Governments can help solve the coll

Governments can help solve the collateral problem by improving the codification of property rights. In many countries, particularly in Africa, governments have taken steps to improve land registration. Whether these actions
have the desired effect is debatable, especially in the short run, where attempts
to codify rights may lead to disputes and increased land insecurity (Attwood). Such programs also raise tricky ethical questions about the extent to
which countries should be encouraged to adopt Western legal notions of
property. In addition, the link between improved property rights and improvements in the workings of credit markets, while intuitively clear, is not yet firmly
established from empirical work. Interesting studies in this direction on Thailand (Feder, Onchan, and Raparla 1988) and on Ghana, Kenya, and Rwanda
(Migot-Adholla and others 1991) explore the connections among property
rights, investment, and credit.
In some important respects the government is itself part of the enforcement
problem; indeed, government-backed credit programs have often experienced
the worst default rates. In their pursuit of other (particularly distributional) objectives, governments have often failed to enforce loan repayment. Governments are often reluctant to foreclose on loans in the agricultural sector, in
part because the loans are concentrated among larger, politically influential
farmers (see, for example, Neri and Llanto 1985, on the Philippines). As a result, borrowers take out loans in the well-founded expectation that they will
not be obliged to repay them and consequently come to regard credit programs
solely as a pot of funds to be distributed among those lucky enough to get
"loans." This lack of sanctions weakens incentives for borrowers to invest in
good projects and strengthens those for rent seeking.
Appropriation of benefits by the richer, more powerful farmers has been a
particular problem of selective credit schemes. The greater the credit subsidy,
the higher the chances that the small farmer will be rationed out of the scheme
(Gonzalez-Vega [1984] describes this as the "iron law of interest rate restrictions"). The evidence on this exclusion of small farmers is quite strong (see,
for example, Adams and Vogel 1986). Given the political constituencies that
governments have to serve, they are unlikely to be able to enforce repayments
under certain conditions in programs that they back. Witness the reaction of
the U.S. government, which, in the face of crises in the U.S. farm credit program, tends to protect the influential farming constituency by not foreclosing
on delinquent borrowers or by helping them refinance their loans. A strong case
may be made for privatizing credit programs to separate them from the government budget constraint. As noted above, state-owned banks are a common
institution in developing countries.
The problem of weak government resolve is not confined to cases where the
government actually sets up and runs the programs. Governments in various Indian states have made debt-forgiveness declarations binding on private creditors.
