The last few decades have seen what

The last few decades have seen what some describe as a “genetic revolution”. Advances in genetic science have seen genes become all-encompassing in political and scientific discussion.

Do a quick survey of recent stories, for example, and you will find research that claims “intelligence, creativity and bipolar disorder may share underlying genetics” and a much-reported story that found that Holocaust survivors may have passed ontrauma to their children through their genes. Genetics has come to explain almost everything about our identities, whether it is our weight, our sexuality, or even if we are likely to become a criminal.

But is this based on sound science, or is it instead a cultural phenomenon using science to back it up? That is among the questions Professor Deborah Lynn Steinberg asks in her new book Genes and the Bioimginary.

Professor Steinberg, who researches gender, culture and media studies at the University of Warwick, has been studying the encounters between genes and culture for many years now. Steinberg began working on this issue over twenty years ago through an investigation into genetics, reproduction and the idea of “progress”. In her latest book she has expanded on this to look at the genetic revolution as a whole.


Sign up to our Bookmarks newsletter
Read more
In Genes and the Bioimaginary, Steinberg investigates the crossover between genetic research and our society. Steinberg argues that “culture — including science — forms the context, locus and foundation of the search for genes.” In other words, genetic science both shapes and is shaped by culture, or as Steinberg explained to me “the popular has infused the scientific even as the scientific has infused the popular”.

What does this actually mean? Most scientists will tell you that science is “objective”: science presents the facts and it is up to society to interpret these facts and decide how to use them. Steinberg argues, however, that it isn’t as simple as that, particularly when it comes to genetics. Culture doesn’t just define how we interpret the science, but influences the production of the science itself.

Steinberg uses a number of case studies to emphasise this fact. In one chapter, Trace: On Genes and Crime, Steinberg investigates the search for a “criminal gene”. Steinberg examines the research that lead to the production of The Genetics of Criminal and Anti-Social Behaviour in the 1990s, a major symposium bringing together research on genetic criminology. The purpose of the symposium was simple: to investigate whether genes can influence our likelihood of engaging in criminal or anti-social behaviour. Researchers believed they found a positive correlation, one researcher stating that “genes are likely to influence the occurrence of criminal behaviour in a probabilistic manner by contributing to individual dispositions that make a given individual more or less likely to behave in a criminal manner”.

Advertisement

It is here where Steinberg locates a problem. Put simply this research is trying to find a biological answer for what is inherently a cultural problem. “Crime” and “anti-social behaviour” are social constructs, which change depending on our society at the time. What is considered a crime in one decade may be considered normal behaviour the next, making a “biological answer” for crime very difficult to find indeed.

In fact Steinberg argues that much of the genetic research, criminological and other, follows from this false premise. In another chapter she looks at the search for the gay gene, which is again the search for a genetic cause for a socially constructed identity. In doing so, Steinberg argues that gay gene research, which argues homosexuality is passed down by mothers, is based on clichéd social assumptions. As she said to me:

“In many different respects the premises of the research were all embedded in pre-existing cultural stereotypes and ideas about gay men and about their relationships with their mothers. They were, in a way, tired tropes. What I was suggesting there is that it’s science from a false premise. The underlying assumptions that organise doing that kind of research were already problematic.”

So why is it that scientists are engaging in this form of research? To understand this it’s worth looking at another of Steinberg’s case studies: the impact of genetic research on women.

In her first chapter Steinberg looks at the role genetic research has played in reproductive processes. In doing so she argues that by its nature this research is predominantly focused on the female body, both framing women’s bodies as to blame for reproductive problems, and then implementing often intrusive procedures to solve the perceived problem. We can see this predominantly through the development of IVF capabilities, an intrusive and often painful medical procedure that only has an impact on women; a man’s role may be active in other ways, but for them the process is not invasive in a bodily sense. Steinberg argues:

Advertisement

“The adversarial construction of the female body is heavily leveraged by the adversariality that pervades the ‘culture wars’ surrounding abortion and the larger questions of women’s bodily sovereignty, reproductive rights and (de)legitimacy as citizens and social actors.

“In this context, the ‘guilty’ burden of genetic risk is, I would suggest, disproportionately weighted onto the female body, whose reproductive processes are already viewed with concern, if not opprobrium with dominant and legal discourse.”

It is here that we can see the paradoxical role of genetic research in modern society. Genetics has been used both to enforce and upend our social norms and constructions. The best examples here are the search for the gay gene and genetic research involving women. While Steinberg expected gay gene research to result in a moral panic about homosexuality, for example, what she found was that it was met with more liberal responses — calls, for instance, that the gay gene should be used to promote gay rights. The moral panic arose instead about the possibility that women would abort pregnancies that might result in gay offspring. Indeed, genetic research prospects are frequently met with calls to ban abortion based on genetics, in turn enforcing control of female bodies through the restriction of abortion rights. These trends match our social response to these issues, with gay rights advancing across the Western World while abortion rights go backwards.

