Measurement Tool (Retelling) In thi

Measurement Tool (Retelling)
In this research, retelling used to assess students’ reading comprehension performance.
Comprehension is truly reflected by story retelling, and the use of retellings provides readers with an opportunity to transform the story into their own words, and also to share their individual understanding of text (Doty, 1999).

One of the dependent variable of the research was comprehension as measured by oral retelling. Morrow’s 10-Point Scale was used for analysis and evaluation story retellings. Morrow’s 10-Point Scale is a reliable assessment instrument for retelling. According to Morrow’s research (1986), to verify the reliability of the scale, six evaluators independently analyzed for inclusion of structural elements (setting, theme, plot episodes, resolution) and they scored the same 12 story retellings. Morrow (1986) reported that “mean correlation among evaluators was .93 for setting scores, .88 for theme scores, .90 for plot episodes scores, .90 for resolution scores, .86 for sequence scores, and .90 for total retelling scores” (p. 144). Additionally, the literature review has shown that previous studies applied retelling as assessment of comprehension widely used Morrow’s 10-Point Scale. For example, Doty (1999), Doty et al. (2001), Matthew (1996, 1997), and Pearman (2003, 2008) used this scale with retellings.

Data Collection
The research consisted of having each child read the storybook. The research was conducted by researcher with the cooperation of elementary schools in north Florida, USA. Data collection took about 8 weeks. The first group of students (n=25) read electronic storybooks with animation of storybooks on the computer. The second group
(n=26) read electronic storybooks without animation of storybooks on the computer. The third group of students n=26) read the same stories on print version.

Prior to data collection, all students had been trained with Just Grandma and Me (by Mercer Mayer) from Living Books series to familiarize themselves with the comprehension measure, story retellings. Additionally, students in the electronic storybooks groups were given directions for using the computer. For the purposes of data collection, the students read the following storybook, which was published in print and electronic formats: Sheila Rae, the Brave by Kevin Henkes (1987).

After reading, all students gave an oral retelling after reading the story. Student retellings were recorded for later scoring by independent raters. For the retellings, students were told to tell the story to share with a friend who had never read the story. They were reminded to tell as many details as they could remember.

The retellings were scored in accordance with Morrow's (1986) 10-point scale. Students received two points, one point for partially correct responses, and zero points for an incorrect or missing response each of following items in the retelling: a) setting b) theme c) plot episodes d) resolution (Matthew, 1996). The highest total possible score was 10 points for this assessment. The students responses were scored by the researcher and then by an independent rater who is native English speaker. The independent rater was trained in the general use of Morrow's (1986) 10-Point Scale. The correlation between raters was .81. Scoring differences greater one point were discussed and resolved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องมือวัด (Retelling)
ในงานวิจัยนี้ retelling ใช้ในการประเมินนักเรียนอ่านทำความเข้าใจประสิทธิภาพ
เรื่อง retelling อย่างแท้จริงสะท้อนทำความเข้าใจ และการใช้ retellings ช่วยให้ผู้อ่าน มีโอกาสเปลี่ยนเรื่องเป็นคำของตนเอง และยังแบ่งปันความเข้าใจแต่ละข้อความ (Doty, 1999)

