. It is appropriate to remember those anti-imperialist heroes from an earlier period of American expansionism and “regime change” at a time when the United States has once again, but even more dangerously to the rest of the world, shown itself to be intent on pursuing such unjustified and harmful foreign adventures.
Many commentators on the American war against the Filipino Republic have referred to the four black Regiments amongst the military forces occupying the Philippines after the defeated Spanish had sold the territory to the United States and withdrawn their troops. It is estimated that of the 125,000 troops who participated on the American side, up to 7,000 were African American. Some commentators have written about Corporal David Fagen,a black soldier who, in November, 1899, defected to the Filipino cause. Welcomed by the Army of Liberation and given the rank of Lieutenant, he fought in the Brigade of General Urbano Lacuna in central Luzon. Lacuna was thought by the Americans to be a very good military leader, one of the best after General Antonio Luna who was, unfortunately, assassinated following a serious disagreement with General Emilio Aguinaldo’s policies. Aguinaldo was Commander of all Filipino forces and the President of the Republic, and was sometimes referred to as “Dictator.”
“Even after the surrender of the Lacuna Brigade the Americans could not capture nor kill David Fagen.”
As a guerrilla leader, Fagen proved highly skillful, harassing the Americans successfully for two years. His valor and guile brought military successes and led to his promotion to the rank of Captain. He gained considerable notoriety through accounts of his activities regularly published in the Manila Times, and in the USA where his exploits were covered by the New York Times and several of the San Francisco papers. Even after the surrender of the Lacuna Brigade on the 19th of May 1901, which left Fagen more vulnerable than he had been previously, the Americans could not capture nor kill him. It was the shrewd, if deceitful, Colonel (later Brigadier- General) Frederick Funston, captor of General Aguinaldo, who arranged the offer of a reward of $600 for him, “dead or alive.”
There are many different versions of the end of Fagen’s guerrilla days, in early December 1901. It is possible that he was killed by Anastacio Bartolome, a former insurrecto in the Lacuna Brigade, who claimed the reward. But there is some doubt about this “supposed” killing, as official American records refer to it, although they did “close” the case. It is also possible that his death was faked according to a plan conjured up by Fagen and Bartolome. After the surrender of General Lacuna, with his Brigade, resistance to the Americans had collapsed in Central and Northern Luzon. With such a price on his head and Funston’s spies all over the region, it may have been Fagen’s choice to retire in the mountains to live a quiet-and presumably longer- life with his Filipina wife.
Interestingly, though Fagen became the most famous of the black American guerrilla fighters, it seems there was another who joined the Filipino forces while the American black regiments were still in the USA. We do not know his name, nor how he found his way into the front lines in the early days of the war. The only reference to the presence of this “Unknown Soldier” appears to be in Funston’s fascinating “Memories of Two Wars,” an account not only of his very significant contribution to the crushing of the Philippine Republic but, contradictorily, of his volunteer service as a filibustero on the side of the Cubans in their struggle with the Spanish! According to Funston, on the 6th of February 1899, less than two full days after the start of the war at Manila, American troops of the Twentieth Kansas Infantry Regiment, which he commanded, completed a successful frontal assault on trenches of the Filipinos (“insurgents” as they were called then, as today in Iraq) near La Loma Church, outside Caloocan. Funston’s account is worth re-visiting. He tells us in a patronizing tone, that the insurgents were given “the necessary castigation.” A number, including one “plucky little Filipino,” were run through with bayonets, getting “the cold steel.” He notes that “These troops were fighting under a very fine silken flag with the emblem of the Katipunan embroidered on it…When we finally got the flag it had been riddled with bullets and was drenched with blood. It is now in the State House at Topeka” (The capital of his home state, Kansas.) He then, as he regularly did after each battle, gives an account of the relative losses, which in this period of the war was usually about forty to fifty Filipino casualties - mostly dead as the wounded were carried away - for every American. He then comments, “Among the dead we were surprised to find a very large and coal-black negro. As this was many months before any of our colored troops had been brought to the islands, the man could not have been a deserter from them, but was probably some vagabond seaman who had run away from a merchant-vessel in Manila Bay.”
“Fagen became the most famous of the black American guerrilla fighters.”
Like the focused military man he was, Funston moves on, literally and literarily. We learn no more about this extraordinary man. He was apparently left to be buried in anonymity and may remain one of the most interesting and mysterious of the world’s “Unknown Soldiers.” However, it may be possible to track down this independence fighter. The indefatigable Filipino historian George Hizon has found a picture of a black soldier in the ranks of the “boy General,” Gregorio del Pilar, the hero who laid down his life at Triad Pass so that the advancing Americans could not capture General - and president - Emilio Aguinaldo. The photograph is to be found between pages 112 and 113 in the book In Our Image: America’s Empire in the Philippines, by Stanley Karnow (1989). The picture is clear. There is a large black man facing the camera. He is not a Filipino. He is dressed in the attire of all the others in the picture, the ordinary uniform of the Filipino Liberation Army. He is standing in the front, close to the General on his horse. It seems that he was a leader of the troops, and as such may very well have stayed in the trenches to give his life in an attempt to steady the Filipino troops in the face of the American attack which for many of them would have been a new and frightening experience, especially compared to the more passive tactics of the Spanish in the recent past. We still are not clear as to where the black-presumably an American-came from and how he happened to fight in Del Pilar’s unit. But if there are any records of enlistment of Pilar’s troops, we may yet find out who he was.
