The purpose of this paper is to dem

The purpose of this paper is to demonstrate that, all else being equal, for the
case of Italy, tourist areas tend to have a greater amount of crime than non-tourist areas
in the long run. Following the literature of the economics of crime à la Becker (1968)
and Ehrlich (1973) and using a system GMM approach for the time span 1985–2003,
the authors empirically test whether total crime in Italy is affected by tourist arrivals.
Findings confirm the initial intuition of a positive relationship between tourism and
crime in destinations. When controlling for the difference between tourists and
residents in the propensity to be victimized, no relevant differences are found: the
likelihood to be victimized is quite similar for the two groups. As a consequence,
agglomeration and urbanisation effects seem to be the main explanation for the impact
of tourism on crime. One can image that overcrowded cities provide more
opportunities to criminals to commit illegal acti
have increased on average by 2.2% and tourist nights by 0.5%. As a result,
the average length of stay decreased from about 6 days to 4. This
downward trend of tourist nights is in line with the EU trend where the
number of nights has decreased more than the number of trips (-1.6 % and -
1.0 % respectively; Eurostat, 2011).
In 2003, more than fifty per cent of tourist arrivals an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้จะแสดงให้ เห็นถึงที่ ทั้งหมดอื่น เท่ากัน สำหรับการ กรณีของอิตาลี ท่องเที่ยวพื้นที่มักจะ มีจำนวนเงินมากกว่าอาชญากรรมมากกว่าไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยวในระยะยาว ต่อวรรณกรรมเศรษฐศาสตร์ของอาชญากรรมà la Becker (1968) และ Ehrlich (1973) และใช้ระบบ GMM วิธีระยะเวลาปี 1985-2003 ผู้เขียน empirically ทดสอบว่าอาชญากรรมทั้งหมดในอิตาลีเป็นผลจากนักท่องเที่ยวที่เข้ามา ผลการวิจัยยืนยันสัญชาตญาณแรกของความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างการท่องเที่ยว และ อาชญากรรมในสถานที่ท่องเที่ยว เมื่อควบคุมความแตกต่างระหว่างนักท่องเที่ยว และ ผู้อยู่อาศัยในสิ่งจะต้องตกเป็นเหยื่อ ไม่มีความแตกต่างที่เกี่ยวข้องจะพบ: โอกาสจะตกเป็นเหยื่อจะคล้ายสำหรับกลุ่มสอง ผล ลักษณะ agglomeration และของดูเหมือนจะ เป็นคำอธิบายหลักของผลกระทบ การท่องเที่ยวกับอาชญากรรม หนึ่งสามารถรูปที่เหนื่อยเมื่อยล้าเมืองให้มากขึ้น โอกาสให้อาชญากรจะกระทำผิดกฎหมาย actiมีเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ย 2.2% และนักท่องเที่ยวคืน 0.5% เป็นผล ความยาวเฉลี่ยของห้องพักลดลงจากประมาณ 6 วัน 4 นี้ เป็นแนวโน้มลงของนักท่องเที่ยวได้สอดคล้องกับแนวโน้มของ EU ที่จะ ลดจำนวนลงมากกว่าจำนวนเที่ยว (-1.6% และ -1.0% ตามลำดับ Eurostat, 2011) ใน 2003 มากกว่าห้าสิบร้อยละของนักท่องเที่ยวที่เข้ามามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือการแสดงให้เห็นว่าทุกคนเท่าเทียมกันสำหรับ
กรณีของอิตาลี, พื้นที่ท่องเที่ยวมีแนวโน้มที่จะมีจำนวนมากขึ้นของอาชญากรรมกว่าพื้นที่ที่ไม่ได้ท่องเที่ยว
ในระยะยาว ต่อไปนี้วรรณกรรมเศรษฐศาสตร์ของอาชญากรรมàลาเบคเกอร์ (1968)
และเออริช (1973) และการใช้วิธีการที่จีเอ็มเอ็ระบบสำหรับช่วงเวลา 1985-2003,
ผู้เขียนสังเกตุทดสอบว่าอาชญากรรมทั้งหมดในอิตาลีได้รับผลกระทบโดยนักท่องเที่ยว.