It is in this context that Steinberg argues that genetics has become a “spectacle”. Genes have become all-encompassing, capturing our cultural and media imaginations in a way science often fails to do. Herein lies the problem, however. In capturing the imagination in this way the scientific debate is giving legitimacy to the cultural assumptions it is based upon — whether it is the existence of a criminal gene or the control of female bodies.

It is at this point that Steinberg comes up with a controversial, and extremely thought-provoking conclusion. At the end of the book Steinberg professes an “antipathy for genes” and a strong “desire to repudiate them”. While she acknowledges the scientific reality of the existence of genes, she admits a wish this wasn’t the case, a desire for us to reject the genetic revolution and all that it holds. As she argues:

“My disaffection for genes arises in part from the instabilities or illogic I perceive in the characterisation of genes as facts. But it is more than this; it is because the conditions of genes — the realities that produced the knowability of genes and that in turn, genes produce — disturb me.”

Steinberg argues that the seductions of genetic research are based on the very things that genes can’t explain. What makes genetic science attractive therefore lies partly in fantasies of mastery and control of human uncertainties: securing identity, preventing crime or illness, fostering desired capabilities, easing suffering, righting wrongs.

Steinberg not only questions the impacts of scientific research but the social conditions and cultural context that make it persuasive. In doing so she opens up fascinating discussions about not just the politics of science, but the purpose of it as a field. It is for this reason this book is worth reading.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้ายไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นอะไรบางอย่างอธิบายเป็นการ "ปฏิวัติทางพันธุกรรม" ความก้าวหน้าในวิทยาศาสตร์ทางพันธุกรรมได้เห็นยีนเป็นท่านในสนทนาทางการเมือง และวิทยาศาสตร์ทำอย่างรวดเร็วจากการสำรวจล่าสุดเรื่องราว เช่น และวิจัยที่อ้างว่า "สติปัญญา ความคิดสร้างสรรค์ และโรค bipolar อาจใช้พันธุศาสตร์พื้นฐาน" และเรื่องราวที่รายงานมากที่พบว่า Holocaust ผู้รอดชีวิตอาจได้ผ่าน ontrauma เพื่อบุตรผ่านทางยีนของพวกเขา พันธุศาสตร์มาอธิบายเกือบทุกอย่างเกี่ยวกับตัวตนของเรา ไม่ ว่าจะเป็นน้ำหนักของเรา เรื่องทางเพศของเรา หรือ แม้ว่าเราจะมีโอกาสกลายเป็น อาชญากรแต่นี่ขึ้นอยู่กับวิทยาศาสตร์เสียง หรือจะแทนปรากฏการณ์วัฒนธรรมวิทยาศาสตร์โดยใช้การสำรองข้อมูล นั่นคือคำถามที่ถามศาสตราจารย์เบลลินน์ Steinberg ในหนังสือใหม่ของยีนและการ Bioimginaryศาสตราจารย์ Steinberg ผู้วิจัย เพศ วัฒนธรรม และสื่อการศึกษาที่มหาวิทยาลัยวอริค ได้รับการศึกษาพบยีนและวัฒนธรรมเป็นเวลาหลายปี Steinberg เริ่มทำงานเรื่องนี้กว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาผ่านการตรวจสอบพันธุศาสตร์ การสืบพันธุ์ และความคิดของ "ความก้าวหน้า" ในหนังสือของเธอล่าสุด เธอได้ขยายในการนี้ให้ดูที่การปฏิวัติทางพันธุกรรมทั้งหมดสมัครจดหมายข่าวคั่นหน้าเว็บของเรา อ่านเพิ่มเติมยีนและการ Bioimaginary, Steinberg ตรวจสอบไขว้ระหว่างการวิจัยทางพันธุกรรมและสังคม Steinberg จนที่ "วัฒนธรรม — รวมทั้งวิทยาศาสตร์ — รูปแบบบริบท โลกัสโพล และรากฐานของการค้นหายีน" ในคำอื่น ๆ วิทยาศาสตร์ทางพันธุกรรมทั้งรูปร่าง และรูป โดยวัฒนธรรม หรือ ตาม Steinberg อธิบายกับฉัน "นิยมมีลงตัวทางวิทยาศาสตร์แม้ในขณะวิทยาศาสตร์ได้ลงตัวนิยม"นี้จริง ๆ หมายถึงอะไร นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่จะบอกว่า วิทยาศาสตร์เป็น "วัตถุประสงค์": วิทยาศาสตร์นำเสนอข้อเท็จจริง และก็ขึ้นกับสังคมเพื่อตีความข้อเท็จจริง และตัดสินใจว่า จะใช้ Steinberg จน อย่างไรก็ตาม ว่า จะไม่ง่ายเหมือนที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงพันธุศาสตร์ วัฒนธรรมไม่เพียงกำหนดว่าเราแปลศาสตร์ แต่มีผลต่อการผลิตของวิทยาศาสตร์เองSteinberg ใช้หมายเลขของกรณีศึกษาเพื่อย้ำความจริง ในบทที่หนึ่ง ติดตาม: ยีนและอาชญากรรม Steinberg การค้นหา "ยีนทางอาญา" ที่ตรวจสอบ Steinberg ตรวจสอบงานวิจัยที่นำไปสู่การผลิตในปี 1990 พฤติกรรมต่อต้านสังคมวิชาการสำคัญที่นำงานวิจัยเกี่ยวกับอาชญาวิทยาทางพันธุกรรมและพันธุศาสตร์ของอาชญากร นำวัตถุประสงค์ของการวิชาการ: การตรวจสอบว่า ยีนสามารถมีอิทธิพลต่อโอกาสของเราในพฤติกรรมอาชญากรรม หรือต่อต้านสังคม นักวิจัยเชื่อว่า พวกเขาพบความสัมพันธ์เป็นบวก นักวิจัยหนึ่งระบุว่า "ยีนจะมีผลต่อการเกิดพฤติกรรมอาชญากรรมในลักษณะ probabilistic โดยสนับสนุนสุขุมแต่ละที่ทำให้แต่ละคนมากน้อยน่าจะทำงานในลักษณะอาญา"โฆษณาที่นี่เป็นที่ Steinberg ตั้งปัญหา ย้ายเพียงแค่งานวิจัยนี้พยายามค้นหาคำตอบทางชีวภาพคืออะไรมีความปัญหาทางวัฒนธรรม "อาชญากรรม" และ "พฤติกรรมต่อต้านสังคม" โครงสร้างทางสังคม ซึ่งเปลี่ยนไปตามสังคมของเราในเวลา อะไรถือว่าเป็นอาชญากรรมในทศวรรษหนึ่งอาจเป็นพฤติกรรมปกติถัดไป ทำให้ "ตอบชีวภาพ" สำหรับอาชญากรรมยากหาแน่นอนในความเป็นจริง Steinberg จนมากในงานวิจัยทางพันธุกรรม criminological และ อื่น ๆ ต่อจากนี้หลักฐานเท็จ ในบทอื่นค้นหายีนเกย์ ซึ่งเป็นอีกการค้นหาสาเหตุทางพันธุกรรมสำหรับตัวสร้างสังคม ในการทำเช่นนั้น Steinberg จนว่า วิจัยยีนเกย์ ซึ่งจนส่งผ่านทัศนะของลง โดยมารดา ขึ้นอยู่กับสมมติฐานสังคม clichéd เธอบอกกับฉัน:"ประการที่แตกต่างกันหลาย สถานที่ของงานวิจัยได้มักวัฒนธรรมที่ฝังตัวอยู่ในที่มีอยู่ก่อนและความคิด เกี่ยวกับผู้ชายเกย์ และความสัมพันธ์กับแม่ของพวกเขาทั้งหมด พวกเขา ในแบบ tropes เหนื่อย อะไรผมไม่แนะนำมีอยู่ว่า มันเป็นวิทยาศาสตร์จากหลักฐานเท็จ สมมติฐานพื้นฐานที่จัดทำแบบวิจัยได้แล้วมีปัญหา"ดังนั้น ทำไมคือว่านักวิทยาศาสตร์มีเสน่ห์ในนี้ เข้าใจนี้คุ้มค่ามองหาที่อื่นของ Steinberg กรณีศึกษา: ผลกระทบของการวิจัยทางพันธุกรรมในผู้หญิงในบทแรกของ Steinberg ดูที่บทบาทการ วิจัยทางพันธุกรรมได้เล่นในกระบวนการสืบพันธุ์ ใน เธอจนว่า โดยธรรมชาติของ งานวิจัยนี้เป็นส่วนใหญ่เน้นร่างกายหญิง เข้ากรอบร่างกายสตรีเป็นโทษปัญหาสืบพันธุ์ แล้ว ปฏิบัติตามขั้นตอนมักจะรำคาญในการแก้ปัญหารับรู้ เราสามารถเห็นส่วนใหญ่ผ่านการพัฒนาความสามารถในการ IVF รำคาญ และมักจะเจ็บปวดแพทย์กระบวนการที่จะ มีผลกับผู้หญิง บทบาทของมนุษย์อาจจะใช้งานในรูปแบบอื่น ๆ แต่สำหรับพวกเขา การไม่รุกรานในความรู้สึกของร่างกาย Steinberg จน:โฆษณา"การก่อสร้างร่างกายหญิง adversarial เป็นหนัก leveraged โดย adversariality ที่ pervades 'วัฒนธรรมสงคราม' รอบทำแท้งและคำถามที่ใหญ่กว่าของผู้หญิงร่างกายอำนาจอธิปไตย สิทธิการเจริญพันธุ์ และชอบธรรม (de) เป็นพลเมืองและสังคมนักแสดง"ในบริบทนี้ 'ผิด' ภาระความเสี่ยงทางพันธุกรรม จะแนะ สลายถ่วงน้ำหนักลงบนร่างกายผู้หญิง ที่มีกระบวนการสืบพันธุ์แล้วดู มีความกังวล ถ้าไม่ opprobrium กับวาทกรรมหลัก และกฎหมาย"ที่นี่เป็นที่เราสามารถเห็นบทบาท paradoxical วิจัยพันธุกรรมในสังคมสมัยใหม่ พันธุศาสตร์มีการใช้ทั้งการบังคับใช้ และ upend ของบรรทัดฐานทางสังคมและการก่อสร้าง ตัวอย่างดีที่สุดที่นี่เป็นการค้นหาเกย์ยีนและพันธุกรรมงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง ขณะที่ Steinberg คาดว่าการทำให้ตกใจคุณธรรมเกี่ยวกับทัศนะของวิจัยยีนเกย์ ตัวอย่าง สิ่งที่เธอพบได้มีพบกับตอบแบบเสรีมากขึ้น — เรียก เช่น ว่า ยีนเกย์ควรจะใช้เพื่อส่งเสริมสิทธิของเกย์ ตื่นคุณธรรมเกิดขึ้นแทนเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่ผู้หญิงจะยกเลิกให้มีการตั้งครรภ์ที่อาจทำให้ลูกหลานเกย์ แน่นอน