Such practices, along with bailouts of bankrupt credit programs, give the wrong
signals to borrowers if they engender expectations that bad behavior will ultimately be rewarded by debt being forgiven. Ultimately, the government's ability
to commit itself credibly to a policy of imposing sanctions on delinquent borrowers is a significant aspect of the political economy of credit programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลสามารถช่วยแก้ปัญหาหลักประกัน โดยการปรับปรุงกฎเกณฑ์ของสิทธิ ในหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแอฟริกา รัฐบาลได้ดำเนินการขั้นตอนการลงทะเบียนที่ดินการปรับปรุง ว่าการกระทำเหล่านี้ที่ต้องมีผลคือคุย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะสั้นทำงาน ที่พยายามประมวลสิทธิอาจทำให้ข้อพิพาทและความไม่มั่นคงของแผ่นดินเพิ่มขึ้น (Attwood) โปรแกรมดังกล่าวยังเพิ่มคำถามจริยธรรมยุ่งยากเกี่ยวกับการประเทศที่ควรจะส่งเสริมให้นำความเข้าใจกฎหมายตะวันตกของคุณสมบัติ การเชื่อมโยงระหว่างสิทธิที่ปรับปรุงและการปรับปรุงในงานของตลาดสินเชื่อ ในขณะที่ล้างสังหรณ์ใจ ไม่ ได้อย่างมั่นคงก่อตั้งขึ้นจากการทำงานรวม น่าสนใจศึกษาในแนวทางนี้ ใน ไทย (Feder, Onchan, Raparla 1988) และกานา เคนยา และรวันดา(Migot-Adholla และอื่น ๆ 1991) สำรวจการเชื่อมโยงระหว่างคุณสมบัติสิทธิ ลงทุน และสินเชื่อในบาง ความสำคัญเคารพรัฐบาลเป็นส่วนหนึ่งของการบังคับตัวเองปัญหา แน่นอน โปรแกรมสินเชื่อที่สนับสนุนรัฐบาลมักจะมีประสบการณ์ราคาเริ่มต้นที่เลวร้ายที่สุด ในการแสวงหาวัตถุประสงค์อื่น (โดยเฉพาะอย่างยิ่งขึ้น) รัฐบาลได้มักจะไม่สามารถบังคับใช้สินเชื่อ รัฐบาลมักหวงแหน foreclose ในเงินให้สินเชื่อในภาคการเกษตรส่วนหนึ่งเนื่องจากสินเชื่อเข้มข้นระหว่างใหญ่ มีอิทธิพลทางการเมืองเกษตรกร (ดู เช่น Neri และ Llanto 1985 ในฟิลิปปินส์) ดังนั้น ผู้กู้จะออกเงินให้สินเชื่อในความดีก่อตั้งที่พวกเขาจะไม่มีหน้าที่ต้องชำระให้ และจึง มาพิจารณาโปรแกรมเครดิตเป็นหม้อของเงินที่จะแจกจ่ายในหมู่ผู้ที่โชคดีพอที่จะได้รับแต่เพียงผู้เดียว"ยืม" ขาดลงโทษอ่อนสิ่งจูงใจสำหรับผู้กู้ที่จะลงทุนในดีโครงการ และเพิ่มความแข็งแกร่งที่สำหรับเช่าหาได้รับการจัดสรรผลประโยชน์โดยเกษตรกรยิ่งขึ้น มีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็นปัญหาเฉพาะของแผนงานสินเชื่องาน ยิ่งการลดหนี้เงินสมทบโอกาสสูงที่จะ rationed ชาวนาขนาดเล็กจากโครงร่าง(Gonzalez-เวก้า [1984] อธิบายนี้เป็น "เหล็กกฎหมายข้อจำกัดอัตราดอกเบี้ย") หลักฐานในนี้กันเกษตรกรจะค่อนข้างแข็ง (ดูตัวอย่าง Adams และโวเกล 1986) ให้ชุมชนทางการเมืองที่รัฐบาลต้องทำหน้าที่ จะไม่สามารถบังคับใช้โอนชำระภายใต้เงื่อนไขบางอย่างในโปรแกรมที่พวกเขากลับ ปฏิกิริยาของการเป็นพยานมีแนวโน้มที่รัฐบาลสหรัฐอเมริกา ที่ หน้าวิกฤตในฟาร์มสหรัฐเครดิตโปรแกรม ปกป้องซึ่งตนนามีอิทธิพล โดยไม่ foreclosingผู้กู้ผิดนัด หรือ โดยการช่วยให้ refinance เงินกู้ของพวกเขา กรณีที่แข็งแรงอาจจะได้สำหรับ privatizing โปรแกรมสินเชื่อเพื่อแยกพวกเขาจากข้อจำกัดงบประมาณรัฐบาล ตามที่กล่าวข้างต้น ธนาคารรัฐเป็นการทั่วไปสถาบันในประเทศกำลังพัฒนาแก้ไขปัญหาของรัฐบาลที่อ่อนแอจะถูกคุมขังเพื่อกรณีที่รัฐบาลตั้ง และเรียกใช้โปรแกรมจริง รัฐบาลอินเดียอเมริกาต่าง ๆ ทำประกาศอภัยโทษหนี้ผูกบนเจ้าหนี้ส่วนตัวปฏิบัติดังกล่าว กับ bailouts เครดิตหมดโปรแกรม ให้การไม่ถูกต้องสัญญาณเพื่อผู้กู้ถ้าจะ engender ความคาดหวังว่า พฤติกรรมที่ไม่ดีจะสุดได้รับรางวัล โดยหนี้ที่ได้รับการอภัยโทษ ความสามารถของรัฐบาลในที่สุดยอมรับตัวเอง credibly นโยบายของเตียงบนผู้กู้ผิดนัดเป็นลักษณะสำคัญของเศรษฐกิจการเมืองโปรแกรมเครดิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐบาลสามารถช่วยแก้ปัญหาหลักประกันโดยการปรับปรุงการประมวลของสิทธิในทรัพย์สิน ในหลายประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทวีปแอฟริการัฐบาลมีการดำเนินการตามขั้นตอนการลงทะเบียนในการปรับปรุงที่ดิน ไม่ว่าการกระทำเหล่านี้