Fagen was not alone in his rejection of the American “mission” in the Philippines. Exact figures of deserters and defectors do not seem to be available. Commentators differ, but it seems likely there were between fifteen and thirty deserters from the black regiments. Of those it is difficult to say how many joined the Filipinos, but we know the names of seven including Fagen. It seems that the number of black deserters was considered large and quite unusual given their excellent fighting record and steadfastness in previous wars, including the Cuban campaign against the Spanish in which many of those in the Philippines had recently been engaged with great credit. An insight into the desertions is provided by a journalist, Stephen Bonsal, who wrote from the Philippines that “The desertions from the Negro regiments were large-much larger, I believe, than from the white organizations; and these desertions were invariably of a different character. The white man deserted because he was lazy and idle and found service life irksome. Sometimes he joined the insurgents; but he did so, evidently, because that was the only way in which he could obtain his dream of becoming a wild man in the woods. But the Negroes deserted in scores and for the purpose of joining the insurgents, and many of them, like the celebrated Fagan, became leaders and fought the white troops or their former comrades with zest and ability.”
 
Bonsal and others have commented on the racism which the black troops experienced from the white American soldiers and officers, and the extreme racism at home which resulted in thousands of Afican Americans being lynched during the course of the deployment of the black regiments. The Filipinos reminded them of this white racism in posters and leaflets which were widely circulated calling on the black soldiers to desert, and promising them commissions in the Filipino Army.
“Among the dead we were surprised to find a very large and coal-black negro.”
Another factor which weighed on the minds of the black soldiers was the white American racism towards the Filipino people. They were widely and openly called “niggers” and belittled as “savages”; the use of the word “gugu” was not a term of endearment, and seems to be the antecedent for the term of contempt used in Vietnam: gook. As one astute black American noted, the whites had brought Jim Crow to the Philippines; he and many other blacks who did not desert, nevertheless had some understandin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนหนึ่งที่เล่น โดยทหารอเมริกันดำซื้อจักรวรรดินิยมของฟิลิปปินส์ได้รับหัวข้อของความเห็นในศตวรรษผ่านมา มากของมันได้รับการสรรเสริญสำหรับผลภักดี และบวกที่พวกเขาทำหน้าเหยียดชุมชนที่แพร่หลายที่มีประสบการณ์ทั้ง ในสหรัฐอเมริกา และ ในกองทัพต่างประเทศแม้ อยากดูที่มีค่อนข้างน้อยรู้จัก และน้อยจดจำลักษณะของการเข้าร่วมใน "ระบอบการปกครองเปลี่ยนแปลง" ซึ่ง wrought ชาวอเมริกันในสงครามฟิลิปปินส์ ไม่ทั้งหมดทหารสีดำ (หรือสีขาวสำหรับเรื่องที่) ยังคงอยู่ในบรรทัดสหรัฐอเมริกา ตัวเลขเอาตัดสินใจร้าง และบางส่วนของ defected ด้านฟิลิปปินส์ ที่เหมาะสมจำวีรบุรุษผู้ต่อต้าน imperialist จากสินค้าก่อนหน้า expansionism อเมริกันและ "ระบอบการปกครองเปลี่ยนแปลง" ครั้ง เมื่อสหรัฐอเมริกาได้อีกครั้ง แต่ยิ่งเลิฟของโลก แสดงเองมีเจตนาในการใฝ่หาการผจญภัยต่างประเทศเช่น unjustified และเป็นอันตรายได้แสดงมากมายในสงครามอเมริกันต่อต้านสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ได้อ้างถึง Regiments ดำ 4 หมู่มีฟิลิปปินส์หลัง จากสเปนแพ้ได้ขายดินแดนให้สหรัฐอเมริกาถอนกองทัพ มันคือประมาณว่า ของทหาร 125000 คนเข้าร่วมด้านอเมริกัน ถึง 7000 มีแอฟริกันอเมริกัน แสดงบางได้เขียนเกี่ยวกับ Corporal David Fagen ทหารสีดำที่ ในเดือนพฤศจิกายน defected สาเหตุฟิลิปปินส์ ต้อนรับ โดยกองทัพปลดปล่อย และให้ลำดับของโท เขาสู้ในกองของทั่วไป Urbano Lacuna ในลูซอนกลาง Lacuna คิดว่า คนอเมริกันเป็นอย่างดีทหารผู้นำ หนึ่งในสุดหลังจากลูน่า Antonio ทั่วไปที่ แต่ ถูกลอบต่อกันอย่างจริงจังกับนโยบายทั่วไปของ Emilio Aguinaldo Aguinaldo ผู้บัญชาการกองทัพฟิลิปปินส์ทั้งหมดและประธานาธิบดีของสาธารณรัฐ และมีบางครั้งเรียกว่าเป็น "เผด็จการ""แม้หลังจากการยอมจำนนของกอง Lacuna ชาวอเมริกันอาจไม่จับ หรือฆ่า David Fagen"เป็นผู้นำกองโจร Fagen พิสูจน์ฝีมือสูง สร้างความวิตกชาวอเมริกันประสบความสำเร็จในปีที่สอง เขาอาจหาญและไกล์นำทหารสำเร็จ และนำไปส่งเสริมเขาให้ลำดับของกัปตัน เขารับ notoriety จำนวนมากผ่านบัญชีของกิจกรรมของเขาเผยแพร่เป็นประจำ ใน เวลามะนิลา และ ในสหรัฐอเมริกาซึ่งประโยชน์ของเขาถูกครอบคลุม โดยเดอะนิวยอร์กไทมส์และหลายเอกสาร San Francisco แม้หลังจากการยอมจำนนของกอง Lacuna ในที่ 19 1901 พฤษภาคม ซึ่งเหลือ Fagen เสี่ยงมากกว่าเคยก่อนหน้านี้ ชาวอเมริกันอาจไม่จับ หรือฆ่าเขา มันเป็นไหวพริบ ถ้าที่หลอกลวง Funston เฟรเดอริกพัน (หลัง Brigadier ทั่วไป) แคปเตอร์ Aguinaldo ทั่วไป ผู้จัดเสนอรางวัลของ $600 สำหรับเขา "ตาย หรือมีชีวิตอยู่"มีรุ่นต่าง ๆ มากมายสิ้นวันจรยุทธ์ของ Fagen ในช่วง 1901 ธันวาคม มันเป็นไปได้ว่า เขาถูกฆ่า โดย Anastacio Bartolome, insurrecto อดีตในกอง Lacuna ที่อ้างว่า รางวัล แต่มีข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ "ควร" ฆ่า ตามบันทึกทางราชการอเมริกันอ้างอิง แม้ว่าพวกเขาได้ "ปิด" เช่น มันเป็นไปได้ว่า ตายถูกหลอกตามแผนได้วิงวอนค่า Fagen และ Bartolome หลังจากยอมจำนนของ Lacuna ทั่วไป มีกองของเขา ความต้านทานต่อชาวอเมริกันมียุบในลูซอนทางตอนเหนือและกลาง เช่นราคาบนพระเศียรและสายลับของ Funston ทั่วภูมิภาค ก็อาจได้รับเลือกของ Fagen จะออกในภูเขาเงียบสงบอยู่-ทับยาว- ชีวิตภรรยาคุณูปการInterestingly, though Fagen became the most famous of the black American guerrilla fighters, it seems there was another who joined the Filipino forces while the American black regiments were still in the USA. We do not know his name, nor how he found his way into the front lines in the early days of the war. The only reference to the presence of this “Unknown Soldier” appears to be in Funston’s fascinating “Memories of Two Wars,” an account not only of his very significant contribution to the crushing of the Philippine Republic but, contradictorily, of his volunteer service as a filibustero on the side of the Cubans in their struggle with the Spanish! According to Funston, on the 6th of February 1899, less than two full days after the start of the war at Manila, American troops of the Twentieth Kansas Infantry Regiment, which he commanded, completed a successful frontal assault on trenches of the Filipinos (“insurgents” as they were called then, as today in Iraq) near La Loma Church, outside Caloocan. Funston’s account is worth re-visiting. He tells us in a patronizing tone, that the insurgents were given “the necessary castigation.” A number, including one “plucky little Filipino,” were run through with bayonets, getting “the cold steel.” He notes that “These troops were fighting under a very fine silken flag with the emblem of the Katipunan embroidered on it…When we finally got the flag it had been riddled with bullets and was drenched with blood. It is now in the State House at Topeka” (The capital of his home state, Kansas.) He then, as he regularly did after each battle, gives an account of the relative losses, which in this period of the war was usually about forty to fifty Filipino casualties - mostly dead as the wounded were carried away - for every American. He then comments, “Among the dead we were surprised to find a very large and coal-black negro. As this was many months before any of our colored troops had been brought to the islands, the man could not have been a deserter from them, but was probably some vagabond seaman who had run away from a merchant-vessel in Manila Bay.”"Fagen เป็น ที่มีชื่อเสียงของนักรบกองโจรอเมริกันดำ"Like the focused military man he was, Funston moves on, literally and literarily. We learn no more about this extraordinary man. He was apparently left to be buried in anonymity and may remain one of the most interesting and mysterious of the world’s “Unknown Soldiers.” However, it may be possible to track down this independence fighter. The indefatigable Filipino historian George Hizon has found a picture of a black soldier in the ranks of the “boy General,” Gregorio del Pilar, the hero who