หนึ่งตัวแปรขึ้นอยู่กับการวิจัยได้ทำความเข้าใจวัดจากปาก retelling ขนาด 10 จุดของเหล่าถูกใช้สำหรับการวิเคราะห์และประเมินเรื่องราว retellings ขนาด 10 จุดของเหล่าเป็นเครื่องมือประเมินความน่าเชื่อถือสำหรับ retelling ตามงานวิจัยของเหล่า (1986), การตรวจสอบความน่าเชื่อถือของขนาด หก evaluators อิสระวิเคราะห์สำหรับการรวมองค์ประกอบโครงสร้าง (การตั้งค่า รูปแบบ พล็อตตอน ความละเอียด) และพวกเขาคะแนน retellings 12 เรื่องเดียวกัน เหล่า (1986) รายงานว่า "หมายถึง ความสัมพันธ์ระหว่าง evaluators ถูก.93 การตั้งคะแนน .88 สำหรับธีมคะแนน .90 สำหรับพล็อตตอนคะแนน .90 สำหรับคะแนนความละเอียด .86 สำหรับลำดับคะแนน และการ90 สำหรับ retelling รวมคะแนน" (p. 144) นอกจากนี้ การทบทวนวรรณกรรมได้แสดงว่า การศึกษาก่อนหน้านี้ที่ใช้ retelling เป็นการประเมินความเข้าใจอย่างกว้างขวางใช้ขนาด 10 จุดของเหล่า ตัวอย่าง Doty (1999), Doty et al. (2001) Matthew (1996, 1997), และ Pearman (2003, 2008) ใช้ขนาดนี้กับ retellings

เก็บรวบรวมข้อมูล
การวิจัยประกอบด้วยของเด็กแต่ละคนอ่านสินค้ายอดนิยมมี การวิจัยที่ดำเนินการ โดยนักวิจัยด้วยความร่วมมือของโรงเรียนประถมศึกษาในเหนือฟลอริด้า สหรัฐอเมริกา รวบรวมข้อมูลใช้เวลาประมาณ 8 สัปดาห์ นักเรียนกลุ่มแรก (n = 25) อ่าน storybooks อิเล็กทรอนิกส์กับการเคลื่อนไหวของ storybooks บนคอมพิวเตอร์ กลุ่มที่สอง
(n = 26) อ่าน storybooks อิเล็กทรอนิกส์ไม่ มีการเคลื่อนไหวของ storybooks บนคอมพิวเตอร์ กลุ่มที่สามของนักเรียน n = 26) อ่านเรื่องเดียวกันในเวอร์ชันที่พิมพ์

ก่อนเก็บรวบรวมข้อมูล นักเรียนทุกคนได้รับการฝึกอบรมกับผมและคุณยายเพียง (โดยมีเมอร์เซอร์เมเยอร์) จากชุดหนังสือชีวิตคุ้นเคยกับการวัดความเข้าใจ เรื่อง retellings นอกจากนี้ นักเรียนในกลุ่มอิเล็กทรอนิกส์ storybooks ได้รับคำแนะนำในการใช้คอมพิวเตอร์ สำหรับวัตถุประสงค์ในการเก็บรวบรวมข้อมูล นักเรียนอ่านการต่อสินค้ายอดนิยม ซึ่งถูกเผยแพร่ในรูปแบบพิมพ์ และอิเล็กทรอนิกส์: นางเร กล้า โดย Kevin Henkes (1987)

หลังจากอ่าน นักเรียนทุกคนให้การ retelling ปากหลังจากอ่านเรื่องราว Retellings นักเรียนได้รับการบันทึกสำหรับภายหลังการให้คะแนนโดยอิสระ raters สำหรับ retellings นักเรียนได้บอกเล่าเรื่องราวการใช้ร่วมกันกับเพื่อนที่ไม่เคยได้อ่านเรื่องราว พวกเขาถูกเตือนให้แจ้งรายละเอียดอื่น ๆ พวกเขาสามารถจดจำ