มีผลที่ต้องการเป็นที่ถกเถียงกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะสั้นที่พยายาม
ที่จะประมวลสิทธิอาจนำไปสู่ปัญหาความขัดแย้งและความไม่มั่นคงที่ดินที่เพิ่มขึ้น (Attwood) โปรแกรมดังกล่าวยังทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับจริยธรรมหากินขอบเขตที่
ประเทศควรจะได้รับการสนับสนุนที่จะนำความคิดทางกฎหมายตะวันตกของ
สถานที่ให้บริการ นอกจากนี้ยังมีการเชื่อมโยงระหว่างสิทธิในทรัพย์สินทางที่ดีขึ้นและการปรับปรุงในการทำงานของตลาดสินเชื่อในขณะที่ชัดเจนสังหรณ์ใจยังไม่มั่น
ที่จัดตั้งขึ้นจากการทำงานเชิงประจักษ์ การศึกษาที่น่าสนใจในทิศทางนี้ในประเทศไทย (Feder, Onchan และ Raparla 1988) และในประเทศกานาเคนยาและประเทศรวันดา
(Migot-Adholla และอื่น ๆ 1991) สำรวจการเชื่อมต่อระหว่างสถานที่ให้
สิทธิในการลงทุนและสินเชื่อ.
ในบางประการที่สำคัญของรัฐบาล เป็นตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของการบังคับใช้
ปัญหา แน่นอนรัฐบาลได้รับการสนับสนุนโครงการสินเชื่อมักจะมีประสบการณ์
ที่เลวร้ายที่สุดอัตราค่าเริ่มต้น ในการแสวงหาของพวกเขาอื่น ๆ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระจาย) วัตถุประสงค์ของรัฐบาลมักจะมีการล้มเหลวในการบังคับใช้ชำระคืนเงินกู้ รัฐบาลมักจะไม่เต็มใจที่จะยึดทรัพย์สินที่จำนองเงินให้กู้ยืมในภาคเกษตรใน
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการให้กู้ยืมเงินที่มีความเข้มข้นในหมู่ขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลทางการเมือง
เกษตรกร (ดูตัวอย่างเช่น Neri และ Llanto ปี 1985 ในฟิลิปปินส์) เป็นผลให้ผู้กู้ที่จะออกเงินให้สินเชื่อในความคาดหวังที่ดีก่อตั้งขึ้นว่าพวกเขาจะ
ไม่ถูกบังคับให้ชำระคืนพวกเขาจึงมาว่าโปรแกรมเครดิต
แต่เพียงผู้เดียวเป็นหม้อของเงินทุนที่จะกระจายในหมู่ผู้ที่โชคดีพอที่จะได้รับ
"เงินให้กู้ยืม." ขาดการลงโทษนี้อ่อนตัวแรงจูงใจสำหรับผู้กู้ที่จะลงทุนใน
โครงการที่ดีและเพิ่มความแข็งแกร่งให้เช่าสำหรับผู้ที่กำลังมองหา.
การจัดสรรผลประโยชน์ที่ดียิ่งขึ้นโดยเกษตรกรมีประสิทธิภาพมากขึ้นได้รับ
ปัญหาเฉพาะของรูปแบบสินเชื่อที่เลือก เงินอุดหนุนมากขึ้นเครดิต
ที่สูงกว่าโอกาสที่ชาวนาจะได้รับปันส่วนจากโครงการ
(กอนซาเล-Vega [1984] อธิบายว่านี่เป็น "กฎหมายเหล็กข้อ จำกัด ของอัตราดอกเบี้ย") หลักฐานเกี่ยวกับการยกเว้นของเกษตรกรรายย่อยนี้มีความแข็งแรงมาก (ดู
ตัวอย่างเช่นอดัมส์และ Vogel 1986) ได้รับการเลือกตั้งทางการเมืองที่
รัฐบาลต้องทำหน้าที่พวกเขาจะไม่น่าจะสามารถที่จะบังคับชำระหนี้
ตามเงื่อนไขบางอย่างในโปรแกรมที่พวกเขากลับมา เป็นสักขีพยานในปฏิกิริยาของ
รัฐบาลสหรัฐซึ่งในการเผชิญกับวิกฤตการณ์ในฟาร์มสหรัฐโปรแกรมเครดิตมีแนวโน้มที่จะปกป้องเลือกตั้งการเกษตรที่มีอิทธิพลโดยไม่รื้อ
เมื่อผู้กู้ที่ค้างชำระหรือโดยการช่วยให้พวกเขาชำระคืนเงินกู้ของพวกเขา กรณีที่แข็งแกร่ง
อาจจะทำสำหรับโปรแกรมการแปรรูปเครดิตที่จะแยกพวกเขาออกจากข้อ จำกัด งบประมาณของรัฐบาล ดังที่ระบุไว้ข้างต้นธนาคารของรัฐร่วมกันเป็น
สถาบันการศึกษาในประเทศกำลังพัฒนา.