laid down his life at Triad Pass so that the advancing Americans could not capture General - and president - Emilio Aguinaldo. The photograph is to be found between pages 112 and 113 in the book In Our Image: America’s Empire in the Philippines, by Stanley Karnow (1989). The picture is clear. There is a large black man facing the camera. He is not a Filipino. He is dressed in the attire of all the others in the picture, the ordinary uniform of the Filipino Liberation Army. He is standing in the front, close to the General on his horse. It seems that he was a leader of the troops, and as such may very well have stayed in the trenches to give his life in an attempt to steady the Filipino troops in the face of the American attack which for many of them would have been a new and frightening experience, especially compared to the more passive tactics of the Spanish in the recent past. We still are not clear as to where the black-presumably an American-came from and how he happened to fight in Del Pilar’s unit. But if there are any records of enlistment of Pilar’s troops, we may yet find out who he was.Fagen ไม่เพียงอย่างเดียวในการปฏิเสธของเขาของอเมริกัน "ภารกิจ" ที่อยู่ในฟิลิปปินส์ ตัวเลขที่แน่นอนของ deserters และ defectors ดูเหมือนจะว่าง แสดงแตกต่างกัน แต่ดูเหมือนว่า จะมีขึ้นระหว่าง 15 และ 30 deserters จาก regiments สีดำ บรรดา มันยากที่จะพูดจำนวนรวม Filipinos ที่ แต่เราทราบชื่อของเจ็ดรวมถึง Fagen ดูเหมือนว่า จำนวน deserters ดำถือเป็นขนาดใหญ่ และค่อนข้างผิดปกติให้บันทึกการต่อสู้แห่งและ steadfastness ของพวกเขาในสงครามก่อนหน้านี้ รวมทั้งแคมเปญคิวบากับสเปนซึ่งหลายคนในฟิลิปปินส์ก็เพิ่งหมั้น มีเครดิตดี ความเข้าใจในการ desertions โดยนักข่าว Stephen Bonsal ผู้เขียนจากฟิลิปปินส์ที่ " desertions จาก Negro regiments มีขนาดใหญ่มากใหญ่กว่า ผม กว่าจากองค์กรสีขาว และ desertions เหล่านี้มีความคงเส้นคงวาของการ คนขาวร้างเพราะขี้เกียจ และไม่ได้ใช้งาน และพบอายุ irksome บางครั้งเขาร่วมพวกก่อการร้าย แต่เขาไม่ได้ให้ กรีซ ที่เพราะเป็นวิธีเดียวในการที่เขาสามารถรับความฝันของเขากลายเป็น คนป่าในป่า แต่ Negroes ที่ร้างคะแนน และ เพื่อเข้าร่วมกับพวกก่อการร้าย และจำนวนมากของพวกเขา เช่น Fagan เฉลิมฉลอง กลายเป็น ผู้นำ และสู้ทหารขาวหรือสหายของอดีตเซสท์และความสามารถ" Bonsal และอื่น ๆ มีความเห็นเหยียดซึ่งทหารดำประสบการณ์จากทหารอเมริกันขาว และเจ้าหน้าที่ และสุดเหยียดบ้านซึ่งส่งผลให้พัน Afican ชาวอเมริกันถูก lynched ในระหว่างการปรับใช้ของ regiments สีดำ Filipinos ที่เตือนพวกเขาเหยียดนี้ขาวในโปสเตอร์ และแผ่นพับซึ่งมีแพร่หลายหมุนเวียนไปโทรศัพท์บนทหารดำทะเลทราย และค่าคอมมิชชั่นที่พวกเขาสัญญากองทัพฟิลิปปินส์"นี่ตาย ได้ประหลาดใจหา negro ขนาดใหญ่มาก และถ่านหินสีดำ"อีกหนึ่งปัจจัยที่หลายในจิตใจของทหารสีดำถูกเหยียดอเมริกันขาวต่อคนฟิลิปปินส์ พวกเขาได้อย่างกว้างขวาง และอย่างเปิดเผยเรียกว่า "niggers" และ belittled เป็น "คนป่าเหล่านั้น" การใช้คำ "gugu" ไม่ใช่คำของ endearment และน่าจะ เป็น antecedent ที่สำหรับระยะเวลาการใช้ในเวียดนามดูถูก: gook เป็นหนึ่ง astute ดำอเมริกันกล่าว ขาวที่ได้นำขันจิมฟิลิปปินส์ เขาและดำอื่น ๆ หลายที่ไม่ร้าง อย่างไรก็ตาม มีบาง understandin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่เล่นโดยทหารอเมริกันผิวดำในการเข้าซื้อกิจการจักรวรรดินิยมของประเทศฟิลิปปินส์ได้รับเรื่องของความเห็นสำหรับศตวรรษที่ผ่านมา มากของมันได้รับการยกย่องสำหรับการมีส่วนร่วมซื่อสัตย์และบวกที่พวกเขาทำแม้ในใบหน้าของชนชาติแพร่หลายพวกเขามีประสบการณ์ทั้งในสหรัฐและในทางทหารในต่างประเทศ ผมต้องการที่จะมองไปที่ความทรงจำที่รู้จักค่อนข้างน้อยและน้อยแง่มุมของการมีส่วนร่วมใน "การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง" ซึ่งชาวอเมริกันกระทำในฟิลิปปินส์สงคราม ไม่ทั้งหมดทหารสีดำ (หรือสีขาวสำหรับเรื่องที่) ยังคงอยู่ในสายของสหรัฐ ตัวเลขจึงตัดสินใจที่จะทะเลทรายและบางส่วนของผู้ที่เสียไปทางด้านฟิลิปปินส์ มันเป็นความเหมาะสมที่จะจำเหล่าวีรบุรุษต่อต้านจักรวรรดินิยมจากช่วงเวลาก่อนหน้านี้ expansionism อเมริกันและ "การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง" ในขณะที่สหรัฐอเมริกามีอีกครั้งหนึ่ง แต่ยิ่งอันตรายที่เหลือของโลกแสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นความตั้งใจในการ การใฝ่หาการผจญภัยในต่างประเทศไม่ยุติธรรมและเป็นอันตรายดังกล่าว.
หลายคนในสงครามอเมริกันกับสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ได้เรียกว่าสี่ทหารสีดำในหมู่กองกำลังทหารครอบครองฟิลิปปินส์หลังจากความพ่ายแพ้ของสเปนได้ขายดินแดนไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาและถอนกองกำลังของพวกเขา มันเป็นที่คาดว่า 125,000 ทหารที่มีส่วนร่วมในด้านอเมริกันได้ถึง 7,000 แอฟริกันอเมริกัน บางคนได้เขียนเกี่ยวกับสิบโทเดวิดแฟเก็น, ทหารผิวดำที่ในเดือนพฤศจิกายน 1899 เสียสาเหตุที่ฟิลิปปินส์ การต้อนรับจากกองทัพปลดปล่อยและได้รับยศร้อยโทเขาต่อสู้ในกองพลน้อยของนายพล Urbano หลุมในภาคกลางของเกาะลูซอน หลุมก็คิดโดยชาวอเมริกันที่จะเป็นผู้นำทางทหารที่ดีมากคนหนึ่งของที่ดีที่สุดหลังจากที่นายพลอันโตนิโอลูน่าซึ่งเป็นโชคไม่ดีที่ลอบสังหารต่อไปนี้ความขัดแย้งอย่างรุนแรงกับนโยบายทั่วไปของเอมิลิโอ Aguinaldo Aguinaldo เป็นผู้บัญชาการของกองกำลังฟิลิปปินส์และประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐและบางครั้งถูกเรียกว่าเป็น "เผด็จการ".
"แม้หลังจากที่ยอมจำนนของหลุมกองพลชาวอเมริกันไม่สามารถจับหรือฆ่าดาวิดแฟเก็น."
ในฐานะที่เป็นผู้นำกองโจรแฟเก็น ได้รับการพิสูจน์ฝีมือสูงคุกคามชาวอเมริกันที่ประสบความสำเร็จเป็นเวลาสองปี ความกล้าหาญและการฉ้อโกงของเขานำความสำเร็จทางทหารและนำไปสู่การส่งเสริมการขายของเขาในการจัดอันดับของกัปตัน เขาได้รับในทางลบมากผ่านบัญชีของกิจกรรมของเขาตีพิมพ์เป็นประจำในกรุงมะนิลาไทม์สและในประเทศสหรัฐอเมริกาที่หาประโยชน์ของเขาได้รับการคุ้มครองโดยนิวยอร์กไทม์สและหลายเอกสารที่ซานฟรานซิ แม้หลังจากที่ยอมจำนนของหลุมเพลิงในวันที่ 19 พฤษภาคม 1901 ที่เหลือแฟเก็นความเสี่ยงมากกว่าที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ชาวอเมริกันที่ไม่สามารถจับหรือฆ่าเขา มันเป็นฉลาดถ้าหลอกลวงพันเอก (ต่อมา Brigadier- ทั่วไป) เฟรเดอริ Funston, จับกุมของนายพล Aguinaldo ที่จัดข้อเสนอของรางวัลของ $ 600 สำหรับเขา "ตายหรือมีชีวิตอยู่."
ยังมีอีกหลายรุ่นที่แตกต่างกันของการสิ้นสุดของมี วันรบแบบกองโจรของแฟเก็นในช่วงต้นเดือนธันวาคมปี 1901 เป็นไปได้ว่าเขาถูกฆ่าตายโดย Anastacio Bartolome อดีต insurrecto ในหลุมกองพลที่อ้างว่าได้รับรางวัล แต่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้บางคน "ควร" ฆ่าเป็นระเบียนอเมริกันอย่างเป็นทางการเรียกมันแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ "ปิด" กรณี นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่าการตายของเขาถูกแกล้งตามแผนเสกโดยแฟเก็นและ Bartolome หลังจากการยอมจำนนของนายพลหลุมที่มีเพลิงของเขาความต้านทานต่อชาวอเมริกันได้ทรุดตัวลงในภาคกลางและภาคเหนือของเกาะลูซอน ด้วยเช่นราคาบนศีรษะของเขาและสายลับ Funston ของทั่วทุกภูมิภาค, มันอาจจะเป็นทางเลือกแฟเก็นที่จะเกษียณอายุในภูเขาที่จะมีชีวิตที่เงียบสงบและ longer- สันนิษฐานกับภรรยา Filipina ของเขา.