ผลการวิจัยยืนยัน สัญชาตญาณเริ่มต้นของความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการท่องเที่ยวและการ
ก่ออาชญากรรมในสถานที่ท่องเที่ยว เมื่อควบคุมความแตกต่างระหว่างนักท่องเที่ยวและ
ประชาชนในนิสัยชอบที่จะตกเป็นเหยื่อไม่มีความแตกต่างที่เกี่ยวข้องซึ่งจะพบ
ความเป็นไปได้ที่จะตกเป็นเหยื่อค่อนข้างคล้ายกันสำหรับทั้งสองกลุ่ม เป็นผลให้
การรวมตัวกันและผลกระทบกลายเป็นเมืองที่ดูเหมือนจะเป็นคำอธิบายหลักสำหรับผลกระทบ
ของการท่องเที่ยวเกี่ยวกับอาชญากรรม ภาพหนึ่งภาพสามารถที่เมืองแออัดให้มากขึ้น
โอกาสที่จะอาชญากรที่จะกระทำผิดกฎหมาย Acti
ได้เพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ย 2.2% และคืนที่ท่องเที่ยวที่ 0.5% เป็นผลให้
ระยะเวลาเฉลี่ยในการเข้าพักลดลงจากประมาณ 6 วันถึง 4 นี้
มีแนวโน้มลดลงของคืนที่ท่องเที่ยวที่สอดคล้องกับแนวโน้มที่สหภาพยุโรป
จำนวนคืนได้ลดลงเกินกว่าจำนวนของการเดินทาง (-1.6% และ -
1.0 % ตามลำดับ; Eurostat, 2011).
ในปี 2003 กว่าร้อยละห้าสิบของจำนวนนักท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงให้เห็นว่า ทุกสิ่งเป็นเท่ากับ , สำหรับ
กรณีของอิตาลี พื้นที่ท่องเที่ยวมีแนวโน้มที่จะมีมากขึ้นของอาชญากรรมมากกว่า ไม่ใช่พื้นที่ท่องเที่ยว
ในระยะยาว ตามวรรณคดีของเศรษฐศาสตร์อาชญากรรมล่าสุด ลา เบคเกอร์ ( 1968 ) และ ลิช
( 1973 ) และใช้ระบบ 3.9G แนวทางเวลา 1985 – 2003
ผู้เขียนใช้ทดสอบว่าอาชญากรรมทั้งหมดในอิตาลีได้รับผลกระทบจากนักท่องเที่ยวที่เดินทางมา
ข้อมูลยืนยันสัญชาติญาณเบื้องต้นของความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการท่องเที่ยวและ
อาชญากรรมในจุดหมายปลายทาง เมื่อพบความแตกต่างระหว่างนักท่องเที่ยวและผู้อยู่อาศัยในความโน้มเอียง
เป็นเหยื่อ ไม่พบความแตกต่างที่เกี่ยวข้อง :
โอกาสที่จะเป็นเหยื่อจะค่อนข้างคล้ายกันใน 2 กลุ่ม คือ ผลที่ตามมา ,
และดูเหมือนจะกลายเป็นเมืองที่มีการอธิบายหลักผลกระทบ
ของการท่องเที่ยวในอาชญากรรม หนึ่งสามารถภาพเมืองที่แออัดให้มากขึ้น

โอกาสให้อาชญากรกระทำแอคทิผิดกฎหมายมีเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 2.2% และนักท่องเที่ยวคืน 0.5% เป็นผลให้
ค่าเฉลี่ยความยาวของการเข้าพักลดลงจาก 6 วัน 4 นี้
มีแนวโน้มลดลงของนักท่องเที่ยวคืน สอดคล้องกับแนวโน้มของอียูที่
จํานวนคืนลดลงมากกว่าจำนวนของการเดินทาง ( - 1.6% และ -
1.0 ตามลำดับ ; ของ 2011 )
ในปี 2003 มากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของนักท่องเที่ยวเป็น