ปัญหาของการแก้ปัญหาของรัฐบาลที่อ่อนแอไม่ได้ จำกัด อยู่กับกรณีที่
รัฐบาลกำหนดขึ้นจริงและรันโปรแกรม รัฐบาลอินเดียในรัฐต่างๆได้ทำให้การประกาศให้อภัยหนี้ผูกพันกับเจ้าหนี้เอกชน.
การปฏิบัติดังกล่าวพร้อมกับการอนุมัติงบประมาณของโปรแกรมเครดิตล้มละลายผิดให้
สัญญาณไปยังผู้กู้ถ้าพวกเขาทำให้เกิดความคาดหวังว่าพฤติกรรมที่ไม่ดีในท้ายที่สุดจะได้รับรางวัลจากหนี้การอภัย ในท้ายที่สุดความสามารถของรัฐบาลที่
จะกระทำตัวเองสนิทกับนโยบายของการจัดเก็บภาษีการลงโทษผู้กระทำผิดเกี่ยวกับการกู้เป็นลักษณะที่สำคัญของเศรษฐกิจการเมืองของโปรแกรมเครดิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐบาลสามารถช่วยแก้ปัญหา โดยหลักประกันการปรับปรุงการเข้ารหัสของสิทธิในทรัพย์สิน ในหลายประเทศโดยเฉพาะในแอฟริกา รัฐบาลมีมาตรการปรับปรุงการลงทะเบียนที่ดิน ไม่ว่าการกระทำเหล่านี้
ได้ผลที่ต้องการ คือ ถกเถียงกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะสั้น ซึ่งความพยายาม
เพื่อประมวลสิทธิอาจนำไปสู่ข้อพิพาทและเพิ่มความที่ดิน ( แอ็ตวู๊ด )โปรแกรมดังกล่าวยังเพิ่มหากินจริยธรรมคำถามเกี่ยวกับขอบเขต
ประเทศที่ควรสนับสนุนให้มีการใช้กฎหมายตะวันตกอัน
คุณสมบัติ นอกจากนี้ การเชื่อมโยงระหว่างการปรับปรุงสิทธิในทรัพย์สินและการปรับปรุงในการทำงานของตลาดสินเชื่อ ขณะที่สังหรณ์ใจชัดเจนยังแน่น
ก่อตั้งขึ้นจากผลงานเชิงประจักษ์ ที่น่าสนใจในการศึกษาทิศทางนี้ในไทย ( เฟดเดอร์ ,onchan และ raparla 1988 ) และกานา เคนยา และรวันดา
( migot adholla และอื่น ๆ 1991 ) สำรวจการเชื่อมต่อระหว่างสิทธิในทรัพย์สิน ,

ในการลงทุนและสินเชื่อ ประการสำคัญรัฐบาลตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาการบังคับใช้
; แน่นอน รัฐบาลได้รับการสนับสนุนโปรแกรมเครดิตมักจะมีประสบการณ์
ที่สุดอัตรา ค่าเริ่มต้นonchan และ raparla 1988 ) และกานา เคนยา และรวันดา
( migot adholla และอื่น ๆ 1991 ) สำรวจการเชื่อมต่อระหว่างสิทธิในทรัพย์สิน ,

ในการลงทุนและสินเชื่อ ประการสำคัญรัฐบาลตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาการบังคับใช้
; แน่นอน รัฐบาลได้รับการสนับสนุนโปรแกรมเครดิตมักจะมีประสบการณ์