ที่น่าสนใจแม้ว่าแฟเก็นกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดของ สู้รบแบบกองโจรอเมริกันสีดำดูเหมือนว่ามีอีกคนหนึ่งที่เข้าร่วมกองกำลังฟิลิปปินส์ขณะที่ทหารชาวอเมริกันผิวดำยังคงอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา เราไม่ทราบว่าชื่อของเขาไม่ว่าเขาพบวิธีของเขาเข้าไปในแนวหน้าในวันแรกของสงคราม การอ้างอิงเท่านั้นการปรากฏตัวของ "ทหารนิรนาม" ปรากฏอยู่ใน Funston ของที่น่าสนใจ "ความทรงจำของสองตาร์วอร์" บัญชีไม่เพียง แต่การมีส่วนร่วมอย่างมีนัยสำคัญมากของเขาที่จะบดของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ แต่ contradictorily ของบริการอาสาสมัครของเขาเป็น filibustero ที่ด้านข้างของคิวบาในการต่อสู้ของพวกเขากับสเปน! ตาม Funston เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 1899 น้อยกว่าสองวันเต็มหลังจากที่เริ่มต้นของสงครามที่กรุงมะนิลา, ทหารอเมริกันของยี่สิบแคนซัสกรมทหารราบที่ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาเสร็จโจมตีที่ประสบความสำเร็จในสนามเพลาะของฟิลิปปินส์ (" ก่อการร้าย "ที่พวกเขาถูกเรียกตัวแล้วในวันนี้ในอิรัก) ใกล้กับโบสถ์ลาโลมานอก Caloocan บัญชี Funston ของมีค่าอีกครั้งไปเยือน เขาบอกเราด้วยน้ำเสียงอุปถัมภ์ที่พวกก่อการร้ายได้รับ "เฆี่ยนตีที่จำเป็น." จำนวนรวมทั้งคนหนึ่ง "กล้าน้อยฟิลิปปินส์" วิ่งผ่านด้วยดาบปลายปืนได้รับ "เหล็กเย็น." เขาตั้งข้อสังเกตว่า "กองกำลังเหล่านี้เป็น การต่อสู้ภายใต้ธงไหมดีมากที่มีสัญลักษณ์ของแนนปักบนมัน ... เมื่อในที่สุดเราก็มีธงที่จะได้รับพรุนไปด้วยกระสุนและเปียกโชกไปด้วยเลือด ตอนนี้มันเป็นในรัฐบ้านโทพีกา "(เมืองหลวงของบ้านของรัฐแคนซัส.) จากนั้นเขาก็เป็นเขาอย่างสม่ำเสมอได้หลังจากการต่อสู้แต่ละครั้งจะช่วยให้บัญชีของการสูญเสียญาติซึ่งในช่วงของสงครามครั้งนี้เป็นเรื่องปกติ 40-50 ฟิลิปปินส์บาดเจ็บล้มตาย - ตายส่วนใหญ่เป็นที่ได้รับบาดเจ็บได้รับการดำเนินการไป - สำหรับทุกคนอเมริกัน เขาแสดงความคิดเห็นแล้ว "ในหมู่คนตายเราก็ประหลาดใจที่พบนิโกรขนาดใหญ่มากและถ่านหินสีดำ เช่นนี้เป็นเวลาหลายเดือนก่อนที่จะมีกองกำลังสีของเราได้รับการเลี้ยงดูไปยังเกาะที่มนุษย์อาจไม่ได้รับทหารจากพวกเขา แต่อาจจะเป็นบางส่วนลูกเรือขอทานที่ได้หนีออกจากพ่อค้าเรือในมะนิลาเบย์. "
" แฟเก็นกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของการสู้รบแบบกองโจรชาวอเมริกันผิวดำ. "
เช่นเดียวกับนายทหารที่เน้นเขาเป็น Funston ย้ายตัวอักษรและ literarily เราเรียนรู้มากขึ้นไม่เกี่ยวกับชายที่ไม่ธรรมดานี้ เขาถูกทิ้งดูเหมือนจะถูกฝังอยู่ในตัวตนและอาจจะยังคงเป็นหนึ่งที่น่าสนใจที่สุดและลึกลับของโลก "ที่ไม่รู้จักทหาร." แต่มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะติดตามนักสู้อิสระนี้ ประวัติศาสตร์ฟิลิปปินส์ไม่ย่อท้อ Hizon จอร์จได้พบภาพของทหารสีดำในการจัดอันดับของ "นายพลเด็ก" เปาพิลาเดล, ฮีโร่ที่วางชีวิตของเขาที่สามผ่านเพื่อให้ชาวอเมริกันก้าวหน้าไม่สามารถจับภาพทั่วไป - และประธาน - เอมิลิโอ Aguinaldo ถ่ายภาพที่สามารถพบได้ระหว่างหน้า 112 และ 113 ในหนังสือเล่มนี้ในภาพของเรา: เอ็มไพร์ของอเมริกาในฟิลิปปินส์โดยสแตนลี่ย์ Karnow (1989) ภาพที่มีความชัดเจน มีชายคนหนึ่งสีดำขนาดใหญ่หันหน้าไปทางกล้อง เขาไม่ได้เป็นชาวฟิลิปปินส์ เขาอยู่ในชุดเครื่องแต่งกายของคนอื่น ๆ ทั้งหมดในภาพ, เครื่องแบบสามัญของฟิลิปปินส์กองทัพปลดปล่อย เขาเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าใกล้กับทั่วไปเกี่ยวกับม้าของเขา ดูเหมือนว่าเขาเป็นผู้นำของทหารและเป็นเช่นอย่างดีอาจมีอยู่ในสนามเพลาะที่จะให้ชีวิตของเขาในความพยายามที่จะคงกองกำลังทหารฟิลิปปินส์ในหน้าของการโจมตีชาวอเมริกันซึ่งสำหรับหลายของพวกเขาจะได้รับ ประสบการณ์ใหม่และน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับการใช้กลยุทธ์มากขึ้นเรื่อย ๆ ของสเปนในอดีตที่ผ่านมา เรายังคงมีความไม่ชัดเจนว่าที่ดำสันนิษฐานอเมริกันมาจากวิธีการที่เขาเกิดขึ้นที่จะต่อสู้ในหน่วย Del Pilar ของ แต่ถ้ามีประวัติใด ๆ ของทหารของกองกำลังทหารของ Pilar เรายังอาจจะหาว่าเขาเป็นใคร.
แฟเก็นไม่ได้อยู่คนเดียวในการปฏิเสธของเขาของอเมริกัน "ภารกิจ" ในฟิลิปปินส์ ตัวเลขที่แน่นอนของทัพและ defectors ดูเหมือนจะไม่สามารถใช้ได้ แสดงความเห็นที่แตกต่างกัน แต่ดูเหมือนว่าโอกาสที่มีอยู่ระหว่างสิบห้าสามสิบทัพจากทหารสีดำ ของคนเหล่านั้นมันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าหลายคนเข้าร่วมฟิลิปปินส์ แต่เรารู้ว่าชื่อของเจ็ดรวมทั้งแฟเก็น ดูเหมือนว่าจำนวนของทัพสีดำขนาดใหญ่ที่ได้รับการพิจารณาและผิดปกติมากที่ได้รับการบันทึกการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมของพวกเขาและความมั่นคงในสงครามก่อนหน้านี้รวมทั้งการรณรงค์คิวบากับสเปนซึ่งหลายคนในประเทศฟิลิปปินส์เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการว่าจ้างที่มีเครดิตดี ลึกเข้าไปในกองหนุนที่มีให้โดยนักข่าว, สตีเฟ่น Bonsal ผู้เขียนจากฟิลิปปินส์ที่ "กองหนุนจากทหารนิโกรมีขนาดใหญ่มีขนาดใหญ่มากผมเชื่อว่ากว่าจากองค์กรสีขาว; และกองหนุนเหล่านี้อย่างสม่ำเสมอของตัวละครที่แตกต่างกัน คนขาวร้างเพราะเขาเป็นคนขี้เกียจและไม่ได้ใช้งานและพบว่าอายุการใช้งานที่น่าเบื่อ บางครั้งที่เขาเข้ามาก่อความไม่สงบ; แต่เขาทำเช่นนั้นอย่างเห็นได้ชัดเพราะนั่นเป็นวิธีเดียวที่เขาจะได้รับความฝันของเขากลายเป็นคนป่าในป่า แต่พวกนิโกรร้างในคะแนนและเพื่อวัตถุประสงค์ในการร่วมงานกับพวกก่อการร้ายและมากของพวกเขาเช่นเดียวกับที่มีชื่อเสียงโด่งดัง Fagan กลายเป็นผู้นำและต่อสู้ทหารสีขาวหรืออดีตสหายของพวกเขาด้วยความสนุกและความสามารถ. " Bonsal และอื่น ๆ มีความเห็นเกี่ยวกับการเหยียดสีผิว ซึ่งทหารสีดำมีประสบการณ์จากทหารอเมริกันสีขาวและเจ้าหน้าที่และชนชาติมากที่บ้านซึ่งมีผลในพันของชาวอเมริกันที่ถูกรุมประชาทัณฑ์ Afican ในระหว่างการใช้งานของทหารสีดำ ฟิลิปปินส์เตือนให้นึกถึงนี้เหยียดเชื้อชาติสีขาวในโปสเตอร์และแผ่นพับที่มีการหมุนเวียนกันอย่างแพร่หลายเรียกร้องให้ทหารสีดำเป็นทะเลทรายและสัญญาว่าพวกเขาค่าคอมมิชชั่นในกองทัพฟิลิปปินส์. "ในหมู่คนตายเราก็ประหลาดใจที่พบนิโกรขนาดใหญ่มากและถ่านหินสีดำ . " อีกปัจจัยหนึ่งที่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของทหารสีดำเป็นชนชาติอเมริกันสีขาวที่มีต่อคนฟิลิปปินส์ พวกเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางและเปิดเผยที่เรียกว่า "นิกเกอร์" และหมิ่นเป็น "คนป่า"; การใช้คำว่า "GuGu" ไม่ได้ระยะเวลาของการแสดงความรักและดูเหมือนว่าจะมีมาก่อนสำหรับระยะเวลาของการดูถูกที่ใช้ในเวียดนาม: gook เป็นหนึ่งฉลาดดำอเมริกันสังเกตเห็นผ้าขาวได้นำนิโกรไปยังประเทศฟิลิปปินส์; เขาและคนผิวดำอื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่ได้ทิ้ง แต่อย่างไรก็ตามมีบาง understandin