Retellings ได้คะแนนตามมาตราส่วน 10 จุด (1986) ของเหล่านั้น นักเรียนได้รับสองจุด หนึ่งคะแนนสำหรับคำตอบที่ถูกต้องบางส่วน และจุดศูนย์สำหรับการตอบสนองไม่ถูกต้อง หรือขาดหายไปที่ต่อไปนี้แต่ละรายการในการ retelling:) ค่า b) รูป c) พล็อตตอน d) ละเอียด (Matthew, 1996) คะแนนรวมได้สูงสุด 10 คะแนนสำหรับการประเมินนี้ได้ การตอบสนองของนักเรียนได้คะแนน จากนักวิจัย แล้ว โดย rater เป็นอิสระที่เป็นเจ้าของภาษา Rater อิสระได้รับการฝึกอบรมในการใช้งานทั่วไปของขนาด 10 จุด (1986) ของเหล่า ความสัมพันธ์ระหว่าง raters .81 ให้คะแนนความแตกต่างที่กล่าวถึง และได้รับการแก้ไขมากกว่า หนึ่งจุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องมือวัด (บอกเล่า)
ในงานวิจัยนี้บอกเล่าที่ใช้ในการประเมินผลการปฏิบัติงานเข้าใจในการอ่านของนักเรียน
เข้าใจอย่างแท้จริงสะท้อนให้เห็นโดยบอกเล่าเรื่องราวและการใช้ละครให้ผู้อ่านมีโอกาสที่จะเปลี่ยนเรื่องมาเป็นคำพูดของตัวเองและยังจะแบ่งปัน ความเข้าใจของตนของข้อความ (Doty, 1999) หนึ่งในตัวแปรของการวิจัยเป็นความเข้าใจที่วัดจากความอ่อนน้อมถ่อมตนในช่องปาก ขนาด 10-Point พรุ่งนี้ถูกนำมาใช้สำหรับการวิเคราะห์และการประเมินผลละครเรื่อง ขนาด 10-Point พรุ่งนี้เป็นเครื่องมือการประเมินที่เชื่อถือได้สำหรับความอ่อนน้อมถ่อมตน ตามการวิจัยพรุ่งนี้ (1986), การตรวจสอบความน่าเชื่อถือของระดับหกประเมินผลการวิเคราะห์ที่เป็นอิสระสำหรับการรวมขององค์ประกอบโครงสร้าง (การตั้งค่ารูปแบบพล็อตตอน, ความละเอียด) และพวกเขาทำแต้มเดียวกัน 12 ละครเรื่อง พรุ่งนี้ (1986) รายงานว่า "หมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้ประเมินเป็น .93 สำหรับการตั้งค่าคะแนน 0.88 สำหรับคะแนนรูปแบบการพล็อต .90 เอพคะแนน, .90 สำหรับคะแนนความละเอียด .86 สำหรับคะแนนลำดับและ .90 สำหรับคะแนนรวมความอ่อนน้อมถ่อมตน "(พี 144) นอกจากนี้การทบทวนวรรณกรรมแสดงให้เห็นว่าการศึกษาก่อนหน้านำไปใช้บอกเล่าการประเมินความเข้าใจใช้กันอย่างแพร่หลายพรุ่งนี้ 10-Point ขนาด ตัวอย่างเช่น Doty (1999), และอัล Doty (2001), แมทธิว (1996, 1997) และ Pearman (2003, 2008) ที่ใช้ขนาดนี้กับละครการเก็บรวบรวมข้อมูลการวิจัยประกอบด้วยของการมีเด็กแต่ละคนอ่านนิทาน การวิจัยได้ดำเนินการโดยนักวิจัยที่มีความร่วมมือของโรงเรียนประถมศึกษาในภาคเหนือฟลอริดาสหรัฐอเมริกา การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้เวลาประมาณ 8 สัปดาห์ กลุ่มแรกของนักเรียน (n = 25) อ่านหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์ที่มีภาพเคลื่อนไหวของหนังสือนิทานในคอมพิวเตอร์ กลุ่มที่สอง(n = 26) อ่านหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์ไม่เป็นภาพเคลื่อนไหวของหนังสือนิทานในคอมพิวเตอร์ กลุ่มที่สามของนักเรียน n = 26) อ่านเรื่องราวเดียวกันในรุ่นพิมพ์ก่อนที่จะมีการเก็บรวบรวมข้อมูลนักเรียนทุกคนได้รับการฝึกอบรมที่มีเพียงคุณยายและฉัน (โดยเมอร์เซอร์เมเยอร์) จากชีวิตหนังสือชุดที่จะทำความคุ้นเคยกับการวัดความเข้าใจเรื่อง ละคร นอกจากนี้นักเรียนในกลุ่มหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์ที่ได้รับการแนะนำสำหรับการใช้คอมพิวเตอร์ สำหรับวัตถุประสงค์ของการเก็บรวบรวมข้อมูลนักเรียนอ่านนิทานต่อไปนี้ซึ่งถูกตีพิมพ์ในการพิมพ์และรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ชีล่าแรกล้าหาญโดยเควิน Henkes (1987) หลังจากที่ได้อ่านนักเรียนทุกคนให้บอกเล่าในช่องปากหลังจากที่ได้อ่านเรื่องราว ละครนักศึกษาถูกบันทึกไว้สำหรับการให้คะแนนภายหลังโดยผู้ประเมินอิสระ สำหรับละครที่นักเรียนได้บอกเพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่จะแบ่งปันกับเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่เคยอ่านเรื่องราว พวกเขาได้รับการแจ้งเตือนที่จะบอกรายละเอียดให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถจำละครถูกยิงตาม (1986) ขนาด 10 จุดพรุ่งนี้ นักเรียนที่ได้รับสองจุดจุดหนึ่งสำหรับการตอบสนองที่ถูกต้องเพียงบางส่วนและเป็นศูนย์คะแนนสำหรับการที่ไม่ถูกต้องหรือขาดหายไปการตอบสนองของแต่ละรายการต่อไปนี้ในการบอกเล่า:) การตั้งข) รูปแบบค) เอพล็อตง) ความละเอียด (แมทธิว, 1996) คะแนนสูงสุดที่เป็นไปได้รวมเป็น 10 คะแนนสำหรับการประเมินนี้ การตอบสนองของนักเรียนถูกยิงโดยนักวิจัยแล้วโดยผู้ประเมินอิสระที่พูดภาษาอังกฤษ เจ๋งอิสระได้รับการฝึกอบรมในการใช้งานทั่วไปของ (1986) ขนาด 10-Point พรุ่งนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ประเมินเป็น .81 เกณฑ์การให้คะแนนที่แตกต่างกันมากขึ้นจนถึงจุดหนึ่งที่ถูกกล่าวถึงและได้รับการแก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องมือวัด ( Retelling )
ในงานวิจัยนี้ใช้บอกเล่าเพื่อประเมินสมรรถภาพการอ่านของนักเรียน
ความเข้าใจอย่างแท้จริงสะท้อนให้เห็นโดยการเล่าเรื่อง และใช้ retellings ให้ผู้อ่านมีโอกาสที่จะเปลี่ยนเรื่องราวเป็นคำพูดของตัวเอง และยังแบ่งปันความเข้าใจของแต่ละข้อความ ( โดตี้ , 1999 )