ที่สุดอัตรา ค่าเริ่มต้นในการแสวงหาของพวกเขาอื่น ๆ ( โดยสุ่ม ) วัตถุประสงค์ รัฐบาลมักจะล้มเหลวในการบังคับชำระหนี้เงินกู้ รัฐบาลมักจะลังเลที่จะมายึดเงินในภาคการเกษตรใน
ส่วนหนึ่งเพราะเงินให้สินเชื่อมีความเข้มข้นของขนาดใหญ่ , เกษตรกรผู้มีอิทธิพล
การเมือง ( ดู ตัวอย่าง และ เนรี llanto 1985 ในฟิลิปปินส์ ) ผลผู้กู้จะออกเงินให้สินเชื่อในดีก่อตั้งขึ้น และคาดหวังว่าพวกเขาจะ
ไม่ควรถูกบังคับให้จ่ายพวกเขาแล้วจึงมาพิจารณาสินเชื่อโปรแกรม
แต่เพียงผู้เดียวเป็นหม้อของเงินที่จะกระจายในหมู่ผู้ที่โชคดีพอที่จะได้รับ
" เงินกู้ " ขาดการอ่อนตัวเพื่อจูงใจผู้กู้เพื่อลงทุนในโครงการที่ดีและแข็งแรงนั้น
ค้นหา ให้เช่า จัดสรรผลประโยชน์โดย
เพได้รับการเลือกตั้งทางการเมืองที่รัฐบาลต้องใช้
พวกเขามีแนวโน้มที่จะสามารถที่จะบังคับชำระหนี้
ภายใต้เงื่อนไขบางอย่างในโปรแกรมที่พวกเขากลับมา เห็นปฏิกิริยาของ
รัฐบาลสหรัฐอเมริกา ซึ่ง ในหน้าของวิกฤตการณ์ในสหรัฐอเมริกาฟาร์มเครดิตโปรแกรมมีแนวโน้มที่จะปกป้องประชาชนผู้มีอิทธิพลโดยไม่ foreclosing
ฟาร์มเกษตรกรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นมีปัญหาโดยเฉพาะโครงการสินเชื่อ
เลือก มากกว่าสินเชื่อเงิน
ที่สูงกว่าโอกาสที่ชาวนาขนาดเล็กจะแบ่งส่วนของโครงการ
( กอนซาเลซ เวก้า [ 1984 ] อธิบายนี้เป็น " กฎเหล็กของอัตราดอกเบี้ยจำกัด " ) หลักฐานนี้ยกเว้นของชาวนาที่ค่อนข้างแรง ( ดู
ตัวอย่างเช่น อดัม โวเกล 1986 )เมื่ออันธพาลผู้กู้หรือการรีไฟแนนซ์เงินกู้ของพวกเขา a
กรณีแข็งอาจจะทำแปรรูปโปรแกรมสินเชื่อแยกจากงบประมาณ จำกัด ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น ธนาคารของรัฐเป็นสถาบันเหมือนกัน

ในการพัฒนาประเทศ ปัญหาของการแก้ไขรัฐบาลอ่อนแอไม่ได้คับกรณีที่รัฐบาลจริง ๆ
ตั้ง และเรียกใช้โปรแกรมรัฐบาลอินเดียในรัฐต่าง ๆ ได้ประกาศยกเลิกหนี้ผูกพันกับเจ้าหนี้เอกชน
การปฏิบัติเช่นพร้อมกับ bailouts ของโปรแกรมเครดิตล้มละลาย ส่งสัญญาณผิด
ที่จะกู้หากพวกเขาบังเกิดความคาดหวังว่าพฤติกรรมเลวร้ายสุดจะได้รับรางวัล โดยหนี้การได้รับการอภัย ในที่สุด
ความสามารถของรัฐบาลยอมรับตัวเองสนิทใจที่จะนโยบายของการจัดเก็บภาษีเกี่ยวกับการลงโทษผู้กระทำผิด ผู้กู้ เป็นแง่มุมที่สำคัญของระบบการเมืองของโปรแกรมเครดิต