แนวโน้มการวิจัยทางพันธุกรรมจะมักได้พบกับโทรศัพท์บ้านตามพันธุศาสตร์ บังคับใช้ในควบคุมของร่างกายหญิงผ่านข้อจำกัดของสิทธิการทำแท้งทำแท้ง แนวโน้มเหล่านี้ตรงกับเราตอบปัญหาเหล่านี้ สังคมกับความก้าวหน้าในโลกตะวันตกในขณะที่สิทธิการทำแท้งย้อนสิทธิเกย์มันอยู่ในบริบทนี้ว่า Steinberg จนว่า พันธุศาสตร์ได้กลายเป็น "ปรากฏการณ์" ยีนเป็นท่าน จับกวีนิพนธ์วัฒนธรรมและสื่อในทางศาสตร์มักจะล้มเหลวในการทำ นี้คือปัญหา อย่างไรก็ตาม ในการจับจินตนาการในวิธีนี้ การอภิปรายทางวิทยาศาสตร์คือให้ชอบธรรมสมมติฐานวัฒนธรรมที่มันขึ้น — ไม่ว่าจะเป็นการดำรงอยู่ของยีนทางอาญาหรือการควบคุมของร่างกายผู้หญิงIt is at this point that Steinberg comes up with a controversial, and extremely thought-provoking conclusion. At the end of the book Steinberg professes an “antipathy for genes” and a strong “desire to repudiate them”. While she acknowledges the scientific reality of the existence of genes, she admits a wish this wasn’t the case, a desire for us to reject the genetic revolution and all that it holds. As she argues:“My disaffection for genes arises in part from the instabilities or illogic I perceive in the characterisation of genes as facts. But it is more than this; it is because the conditions of genes — the realities that produced the knowability of genes and that in turn, genes produce — disturb me.”Steinberg argues that the seductions of genetic research are based on the very things that genes can’t explain. What makes genetic science attractive therefore lies partly in fantasies of mastery and control of human uncertainties: securing identity, preventing crime or illness, fostering desired capabilities, easing suffering, righting wrongs.Steinberg not only questions the impacts of scientific research but the social conditions and cultural context that make it persuasive. In doing so she opens up fascinating discussions about not just the politics of science, but the purpose of it as a field. It is for this reason this book is worth reading.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นสิ่งที่บางคนอธิบายว่าเป็น "การปฏิวัติทางพันธุกรรม" ความก้าวหน้าในด้านวิทยาศาสตร์ทางพันธุกรรมได้เห็นยีนกลายเป็นทั้งหมดที่ครอบคลุมในการอภิปรายทางการเมืองและทางวิทยาศาสตร์. ทำการสำรวจอย่างรวดเร็วของเรื่องราวที่ผ่านมาเช่นและคุณจะพบว่างานวิจัยที่อ้างว่า "ปัญญาความคิดสร้างสรรค์และโรคสองขั้วอาจจะใช้พื้นฐานทางพันธุศาสตร์" และมาก เรื่อง -reported ที่พบว่าผู้รอดชีวิตหายนะอาจได้ผ่าน ontrauma กับเด็กของพวกเขาผ่านยีนของพวกเขา พันธุศาสตร์ที่มีมาเพื่ออธิบายเกือบทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวตนของเราไม่ว่าจะเป็นน้ำหนักของเราทางเพศของเราหรือแม้กระทั่งถ้าเรามีแนวโน้มที่จะกลายเป็นความผิดทางอาญา. แต่นี้เป็นบนพื้นฐานของวิทยาศาสตร์เสียงหรือมันคือแทนที่จะเป็นปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมโดยใช้วิทยาศาสตร์การสำรอง ขึ้น? นั่นเป็นหนึ่งในคำถามศาสตราจารย์เดโบราห์ลินน์สไตน์เบิร์กถามในยีนหนังสือของเธอใหม่และ Bioimginary ได้. ศาสตราจารย์ Steinberg ผู้วิจัยเพศวัฒนธรรมและการศึกษาสื่อที่มหาวิทยาลัยวอร์วิกได้รับการศึกษาการเผชิญหน้าระหว่างยีนและวัฒนธรรมหลายปีแล้ว Steinberg เริ่มทำงานในเรื่องนี้มานานกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาผ่านการสืบสวนพันธุศาสตร์การทำสำเนาและความคิดของ "ความคืบหน้า" ในหนังสือเล่มล่าสุดของเธอมีการขยายตัวนี้จะมองไปที่การปฏิวัติทางพันธุกรรมโดยรวม. ลงทะเบียนเพื่อรับจดหมายข่าวของเราที่คั่นอ่านเพิ่มเติมในยีนและBioimaginary ที่ Steinberg สำรวจครอสโอเวอร์ระหว่างการวิจัยทางพันธุกรรมและสังคมของเรา สไตน์เบิร์กระบุว่า "วัฒนธรรม - รวมทั้งวิทยาศาสตร์ - รูปแบบบริบทสถานที่และการวางรากฐานของการค้นหายีน." ในคำอื่น ๆ ที่วิทยาศาสตร์ทางพันธุกรรมทั้งรูปร่างและรูปทรงจากวัฒนธรรมหรือเป็น Steinberg อธิบายให้ฉัน "ที่เป็นที่นิยมได้ซึมซาบทางวิทยาศาสตร์ แม้ในขณะที่ทางวิทยาศาสตร์ได้ซึมซาบเป็นที่นิยม ". สิ่งนี้ไม่จริงหมายถึงอะไร นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่จะบอกคุณว่าวิทยาศาสตร์คือ "เป้าหมาย": วิทยาศาสตร์นำเสนอข้อเท็จจริงและมันขึ้นอยู่กับสังคมที่จะตีความข้อเท็จจริงเหล่านี้และตัดสินใจว่าจะใช้พวกเขา Steinberg ระบุ แต่ที่มันไม่ได้ง่ายเหมือนที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงพันธุศาสตร์ วัฒนธรรมไม่เพียง แต่กำหนดวิธีการที่เราตีความวิทยาศาสตร์ แต่มีผลต่อการผลิตของวิทยาศาสตร์เอง. Steinberg ใช้จำนวนของการศึกษากรณีที่จะเน้นความเป็นจริงนี้ หนึ่งในบท Trace: ในยีนและอาชญากรรม, Steinberg สำรวจการค้นหา "ยีนความผิดทางอาญาที่" Steinberg ตรวจสอบการวิจัยที่นำไปสู่การผลิตของพันธุศาสตร์ของความผิดทางอาญาและพฤติกรรมต่อต้านสังคมในปี 1990 ที่การประชุมสัมมนาที่สำคัญร่วมกันนำการวิจัยเกี่ยวกับอาชญาวิทยาทางพันธุกรรม วัตถุประสงค์ของการประชุมสัมมนาได้ง่าย: การตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นยีนที่สามารถมีอิทธิพลต่อความน่าจะเป็นของเราในการมีส่วนร่วมในทางอาญาหรือพฤติกรรมต่อต้านสังคม นักวิจัยเชื่อว่าพวกเขาพบว่ามีความสัมพันธ์ทางบวกซึ่งเป็นหนึ่งในนักวิจัยที่ระบุว่า "ยีนที่มีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อการเกิดพฤติกรรมความผิดทางอาญาในลักษณะที่น่าจะเป็นโดยที่เอื้อต่อการแสดงออกของแต่ละบุคคลที่ทำให้เป็นบุคคลที่ได้รับมากหรือน้อยมีแนวโน้มที่จะทำงานในลักษณะที่เป็นความผิดทางอาญา". โฆษณาที่นี่เป็นที่ตั้ง Steinberg ปัญหา ใส่เพียงงานวิจัยนี้คือการพยายามที่จะหาคำตอบทางชีวภาพสำหรับสิ่งที่โดยเนื้อแท้เป็นปัญหาทางวัฒนธรรม "อาชญากรรม" และ "พฤติกรรมต่อต้านสังคม" เป็นโครงสร้างทางสังคมซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับสังคมของเราในเวลา ถือว่าเป็นความผิดทางอาญาในหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมาสิ่งที่อาจได้รับการพิจารณาพฤติกรรมปกติต่อไปทำให้ "คำตอบทางชีวภาพ" ในการก่ออาชญากรรมเป็นเรื่องยากมากที่จะหาแน่นอน. ในความเป็นจริง Steinberg ระบุว่ามากของการวิจัยทางพันธุกรรมอาชญาวิทยาและอื่น ๆ ดังต่อไปนี้จากสมมติฐานที่ผิดพลาดนี้ . ในบทอื่นเธอมองไปที่การค้นหายีนเกย์ซึ่งเป็นอีกครั้งที่การค้นหาสาเหตุทางพันธุกรรมสำหรับความเป็นเอกลักษณ์ที่สร้างสังคม ในการทำเช่นสไตน์เบิร์กระบุว่าการวิจัยยีนเกย์ที่ระบุการรักร่วมเพศจะถูกส่งลงมาจากแม่ตั้งอยู่บนสมมติฐานสังคมclichéd ขณะที่เธอบอกกับผมว่า: "ในประการที่แตกต่างกันหลายสถานที่ของการวิจัยที่ถูกฝังอยู่ในแบบแผนทางวัฒนธรรมที่มีอยู่ก่อนและความคิดเกี่ยวกับเกย์และเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขากับแม่ของพวกเขา พวกเขาในทางที่ tropes เหนื่อย สิ่งที่ผมบอกมีว่ามันเป็นวิทยาศาสตร์จากหลักฐานที่เป็นเท็จ สมมติฐานที่จัดทำชนิดของการวิจัยที่มีปัญหาอยู่แล้ว. "ดังนั้นทำไมมันเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีส่วนร่วมในรูปแบบของการวิจัยครั้งนี้? เพื่อทำความเข้าใจนี้ก็คุ้มค่ามองหาที่อื่น Steinberg ของกรณีศึกษา:. ผลกระทบของการวิจัยทางพันธุกรรมที่เกี่ยวกับผู้หญิงในบทแรกของเธอมีลักษณะที่Steinberg บทบาทการวิจัยทางพันธุกรรมได้เล่นในกระบวนการสืบพันธุ์ ในการทำเช่นเธอระบุว่าโดยธรรมชาติของมันการวิจัยครั้งนี้เป็นส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่ร่างกายของสตรีทั้งกรอบร่างกายของผู้หญิงที่จะตำหนิสำหรับปัญหาทางระบบสืบพันธุ์และจากนั้นการดำเนินการขั้นตอนการล่วงล้ำมักจะแก้ปัญหาการรับรู้ เราสามารถเห็นนี้ส่วนใหญ่ผ่านการพัฒนาความสามารถในการทำเด็กหลอดแก้วเป็นวิธีการทางการแพทย์ล่วงล้ำและเจ็บปวดมักจะมีเพียงผลกระทบต่อผู้หญิง; บทบาทของผู้ชายคนหนึ่งอาจจะใช้งานในรูปแบบอื่น ๆ แต่สำหรับพวกเขากระบวนการไม่รุกรานในความรู้สึกของร่างกาย Steinberg ระบุ: โฆษณา"การก่อสร้างขัดแย้งของร่างกายหญิงเป็น leveraged อย่างหนักโดย adversariality ที่ขจรขจายทำแท้งรอบ 'สงครามวัฒนธรรมและคำถามที่มีขนาดใหญ่ของอำนาจอธิปไตยของร่างกายของผู้หญิงสิทธิอนามัยเจริญพันธุ์และ (DE) ถูกต้องตามกฎหมายในฐานะพลเมืองและนักแสดงทางสังคม." ในบริบทนี้ภาระ 'ความผิด' ของความเสี่ยงทางพันธุกรรมคือผมจะแนะนำถ่วงน้ำหนักสัดส่วนลงบนร่างกายของสตรีที่มีกระบวนการสืบพันธุ์ที่ดูแล้วมีความกังวลหากไม่ได้ตำหนิกับวาทกรรมที่โดดเด่นและถูกกฎหมาย. "ที่นี่เป็นที่ที่เราสามารถทำได้เห็นบทบาทขัดแย้งของการวิจัยทางพันธุกรรมในสังคมสมัยใหม่ พันธุศาสตร์มีการใช้ทั้งในการบังคับใช้และคว่ำบรรทัดฐานทางสังคมและที่ดินของเรา ตัวอย่างที่ดีที่สุดที่นี่มีการค้นหายีนเกย์และการวิจัยทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง ในขณะที่สไตน์เบิร์กคาดว่าการวิจัยยีนเกย์ที่จะส่งผลในคุณธรรมตื่นตกใจเกี่ยวกับรักร่วมเพศเช่นสิ่งที่เธอพบคือการที่มันได้พบกับการตอบสนองของเสรีนิยมมากขึ้น - สายเช่นว่ายีนเกย์ควรจะใช้ในการส่งเสริมสิทธิเกย์ ตกใจศีลธรรมที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับความเป็นไปได้แทนที่ผู้หญิงจะยกเลิกการตั้งครรภ์ที่อาจจะส่งผลให้ลูกหลานเกย์ อันที่จริงการวิจัยแนวโน้มทางพันธุกรรมที่พบบ่อยจะได้พบกับสายที่จะห้ามการทำแท้งขึ้นอยู่กับพันธุกรรมในการเปิดการบังคับใช้การควบคุมของร่างกายของเพศหญิงผ่านการ จำกัด สิทธิการทำแท้ง แนวโน้มเหล่านี้ตรงกับการตอบสนองทางสังคมของเราให้ปัญหาเหล่านี้มีสิทธิเกย์ก้าวหน้าทั่วโลกตะวันตกในขณะที่สิทธิในการทำแท้งย้อนกลับไป. มันอยู่ในบริบทนี้ว่าสไตน์เบิร์กระบุว่าพันธุศาสตร์ได้กลายเป็น "ปรากฏการณ์" ยีนได้กลายเป็นทั้งหมดที่ครอบคลุมการจับภาพจินตนาการทางวัฒนธรรมและสื่อของเราในทางวิทยาศาสตร์มักจะล้มเหลวในการทำ ที่นี้ปัญหาอยู่ แต่ ในการจับภาพจินตนาการในลักษณะนี้การอภิปรายทางวิทยาศาสตร์คือการให้ถูกต้องตามกฎหมายสมมติฐานทางวัฒนธรรมที่มันจะขึ้นอยู่กับ -. ไม่ว่าจะเป็นการดำรงอยู่ของยีนความผิดทางอาญาหรือการควบคุมของร่างกายหญิงที่มันเป็นจุดที่Steinberg มากับความขัดแย้งนี้ และข้อสรุปที่กระตุ้นความคิดอย่างมาก ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้ Steinberg สารภาพเป็น "ความเกลียดชังยีน" และแข็งแกร่ง "ความปรารถนาที่จะปฏิเสธพวกเขา" ในขณะที่เธอยอมรับความเป็นจริงทางวิทยาศาสตร์ของการดำรงอยู่ของยีนที่เธอยอมรับความปรารถนานี้ไม่ได้เป็นกรณีที่ความปรารถนาที่เราจะปฏิเสธการปฏิวัติทางพันธุกรรมและสิ่งที่มันถือ ขณะที่เธอระบุว่า: "ความบาดหมางของฉันสำหรับยีนที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งมาจากความไม่เสถียรหรือ illogic ที่ผมรับรู้ในลักษณะของยีนที่เป็นข้อเท็จจริง แต่มันเป็นอะไรที่มากกว่านี้ ก็คงเป็นเพราะเงื่อนไขของยีน - ความเป็นจริงที่ผลิต knowability ของยีนและในทางกลับยีนผลิต - รบกวนฉัน ". Steinberg ระบุว่ายั่วยวนของการวิจัยทางพันธุกรรมจะขึ้นอยู่กับสิ่งที่ดีที่ยีนที่ไม่สามารถอธิบายได้ สิ่งที่ทำให้วิทยาศาสตร์ทางพันธุกรรมที่น่าสนใจจึงอยู่ส่วนหนึ่งในความฝันของการเรียนรู้และการควบคุมของความไม่แน่นอนของมนุษย์. ตัวตนของการรักษาความปลอดภัยการป้องกันอาชญากรรมหรือความเจ็บป่วยอุปถัมภ์ความสามารถที่ต้องการบรรเทาความทุกข์ทรมานผิดกิริยาตอบสนองฉับพลันSteinberg ไม่เพียง แต่คำถามผลกระทบของการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ แต่เงื่อนไขทางสังคมและ บริบททางวัฒนธรรมที่ทำให้มันโน้มน้าวใจ ในการทำเพื่อให้เธอเปิดขึ้นเกี่ยวกับการอภิปรายที่น่าสนใจไม่เพียง แต่การเมืองของวิทยาศาสตร์ แต่จุดประสงค์ของมันเป็นเขตข้อมูล มันเป็นเพราะเหตุหนังสือเล่มนี้เป็นมูลค่าการอ่านนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นอะไรบ้างอธิบายว่าเป็น " การปฏิวัติทางพันธุกรรม ความก้าวหน้าในวิทยาศาสตร์พันธุกรรมได้เห็นยีนจะครอบคลุมทั้งหมดในการอภิปรายทางการเมืองและวิทยาศาสตร์ .