หนึ่งในตัวแปรของการวิจัย คือ แบบวัดโดยการบอกเล่า . ขนาด 10 จุดพรุ่งนี้ก็วิเคราะห์และประเมินเรื่อง retellings . ขนาด 10 จุดพรุ่งนี้เป็นเครื่องมือในการประเมินความน่าเชื่อถือสำหรับ retelling . ตามการวิจัยของ มอร์โรว์ ( 1986 ) เพื่อตรวจสอบความน่าเชื่อถือของมาตราส่วนหกผู้ประเมินอิสระวิเคราะห์รวมขององค์ประกอบโครงสร้าง ( การตั้งค่า , ธีม , พล็อตตอนความละเอียด ) และพวกเขาได้เดียวกัน 12 เรื่อง retellings . พรุ่งนี้ ( 1986 ) รายงานว่า " หมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้ประเมิน . 93 สำหรับการตั้งค่าคะแนน 88 คะแนน กระทู้ พล็อตตอน 90 คะแนน 90 คะแนน ความละเอียด . 86 คะแนน ลำดับ และ90 คะแนนรวม retelling " ( หน้า 144 ) นอกจากนี้ การทบทวนวรรณกรรมพบว่า งานวิจัยที่ใช้บอกเล่าการประเมินความเข้าใจ ใช้กันอย่างแพร่หลาย พรุ่งนี้ 10 จุดขนาด ตัวอย่างเช่น โดที ( 1999 ) , โดตี้ et al . ( 2001 ) , แมทธิว ( 1996 , 1997 ) และเพียร์เมิน ( 2003 , 2008 ) ใช้ขนาดนี้ด้วย retellings .