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนการเล่นโดยทหารอเมริกันผิวดำในจักรวรรดิ การได้มาของฟิลิปปินส์ได้รับเรื่องของความเห็นในศตวรรษที่ผ่านมา ส่วนมากจะได้รับการสรรเสริญสำหรับซื่อสัตย์ บวกกับผลงานที่พวกเขาทำแม้ในใบหน้าของพวกเขามีประสบการณ์ทั้งแพร่หลายเหยียดเชื้อชาติในสหรัฐฯ และทหารในต่างประเทศฉันต้องการที่จะดูที่ค่อนข้างรู้จักกันน้อยและน้อยจำลักษณะของการมีส่วนร่วมของพวกเขาในการ " เปลี่ยน " ระบอบที่คนอเมริกันกระทำสงครามในฟิลิปปินส์ ไม่ทั้งหมดของทหาร ( สีดำหรือสีขาวสำหรับเรื่องที่ ) อยู่ในสายเรา หมายเลขได้ตัดสินใจ ทะเลทราย และบางส่วนของผู้ที่บกพร่องในด้านฟิลิปปินส์มันเป็นที่เหมาะสมที่จะจำต่อต้านจักรวรรดินิยมวีรบุรุษจากช่วงก่อนหน้าของสหรัฐอเมริกา expansionism และ " การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง " ในเวลาเมื่อสหรัฐอเมริกาได้อีกครั้ง แต่ยิ่งอันตรายกับส่วนที่เหลือของโลก แสดงตนเป็นเจตนาตาม เช่น โคมลอย และเป็นอันตรายผจญภัยต่างประเทศ
แสดงความเห็นมากมายเกี่ยวกับอเมริกันสงครามกับสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ได้อ้างถึงสี่ดำทหารในหมู่ทหารครองฟิลิปปินส์หลังแพ้สเปน ได้ขายดินแดนสหรัฐอเมริกา และถอนกองกำลังของตน มันคือประมาณว่าของ 125 , 000 กองกำลังที่เข้าร่วมในฝั่งอเมริกา ถึง 7000 เป็นแอฟริกัน - อเมริกันแสดงความเห็นบางคนเขียนเกี่ยวกับจ่าเดวิดแฟ็กเกิน , สีดำทหารในพฤศจิกายน 1899 , บกพร่องไป เพราะชาวฟิลิปปินส์ การต้อนรับจากกองทัพปลดแอก และได้รับยศร้อยโท เขาต่อสู้ในกองพลของนายพล Urbano ช่องว่างในภาคกลางของเกาะลูซอน . หน้าแรกคิดโดยชาวอเมริกันเป็นอย่างดี ทหารผู้นำ , หนึ่งในดีที่สุดหลังจากที่นายพลอันโตนิโอ ลูน่า เขาเป็นใครแต่น่าเสียดายที่ลอบสังหารต่อความขัดแย้งที่รุนแรง กับนโยบายของ Emilio Aguinaldo ทั่วไป Aguinaldo คือผู้บัญชาการของกองทัพฟิลิปปินส์ และประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ , และบางครั้งเรียกว่า " เผด็จการ "
" แม้หลังจากการมอบตัวของ Lacuna กองพลอเมริกันไม่สามารถจับหรือฆ่าเดวิด แฟ็กเกิน "
ในฐานะหัวหน้ากองโจรแฟ็กเกินพิสูจน์สูงฝีมือดีรังควานชาวอเมริกันที่ประสบความสำเร็จ 2 ปี เขากล้าหาญและอุบายนำความสำเร็จทางทหาร และนำไปสู่การส่งเสริมของเขายศกัปตัน เขาได้รับความอื้อฉาวมากผ่านบัญชีของกิจกรรมของเขาอย่างสม่ำเสมอเผยแพร่ในกรุงมะนิลาครั้ง , และในสหรัฐอเมริกาที่ห้าวหาญของเขาถูกปกคลุมโดยนิวยอร์กไทม์สและหลายของซานฟรานซิสโกหนังสือพิมพ์แม้หลังจากการมอบตัวของ Lacuna กองพลที่ 19 พฤษภาคม 1901 ซึ่งเหลือแฟ็กเกินความเสี่ยงมากกว่าที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ อเมริกันจะไม่จับหรือฆ่าเขา มันเป็นหัวแหลม ถ้าหลอกลวง ผู้พัน ( ต่อมานายพลจัตวา - ทั่วไป ) เฟรเดอริค funston แคปของ Aguinaldo , ทั่วไป , ผู้จัดเสนอเงินรางวัล $ 600 สำหรับเขา " หรือตาย "