ทำแบบสำรวจด่วนล่าสุดเรื่องราว เช่น และ คุณจะสามารถหางานวิจัยที่อ้าง " ปัญญาความคิดสร้างสรรค์และไบโพลาร์อาจแบ่งปันพื้นฐานพันธุศาสตร์และมากเรื่องราวที่พบว่า ความหายนะรอดอาจจะผ่าน ontrauma เด็กของพวกเขาผ่านยีนของพวกเขา พันธุศาสตร์มาอธิบายเกือบทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวตนของเรา ไม่ว่าจะเป็น น้ำหนัก ของเราเพศของเรา หรือแม้ว่าเราจะมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นอาชญากร

แต่นี้ตั้งอยู่บนพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์หรือมันแทนวัฒนธรรมปรากฏการณ์ใช้วิทยาศาสตร์ที่จะกลับขึ้น ? ว่าเป็นหนึ่งในคำถามที่อาจารย์ Deborah Lynn Steinberg ถามในยีนหนังสือเล่มใหม่ของเธอ และ bioimginary

ศาสตราจารย์สไตน์เบิร์ก ผู้วิจัย เพศ วัฒนธรรม และสื่อการเรียนที่มหาวิทยาลัย Warwick , ได้รับการศึกษาความแตกต่างระหว่างยีนและวัฒนธรรมเป็นเวลาหลายปีในขณะนี้Steinberg เริ่มทำงานในประเด็นนี้กว่ายี่สิบปี ผ่านการสำรวจพันธุศาสตร์การสืบพันธุ์และความคิดของ " ความก้าวหน้า " ในหนังสือเล่มล่าสุดของเธอที่เธอได้จากในนี้ไปดูที่การปฏิวัติทางพันธุกรรมทั้ง