เก็บรวบรวมข้อมูลการวิจัยครั้งนี้ มี แต่ละลูก อ่านนิทาน . ดำเนินการวิจัยโดยนักวิจัย โดยความร่วมมือของโรงเรียน ประถมศึกษาใน North Florida , คอลเลกชันสหรัฐอเมริกา ข้อมูลใช้เวลาประมาณ 8 สัปดาห์ กลุ่มแรกของนักเรียน ( n = 25 ) อ่านหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์กับภาพเคลื่อนไหวของหนังสือนิทานบนคอมพิวเตอร์
กลุ่มที่สอง( n = 25 ) อ่านหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์ไม่มีภาพเคลื่อนไหวของหนังสือนิทานบนคอมพิวเตอร์ กลุ่มที่สามของนักเรียน n = 26 ) อ่านเรื่องราวเดียวกันในรุ่นที่พิมพ์

ก่อนการเก็บข้อมูล นักเรียนทุกคนได้รับการอบรมกับคุณยายและฉัน ( โดยเมอร์เซอร์เมเยอร์ ) จากหนังสือชุดชีวิตเพื่อทำความคุ้นเคยกับวัดความเข้าใจเรื่อง retellings . นอกจากนี้นักเรียนในหนังสือนิทานอิเล็กทรอนิกส์กลุ่มได้รับคำแนะนำสำหรับการใช้คอมพิวเตอร์ สำหรับวัตถุประสงค์ของการรวบรวมข้อมูล นักเรียนอ่านเรื่องราวต่อไปนี้ ซึ่งพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ : ชีล่า เร กล้าหาญ โดย เควิน henkes ( 1987 )

อ่านแล้วนักเรียนทุกคนให้มีการบอกเล่า หลังจากอ่านเรื่องretellings นักเรียนที่ถูกบันทึกไว้สำหรับภายหลังการให้คะแนนโดยผู้ประเมินอิสระ สำหรับ retellings นักเรียนบอกเล่าเรื่องราว แบ่งปันกับเพื่อนที่ไม่เคยอ่านเรื่อง พวกเขาได้รับการเตือนที่จะบอกรายละเอียดมากเท่าที่เขาจำได้

retellings คะแนนตาม มอร์โรว์ ( 1986 ) 10 จุดขนาด นักศึกษาได้รับ 2 คะแนนหนึ่งคะแนนสำหรับคำตอบที่ถูกต้องเพียงบางส่วน และ 0 คะแนน สำหรับคำตอบที่ไม่ถูกต้องหรือขาดหายไปของแต่ละรายการต่อไปนี้ใน retelling : ) B ) C ) การตั้งค่าชุดรูปแบบพล็อตตอน D ) ความละเอียด ( แมทธิว , 1996 ) คะแนนสูงสุดที่เป็นไปได้ทั้งหมดคือ 10 คะแนนในการประเมินนี้ นักเรียนตอบเป็นคะแนนโดยผู้วิจัยและโดยอิสระของคนไทยที่พูดภาษาอังกฤษพื้นเมืองกลุ่มอิสระที่ได้รับการฝึกฝนในการใช้ทั่วไปของวันรุ่งขึ้น ( 1986 ) 10 จุดขนาด สหสัมพันธ์ระหว่างผู้ประเมินเป็น . 81 คะแนนความแตกต่างมากขึ้น จุดหนึ่งที่ถูกกล่าวถึงและมีมติ