สมัครของเราบุ๊คมาร์คข่าว

อ่านเพิ่มเติมในยีนและ bioimaginary Steinberg , และครอสโอเวอร์ระหว่างการวิจัยทางพันธุศาสตร์และสังคมของเราสไตน์เบิร์กระบุว่า " วัฒนธรรม เช่น วิทยาศาสตร์ - รูปแบบบริบท ความเชื่อและพื้นฐานของการค้นหายีนที่ . " ในคำอื่น ๆวิทยาศาสตร์พันธุกรรมทั้งรูปทรงและรูปร่าง โดยวัฒนธรรม หรือ สไตน์เบิร์ก อธิบายฉันได้รับความนิยม " ได้สอดแทรกวิทยาศาสตร์แม้ว่าวิทยาศาสตร์มี infused ยอดนิยม

อะไร " นี้มีความหมายอย่างไร ?นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่จะบอกคุณว่า วิทยาศาสตร์คือ " วัตถุประสงค์ " วิทยาศาสตร์ได้นำเสนอข้อเท็จจริง และมันขึ้นอยู่กับสังคมตีความข้อเท็จจริงเหล่านี้และตัดสินใจเลือกวิธีที่จะใช้พวกเขา สไตน์เบิร์ก ระบุ อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เป็นง่ายๆเป็นว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงพันธุศาสตร์ ดูวัฒนธรรมไม่เพียง แต่กำหนดว่าเราตีความทางวิทยาศาสตร์ แต่อิทธิพลของการผลิต

วิทยาศาสตร์นั่นเองSteinberg ใช้หมายเลขของกรณีศึกษาเพื่อเน้นความจริง ในบทหนึ่งติดตาม : ยีนและอาชญากรรม สไตน์เบิร์กเพื่อค้นหา " ยีน " อาชญากร Steinberg ตรวจสอบการวิจัยที่นำไปสู่การผลิตของพันธุศาสตร์ของอาชญากรรมและพฤติกรรมต่อต้านสังคมในทศวรรษ 1990 เป็นหลักเพื่อรวบรวมงานวิจัยเกี่ยวกับอาชญาวิทยา ทางพันธุกรรม